Stjarnan - 01.06.1947, Blaðsíða 6

54
STJAKNAN
einungis ■ mjög hneigður fyrir dráttlist,
heldur var hann einnig skáldmæltur vel.
Hver af oss hefir ekki eitt og annað skift-
ið brosað, og ef til vill fundið sterka heim-
þrá við að lesa ljóðin eftir James Whitcomb
Riley?
Mörgum árum seinna, þegar Mr. Riley
var að fara upp í lyftivél í borginni þar
sem hann átti heima, leit negradrengur-
inn, sem rendi vélinni, alvarlega á Mr.
Riley og spurði hálf feiminn: “Ert þú
skáldið Mr. Riley?”
“Já, drengur minn”, svaraði Riley vin-
gjarnlega.
“Eg skrifa ljóð líka,” sagði drengurinn
með ákefð. En svo bætti hann við með
raunasvip. “Enginn heldur þau séu nokk-
urs virði nema hún amrna mín.”
Mr. Riley, sem mintist sinnar eigin
reynslu, bauð drengnum að koma upp á
skrifstofu sína. Þannig byrjaði löng vin-
átta milli þessara tveggja manna, sem
var líka til þess að hjálpa Paul til að
þroska skáldskapargáfu sína, og hversu
oft höfum við ýmist grátið eða hlegið þeg-
ar vér höfum lesið Ijóðin eftir Paul Lawr-
ence Dunbar.
Hversu blessunarríkur var ávöxturinn
af visku, samhygð og vingjarnleika litlu
kenslukonunnar í skólanum í Indíana.
Ávextir andans sem nefndir eru í Galata
bréfinu: 5:22. 23., eru alt náðargjafir, sem
vér allir getum notið. “Kærleiki, gleði,
friður, langlundangeð, góðlyndi, góðvild,
trúmenska, hógværð, bindindi”. Þroskum
þessar dygðir í lífi voru, og þó vér ekki
höfum neina sérstaka hæfileika, þá get-
um vér æft þessar dygðir öðrum til bless-
unar og að lokum heyrt Drottinn segja
til vor: “Vel gjört, góði, trúlyndi þjónn.”
«
L. L. Warriner.
4- 4- 4-
Yfir 13.000 nemendur frá öðrum löndum
stunda nú nám í Bandaríkjunum, sam-
kvæmt iskýrslum stjórnarinnar. Nálægt
9000 þeirra borga sjálfir skólakostnaðinn,
sumir hinna fá styrk frá stjórn þjóðar
sinnar, aðrir frá ýmsum félögum í Ameríku
eða erlendis.
Vér getum ekki sett
Guði kosti
Trúðarbrögð heiðingjanna eru bygð á
hræðslu. Þeir eru hræddir um að þeir hafi
ekki gjört nógu mikið, hræddir um að guð-
irnir heimti meira, hræddir um að hinir
illu andar ef til vill fyrirlíti fórnir þeirra.
Sönn trú, trúin á hinn lifandi sanna Guð
er alveg gagnstæð þessu. Kristindómur-
inn er bygður á Guðs óumbreytanlegu lof-
orðum um >að varðveita og annast börn
sín. Maðurinn veit að hann getur ekki
séð fyrir sér sjálfur, en hann er sannfærð-
ur um, að skapari himins og jarðar, sem
öllu stjórnar með orði síns máttar, hann
ber umhyggju fyrir honum. Guðdómlegur
kærleikur hrekur burtu allan ótta. Barns-
leg trú útilýkur alla hjátrú og hræðslu.
Guðs barn gefur aldrei loforð um að
gjöra eitthvað með því skilyrði, að Guð
efni loforð sitt. Sá sannkristni veit að Guði
er áhugamál og hgnn bíður tækifæris til
að gjöra sem mest fyrir hann. Hvílík fjar-
stæða að gefa loforð um að mæta ein-
hverjum kröfum Guðs, ef hann fyrst sýni
kærleika sinn til þess sem biður hann.
Faðir vor býður oss ekki til sín til þess
að vér setjum honum kosti. Hann segir:
“Komið síðan og eigumst lög við.” Það
eru dásamleg einkaréttindi að tilbiðja
hann. Alheimurinn, hinn mikli grúi himin-
hnattanna, þessi jörð og a'llir sem á henni
búa, njóta stjórnar og umhyggju hins al-
máttuga, alvitra konungs konunganna. Af
kærleika skapaði hann þá og af kærleika
heldur hann þeim við.
Þótt Guð stöðugt meðtaki tilbeiðslu
englanna mörgu þúsunda, þá veit kristinn
maður, að hann getur með djörfung nálg-
ast náðarstólinn, og borið fram bænir sín- /
ar. Guð sVarar hverri trúaðri bæn. Hversu
heimskulegt það er að reyna að setja kon-
ungi alheimsins kosti.
Látum oss aldrei gefa Guði loforð um
hlýðni við vilja hans upp á það skilyrði,
að hann gjöri fyrst það sem vér óskum
eftir. Vér ættum heldur að lofa honum að
ummynda líf og hugsunarhátt vorn, að
vér líkjumst og sameinumst honum bet-
ur, svo hann geti veitt oss ríkdóm smnax
náðar og kærleika, af því vér séum fús