Morgunblaðið - 27.10.2018, Síða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. OKTÓBER 2018
✝ RagnheiðurÞorsteinsdóttir
fæddist á Sand-
brekku í Hjalta-
staðarþinghá 23.
maí 1931. Hún lést
eftir stutta sjúk-
dómslegu á Hjúkr-
unarheimilinu
Dyngju á Egils-
stöðum 19. október
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Ingibjörg Geirmunds-
dóttir, f. 1899, d. 1976, og Þor-
steinn Sigfússon, f. 1898, d.
1986. Systkini Ragnheiðar:
Guðný, f. 1926, d. 1990; Sigfús, f.
1927, d. 2001; Jóhanna Sigur-
björg, f. 1929; Geirmundur, f.
1932, d. 2011; Hreinn, f. 1935, d.
1959; Valur, f. 1935, d. 1967;
Hjördís, f. 1938, d. 2017; Þor-
steinn Þráinn, f. 1941.
Eiginmaður Ragnheiðar var
Steinþór Erlendsson, f. 3.9.
1918, d. 19.5. 1996. Synir þeirra
eru Erlendur, f. 3.10. 1961, og
voru saman í vegagerð, en hann
var verkstjóri hjá Vegagerð
ríkisins um árabil. Þau hófu bú-
skap árið eftir og byggðu sér á
nokkrum árum hús í Laufási 5,
Egilsstöðum, þar sem þau
bjuggu alla tíð.
Ragnheiður Þorsteinsdóttir,
eða Ragna eins og hún var jafn-
an kölluð, ólst upp við öll venju-
leg sveitastörf á Sandbrekku í
Hjaltastaðarþinghá þar sem fað-
ir hennar var hreppstjóri og
bóndi og móðir hennar hús-
móðir á mannmörgu heimili.
Ragna gekk í Húsmæðraskólann
á Blönduósi og vann einnig á
vetrum í Reykjavík, meðal ann-
ars á Landspítalanum og á
barnaheimili. Hún vann á sumr-
um sem ráðskona í vegavinnu
og átti sinn þátt í vegagerð yfir
Möðrudalsöræfi, á Úthéraði, í
Mjóafirði og Loðmundarfirði.
Ragna starfaði í Verslunarfélagi
Austurlands í mörg ár, í kjúk-
lingaslátrun hjá Sigfúsi bróður
sínum í Fossgerði, við heim-
ilishjálp, þrif, barnagæslu og
síðast á Sambýli aldraðra á Eg-
ilsstöðum.
Útför Ragnheiðar fer fram
frá Egilsstaðakirkju í dag, 27.
október 2018, og hefst athöfnin
klukkan 11.
Þorsteinn, f. 7.12.
1968. Þeim fæddist
einnig andvana
drengur 1967. Er-
lendur er kvæntur
Þorbjörgu Gunn-
arsdóttur, f. 1961.
Börn þeirra eru
Atli Þór, f. 1987, El-
ísabet, f. 1992,
Rannveig, f. 1998.
Sambýliskona Atla
Þórs er Sólveig
Ingólfsdóttir, f. 1985. Dóttir
þeirra er Eyrún Edda, f. 2015.
Sambýlismaður Elísabetar er
Aðalsteinn Kjartansson, f. 1990.
Synir þeirra eru Tinni Snær, f.
2012, og Tumi, f. 2015. Sam-
býlismaður Rannveigar er Þór-
hallur Elí Gunnarsson, f. 1996.
Þorsteinn er kvæntur Steinunni
Ásmundsdóttur, f. 1966. Börn
þeirra eru Ásmundur Máni, f.
2000, og Ragnheiður, f. 2002.
Árið 1959 kynntist hún Stein-
þóri Erlendssyni frá Kolls-
staðagerði á Völlum þegar þau
Þegar ég kom fyrst til
Rögnu tengdamóður minnar
fyrir tuttugu og tveimur árum
stóð gufustrókur mikill gegnum
opnar bílskúrsdyrnar og lagði
út á götu því ekki aðeins var
verið að steikja kleinur í
hundraðavís, heldur stóð einnig
yfir bjúgnagerð. Héngu þau
fagurrauð í bústnum lengjum
um allt loft.
Á öðrum tímum var það stór-
steiking á fiskibollum, kjötboll-
um eða laufabrauði sem lagði
fyrir vit manns um gjörvallt
hverfið. Ragna virtist oftast
nær vera á hvolfi í stóraðgerð-
um heima fyrir eða með eitt-
hvað mikið á prjónunum þegar
hún var ekki í vinnunni. Frá
vori til hausts var mikið brasað
í garðverkum og ferðalögum,
haustin voru matarvertíð þar
sem gert var að skrokkum, tek-
ið slátur, skorið, hrært og
hakkað og frystikistur fylltar
til vetrarins. Veturinn var helg-
aður prjónaskap og fatafram-
leiðslu á stóra og smáa, bakstri,
krossgátum og tiltektum og á
vorin fór fram allsherjar
hreinsun innan húss og utan og
var þá öllum innan-
stokksmunum smellt út í garð
til viðringar. Þess á milli
bólstraði hún sófasett, saumaði
harðangurs- og klaustur-
saumsrúmföt handa allri fjöl-
skyldunni eða hvaðeina annað
sem henni datt í hug. Svona var
hún hamhleypa til allra verka,
dugnaðarforkur og gaf lítið fyr-
ir eitthvert hangs. Og kaffibolli
og sígaretta aldrei langt utan
seilingar nema seinni árin þeg-
ar hvers kyns óhollustu var vik-
ið til hliðar til að viðhalda sem
bestri heilsu á efri árum. Hún
átti sitt uppáhaldsfólk, hafði á
því mætur og gerði því gott.
Ragna hafði mikla ánægju af
ferðalögum innanlands og utan.
Mér finnst eins og hún hefði
gjarnan viljað ferðast meira er-
lendis og læra tungumál, ekki
síst þegar hún var ung og þráði
ævintýr, en hún var vel ættuð
hreppstjóradóttir úr íslenskri
sveit, frá Sandbrekku í
Hjaltastaðarþinghá og ekki var
til siðs í þá daga að vera á
miklu flandri heldur festi hún
ráð sitt, byggði sér hús með
manni sínum og stofnaði fjöl-
skyldu. Ég læt öðrum eftir sem
þekkja þann kafla betur að
rekja þá sögu en vildi óska að
ég hefði kynnst tengdaföður
mínum Steinþóri Erlendssyni
frá Kolstaðagerði, en hann lést
vorið 1996 og ég kynntist Þor-
steini syni þeirra hjóna þá um
haustið. Ég hygg að þau hafi
saman átt gott og gestrisið
heimili og hlúð vel að sonum
sínum í uppvextinum. Ragna
stýrði sínu heimili með rögg-
semi fram til hins síðasta. Hún
lést 87 ára að aldri.
Ég minnist Rögnu tengda-
móður minnar sem ötullar konu
með græna fingur, sagnagáfu
og gott skopskyn og bið henni
blessunar.
Ég á von á að hún taki til
hendinni í efra og komi þar
skikki á hlutina.
Steinunn Ásmundsdóttir.
Ég var 19 ára stelpuskott,
nýútskrifuð úr menntaskóla
sumarið 1981, þegar ég elti Er-
lend fyrst austur og Ragna tók
mig inn í fjölskylduna. Hún
reyndist mér ætíð afskaplega
vel, varð mér sem önnur móðir,
enda mamma mín hinum megin
á landinu.
Við kærustuparið bjuggum í
kjallaranum á sumrin þegar við
komum austur að vinna á há-
skólaárunum sem og fyrstu
mánuðina eftir að við fluttum
austur 1987. Einnig bjuggum
við þar eitt sumar þegar við
seldum fyrstu íbúðina okkar og
vorum í íbúðaleit, þá voru börn-
in orðin tvö og nutu þau góðs af
nærveru við ömmu sína. Sam-
búðin gekk alltaf vel og hún
kenndi mér svo margt í heim-
ilisstörfum, eldamennsku,
handavinnu og uppeldi og ég
gat alltaf leitað til hennar ef
mig vantaði aðstoð eða góð ráð.
Ragna var hörkudugleg hús-
móðir og allir í fjölskyldunni
tóku þátt þegar mikið stóð til.
Við áttum margar stundir sam-
an við að sauma vambir, taka
slátur, kartöflurækt (og um-
ræðu um kartöflur, útsæði,
mismunandi kartöfluyrki, hvort
sætar kartöflur spíri o.s.frv.)
steikja kleinur í bílskúrnum,
búa til fiski- eða kjötbollur í
frystikistuna og skera út og
steikja laufabrauð, siður sem
ég þekkti ekki áður. Á seinni
árum hef ég tekið við verk-
stjórninni, en alltaf var Ragna
mætt til að aðstoða. Það fannst
henni gaman. Reyndar tókst
henni ekki að kenna mér að
sauma, þrátt fyrir að hafa t.d.
setið hjá mér hálfan dag að
hjálpa mér að sauma buxur á
Atla Þór.
Þá rétti hún mér allt, lét mig
sauma og drengurinn fékk nýj-
ar buxur fyrir jólin. Það voru
mörg matarboðin á Laufásnum
og ömmubörnin alltaf velkomin
í pössun. Atli Þór naut þess að
vera elstur og þau amma bröll-
uðu margt saman. Honum
fannst notalegt að fá að búa í
kjallaranum hjá ömmu tvö síð-
ustu árin sem hann var í ME.
Þá fór hann í hádeginu heim
til ömmu, sem var búin að elda
eitthvað gott handa þeim. Ég
held að bæði hafi notið þessa
tíma vel. Ragna var stolt af öll-
um barnabörnum sínum og
hafði gaman af að fylgjast með
þeim í leik og starfi, spennt
fyrir ferðalögum þeirra og glöð
þegar þau komu heil heim.
Við fjölskyldan nutum þess
að hafa ömmu Rögnu með okk-
ur í tveggja vikna frí til Krítar
árið 2005. Það var dásamlegur
tími í sólinni og dýrmætar
minningar þaðan. „For my
good sleep“ er setning sem hef-
ur oft heyrst þegar þetta frí er
rifjað upp.
Hugurinn var oft á æsku-
slóðunum á Sandbrekku og ófá-
ir bíltúrarnir farnir þangað,
einkum meðan Geirmundur
bróðir hennar var enn á lífi.
Um tíma var siður að fara til
hans á jóladag, ef færð leyfði,
til að borða jólahangikjötið. Þá
voru sagðar sögur og hlegið,
enda Ragna húmoristi og mikill
grínisti.
Þá kom stríðnisglampi í aug-
un og stundum vissum við ekki
hvort hún var að segja satt eða
ekki.
Nú er glampinn slokknaður
en eftir lifa ótal minningar um
góða konu sem var stoð mín og
stytta í blíðu og stríðu í 37 ár.
Takk fyrir allt.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem)
Þorbjörg.
Amma Ragna var besta
amma í heimi. Hún steikti
bestu kleinurnar, prjónaði flott-
ustu peysurnar og gaf hlýjustu
knúsin.
Henni féll aldrei verk úr
hendi, hún var dugleg, hörð af
sér og ósérhlífin sem meðal
annars olli bakverkjum í garð-
vinnunni. En það stoppaði ekki
gömlu konuna því það þurfti að
huga að blómunum og kartöflu-
garðinum.
Það sem er okkur systkinun-
um minnisstæðast er húmorinn
hennar. Amma Ragna var
svakalega fyndin og skemmti-
leg, var mikill prakkari og hafði
gaman af því að stríða og gera
létt grín.
Til dæmis var hún alltaf
snögg að segjast, með stríðnis-
glampa í augum, hafa skotið og
stoppað upp hreindýrið sem
hangir svo tignarlega á Laufási
5. Við hin vitum að það er
haugalygi. Svo plataði hún
börnin sem voru í heimsókn
með því að segja þeim að restin
af búknum væri inni í veggn-
um; það væri hægt að sjá hon-
um bregða fyrir ef maður hlypi
nógu hratt úr forstofunni, fyrir
hornið og inn í forstofuher-
bergið.
Það hljóta að hafa verið sleg-
in heimsmet í spretthlaupi
fimm ára barna í tilraun til að
sjá búkinn í veggnum.
Það var heldur ekki hægt að
spila við hana, því hún svindlaði
bara! Svo fannst henni erfitt að
skamma okkur ef við vorum að
stríða henni, hvert öðru, for-
eldrum okkar, hrekkja eða
segja ljóta brandara – því
henni fannst allt slíkt jafn
fyndið og okkur.
Amma Ragna hafði líka
sterkar skoðanir. Hún fylgdist
vel með fréttum svo það var
gaman að spjalla við hana um
heimsmálin, stjórnmálamenn,
kosningar hérlendis eða erlend-
is, herinn í Bandaríkjunum,
karlalandsliðið í handbolta eða
önnur málefni líðandi stundar.
Það skipti í raun ekki máli því
hún var alltaf tilbúin til að taka
spjallið. Það kom okkur í raun
alltaf smá á óvart hversu vel
upplýst og víðsýn hún var. Hún
hafði mikinn áhuga á að spjalla
og fræðast um femínisma nú-
tímans, réttindi hinseginfólks,
stjúptengsl og jafnvel
getnaðarvarnir. Henni fannst
þessi málefni skipta gríðarlega
miklu máli, hún var snögg að
venjast breytingum í samfélag-
inu og okkur finnst það segja
mikið um hjartalag hennar.
Svo hafði hún ofboðslega
gaman af börnum. Spurði
reglulega um langömmubörnin
sín og hlakkaði mikið til að
hitta þau. Þegar við komum svo
loks í heimsókn var hún búin að
skipuleggja ævintýraferð í for-
stofuherbergið, þar sem frysti-
kistan var, til að sækja ís
handa krökkunum. Svo var hún
búin að finna til þrjár stútfullar
krukkur af skrautsteinum til að
sýna þeim og mátti sjálf ekkert
vera að því að spjalla við full-
orðna fólkið, það gat séð um sig
sjálft.
Elsku amma Ragna, við
sjáum þig ljóslifandi fyrir okk-
ur í dyragættinni á Laufásnum
að veifa til að kveðja okkur. Við
söknum þín. Lífið verður ekki
eins án þín. Sofðu rótt, í alla
nótt og guð geymi þig.
Elísabet Erlendsdóttir,
Atli Þór Erlendsson,
Rannveig Erlendsdóttir.
Ragnheiður
Þorsteinsdóttir
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Okkar kæra,
ARNDÍS MARKÚSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli 20. október.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 31. október klukkan 13.
Kristjana E. Kristjánsdóttir Ingi Gunnar Ingason
Sesselja H. Kristjánsdóttir
Reynir Markússon Steinunn B. Ólafsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
stjúpfaðir og afi,
KRISTJÁN RUNÓLFSSON,
Arnarheiði 16, Hveragerði,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
miðvikudaginn 17. október.
Útför fer fram frá Hveragerðiskirkju miðvikudaginn 31. október
klukkan 14.
Ragnhildur Guðmundsdóttir
Jóhann Þór Kristjánsson Olga Hinriksdóttir
Gunnar Páll Kristjánsson Laufey Andersen
Sigurður Örn Kristjánsson
Guðmundur Óli Ómarsson Hrefna Grímsdóttir
Hugrún Ómarsdóttir Sigfús Þór Sigurjónsson
Eiríkur Einar Egilsson Guðrún Vilborg Sigmundsd.
og barnabörn
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ANNA HILDUR ÁRNADÓTTIR,
Hörgslandskoti á Síðu,
lést mánudaginn 15. október á
hjúkrunarheimilinu Mörk.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju föstudaginn 2. nóvember
klukkan 13.
Lilja S. Steingrímsdóttir
Jóhanna Steingrímsdóttir Logi Ragnarsson
Halla Hrund, Kristján, Hildur Kristín, Haukur Steinn
Alexander Jón, Aaron Thomas, Melanie
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÓLAFUR ÖRN INGIMUNDARSON,
lést sunnudaginn 21. október á
hjúkrunarheimilinu Hömrum, Mosfellsbæ.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 30. október klukkan 15.
Lóa Ólafsdóttir Sigurður Rúnar Magnússon
Karólína Ólafsdóttir Guðbrandur Einarsson
og barnabörn
Elskuleg sambýliskona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
BIRNA ÓSK BJÖRNSDÓTTIR,
Efstahjalla 7, Kópavogi,
lést á Landspítalanum 23. október.
Útförin fer fram frá Hjallakirkju í Kópavogi
fimmtudaginn 8. nóvember klukkan 13.
Ingvar Óskarsson
Helena Valtýsdóttir
Vala Valtýsdóttir Gísli Óskarsson
Valtýr Björn Valtýsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir, tengdamóðir og amma
okkar,
ANNA JÓNSDÓTTIR,
lengst af til heimilis
á Njálsgötu 80,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði miðvikudaginn
10. október. Útför hennar fór fram frá Bústaðakirkju
fimmtudaginn 18. október.
Lucia Guðný Jörundsdóttir Sigurjón Valsson
Steinunn Marta Friðriksdóttir
Hrafnhildur Vala Friðriksdóttir
Anna Kolbrá Friðriksdóttir