Stjarnan - 01.12.1947, Blaðsíða 7

STJARNAN
103
hingað til Ameríku í byrjun stríðsins, en
maður hennar var kyr við ' starf sitt á
Borneo. Fyrir nokkrum mánuðum síðan
dó hann í fangabúðum Japana. Þegar
rninningarræðan eftir mann hennar var
haldin bar þessi hugrakka ekkja vitnis-
burð sinn með þessum orðum:
“Eg er glöð að vera hér með ykkur í dag
af tveimur ástæðum. Fyrst vegna þess að
þér öll verðið einhvern tíma að mæta sorg
°g þjáningum. Sum yðar hafa þegar mætt
slíkri reynslu. Það fylgir þessu jarðneska
hfi, ekki síst á þessum voðatímum, og ég
hefi tækifæri til að færa ykkur huggun.
Önnur ástæðan er sú að ég hefi þessa síð-
ustu daga notið samhygðar yðar og bæna.
Stormurinn hefir skollið á, flóðið komið
og lent á húsi mínu. En hús vonar minnar
stendur hvítt og skínandi í dag.
“Þegar ég var nemandi á háskólanum,
úreymdi mig draum, sem ég hefi aldrei
gleymt. Eg þóttist standa við innganginn
að dimmum dal. Mér sýndist vegurinn
langur og dimmur, en þá sást ein stjarna
uppi í loftinu, og þegar ég fór ofan í dal-
inn varð þessi stjarna æ bjartari og bjart-
ari, þar til ljós hennar upplýsti allan dal-
inn. Eg er komin niður í dalinn nú, en
ijósið frá stjörnunni er jafnvel bjartara en
ég hafði vonast eftir, svo margir hafa
sagt: “Eg skil það ekki”. Vér þurfum ekki
að skilja. Vér getum örugg treyst Guði án
þess að skilja tilgang hans. Það sæmdi sér
ekki vel að efast um stjórn hans, sem elsk-
aði mig og mína nóg til þess að gefa líf
sitt út fyrir okkur”.
“Því ég hygg að mótlætingar þessa tíma
séu ekki jafnvægi þeirrar dýrðar, sem við
oss mun opinber verða”. “Og vér vitum
að þeim sem Guð elskar verður alt til
góðs, þeim sem eru kallaðir eftir fyrir-
hugun”. “Hver mun skilja oss við kær-
leika Krists, þjáning eða þrenging eða of-
sókn, eða hungur, eða nekt, eða háski, eða
sverð ... í öllu þessu vinnum vér frægan
sigur fyrir aðstoð hans sem elskaði oss,
því ég er þess fullviss, að hvorki dauði né
líf, hvorki englar né höfðingjadæmi, né
völd, hvorki hið yfirstandandi né hið
ókomna, hvorki hæð né dýpt, né nokkur
önnur skepna muni geta skilið oss við
Guðs kærleika sem er í Kristo Jesú
Drottni vorum”. Róm. 8:18. 28. 35—39.
í hinni þyngstu reynslu sem vér mætum,
hughreystir Jesús oss. Hann skilur kring-
umstæður vorar, því hann lifði í holdinu
einu sinni. Hann var freistaður á allan
hátt eins og vér. Hann hefir reynt þyngstu
sorg mannlífsins, og er því fær um að
samhryggjast þeim sem líða. Hann kennir
í brjósti um hina þreyttu, því hann hefir
verið þreyttur sjálfur. Hann var einmana
misskilinn og ofsóttur svo hann hefir
samhygð með þeim er slíkt líða. Hvenær
sem vér erum staddir í grasgarði sorgar-
innar, þá er engill sendur oss til hughreyst
ingar. 1 einveru vorri kemur vor upprisni
frelsari oss til hjálpar. Hann sem sneri
sorg líkfylgdarinnar í fagnaðar- og gleði-
söng, getur erinþá veitt syrgjandi hjörtum
frið og gleði. Hann er “sá sami í gær, í dag
og að eilífu”. Hann veitir gleði fyrir sorg,
frið í stað órólegleika, og hvíld fyrir
þreytta. Efumst ekki, heldur treystum
Guði. Hann bregst aldrei þeim sem á hann
vona.
“Eg mun biðja föðurinn og hann mun
gefa yður annan huggara svo. hann sé hjá
yður eilíflega. Eg mun ekki skilja yður
eftir munaðarlausa”. Jóh. 14:16. 18.
Lofaður veri Guð og faðir Drottins vors
Jesú Krists, miskunsemdanna faðir og
Guð allrar huggunar, sem huggar oss svo
í öllum vorum þjáningum að vér getum
aftur huggað aðra í alskonar þjáningu,
með sömu huggun er Guð huggar oss
með”. 2. Kor. 1:3. 4.
Ernesi Lloyd.
“Hœttið”
“Hættið og viðurkennið að eg er Guð.”
Þetta er skipun. Hversu oft þegar vér vor-
um börn var þetta sagt við oss. Ef til vill
töluðum vér of mikið eða gjörðum of mik-
inn hávaða.
En í þessum texta er Guð ekki að tala til
barna heldur til manna og kvenna. Hann
vill vér staðnæmumst og séum kyrlát.
Hver er tilgangur hans með þetta? Það er
til þess vér getum öðlast þá þekkingu sem