Morgunblaðið - 15.10.2018, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 15. OKTÓBER 2018
✝ Jóhanna Guð-rún Gunn-
arsdóttir fæddist
26. ágúst 1949 í
Reykjavík. Hún
andaðist á gjör-
gæslu Landspít-
alans 6. október
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Gunnar
Friðriksson, f.
30.11. 1913, d.
14.1. 2005, og Sigrún Unnur
Halldórsdóttir, f. 20.9. 1916,
25.4. 1999. Bræður Guðrúnar
eru: Sæmundur, f. 21. október
1936, Friðrik, f. 23. júlí 1941,
og Rúnar, f. 24. apríl 1944.
Guðrún giftist ung Kristjáni
Georgssyni, 21. júní 1969.
Saman eignuðust þau fjögur
maki Soffía Marín Magn-
úsdóttir og börn þeirra eru
Klara Ólöf og Gunnar Georg.
Guðrún og Kristján hófu
sambúð sína 17 ára gömul á
Hjarðarhaga 31 en bjuggu
lengst af á Seltjarnarnesi það-
an sem þau fluttu sig yfir í
Borgartún árið 2003. Um þrí-
tugt hóf Guðrún nám í altsöng
í Söngskólanum í Reykjavík og
í fjölmörg ár söng hún og
hafði umsjón með jarðarfara-
söng fyrir Kammerkór Dóm-
kirkjunnar og kór Bústaða-
kirkju. Guðrún var virkur
meðlimur í Golfklúbbi Sel-
tjarnarness í yfir 30 ár og
þrátt fyrir heilsubrest síðustu
árin var golf hennar líf og
yndi allt fram á síðustu stund.
Að ónefndum börnum og
barnabörnum sem áttu alla tíð
stærstan skerf í hug hennar og
hjarta.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 15. októ-
ber 2018, og hefst athöfn
klukkan 13.
börn, Gunnar
Heimi, f. 13. júní
1966, eiginkona
Selma Gísladóttir.
Börn þeirra eru
Anton Smári, Ey-
dís og Birgitta;
Marín, f. 1. desem-
ber 1971, fv. eig-
inmaður Magnús
Gunnarsson (lést
14. apríl 2018),
sambýlismaður
Ágúst Ólason. Börn Marínar
og Magnúsar eru Karl, Daði
Hrafn og Linda. Írisi Björgu, f.
5. desember 1973, eiginmaður
Þórir Bergsson. Börn þeirra
eru Daníel Takefusa, Jóhanna
Guðrún, Guðbergur Emil og
Ingibjörg Unnur. Kristján
Unnar, f. 20. september 1979,
Elsku mamma. Þú eignaðist
mig, frumburðinn, þegar þú varst
aðeins sextán ára gömul, að verða
sautján, og við höfum því átt sam-
leið þrjá fjórðu hluta ævi þinnar
eða samtals í 52 ár. Við vorum
bæði í skjóli ömmu og afa á Hjarð-
arhaga í upphafi og þau urðu því
uppalendur mínir ásamt þér og
pabba Kristjáni sem tók mig líka
að sér og ættleiddi. Ég var til að
byrja með fyrirferðarmikið ein-
birni. Fimm árum síðar kom svo
Marín systir í heiminn og tveimur
árum síðar Íris systir. Sex árum
síðar kom svo Kiddi bróðir sem er
þrettán árum yngri en ég.
Ég minnist Breiðholtsins þar
sem við systkinin bjuggum í fimm
ár með kornungum foreldrum
sem slepptu frumburðinum oft
nokkuð lausum en hann fékk líka
oft það hlutverk að gæta yngri
systra. Ég minnist síðar tíma okk-
ar á Hjarðarhaganum og á Sel-
tjarnarnesi. Það var áhyggjulaus
og góður tími og allt lék í lyndi.
Þremur árum eftir að Kiddi bróð-
ir kom í heiminn fluttist ég aftur
sextán ára gamall til ömmu og afa
á Hjarðarhaga og fór í mennta-
skóla. Samband okkar var yfir-
leitt átakalaust og þægilegt. Við
vorum ástvinir og væntumþykjan
var gagnkvæm og við virtum
hvort annað. Ég var ávallt sjálf-
stæður persónuleiki og þú virtir
það. Samband okkar átti sína
góðu spretti en átti líka sínar
lægðir. Lægðirnar komu með
alkóhólismanum sem við þróuð-
um með okkur hvort í sínu lagi en
við urðum bæði AA-manneskjur á
endanum. Lífshlaup þitt ein-
kenndist af fórnfýsi og væntum-
þykju. Þú sinntir öldruðum föður
þínum og móður í áravís og taldir
það aldrei eftir þér. Þér var stór-
fjölskyldan ávallt kær og þú varst
ættrækin. Þú barst ávallt hag
þíns fólks fyrir brjósti og þér var
umhugað um afdrif þess og örlög,
stundum svo mikið að það gekk
nærri þér með áhyggjum. Þú
varst ávallt límið í stórfjölskyld-
unni. Fyrir fjórum árum reyndist
þú miðaldra frumburði þínum
betur en margir og umvafðir með
ást og kærleik í andlegum veik-
indum hans, sem verður seint
gleymt. Veikindi þín ágerðust þó
á þessum tíma og sonurinn, sem
kom smám saman til byggða,
reyndi að gera sitt til að létta þér
lífið, hressa þig við og styðja og
umfram allt að vera til staðar og
hlusta. Um þetta snýst nefnilega
sönn vinátta ástvina, að vera til
staðar og umvefja hvert annað
með ást og kærleika á erfiðum
tímum. Umræður okkar snerust
um ýmis mál sem voru okkur hug-
leikin, svo sem um stórfjölskyld-
una, væntingar og vonir, veikind-
in, vináttuna, ættfræði, golf,
bókmenntir og AA. Við hittumst
oft og ræddum þessi mál sem
voru okkar lífsins mál. Okkur
varð ekki orða vant. Fyrir þennan
tíma er ég eilíflega þakklátur. Það
er skarð fyrir skildi að þú skulir
nú hafa lokið jarðvist þinni og
söknuðurinn og tómleikinn er
mikill. Þó er léttir að þjáningum
þínum vegna veikindanna sé nú
lokið. Hvíl í friði, elsku mamma.
Þinn sonur,
Gunnar Heimir.
Elsku mamma.
Aldrei slíku vant er mér orða
vant. Sit hérna með tárin í augum
og sviða í hjarta. Milljón hugsanir
þjóta um hugann og rifja upp
minningar frá barnæsku og til
dagsins í dag.
Hlátur og grátur.
Öll kaffispjöllin okkar á skype
eftir að ég flutti til Noregs og við
hlógum eins og vitleysingar yfir
hinu og þessu. Verður skrítið að
heyra ekki í þér og sjá á netinu
lengur og enn skrítnara að koma
til Íslands og engin mamma, en
pabbi verður til að dekra við mig.
Allar útilegurnar og bústaðar-
ferðirnar sem þið pabbi fóruð með
okkur í og ég hélt svo áfram með
mín börn til að kynna þeim landið
og náttúruna. Frjáls barnæska
með ungum foreldrum sem þið
voruð.
Þrítug með fjögur börn á Sel-
tjarnarnesi.
Svo varð ég móðir átján ára og
þið orðin amma og afi fertug tók-
uð Daða og sinntuð honum sem
ykkar eigin svo ég gæti komið
undir mig fótunum, en fóruð ekki
að lifa frjálsa lífinu eins og fólk á
ykkar aldri var að gera, en Kiddi
bróðir var orðinn 11 ára þarna.
Fórnfýsi og hugsa um alla aðra
fyrst; þannig varst þú.
Fátt sem lýsir þér betur en
það. Hugsaðir um og sinntir for-
eldrum þínum og tengdaforeldr-
um, að ég tali nú ekki um barna-
börnin, áður en þú hugsaðir um
þig.
Svo nú í vor sýnduð þið enn og
aftur hver þið eruð. Voruð í fríi
hjá Írisi og fjölskyldu í Tyrklandi
þegar ljóst var orðið að Magnús
var að kveðja. Þið hoppuðuð upp í
næstu vél og voruð komin til
Bergen á 20 klukkutímum til að
styðja við mig og fylgja Magga
síðasta spölinn. Allir vissu það, og
þið manna best, að hann biði eftir
ykkur svo ég yrði ekki ein. Enn og
aftur voruð þið til staðar fyrir mig
eins og okkur öll systkinin á erf-
iðustu stundum lífs okkar.
Ekki hvarflaði að okkur þá að
þú myndir fara sömu leið fimm
mánuðum síðar.
Ég hugga mig við það að þið er-
uð saman þarna uppi og styðjið
hvort annað.
Takk fyrir allt, mamma mín, og
ég elska þig.
Þín dóttir,
Marín.
Jóhanna Guðrún
Gunnarsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Jóhönnu Guðrúnu
Gunnarsdóttur bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
auðvelt og Inga fékk alveg að
kynnast því. En hún á fjóra sól-
argeisla sem halda áfram að
skína skært og fjóra minni líka.
Þau eru samheldin, sterk og
dugleg og við fjölskyldan styðj-
um hvert annað í þessari sorg.
Það eru erfiðir tímar framund-
an en með góðri trú, von og
kærleik munum við komast upp
úr öldudalnum.
Drottinn verndar dag og nótt
á dularvegi nýjum.
Aftur færðu aukinn þrótt
í eilífð ofar skýjum.
Þú alltaf verður einstök rós,
elsku vinan góða.
Í krafti trúar kveiki ljós
og kveðju sendi hljóða.
(Jóna Rúna Kvaran)
Elsku Inga mín, hvíl í friði.
Hallgrímur (Halli bróðir)
og fjölskylda.
Fallega konan með ljósa hárið
eins og fallegur fugl sem lyftir sér
frá grein til greinar.
Eins og perla þinna heimkynna
þú komst inn í líf okkar eins og
sólargeisli í skýjarofunum.
Eins og ekkert væri græddir þú sár
þú komst inn í líf okkar eins og náð.
Eins og við hefðum alltaf þekkst.
Fallega konan með ljósa hárið
sem tók svo fallega utan um fólk
og lagðir kinn við kinn.
Þú með þitt fallega bros og blik í
auga
frá þér streymdi ástúð og gæska,
þannig komstu inn í líf okkar,
eins og vorið
eins og óttusöngur döggvaðrar
morgunkyrrðar
Eins og dís hinnar leiftrandi þrár og
vonar.
En svo kom stormurinn.
Fallega konan með ljósa hárið.
Blikið í augunum var horfið,
það var kominn ótti í stað lifandi
þrár og vonar
það var komin reiði og sársauki
í stað sólargeislans í skýjarofunum.
Mitt hjarta varð sorgmætt og hrætt.
Og allt í einu varstu svo horfin.
Allt var horfið.
Aldrei munu augu þín geisla aftur
á þessari jörð
Aldrei aftur hlýtt faðmlag þitt kinn
við kinn.
Ástúð þín mun aldrei framar
umlykja þjakaða sál.
Allt það er horfið
og kemur aldrei til baka.
Og eftir situr tómið og tilgangsleysið.
örlög þín eru svo sár að undan
svíður.
Við hittumst nokkru áður en þú
hvarfst.
Við töluðum um reiðina
og hvar hún gæti fengið útrás.
Við töluðum um dómhörkuna,
dómhörku þeirra sem ekki hafa
sett sig í spor annarra.
Og við tölum líka um það
að benda á flís í auga náungans
en sjá ekki bjálkann í eigin auga.
Þegar börn missa móður
og fullorðnir þann
sem þau unna af öllu hjarta,
er ekkert til sem það tjón getur bætt
nema trúin á kærleikann
og eilífðarvonina.
Hvíl í friði, elsku vinkona.
Þínir vinir,
Dagrún og Eggert.
 Fleiri minningargreinar
um Ingibjörgu Ævars-
dóttur bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
skulum við einn daginn ræða allt á
heimspekilegum nótum eins og
foreldrar okkar kenndu okkur.
Njóttu frelsisins, elsku hjartað
mitt. Við Örn og Batman, varð-
hundurinn þinn, förum áfram í
mánudagsgöngutúrana með þig í
huga og finnum vonandi fyrir nær-
veru þinni þegar hlynurinn þinn
fyrir framan húsið okkar skiptir
laufum og litum eftir árstíðum og
þú fylgdist svo spenntur með síð-
ustu 11 árin. Við fjölskylda þín lif-
um áfram og njótum birtunnar
sem af brosi þínu stafar og minnir
á styrkinn og þrautseigjuna sem
enginn státar af á sama hátt og þú.
Þín systir,
Bára.
Elsku bróðir minn, nú ertu
frjáls. Strákurinn sem alltaf var
svo lífsglaður, stríðinn og glaðlynd-
ur. Ég er þakklát fyrir að hafa
kynnst þér fyrir slys og rifjaði oft
upp minningar frá þeim tíma með
þér. Innst inni fannst mér það allt-
af erfitt, lét þó lítið á því bera en
velti því oft fyrir mér hvort þér liði
eins og mér, hvort söknuður og
sársauki sækti líka á þig. Þú varst
íþróttamaður að upplagi og hafðir
mikinn áhuga á hestum. Við sum-
arhús foreldra okkar sóttum við
gjarnan hestana hans Bjössa
frænda og riðum um túnin í fallegu
sveitinni okkar. Fyrir mér var
þetta eins og villta vestrið, túnin
svo óendanlega stór og víðáttan
endalaus, við riðum berbakt með
heimatilbúin snærisbeisli. Mörgum
stundum eyddum við í búinu niðri
við litla læk og byggðum þar kofa
og buðum foreldrum okkar heima-
lagað kaffi og moldarkökur
skreyttar blómum. Á kvöldin var
spilað við kertaljós og þú svindlaðir
og vannst alltaf. Þú varst svo hand-
laginn, smíðaðir ungur ýmsa hluti
sem hafa prýtt heimilið þitt á Hlein
og minnt okkur á hver þú varst. Oft
fórum við fjölskyldan á skíði og fór-
um með þeim síðustu heim. Við
systur þínar hlökkuðum til heim-
sóknar þinnar þegar þú varst á
sjónum í Vestmannaeyjum. Enda
komstu hlaðinn gjöfum til okkar
jólin 1978.
Á páskadag 1979 skall myrkrið
á. Ég var níu ára og skildi bara að
eitthvað hræðilegt hafði komið fyr-
ir þig. Mánuðum saman vöktu for-
eldrar okkar yfir þér og alger
óvissa ríkti um örlög þín. Þetta
næstum bugaði pabba okkar og
þegar frá leið sökkti hann sér í
vinnu. Mamma reyndi hvað hún
gat til að halda heimilislífinu gang-
andi. Ég man að hún kom oft seint
heim af spítalanum, gangandi frá
strætóstoppistöðinni þar sem við
systkinin biðum svöng og þreytt
eftir henni úti í glugga. Við sáum á
göngulaginu að hún var úrvinda af
þreytu og sorg. Í gegnum þetta var
ástand þitt alltaf eins, aldrei neinar
fréttir. Nokkrum mánuðum eftir
slys fengum við Bára loksins að sjá
þig. Það var áfall því ég hafði talið
mér trú um að þú værir eins og ég
hafði alltaf þekkt þig.
Heilsuverndarstöðin var ekki
hentugt heimili fyrir fjölfatlaðan
bróður minn. Þar bjó hann í fimm-
tán ár sem liðu hægt. Þegar þú
loksins eignaðist varanlegt heimili
á Hlein breytti það öllu. Eftir þó
nokkur ár þar fannst mér þú læra
að njóta þess sem þú hafðir og ná
sáttum við hlutskipti þitt í lífinu.
Það má vera rangt hjá mér og
kannski leið mér bara betur að vita
af þér í góðum höndum. Þú eign-
aðist góða vini þar og mér þótti
vænt um að þið Elli skylduð flytja
saman á Hlein frá ykkar fyrra
heimili. Þar kynntistu Björgvin
sem passaði alltaf upp á þig. Fólkið
þitt á Hlein var ómetanlegt öll þau
ár sem þú áttir þar og náin og
hjartnæm tengsl ykkar munu allt-
af ylja mér. Þá veit ég hvað göngu-
túrarnir með Báru og Erni í öll
þessi ár gáfu þér mikið. Brosin þín,
viljastyrkurinn og lífsbaráttan sem
þú bjóst yfir eru kraftaverk. Ég sé
þig fyrir mér, búinn að stinga
pabba, Hannes bróður og Björgvin
af á blómum prýddu engi, móður
eftir hlaupin syngjandi sjálfur Con
te partiro.
Með ást og söknuði.
Írunn systir.
 Fleiri minningargreinar
um Kristján Ketilsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Ástkær eiginmaður minn faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
EYJÓLFUR ÞÓR SÆMUNDSSON,
forstjóri Vinnueftirlits ríkisins,
verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju
miðvikudaginn 17. október klukkan 13.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans er
bent á minningar- og styrktarsjóð líknardeildar og
heimahlynningar Landspítala.
Gerður S. Sigurðardóttir
Helga Eyjólfsdóttir Þorgeir Gestsson
Baldur þór Eyjólfsson
Eyjólfur Logi, Gestur og Hekla
Ástkær eiginmaður minn og besti vinur,
faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNAR BRYNJÓLFSSON,
framkvæmdastjóri Verkfæralagersins,
Kríuhólum 4, Reykjavík,
lést sunnudaginn 23. september á Tenerife.
Útför hans verður gerð frá Bústaðarkirkju þriðjudaginn
16. október klukkan 13.
Hrafnhildur Gunnarsdóttir
Brynjólfur Gunnarsson Ásta Bjarnadóttir
Tómas Haraldsson Selma Smáradóttir
Móeiður Tómasdóttir
Sara Brynjólfsdóttir Alma Brynjólfsdóttir
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
HILMAR RÓSMUNDSSON
frá Siglufirði,
fyrrverandi skipstjóri og
útgerðarmaður í Vestmannaeyjum,
lést á Hraunbúðum, dvalarheimili aldraðra í
Vestmannaeyjum 10. október sl.
Útförin fer fram frá Landakirkju laugardaginn 27. október kl.
13:00.
Hafdís B. Hilmarsdóttir Gottskálk Á. Guðjónsson
Sædís M. Hilmarsdóttir Guðlaugur Sigurgeirsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÁSMUNDUR HREIÐAR KRISTINSSON
bóndi,
Höfða 2,
Grýtubakkahreppi,
lést þriðjudaginn 9. október.
Útför hans fer fram frá Grenivíkurkirkju
laugardaginn 20. október klukkan 13:30.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á líknarstofnanir.
Guðlaug Benediktsdóttir
Benedikt Ásmundsson Elín Heiðdís Gísladóttir
Sigrún Ásmundsdóttir Baldvin Aðalsteinsson
Kristinn Ásmundsson Stefanie Lohmann
Friðrika Ásmundsdóttir Guðjón Jónasson
Ingólfur Ásmundsson
barnabörn og barnabarnabörn
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar