Morgunblaðið - 19.11.2018, Page 25

hvor annan í sínum hjartasjúk-
dómum Sigurpáll og Konni. Árið
2000 fluttu þau suður í Kópavog,
Hildur orðin heilsulítil, en þau
komu á vorin eins og farfugl-
arnir og það var tilhlökkun. Eft-
ir fráfall Hildar kom Sigurpáll
einn. Sumardvölin í Furulund-
inum var honum dýrmæt. Hann
gat haldið öllu í horfinu. Oft var
gestkvæmt þar og mikið spilað,
þegar vinafólk hans úr Gull-
smáranum kom. Eldamennskan
var aldrei vandamál. Svo var
það morgunkaffið sem hann
kom á. Á hverjum morgni um
kl. 9:30 komum við göngukon-
urnar til hans í kaffi og ýmsir
aðrir, grannar og gestir. Alltaf
voru súkkulaðirúsínur í skál.
Hann vissi hve samkennd og
samhugur fólks er mikils virði.
Og til hinstu stundar spurði
hann hvort við værum ekki enn
að hittast. Það munum við gera í
minningu hans. Sigurpáll sagði
mér eitt sinn hvernig hann svar-
aði spurningunni: Hvaðan ert
þú? „Ég er úr Skagafirði, sem
er fallegasti staður á Íslandi, ég
bý í Varmahlíð, sem er besti
staður í Skagafirði, ég bý í
Furulundi, sem er fallegasti
staður í Varmahlíð!“ Þegar hann
seldi húsið sitt var það aðalmálið
að ég fengi góða granna og að
gróðrinum yrði sinnt. Þetta var
Sigurpáll, hann var einstakur
maður, sem reyndist öllum vel.
Dagsverkinu er lokið. Við sitjum
eftir hljóð og minnumst athafna-
mannsins með virðingu og þökk.
Sendi kveðju frá Varmahlíð með
lokaerindi úr ljóði Kristjáns frá
Gilhaga.
„Í Varmahlíð“
Við brekkurætur hógvær áin hjalar
og hennar bylgjur hvika létt við stein.
Þá blærinn þýðu töframáli talar,
er titrar lauf á birkiskógargrein.
Hér fyllist brjóst mitt ást og innri
friði
þó áfram niði lífsins elfur stríð.
Það ómar allt af söng og kvæðakliði
er kvöldsins skuggar gista Varmahlíð.
Innilegar samúðarkveðjur.
Helga Bjarnadóttir.
Kæri Sigurpáll, nú ertu fall-
inn frá. Það eru forréttindi að
hafa fengið að kynnast þér og
vera hluti af fjölskyldunni þinni.
Þegar ég kom í fjölskylduna lá
Hildur þín banaleguna. Greini-
legt var öllum að miklir kær-
leikar ríktu ykkar á milli. Þegar
ég og Klara mín fluttum síðan í
Gullsmára rétt við hliðina á þér
var gott að skottast yfir til þín í
kaffi og spjall. Það sem var
gaman að hlusta á það sem á
daga þína hafði drifið í gegnum
tíðina. Þegar þú síðan komst að
því að Klara leyfði mér ekki að
elda siginn fisk heima fórstu að
bjóða mér öðru hvoru til þín í
slíkt góðgæti. Það voru góðar
stundir og ekki skemmdi fyrir
að fá að borða þetta lostæti.
Vænst þykir mér samt um
þegar við vorum eitt sinn sem
oftar í Varmahlíð og þú varst
einnig þar. Einn daginn spurði
ég þig hvort ég mætti ekki
bjóða þér í bíltúr um sveitirnar
þar sem ég þekkti ekkert til á
svæðinu og langaði að fá stað-
kunnugan mann til að sýna mér
og segja frá. Einn góðviðrisdag-
inn ókum við um sveitir Skaga-
fjarðar og þú sagðir mér sögur
af hverjum bæ og tilkynntir mér
sérstaklega ef framsóknarmaður
hafði búið þar.
Þá var líka ógleymanleg ferð-
in sem við fórum öll saman til
Finnlands þar sem þú, þá 89 ára
gamall, skelltir þér eina bunu í
stærðarinnar vatnsrennibraut.
Ég þakka þér fyrir að hafa
gefið mér og fjölskyldu minni
tíma með þér, fyrir öll afmælin
sem þú komst í til dætra minna
og fyrir að hafa gefið þér tíma
til að segja frá viðburðaríkri ævi
þinni og fyrir að hlusta.
Við kveðjum þig með söknuði
og höldum í allar góðu minning-
arnar sem þú hefur gefið okkur,
minningarnar lifa áfram. Megir
þú hvíla í friði Sigurpáll.
Einar Guðberg Jónsson.
Ég finn þörf hjá mér að
minnast Sigurpáls Árnasonar
með nokkrum orðum þá leiðir
skilur.
Sigurpáll fæddist 25. maí
1917 að Ketu í Hegranesi og var
því 101 árs er hann lést 12. nóv-
ember sl.
Langri og giftudrjúgri starfs-
ævi er lokið.
Mín fyrsta minning um Sig-
urpál er að hann kom í Braut-
arholt og var þá á litlum vörubíl
að sækja húsdýraáburð, árið
1943. Þá var ég sjö ára. Sig-
urpáll var þá nýbúinn að byggja
sér hús í Varmahlíð, sem hann
nefndi Lund, og reisa þar gróð-
urhús; þar ræktaði hann blóm
og tómata.
Kona Sigurpáls var Hildur
Kristjánsdóttir frá Skaftárdal á
Síðu, en hann kynntist henni í
Hveragerði. Þá var hann í Garð-
yrkjuskólanum þar – hún í hús-
mæðraskólanum.
Mín önnur minning um Sig-
urpál er frá því í ágúst, sumarið
1946, þá er hann kom keyrandi
á nýjum Willy’sjeppa, K-85, í
Brautarholt, með stóran blóm-
vönd sem hann afhenti föður
mínum og sagði um leið: „Á ekki
að jarða hjá ykkur á morgun, ég
vil færa ykkur þessi blóm.“ En
foreldrar mínir urðu fyrir þeirri
miklu sorg að þeim fæddist
dóttir, sem dó í fæðingu. Þetta
atvik og orð Sigurpáls við þetta
tækifæri lýsa manninum og
hans innræti vel – og stendur
mér ætíð fyrir hugskotssjónum,
þá 10 ára.
Árin liðu og samskipti mín við
Sigurpál og fjölskyldu hófust
þegar við Þóra tókum að okkur
rekstur hótelsins í Varmahlíð,
1961, og Sigurpáll og fjölskylda,
þá flutt í nýtt verslunar- og
íbúðarhús við þjóðveg 1, sunnan
Varmahlíðar. Kom sér oft vel að
leita til hans í verslunina um
ýmsa fyrirgreiðslu.
Sigurpáll var mikill félags-
málamaður og tók virkan þátt í
þeim félögum sem starfandi
voru í Seyluhreppi. Má þar m.a.
nefna ungmennafélagið, þar var
hann í stjórn og lengi formaður,
nýtur félagi til fjölda ára. Sig-
urpáll starfaði í áraraðir í
hreppsnefnd Seyluhrepps, og
var fjallskilastjóri fyrir fram-
hluta hreppsins. Þá gekk hann
til liðs við Karlakórinn Heimi
1942 og var félagi þar yfir 50 ár,
var í stjórn og formaður kórsins,
góður félagi.
Sigurpáll var mikill áhuga-
maður um að reist yrði félags-
heimili í Varmahlíð og reifaði
þau mál oft bæði á ungmenna-
félagsfundum svo og í hrepps-
nefnd. Árið 1963 var kosin bygg-
ingarnefnd sem sjá átti um
byggingu félagsheimilis í
Varmahlíð. Sigurpáll var kjörinn
formaður hennar. Mörgum er í
minni dugnaður Sigurpáls og út-
sjónarsemi við framkvæmd
þessa verks, sem lauk 1967 með
vígslu.
Sigurpáll var ötull fram-
kvæmdamaður í lífi sínu; sat
aldrei auðum höndum. Frum-
kvöðull að ylrækt í Varmahlíð
og verslun. Hann keypti jörðin
Íbishól 1951 og rak þar fjárbú í
samvinnu við son sinn Kristján.
Hætti búskap þar 1987 og seldi
jörðina. Þá hætti hann verslun í
Lundi 1988 og seldi húsið. Var
þá búinn að byggja íbúðarhúsið í
Furulundi 6; þar bjuggu þau
hjón í allmörg ár, notalegt að
heimsækja þau þar þá komin til
rólegheita. Síðustu árin bjuggu
þau hjón í Kópavogi.
Ég vil að lokum þakka Sig-
urpáli góð kynni og margvíslegt
og gott samstarf, m.a. í hrepps-
nefnd Seyluhrepps og ýmsum
nefndum í sveitarfélaginu.
Við Þóra sendum börnum
Sigurpáls og fjölskyldum þeirra
hugheilar samúðarkveðjur.
Sigurður Haraldsson.
MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 19. NÓVEMBER 2018
✝ Erla Þórð-ardóttir fædd-
ist 1. október 1930
á Björk í Eyjafirði.
Hún lést 6. nóv-
ember 2018 á
Sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri eftir stutt
veikindi.
Foreldrar henn-
ar voru Laufey
Sigríður Kristjáns-
dóttir, f. 2. nóv-
ember 1899, frá Ytri-Tjörnum í
Eyjafirði, d. 21. júní 1993, og
Þórður Helgi Daníelsson, f. 9.
desember 1896, frá Björk í
Eyjafirði, d. 11. maí 1953.
Erla var elst fimm systkina:
Kristján, f. 1932, d. 2018, Daní-
el Eyþór, f. 1937, og tvíbur-
arnir Ingvi Svavar og Fanney,
f. 1941.
Börn Erlu: Þórður Rist, f.
1954, maki Lára Jósefína Jóns-
Birna Karítas Aðalsteinsdóttir,
og Vignir, f. 1997. Kristín Lauf-
ey Ingólfsdóttir, f. 1970, maki
hennar er Stefán Hlynur Björg-
vinsson, f. 1969. Börn þeirra:
Arndís Ósk, f. 1993, sambýlis-
maður Guðjón Óli Birgisson,
Svandís Dögg, f. 1994, sam-
býlismaður Atli Rafn Gunn-
arsson, Stefán Viðar, f. 2001,
og Ingólfur Bjarki, f. 2003.
Erla gekk í hjónaband 12.
desember 1970 með Ingólfi
Helga Marteinssyni, f. 18. ágúst
1923, d. 1. febrúar 1997.
Erla fæddist á Björk í Eyja-
firði og ólst þar upp til 1941 er
fjölskyldan fluttist að Garðs-
horni í Kræklingahlíð. Árið
1944 fluttist fjölskyldan að Síla-
stöðum þar sem hún bjó til
1962. Erla flutti inn á Akureyri
og bjó þar sína búskapartíð,
fyrst í Norðurgötu og svo í
Glerárholti.
Erla fór í Húsmæðraskólann
á Akureyri 1948-49. Erla vann
ýmis störf, m.a. á frystihúsinu
og í verksmiðjunum.
Útför Erlu fer fram frá
Glerárkirkju í dag, 19. nóv-
ember 2018, klukkan 10.30.
dóttir, f. 1961.
Dætur Þórðar og
Láru eru: Erla, f.
1982, sambýlis-
maður Egill Ant-
onsson og dætur
þeirra Sigríður og
Ragnhildur. Tinna,
f. 1984, maki henn-
ar Mikkel Dencker
Rist, dætur þeirra
eru Ásta og Björk
Jósefína, og Fann-
ey, f. 1988, maki hennar er
Martin Rist Jepsen, dætur
þeirra eru Agnes og Ingvild.
Jóhann Pálsson Rist, f. 1963,
maki Brynhildur Pétursdóttir,
f. 1969,
börn þeirra: Hafdís Erla, f.
1988, sambýlismaður hennar er
Björn Þór Guðmundsson og
börn þeirra eru Dagur Þór og
Hildur Birta. Elvar Örn, f.
1994, sambýliskona hans er
Elsku mamma mín.
Ég man þegar þú leiddir
mína litlu hönd þegar við fórum
í bæjarferðir, ég hljóp við fót til
að halda í við þig en fullkomlega
örugg um að þú slepptir ekki
takinu. Svo þegar árin færðust
yfir tókst þú í hönd mína,
treystir mér að leiða þig þangað
til leiðir okkar skildu nú.
Ég man þegar þú og pabbi
tókuð hádegislúrinn og ég lá á
milli ykkar, hlustaði á ykkur
spjalla um liðna tíð. Dýrmætar
stundir.
Ég man, hvernig steikarlykt-
in mætti vitum mínum við und-
irleik sjávar og fuglasöngs þeg-
ar fjölskyldan kom saman í
sunnudagsmatinn í Holti. Þú
gerðir besta lambalærið með
bestu brúnu sósunni og grask-
artöflum. Notalegt fannst þér að
fá ömmubörnin til þín og vita af
langömmubörnunum skottast í
kringum þig nú í seinni tíð. Og
þegar fjölskyldan kom saman til
að spila kepptust allir við að
hafa þig í liði með sér. Þú varst
stálminnug, víðlesin og fylgdist
vel með og ef einhvern vantaði
upplýsingar um afmælisdaga
eða ættartengsl þá var leitað til
þín.
Þú tókst lífinu með æðruleysi
og ró, þó að lífið hafi ekki alltaf
leikið við þig þá kvartaðir þú
aldrei yfir neinu og barst tilfinn-
ingar þínar ekki á torg. Þó var
væntumþykja þín sönn og mikil,
stutt í hláturinn og húmorinn.
Þú hafðir einstaka hæfileika til
að taka fólki eins og það var og
fannst alltaf það jákvæða í öll-
um. Ákaflega nægjusöm varstu
og með mikið jafnaðargeð,
ræktaðir blómin þín af mikilli
alúð og hafðir mikla ánægju af
söng og dansi.
Ferðirnar um landið með
okkur fjölskyldunni eru góðar
minningar og þú ákaflega
skemmtilegur ferðafélagi, fróð
um landið þitt og nutum við svo
sannarlega góðs af ýmsum fróð-
leik um staðhætti og fólk.
Á sunnudögum klæddir þú
þig alltaf í kjól og hlustaðir á
messuna. Óskastundin var líka í
uppáhaldi og varstu lítt hrifin af
að vera trufluð þegar þessir við-
burðir hljómuðu í viðtækinu.
Dætrum okkar Stebba er sér-
lega minnisstætt þegar þær
sóttu þig í Glerárholtið á að-
fangadagskvöld rétt fyrir klukk-
an sex til að vera með okkur yf-
ir hátíðirnar en svo vildi ekki
betur til en svo að þær festu bíl-
inn þegar átti að leggja af stað
frá þér. Fyrirskipaðir þú þá
stelpunum að stilla á Gufuna og
máttu þær systur ekkert aðhaf-
ast fyrr en klukkurnar höfðu
hringt inn jólin og messan byrj-
uð. Auðvitað var hlustað á mess-
una alla leiðina yfir í heiði,
stelpunum til mikillar gleði.
Kærleikur og væntumþykja
var sterk á milli ykkar systkina,
voruð þið ásamt mökum dugleg
að heimsækja hvert annað og
voru það ánægjustundir
Þú hafðir sterkar rætur til
æskustöðvanna. Sveitin, fólkið
þitt, náttúran og dýrin voru þér
mikils virði og leitaði hugurinn
oft í ljúfar minningar heimahag-
anna.
Með þessum kveðjuorðum
læt ég fylgja ljóð eftir móður
þína.
Uppi í fjalli undi ég mér
í æsku, þar sem víðsýnt er,
sat ég þar í sólaryl
sæl, að fá að vera til.
Sá ég yfir sveitina
með sumargrænu reitina,
alla leið til árinnar,
út á sjó, til bárunnar.
Blöstu við mér bæjarþil
á bæjum þessum kunni ég skil.
En þetta er löngu liðin tíð
þó lifir endurminning blíð.
Hvíl þú í friði, elsku mamma
mín.
Þín dóttir,
Kristín Laufey.
Í dag kveðjum við elsku Erlu
ömmu okkar. Elsku ömmu sem
alltaf var svo blíð og góð og með
sitt ótrúlega jafnaðargeð. Við
eigum öll margar góðar minn-
ingar frá Holti og umhverfið þar
ævintýri líkast fyrir börn að
leika sér. Við eyddum ófáum
tímum í að klifra í trjám, rúlla
okkur í brekkunni og hlaupa um
á klöppinni. Stundum tíndum
við jafnvel ber og rifum upp
rabarbara fyrir ömmu og ósjald-
an færðum við henni blómvendi
úr garðinum, ömmu til mikillar
gleði.
Við vorum fljót að uppgötva
það hjá ömmu að hún leyfði
okkur að komast upp með ým-
islegt sem við fengum ekki að
komast upp með hjá foreldrum
okkar og sjaldan skipti hún
skapi. Það sem ekki allir vita er
að amma var mikill húmoristi og
auðvelt var að kæta hana svo
hún gat hlegið lengi á eftir.
Í mörg ár bauð amma börn-
um og barnabörnum í hádeg-
isverð á sunnudögum og lýsir
það því vel hversu dugleg hún
var að halda fjölskylduböndum
sterkum. Við minnumst margra
góðra stunda frá matarboðum
þar sem mikið var spjallað og
oftar en ekki klæddum við
barnabörnin okkur upp í gömul
föt af ömmu og héldum leiksýn-
ingu. Þá var stundum gripið í
spurningaspil og keppst um að
vera með ömmu í liði þar sem
hún bjó yfir miklum fróðleik.
Amma var iðin við bakstur og
oftar en ekki bar hún margar
kökusortir á kaffiborðið fyrir
okkur barnabörnin og nú síð-
ustu ár einnig langömmubörnin.
Amma gætti þess vel að fylgj-
ast með öllum barnabörnunum
og langömmubörnunum og þrátt
fyrir að höf og lönd hafi skilið
að þá var hún dugleg að heim-
sækja hluta af þeim sem búsett
eru í Danmörku. Hún naut þess
að dvelja í Danmörku.
Elsku Erla amma, minning
þín mun lifa. Hvíldu í friði.
Þín barnabörn.
Hafdís Erla Jóhannsdóttir
Rist, Erla Þórðardóttir
Rist, Arndís Ósk Arnar-
dóttir, Elvar Örn Jóhanns-
son Rist, Tinna Dencker
Rist, Svandís Dögg Stef-
ánsdóttir, Vignir Jóhanns-
son Rist, Fanney Rist
Jepsen, Stefán Viðar
Stefánsson, Ingólfur Bjarki
Stefánsson.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Langömmubörnin Dagur
Þór og Hildur Birta.
Þegar ég sest niður og skrifa
minningarorð um Erlu systur
mína kemur upp í huga minn
lummulyktin sem tók gjarnan á
móti mér þegar ég kom til
hennar í Holt. Þessi yndislega
hefð sem við höfðum í mörg ár,
að hittast í kaffi á laugardags-
morgnum, yljar mér á þessari
stundu.
Já, minningarnar eru margar.
Hún var 11 árum eldri en ég og
ég man eftir því að átta ára
gömul svaf ég fyrir ofan hana í
rúminu. Hún var stóra systirin
sem ég gat leitað til og ég fann
væntumþykju frá henni. Þegar
ég fór á síldarvertíð á Raufar-
höfn í mánuð skildi ég frum-
burðinn eftir hjá henni í pössun.
Þegar ég kom til baka var ég
svo þakklát fyrir að sjá hvað
honum leið greinilega vel hjá
henni og braggaðist á þessum
tíma.
Mér þykir svo vænt um að
við náðum að fara í ferð saman
til Danmerkur í skírn hjá barna-
barninu hennar. Þá var annað
barnabarn hennar, hún Arndís
Ósk, fararstjórinn okkar og var
sannarlega betri en enginn. Og
talandi um börnin hennar Erlu,
þau Þórð, Jóhann og Kristínu
Laufeyju, þá vil ég nefna það að
hún kom heldur betur til manns
yndislegum þremur börnum
sem hafa reynst mér vel.
Erla systir mín var alltaf
hugsunarsöm, fórnfús og bar
hag annarra fyrir brjósti. Hún
tók inn á heimilið sitt móður
okkar og annaðist hana til
hinsta dags. Það var alltaf sjálf-
sagt að annast aðra, hún leit á
það sem sitt verkefni.
Síðustu árin þótti mér alltaf
svo vænt um þegar ég kom í
Holt, þá kallaði hún eftir því
hver væri að koma því sjónin
var farin að gefa sig. Þegar hún
heyrði að ég var komin, þá fann
ég fyrir gleðinni sem kom í
röddina. Já, við áttum margar
góðar stundir saman.
Það er skrýtið að hafa ekki
hana systur mína lengur með
mér. Það verður skrítið að fara
ekki til hennar á aðfangadag
klukkan fjögur, rétt áður en jól-
in verða hringd inn. En ég mun
minnast hennar af væntum-
þykju og gleðjast yfir öllum
góðu minningunum. Ég mun til-
einka mér að láta minningarnar
lifa um góða og kærleiksríka
manneskju sem vildi öllum vel.
Að lokum langar mig að
votta börnum, tengdabörnum
og fjölskyldum þeirra innilega
samúð.
Kveðjustundin komin er,
því kallið kom um nótt.
Minning sækir nú að mér,
um manngæsku, kraft og þrótt.
Sem klettur hún ávallt vaktina stóð,
sigraði mótlætið hrjúfa.
Við sjáumst svo síðar, systir góð,
í sumarlandinu ljúfa.
(Pétur Guðjónsson 1́8)
Fanney Þórðardóttir.
Erla
Þórðardóttir
Elsku mamma okkar,
SIGURBJÖRG HELGA JÓNSDÓTTIR,
Eyrargötu 29, Siglufirði,
lést á sjúkrahúsi Siglufjarðar að kvöldi
fimmtudagsins 15. nóvember.
Útför hennar verður auglýst síðar.
Kristín Hólm
Jón Hólm
Hanna Björg Hólm
og aðrir ættingjar og vinir
Bróðir okkar og mágur,
MAGNÚS BERGSSON,
rafvirki,
Hilmisgötu 4, Vestmannaeyjum,
lést á Sjúkrahúsinu í Vestmannaeyjum
fimmtudaginn 15. nóvember.
Útför hans fer fram frá Landakirkju í Vestmannaeyjum
laugardaginn 24. nóvember klukkan 14. Þeir sem vilja minnast
hans láti líknarfélög njóta þess.
Þórey Bergsdóttir Jón G. Tómasson
Karl Bergsson Erna Sigurjónsdóttir