Morgunblaðið - 19.11.2018, Page 23

Leiðir okkar Arnar sköruð-
ust fyrst vorið 1973 þegar hann
var prófdómari í verklegri
lyfjagerðarfræði við Háskóla
Íslands og ég var við nám í
lyfjafræði lyfsala, eins og það
hét þá.
Hann sagði mér seinna að
honum hefði hreint ekkert litist
á þennan unga síðhærða mann
og sá það líklegast ekki fyrir
sér að ég ætti eftir að vinna hjá
honum í 10 ár.
Ég starfaði að loknu námi
sem lyfjafræðingur í Garðs apó-
teki við Sogaveg 1978-1995.
Fyrstu árin hjá Mogens A. Mo-
gensen apótekara. Á þessum
árum voru apótek færri en nú
er og stöðugleiki hjá lyfjafræð-
ingum í apótekum einnig mun
meiri en seinna varð. Við lyfja-
fræðingarnir sem störfuðum í
apótekunum kynntumst því
hver öðrum í gegnum starfið og
einnig í félagsstörfum á vegum
Lyfjafræðingafélagsins. Við
Örn kynntumst því snemma
ágætlega, en við gegndum svip-
uðu hlutverki, hann í Lyfjabúð-
inni Iðunni og ég í Garðs apó-
teki.
Þegar kom að því að Mogens
myndi láta af störfum í Garðs
apóteki vegna aldurs minnist
ég þess hversu ánægður ég var
þegar það fréttist að Örn myndi
hljóta lyfsöluleyfið. Hann kom
síðan til starfa í Garðs apóteki
sem apótekari í ársbyrjum
1985.
Ég starfaði með Erni í rúm
10 ár í Garðs apóteki. Samstarf
okkar var frá byrjun með mikl-
um ágætum. Örn var hafsjór af
fróðleik um allt sem viðkom
okkar fagi. Hann var að mörgu
leyti maður tvennra tíma í apó-
tekslyfjafræðinni. Hann hóf
störf í Iðunni um miðja síðustu
öld og kynntist þá apóteki sem
minnir lítið á apótek dagsins í
dag. Í þá daga var það hand-
verkið og þekking á efnum til
lyfjagerðar sem var hvað mik-
ilvægast fyrir lyfjafræðing í
apóteki. Lítið fór fyrir upplýs-
ingum til sjúklinga um verkun
og annað sem viðkemur lyfjum,
sem síðar varð eitt helsta stefið
í faginu.
Örn var virkur þátttakandi í
félagsstörfum lyfjafræðinga og
sat í ýmsum nefndum og
stjórnum bæði á vegum Lyfja-
fræðingafélagsins og Apótek-
arafélagsins. Einnig átti hann
sæti í bæði lyfjanefnd sem og
lyfjaverðlagsnefnd.
Örn var mildur stjórnandi og
gerði sér far um að kynnast vel
starfsfólki apóteksins. Hann
var hæglátur maður og nægju-
samur og í raun frekar hlé-
drægur.
Þó að fagið og starfið væri
Erni mikið hjartans mál var
þó annað áhugamál sem mark-
aði jafnvel enn dýpri spor í
hjarta hans. Tónlistin og þá
einkum djassinn var hans að-
aláhugamál. Hann fylgdist
með öllu sem gerðist í djass-
heiminum af ástríðu og safnaði
miklu efni sem viðkom djassi
og var þannig manna fróðast-
ur um djasstónlist. Eitt sinn
þegar hann hafði nýlega tekið
við Garðs apóteki hafði hann
verið að ræða við mig um aðal-
áhugamálið og nefndi nokkr-
um sinnum þann sem ég komst
að seinna að var sú stjarna
sem skein hvað skærast á
hans djasshimni, þ.e. Charlie
Parker, varð mér á að spyrja
hann á hvað hann hefði nú
spilað þessi Parker. Það
þyrmdi yfir minn mann þegar
hann gerði sér grein fyrir al-
gerri fávisku minni á þessu
sviði. Ekki erfði hann þetta
við mig og hann gafst aldrei
upp á að reyna að koma ein-
hverri þekkingu á tónlistinni
inn í minn huga.
Við Guðrún Edda sendum
Höllu, börnum þeirra og fjöl-
skyldum innilegar samúðar-
kveðjur.
Finnbogi Rútur Hálfdan-
arson lyfjafræðingur.
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 19. NÓVEMBER 2018
✝ Bryndís Guð-rún Kristjáns-
dóttir fæddist í
Hafnarfirði 22.
október 1942. Hún
lést á líknar-
deildinni 1. nóv-
ember 2018 eftir
baráttu við
krabbamein.
Foreldrar henn-
ar voru Anna
Sigurrós Levoríus-
ardóttir húsmóðir, f. 29.8. 1915
á Skálum á Langanesi,d. 2.1.
1967, og Kristján Sólberg Sól-
bjartsson, sjó- og verkamaður,
f. 28.6. 1899 í Bjarneyjum á
Breiðafirði, d. 30.6. 1964.
Systkini Bryndísar eru Sólbjört
Kristjánsdóttir, f. 9.12. 1940,
Davíð Georg Kristjánsson, f.
20.6. 1948, d. 23.4. 2013, Helga
Magnea Kristjánsdóttir, f. 4.9.
1945, d. 8.10. 2010. Hinn 13.
febrúar 1963 giftist Bryndís
Árna Vilhjálmssyni verkstjóra
f. 4.7. 1941, en þau skildu árið
1971. Annan í jólum árið 1973
giftist Bryndís Hjálmtý Ólafi
Ágústssyni verksmiðjustjóra, f.
11.5. 1943, d. 25.2. 1988. Bryn-
dís og Árni tóku aftur saman
og giftu sig 20. febrúar 2018.
Börn Bryndísar:1) Kristjana S.
Árnadóttir, f. 15.1. 1960, gift
Kristjáni G. Guðmundssyni, f.
2. 10. 1953, börn a) Bryndís
Guðrún, f. 26.11. 1976, Magða-
lena Margrét, f. 17.10. 1979,
Magnea Freyja, f. 17.3. 1989.
börn g) Bjarni Snæbjörn, f.
17.9. 1994, Guðný Magnea, f.
7.9. 2005, Rannveig Perla, f.
30.6. 2010. 9) Ágúst Hjálmtýs-
son, f. 28.3. 1972, giftur Yufan
Tang, f. 6.6. 1991, barn h) Kine
Madelene, f. 24.11. 1993. 10)
Ástrós Hjálmtýsdóttir, f. 30.10.
1974, gift Kristjáni Bjarnasyni,
f. 12.3. 1969, börn j) Alexand-
er, f. 2.5. 1996, Birta Líf, f.
22.2. 2000, Ísabella Schöbel, f.
11.8. 2004, Hjálmtýr Daníel
Schöbel, f. 25.1. 2006, Kristján
Högni, f. 10.3. 1992, Lena Rut,
f. 28.3. 2001.
Afkomendur Bryndísar eru
orðnir 50 talsins, 49 þeirra eru
á lífi og eru dreifðir víða um
heimsbyggðina. Bryndís og
Hjálmtýr tóku einnig að sér
Helgu Lilju Sólmundsdóttur, f.
2.9. 1967.
Bryndís fæddist á Suður-
götu í Hafnarfirði, átti heima
um tíma í Þýskubúð við
Straumsvík og fluttist um
fimm ára aldur í Hraunhvamm
í Hafnarfirði. Hún gekk í
Bjarnastaðaskóla á Álftanesi.
Fyrstu árin á vinnumarkaði
vann Bryndís við þjónustu- og
umönnunarstörf fyrir utan
nokkur ár sem hún bjó í Ólafs-
vík og vann þar ásamt þáver-
andi eiginmanni sínum í Fiski-
og síldarmjölsverksmiðjunni til
ársins 1988. Fljótlega eftir það
fluttist hún suður til Reykja-
víkur og vann í nokkur ár við
ræstingu og barnagæslu. Bryn-
dís var aðallega heimavinnandi
húsmóðir á stóru og barn-
mörgu heimili.
Útför Bryndísar fer fram frá
Fella- og Hólakirkju í Reykja-
vík í dag, 19. nóvember 2018,
klukkan 13.
2) Svan Gunnar
Guðlaugsson, f.
21.8. 1961, giftur
Inese Babre, f.
20.5 1968, börn b)
Alda, f. 18.1. 1985,
Tinna, f. 28.4.
1989, Mikaella
Rós, f. 21.3. 1993,
Alísa Helga, f.
12.3. 2003. 3) Pét-
ur Gunnar Þór
Árnason, f. 22.11.
1962, d. 12.5. 1969. 4) Guðlaug
B. Árnadóttir, f. 18.12. 1963
gift Jóni P. Bernódussyni, f.
22.8. 1962, börn c) Jónína, f.
24.12. 1982, Kristján, f. 24.11.
1990. 5) Vilhjálmur Árnason, f.
15.5. 1966, sambýliskona Sig-
fríður G. Sigurjónsdóttir, f.
12.12. 1964, börn d) Hjálmdís
Ólöf, f. 2.5. 1988, Anna Mar-
grét, f. 19.10. 1992, Hafsteinn
Árni, f. 14.4. 1997, Björn M. f.
21.11. 1999, Berglind, f. 7.7.
1986, Guðbjartur, f. 16.7. 1988,
Jón Hákon, f. 10.10. 2000. 6)
Kristján S. Árnason, f. 27.8.
1967 giftur Önnu K. Grett-
isdóttur, f. 11.2. 1971, börn e)
Jóel Grettir, f. 28.4. 1990,
Birkir Þór, f. 18.6. 1996,
Sandra Ósk, f. 23.2. 2000. 7)
Halldór R. Hjálmtýsson, f.
12.12. 1969, giftur Nelia Bear-
neza Baldelovar, f. 25.1. 1968,
barn f) Vincent Rúnar, f. 6.2.
2006. 8) Pétur G.Þ. Árnason, f.
25.5. 1970, giftur Ingibjörgu K.
Þórarinsdóttur, f. 2.10. 1982,
Elsku hjartans mamma mín.
Kveðjustundin er komin og
það er erfitt að finna nógu góð
orð. Mamma var kona sem kvart-
aði aldrei þrátt fyrir mörg áföllin
í lífinu, missti ungan son sinn og
eiginmann í hræðilegum slysum,
gigtarsjúkdóm og illvígt krabba-
mein. Hún mátti ekkert aumt sjá,
þá var hún komin til bjargar.
Heimilið hennar var ávallt opið
fyrir alla og alltaf tók hún bros-
andi á móti fólki.
Mamma var alltaf til staðar
hvort sem það var fyrir mig eða
börnin mín. Betri ömmu er ekki
hægt að óska sér fyrir börnin sín,
hún tók alltaf á móti okkur með
innilegu brosi og hlýjum faðmi.
Passaði barnabörnin og eldaði
fyrir þau hina og þessa grauta,
átti fulla skúffu af kexi eða bakaði
heimsins bestu pönnukökur, það
var aldrei leiðinlegt að fara til
ömmu í dekur. Það eru góðar
minningar sem þau geyma í
hjörtum sínum.
Mömmu þótti ekkert skemmti-
legra en að fara í búðir að skoða
falleg föt eða fallega muni. Allt
glys vakti athygli hennar, stund-
um týndum við henni og oftast
héldum við að það hefði verið vilj-
andi gert hjá henni til þess að
geta verið lengur í búðum. Ég
man þegar Hagkaup fór að vera
opið allan sólarhringinn og eitt
skiptið var hún svo lengi í búðinni
að dást að og skoða, að örygg-
isvörðurinn var farinn að fylgjast
með henni, hún skildi ekkert í því
og sagði að hann væri eitthvað
skrýtinn. Að fara í búðir með
mömmu var ekkert tilhlökkunar-
efni því hún gat eytt heilum
klukkustundunum þar og jafnvel
ekkert keypt en núna á ég eftir að
sakna þessara búðaferða.
Það er skrítið að geta ekki
hringt til mömmu á hverjum degi
til að heyra í henni hljóðið og
spjalla við hana. Það eru svo ótal
margar dásamlegar minningar
sem koma upp huga mér þegar
ég hugsa til mömmu. Allar sam-
ræðurnar sem við áttum saman
við eldhúsborðið með kaffi og
smá baileys, öll jólin okkar saman
en hún og Árni hafa verið hjá
okkur sl. 20 ár, vel límdu jóla-
pakkarnir sem allir áttu svo erfitt
með að opna, ferðalögin okkar,
búðarferðirnar, hundaumræður,
þegar hún passaði börnin mín eða
þegar hún droppaði bara óvænt
inn í heimsókn, já, það mætti
endalaust halda áfram.
Ég, Diddi og börnin áttum
margar yndislegar stundir með
mömmu sem eru dýrmætar
minningar sem við munum ávallt
varðveita. Elsku mamma mín,
takk fyrir alla umhyggjuna,
hjartahlýjuna og ástina sem þú
gafst mér, börnunum mínum og
Didda, ég veit að þú vakir yfir
okkur og ert okkur alltaf nálæg.
Ég trúi því að þú sért farin til
betri heims, horfin í sumarið ei-
lífa, þar sem sorgir og sjúkdómar
eru ekki til, komin til litla stráks-
ins þíns og pabba og ég er sann-
færð um að nú líður þér vel, laus
við allar þjáningar.
Með söknuð og sorg í hjarta
kveð ég elskulega móður mína
sem við elskuðum svo heitt og lif-
ir ávallt í hjörtum okkar.
Þín dóttir,
Ástrós.
Elsku mamma mín, nú er kom-
ið að kveðjustund. Stutt og snörp
barátta við krabbamein bar þig
ofurliði. Þú sem hefur tekist á við
svo mörg áföll í lífinu varðst að
lúta í lægra haldi að þessu sinni.
Að eiga góða mömmu er ekki
sjálfgefið. Ég var svo heppin að
eiga bestu mömmu sem hægt var
að hugsa sér. Alltaf svo blíð og
góð en ákveðin. Það verður
skrýtið að fá ekki símtal frá þér
þar sem þú vildir fá fréttir af öll-
um og heyra hvað við vorum að
gera.
Þú varst stolt þegar þitt fyrsta
barnabarn kom í heiminn. Ekki
varðstu síður montin af því að þar
fékkstu alnöfnu. Alla tíð áttu
dætur okkar öruggt skjól hjá þér
á sínum uppvaxtarárum. Amma
var alltaf reiðubúin að rétta þeim
hjálparhönd og skjóta yfir þær
skjólshúsi þegar þannig bar við.
Þú varst mikið fyrir barna-
börnin þín og montin af því að
verða langalangamma. Við náð-
um að mynda fimm ættliði stuttu
áður en þú kvaddir okkur. Eru
afkomendur þínir nú 50 talsins.
Elsku mamma, mikið ofboðs-
lega á ég eftir að sakna þín. Ég
veit að það verður vel tekið á móti
þér í draumalandinu.
Mamma, þú ert hetjan mín.
Þú fegrar og þú fræðir.
Þú gefur mér og græðir.
Er finn ég þessa ást
þá þurrkar þú tárin sem meg’ekki
sjást.
Mamma, ég sakna þín.
Mamma þú ert hetjan mín.
Þú elskar og þú nærir.
Þú kyssir mig og klæðir.
Ef brotin er ég þú gerir allt gott.
Með brosi þú sorg minni bægir á
brott.
Mamma, ég sakna þín.
Ég finn þig hjá mér hvar sem er.
Alls staðar og hvergi – þú ert hér.
þú mér brosir í mót,
ég finn þín blíðuhót.
Alvitur á allan hátt
þó lífið dragi úr þér mátt.
Við Guð og menn þú sofnar sátt.
Þú vakir líka er ég sef.
Að nóttu og degi – þig ég hef.
Þú berð ætíð höfuð hátt,
veist svo margt en segir fátt.
Gleður mig með koss á kinn.
Mér finnst ég finna faðminn þinn
og englar strjúki vanga minn.
(Ingibjörg Gunnarsdóttir)
Þín dóttir,
Kristjana (Kiddý).
Það er með sorg í hjarta að ég
kveð mína kæru tengdamóður.
Dísa tengdó var sannarlega með
fallegt hjartalag og tók mér opn-
um örmum í faðm sinnar stóru
fjölskyldu frá fyrsta degi. Óhætt
er að segja að í hvert skipti sem
farið var í heimsókn til Dísu og
Árna fór maður ekki svangur út
þaðan aftur, ekki síst vegna
pönnukökubaksturs hennar, þar
sem aldrei virtist nóg bakað sama
hvað staflinn sem var bakaður
var hár. Margar skemmtilegar
minningar koma upp í hugann
þegar litið er til baka af samveru-
stundum með Dísu eins og sum-
arbústaðaferðir með ykkur Árna,
ferðin á Arnarstapa og ég tala
ekki um allar góðu stundirnar
saman undanfarin jól. Dísa var
ekki sú tæknivæddasta og voru
ófáar ferðirnar hjá konunni minni
til hennar þegar hún komst á Fa-
cebook og byrjaði að nota skila-
boðaþjónustuna þar. Þegar hún
var að senda persónuleg einka-
skilaboð skrifaði hún þau nefni-
lega yfirleitt á vegginn hjá við-
komandi fyrir allra augu að sjá og
þurfti Ástrós mín oftar en ekki að
rjúka út til hennar til að eyða
þessu hjá henni. Einnig hef ég
hana sterklega grunaða um að
fylgjast með fótbolta miklu betur
en hún vildi láta uppi því nánast í
hvert einasta skipti sem liðið mitt
var að spila í enska boltanum og
ég var sestur í sófann að horfa á
spenntur hringdi dyrabjallan og
tengdó var komin óvænt í kaffi.
Alveg viss um að ég sá stundum
glitta í glott hjá henni eins og hún
vissi nákvæmlega hvað hún væri
að gera. Mjög dularfullt allt.
Fegraðu umhverfi þitt
með gjöfum.
Stráðu fræjum
kærleika og umhyggju.
Og þín verður minnst
sem þess sem elskaði,
þess sem bar raunverulega umhyggju
fyrir fólki.
(Sigurbjörn Þorkelsson.)
Takk, elsku Dísa tengdó, fyrir
yndisleg en allt of stutt kynni
sem hefðu mátt vera miklu
lengri. Þín verður sárt saknað.
Megi Guð blessa Árna þinn og
fjölskyldu á þessum erfiðu tím-
um.
Þinn tengdasonur
Kristján (Diddi).
Amma var dásamlegur karakt-
er sem allir hefðu átt að fá að
kynnast. Hún var svo ljúf, um-
hyggjusöm og vildi öllum gott.
Það voru allir í fyrsta sæti nema
hún. Okkur þótti ekki leiðinlegt
að fara í heimsókn til hennar
enda voru móttökurnar alltaf
góðar og vorum við alltaf velkom-
in. Þvílíka dekrið sem beið okkar
alltaf. Fótaböðin, heitu grautarn-
ir og guðdómlegu pönnukökurn-
ar sem allir elskuðu. Eitthvað af
þessu, eða jafnvel allt saman,
beið okkar alltaf þegar við fórum
til ömmu. Heima hjá henni og
Árna afa var eini staðurinn þar
sem mátti alltaf fá kex eða klein-
ur og það var alltaf nammi uppi í
skáp sem boðið var upp á. Þetta
þótti okkur ekki leiðinlegt og nut-
um við þess í botn að vera hjá
ömmu og afa.
Söknuðurinn er mikill og það
er vont að hugsa til þess að hitta
ekki ömmu reglulega en baráttan
hennar var erfið og vitum við
þess vegna að henni líður betur
og er í góðum höndum. Við erum
svo innilega þakklát fyrir þann
tíma og minningar sem við feng-
um með henni og munu þær lifa
áfram í hjörtum okkar.
Þú sofnað hefur síðasta blund
í sælli von um endurfund,
nú englar Drottins undurhljótt
þér yfir vaki – sofðu rótt.
(Aðalbjörg Magnúsdóttir)
Barnabörnin,
Alexander, Birta Líf, Ísa-
bella og Hjálmtýr Daníel.
Elsku hjartans amma mín,
mikið rosalega er erfitt að koma
þessum orðum á blað, því það er
svo sárt að þú sért farin frá okkur
eftir stutt en erfið veikindi.
Upp koma ótal minningar um
hjartahlýja og blíðustu ömmu
sem hægt er að hugsa sér, t.d.
sögur sem þú hefur sagt mér frá
því ég var ungbarn með slæma
magakveisu og allir á heimilinu
hjálpuðust að að ganga með mig
um gólf, enda sagðir þú svo oft
við mig eftir að ég varð fullorðin
þegar mér var kalt eða leið illa að
amma vildi geta vafið mér inní
peysuna sína eins og hún gerði
þegar ég var lítil. Þó að ég væri
orðin fullorðin, tókstu nöfnu og
knúsaðir og kysstir í bak og fyrir,
og ekki varstu spör á að segja
mér hversu mikið þú elskaðir
mig, þannig amma varst þú,
amma með hlýjasta faðminn og
stærsta hjartað. Alltaf stóðu dyr
þínar opnar fyrir okkur og var
það mitt annað heimili þegar þú
bjóst í Ólafsvíkinni, skipti engu
þótt þú værir útivinnandi með
stórt heimili, það var alltaf pláss.
Þú varst mín besta vinkona á
unglingsárunum mínum, alltaf
var hægt að hringja eða koma til
ömmu og ræða allt mögulegt,
símtölin sem stóðu oft í nokkra
klukkutíma þar sem spjallað var
um allt milli himins og jarðar, þú
vildir nú fylgjast vel með öllum.
Dýrmætu bréfin sem þú hefur
skrifað mér í gegnum tíðina
geymi ég vel. En nú er komin
kveðjustund og trúi ég því að þú
vakir yfir okkur öllum og knúsir
núna litla drenginn þinn hann
Pétur á himninum.
Sjáumst síðar, elsku amma
mín, hvíldu í friði. Þín nafna,
Bryndís Guðrún
Kristjánsdóttir.
Mig langar til að skrifa fáein
kveðjuorð um elsku systur mína,
Bryndísi Guðrúnu Kristjánsdótt-
ur, sem lést 1. nóvember síðast-
liðinn eftir erfið veikindi. Dísa,
eins og hún var alltaf kölluð,
tókst á við veikindi sín með ein-
stöku jafnaðargeði þótt hún væri
oft sárkvalin af óvægnum sjúk-
dómi. Hún tók alltaf á móti mér
og mínum af einstakri ljúf-
mennsku og sagði alltaf að sér liði
ágætlega. Við sátum oft yfir
kaffibolla og töluðum saman um
gamla daga og höfðum gaman af.
Til dæmis þegar við vorum litlar
stelpur og áttum það til að stelast
í jólakökuboxin hennar mömmu
þó að við vissum að það mætti alls
ekki borða kökurnar fyrir jól. Við
vorum einnig að leika okkur niðri
í flæðarmáli með pabba, sem var
að gera að netum, þegar ég datt í
sjóinn og pabbi dró mig upp með
krókstjaka. Dísa var yndisleg og
ljúf manneskja og einstaklega
barngóð. Litla dóttursyni mínum
þótti mjög gaman að koma til
Dísu frænku og fara í dótaskáp-
inn hennar. Tímasetningar voru
ekki hennar sterkasta hlið.
Stundum kom hún dálítið seint í
boðin en það gleymdist um leið
vegna hennar fallega og ljúfa
bross og jákvæðni.
Við systurnar vorum mjög
samrýndar og áttum góðar
stundir saman og það var alltaf
gott að koma til Dísu og Árna.
Árni reyndist konu sinni eins og
hetja í veikindum hennar.
Við munum sakna Dísu sárt.
Elsku Dísa mín, Guð leiði þig á
æðri slóðir. Við biðjum algóðan
Guð að styrkja Árna, börn og fjöl-
skyldur þeirra.
Innilegar samúðarkveðjur,
Sólbjört (Sóla systir) og fjöl-
skylda.
Bryndís Guðrún
Kristjánsdóttir
Ástkær eiginkona mín, mamma,
tengdamamma og amma,
AUÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Núpi, Fljótshlíð,
nú Starengi 94, Reykjavík,
er kvaddi okkur að morgni 8. nóvember,
verður jarðsungin frá Áskirkju miðvikudaginn 21. nóvember
klukkan 14. Blóm eru vinsamlega afþökkuð en þeim sem vildu
minnast hennar er bent á líknarstofnanir.
Jóhannes Jóhannesson
Helga Jóhannesdóttir Jóhannes Ingi Davíðsson
Katrín Olga Jóhannesdóttir Hávarður Finnbogason
Katrín Birna, Hrafnhildur Erna, Baldur Breki, Ásdís Björk,
Ásgeir Ingi, Rebekka, Hrönn