Morgunblaðið - 08.01.2019, Síða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 8. JANÚAR 2019
✝ Sigríður Magn-úsdóttir fædd-
ist á Minna-Hofi á
Rangárvöllum 13.
september 1943.
Hún lést á líknar-
deild Landspítalans
í Kópavogi 21. des-
ember 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Magnús
Ingvarsson bóndi
og Ingibjörg
Sveinsdóttir húsfreyja. Sigríður
var önnur í röðinni af fimm
systkinum, eftirlifandi eru Ingv-
ar Magnússon, Guðrún Magnús-
dóttir og Sigurður Magnússon
en Óskar Ingi Magnússon lést á
fimmta aldursári.
Sigríður eignaðist tvo syni í
fyrra hjónabandi með Gísla
Gíslasyni, f. 15. mars 1940,
26. nóvember 1981. Ingibjörg er
gift Sigurði Steina Gunnlaugs-
syni en synir Ingibjargar af
fyrra sambandi eru Andri
Hrafn og Guðni Jóel en saman
eiga þau Hilmar Darra og Erik
Steina, fyrir átti Sigurður Steini
Ásgeir Arnar og Mikael Helga.
Sigríður stundaði nám í Hús-
stjórnarskólanum í Reykjavík
veturinn 1961-1962. Sigríður og
Gísli stunduðu félagsbúskap á
Geldingarlæk á Rangárvöllum
ásamt Ingvari bróður Sigríðar
og Svanlaugu konu hans. Síðar
fluttist hún á Hellu þar sem hún
starfaði bæði á saumastofu og í
Kaupfélaginu. Sigríður og
Hilmar hófu sambúð 1977 en
fluttust á Hvolsvöll 1980 þar
sem Sigríður starfaði við
saumaskap allt þar til þau fluttu
til Reykjavíkur 1987. Í Reykja-
vík starfaði hún lengst af við
saumaskap.
Sigríður lést eftir erfiða bar-
áttu við krabbamein.
Útför Sigríðar fer fram frá
Áskirkju í dag, 8. janúar 2019,
og hefst athöfnin klukkan 11.
Óskar Inga, f. 28.
janúar 1964, og
Stefán, f. 16. sept-
ember 1966. Óskar
Ingi er kvæntur
Rúnu Guðrúnu
Loftsdóttur. Hann
á tvö börn af fyrra
hjónabandi, And-
reu og Eyþór en
Rúna á þrjá syni af
fyrra hjónabandi,
Halldór, Steindór
og Daníel. Stefán er kvæntur
Anne T.H. Gíslason, en fyrir á
hann tvö börn, Guðrúnu Maríu
og Gísla, Anne á fimm börn af
fyrra hjónabandi sem búsett eru
í Noregi.
Seinni eiginmaður Sigríðar
var Hilmar Eysteinsson, f. 2.
september 1951, og saman áttu
þau eina dóttur, Ingibjörgu, f.
Það er þyngra en tárum taki
að setjast niður og skrifa þessar
línur, lengi höfum við vitað að
þessi dagur kæmi en það er af-
skaplega óraunverulegt að hann
sé nú kominn. Í dag fylgjum við
mömmu hennar hinstu för.
Mamma, sem alltaf hefur verið til
staðar og aldrei lengra en í eins
símtals fjarlægð, hefur nú kvatt
þetta jarðneska líf og haldið á
forfeðranna fund.
Mamma var ótrúlega trú fólk-
inu sínu, hún var alltaf boðin og
búin að aðstoða alla og heimili
hennar stóð alltaf öllum opið.
Hún var stoð og stytta í lífi okkar
systkinanna og barna okkar og
ekki síður systkina sinna og
barna þeirra. Barnabörnin sóttu
mikið í hana og hún var fórnfús
þegar hennar nánustu voru ann-
ars vegar, ég fæ henni aldrei
nægilega þakkað hversu mikið
hún og pabbi tóku drengina mína
inn á heimili sitt og hugsuðu svo
vel um þá.
Hún var ótrúlega listræn og
hafði alltaf einhver verkefni sem
hún var að vinna að. Í gegnum
tíðina hafa áhugamálin verið
mörg en öll tengd sköpun, hún
saumaði, málaði, prjónaði og
heklaði svo eitthvað sé nefnt og
eigum við afkomendur hennar
mikið af fallegum munum sem
hún skapaði og gaf okkur, muni
sem eru svo dýrmætar minning-
ar í dag.
Mamma var baráttukona, það
var alveg sama hvaða verkefnum
hún stóð frammi fyrir, hún var
alltaf tilbúin að takast á við þau.
Það var árið 1992 sem óvætturinn
bankaði fyrst upp á. Ég var tæp-
lega 11 ára gömul þegar mamma
greindist í fyrsta skipti með
brjóstakrabbamein, hún tók slag-
inn og sigraði.
Við áttum 15 góð ár þangað til
hún greindist í annað skipti árið
2007, í þetta skiptið varð hún
mjög veik og kom ekki fullfrísk út
úr veikindunum. Þriðja reiðars-
lagið kom 2015, þá var krabba-
meinið orðið dreift og það var
ljóst að í þetta sinn myndi hún
ekki losna við krabbann. En hún
var ekki tilbúin að leggja árar í
bát og gerði allt sem hún gat til
að lengja tímann okkar saman.
Það tók krabbann 26 ár að
sigra mömmu í þremur atlögum,
ég er sannfærð um að sá tími
hefði ekki orðið svo langur ef
mamma hefði ekki passað vel upp
á að mæta á leitarstöðina, leita
sjálf og fylgja því strax eftir.
Fyrir mér er mamma samt
sigurvegarinn, því hún nýtti tím-
ann sinn vel, sáði ríkulega í þann
akur sem fjölskyldan er og upp-
skar vel, missir okkar allra er
gríðarlegur, hún var kletturinn
okkar, það er erfitt að ímynda sér
veröld án mömmu.
Ég kveð þig, elsku mamma,
með texta Ellýjar, sem var þitt
uppáhald, ég er sannfærð um að
við hittumst aftur annars staðar
en þangað til sé ég þig í draumum
mínum.
Ég man það elsku mamma mín,
hve mild var höndin þín,
að koma upp í kjöltu þér,
var kærust óskin mín.
Þá söngst þú við mig lítið lag,
þín ljúfa rödd og vær.
Ó elsku góða mamma mín,
þín minning er svo kær.
Ég sofnaði við sönginn þinn,
í sælli aftanró,
og varir kysstu vanga minn,
það var mín hjartans fró.
Og ennþá rómar röddin þín,
svo rík í hjarta mér.
Er nóttin kemur dagur dvín,
í draum ég er hjá þér.
Þá syngur þú mitt litla lag,
þín ljúf er rödd og vær,
ó elsku hjartans mamma mín,
þín minning er svo kær.
(Ellý Vilhjálmsdóttir)
Þín dóttir,
Ingibjörg.
Elsku amma.
Ég trúi ekki að þú sért farin.
Ég er þér þakklát fyrir svo
margt. Ég er þakklát fyrir að
hafa fengið að eiga þig í 28 ár.
Þegar við systkinin komum í bæ-
inn í pabbahelgar vorum við á
þínu heimili eins og hver annar
heimilismaður, alltaf til nóg af
mat og kandís til að maula og þú
alltaf að bjóða okkur hitt og þetta
eins og við myndum einhvern
tímann svelta í heimsókn hjá þér.
Það sem er mér þó mikilvægast
og ég er þakklátust fyrir er tím-
inn þegar ég var að eiga Perlu
Kristínu mína. Þú opnaðir heimili
þitt fyrir mér, Óla og Víkingi Ara
viku áður en Perla Kristín mætti
og þér fannst ekkert sjálfsagð-
ara. Þegar Perla Kristín mætti
svo varst þú heima að passa Vík-
ing Ara og varst svo spennt að fá
okkur heim. Við vorum aðra viku
með Perlu Kristínu glænýja og
þér fannst það sko ekkert mál,
rakst mig inn í rúm að hvíla mig
með henni ef þér fannst ég þurfa
þess og dundaðir þér með Víking
Ara á meðan. Fékkst að taka þátt
í fyrsta baðinu og sagðir mér frá
allskonar ráðum og fróðleik síðan
þú varst sjálf ung. Þegar við svo
héldum heim ofur þakklát fyrir
gestrisnina og alla hjálpina ætl-
aði ég að lauma smá pening til þín
sem þakklætisvott og það var sko
ekki að ræða það. En ég er þrjósk
og gaf mig ekki en þessi smápen-
ingur jafnaðist sko ekki á við það
sem þú hefur gefið mér. Elsku
amma, ég er þér svo innilega
þakklát fyrir allt og er svo heppin
að þú varst amma mín. Ég veit að
hvíldin er kærkomin eftir erfið
veikindi og ég mun halda minn-
ingu þinni á lofti og segja börn-
unum mínum sem þú dýrkaðir
sögur af þér alla ævi. Ég elska
þig.
Sofðu vel, elsku hjartans
amma mín.
Guðrún María.
Elsku amma, nú ertu farin eft-
ir hetjulega baráttu við krabba-
meinið. Þú fórst í gegnum þessi
veikindi af miklu æðruleysi og
horfðir á þetta sem verkefni sem
þyrfti að klára. Þegar ég kveð þig
í dag hugsa ég um hvað þú varst
mögnuð kona og mikil fyrirmynd.
Þú varst duglegasta kona sem ég
þekki og alltaf tilbúin að rétta
hjálparhönd.
Ég er einstaklega þakklát
fyrir þær samverustundir sem
við höfum átt, sérstaklega síð-
ustu ár. Það var alltaf gaman hjá
okkur og við hlógum oft mikið
saman. Þú áttir sérstaklega gott
með að láta fólki líða vel í kring-
um þig og varst alltaf dugleg að
dekra við gesti. Þú tókst öllum
ávallt fagnandi og það var alltaf
gaman að koma til ömmu. Það fór
aldrei neinn með tóman maga frá
þér. Þú naust þess að bjóða upp á
kræsingar og vildir ekki að neinn
færi svangur frá þér. Þú áttir það
alltaf til að hugsa fyrst um aðra
fram yfir þig og hefur alla tíð ver-
ið tilbúin til að hjálpa öðrum. Það
var mér mjög dýrmætt að geta
aðstoðað þig í veikindum þínum,
að ég gat gefið þér eitthvað til
baka fyrir allt það sem þú hefur
gefið mér.
Það hafa alltaf allir verið vel-
komnir til þín. Margir í fjölskyld-
unni hafa fengið að búa hjá þér og
var ég þar engin undantekning.
Það var margt sem ég lærði á
þeim tíma sem ég bjó hjá þér.
Margt í sambandi við elda-
mennsku og fleira. Alltaf hafðir
þú þolinmæði fyrir brussugang-
inum og látunum í mér. Ávallt var
hægt að leita til þín með hvaða
vandamál sem var, hvort sem það
var heimilisráð eða vangaveltur
um lífið almennt og hafðir þú allt-
af svör og hvattir mann áfram.
Eitt það helsta sem þú hefur
kennt mér er að gefast aldrei
upp. Þú sýndir það sérstaklega í
gegnum þessi veikindi að taka
hlutunum sem verkefni og ekki
gefast upp. Þú sýndir mér hvað
rétt hugarfar getur breytt miklu
og hjálpað mikið til. Þetta eru
hlutir sem ég mun tileinka mér
alla tíð.
Þú varst allaf til staðar fyrir þá
sem þér voru kærir og alltaf var
hægt að ganga að því vísu að fá
hvatningu frá þér. Ég fann það
svo vel þegar ég fór í klásus og
komst ekki í gegn að þú hafðir
alltaf trú á að það myndi ganga
hjá mér næst. Enda leyndi sér
ekki gleðin hjá þér þegar ég
komst svo loks í gegn og gat byrj-
að námið í hjúkrunarfræði.
Takk fyrir allt elsku besta
amma. Ég er einstaklega lánsöm
að hafa átt þig sem ömmu og í
dag kveð ég þig en á minningar
um góða ömmu sem alltaf var
hægt að leita til.
Þín
Andrea.
Elsku Dista, nú þegar ég kveð
þig í dag rifjast upp margar
minningar. Fyrstu minningar
mínar eru þegar ég var að koma í
fyrstu skiptin inn á heimili þitt á
Hvolsvelli fyrir eitthvað um 35
árum.
Þegar komið er að krossgötum
lífs og dauða, þar sem þú kveður
þennan heim, fyllist hugurinn
söknuði og trega. Ótal minningar
frá liðinni tíð birtast og þá finnum
við ef til vill best hversu mikið við
eigum að þakka. Það er svo
margt sem ég á þér að þakka. Þú
hefur kennt mér margt og margt
sem ég hef tileinkað mér. Ég á
alltaf eftir að hugsa um þig þegar
ég geri frómasinn þinn og lag-
kökuna góðu fyrir jólin. Það voru
mörg jólin sem þú sendir mér
lagköku á aðventunni. Þess
vegna var svo gott að ég gat fært
þér nokkrar kökur núna fyrir jól-
in. Þú hringdir svo í mig núna í
desember til að segja mér að þú
værir að fá þér kaffi og lagköku
og kakan væri alveg eins og hún
ætti að vera, mjúk og góð. Þetta
er minning sem verður gott að
eiga.
Ég er þakklát fyrir hvað ég hef
náð að koma oft til þín núna á
þessum síðustu mánuðum. Ef það
er einhver sem á það inni að vera
heimsóttur ert það þú. Þú varst
allaf fyrst að mæta ef eitthvað
bjátaði á hjá einhverjum. Ég man
að daginn sem ég kom heim með
Andreu nýfædda af fæðingar-
deildinni komst þú og auðvitað
með köku. Því ef það kæmu ein-
hverjir gestir væri nú gott fyrir
mig að eiga köku til að bjóða
gestunum. Þú varst alltaf tilbúin
að hjálpa ef þurfti, gekkst beint í
verkið og varst fljót að því. Ég
náði nú ekki alltaf þessum mikla
hraða sem þú hafðir. Það rifjast
upp þegar ég var einu sinni að
hjálpa þér með vorhreingern-
inguna hjá foreldrum þínum þeg-
ar þau bjuggu á Hellu. Þá vorum
við að þrífa allt húsið hátt og lágt
og afköstin voru margfalt meiri
hjá þér en mér. Þá kom pabbi
þinn til mín og sagði að það væri
nú ekkert verra þótt maður færi
hægar yfir, verkið væri jafn vel
unnið. Líklega vildi hann hug-
hreysta mig eitthvað því ég var
ekki svona öflug eins og þú,
komst ekki eins hratt yfir.
Það er stórt skarð höggvið í
Minna-Hofs-fjölskylduna þegar
þú hefur kvatt þennan heim. Öll-
um þínum nánustu færi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Nú ertu komin til foreldra
þinna og ég veit að þér líður vel
hjá þeim. Ég þakka þér fyrir all-
ar góðu samverustundirnar og
allt sem þú hefur gert fyrir mig
sem ég mun ávallt geyma vel í
huga mínum. Takk fyrir allt sem
þú hefur gert fyrir börnin mín,
Andreu og Eyþór, hvað þú hefur
reynst þeim vel og verið góð
amma. Ég vil sérstaklega nefna
þann tíma sem Andrea bjó hjá
þér. Ég veit að þið áttuð margar
góðar stundir saman sem Andreu
finnst gott að eiga minningar um
núna.
Þó í okkar feðra fold
falli allt sem lifir.
Enginn getur mokað mold
minningarnar yfir.
(Bjarni Jónsson frá Gröf)
Takk fyrir allt.
Jóhanna Þórhallsdóttir.
Ég finn það gegnum svefninn,
að einhver læðist inn
með eldhúslampann sinn,
og veit að það er konan,
sem kyndir ofninn minn,
sem út með ösku fer
og eld að spónum ber
og yljar upp hjá mér,
læðist út úr stofunni
og lokar á eftir sér.
Þessar ljóðlínur Davíðs Stef-
ánssonar minna mjög á eiginleika
elsku vinkonu minnar, Sigríðar
Magnúsdóttur, Distu, eins og
hún var oftast kölluð. Lík móður
sinni, Ingibjörgu Sveinsdóttur,
sem var einstök sómakona,
hversdagshetja, dugnaðarforkur
og vann ætíð langan vinnudag við
aðstæður sem voru mjög erfiðar,
álagið mikið á mannmörgu
sveitaheimili. En hún kvartaði
aldrei. Og án þess að ætlast til
neins af öðrum.
Þessa eiginleika erfði Dista í
ríkum mæli. Vinnusöm, fórnfús,
jákvæð og ætíð tilbúin að gera
öllum gott, ekki síst þeim er
minna mega sín. Bróðir minn,
sem var mikill sjúklingur, einfari
og vinafár mesta sína ævi, var
einn þeirra er nutu hjartagæsku,
ræktar- og umhyggjusemi Distu í
gegnum árin og var hann alltaf
velkominn á hennar heimili
hvernig sem á stóð hjá henni
sjálfri, hún tilbúin að gleðja hann
eins og hún best gat.
Í þrígang greindist Dista með
alvarlegt krabbamein, fyrst 1992,
síðan 2007 og seinast 2015. Öllum
þeim meðferðum sem hún þurfti
að ganga í gegnum tók hún af
miklu æðruleysi og trú á að þetta
væri verkefni sem þyrfti að klára
og komast yfir.
Æðruleysið sem hún sýndi er
nær dró og hún fann kraftinn
þverra og kveðjustundina nálg-
ast var aðdáunarvert. Þó þráði
hún eins og við öll gerum að njóta
lengur fjölskyldu sinnar og ást-
vina. En trú hennar á hið góða,
betri, fallegri og friðsælli veröld
og að hitta liðna ástvini var sterk.
Eftir nærri 70 ára kynni get ég
hiklaust sagt að Dista gerði heim-
inn betri og er þakklát fyrir óeig-
ingjörn kynni og kærleika.
Hvíl í friði elsku vinkona.
Berglind Oddgeirsdóttir.
Sigríður
Magnúsdóttir
✝ Pámi SteinarSigurbjörnsson
fæddist í Reykjavík
16. desember 1931.
Hann lést 23.
desember 2018.
Foreldrar hans
voru Lilja Kristín
Árnadóttir frá
Jörfa í Haukadal,
Dalasýslu, f. 19.
október 1887, d.
30. september
1981, og Sigurbjörn Guðmunds-
son, f. 12. janúar 1881 í Þor-
geirsstaðarhlíð í Miðdala-
hreppi, Dalasýslu, d. 15.
febrúar 1950.
Systkini Pálma Steinars: 1)
Helga, f. 9. október 1907, d. 26.
janúar 1996. 2) Ólöf Kristbjörg,
f. 13. janúar 1910, d. 31. mars
1946. 3) Jóhann, f. 10. júlí 1911,
d. 5. júní 1973. 4) Hildur, f. 8.
september 1914, d. 16. janúar
2009. 5) Ólafía Sigurveig, f. 2.
kvæntur Johanna Elizabeth van
Schalkwyk, f. 13. mars 1973.
Börn þeirra eru: Ariadne Líf,
Embla Elizabeth og Harpa Em-
ilía Shelagh.
Pálmi Steinar hóf sjó-
mennsku á Kötlu, skipi Eim-
skipafélags Reykjavíkur árið
1948 en Katla var víðförlust ís-
lenskra skipa á þeim tíma.
Hann byrjaði sem messagutti,
varð síðar háseti og eftir að
hann lauk farmannaprófi frá
Stýrimannaskólanum í Reykja-
vík árið 1958 var hann stýri-
maður og skipstjóri á Kötlu og
Öskju til ársins 1966. Eftir það
starfaði Pálmi Steinar við versl-
unarstörf hjá Fönix. Á sumrin
leysti hann af sem stýrimaður á
björgunarskipinu Goðanum og
flutningaskipinu Öskju. Síðar
tók hann við skipstjórn á flutn-
ingaskipinu Sæborgu í eigu
Guðmundar A. Guðmundssonar
hf. þar til rekstri útgerðarinnar
var hætt árið 1977. Frá því
starfaði Pálmi Steinar sem
stýrimaður hjá Eimskipafélagi
Íslands til starfsloka.
Útför hans fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag 8. janúar 2019,
klukkan 13.
júlí 1916, d. 24.
september 2004. 6)
Svava, f. 25.
desember 1918, d.
30. maí 1987. 7)
Finnur, f. 2. júní
1921, d. 15. ágúst
1982.
Pálmi Steinar
kvæntist Ólafíu
Guðlaugu Þórhalls-
dóttur, f. 22.
desember 1936,
þann 1. júní 1960. Foreldrar
Ólafíu Guðlaugar voru Berg-
þóra Einarsdóttir, f. 27. apríl
1908 í Garðhúsum í Grindavík,
d. 1. október 1989, og Þórhallur
Þorgilsson, f. 3. apríl 1903 í
Knarrarhöfn í Hvammssveit,
Dalasýslu, d. 23. júlí 1958.
Börn Pálma Steinars og
Ólafíu Guðlaugar eru: 1) Halla
Bergþóra Pálmadóttir, f. 16.
september 1962. 2) Björn Stein-
ar Pálmason, f. 1. mars 1967,
Móðurbróðir minn, Pálmi
Steinar Sigurbjörnsson, lést á
Þorláksmessu eftir erfið veikindi,
87 ára gamall. Hann var eins og
eldri bróðir, enda aðeins átta ár á
milli okkar.
Þegar móðir mín, Svava,
fermdist hélt hún Steinari undir
skírn og fékk viðurnefnið „litla
mamma“ frá fermingarsystkin-
um sínum. Var ekki hrifin. Ég
minnist margra skemmtilegra
stunda með Steinari. Eitt sinn
bauð hann okkur mömmu í bíltúr
ásamt vini sínum. Hann átti þá
Morris-bíl og var farið austur í
Vík í Mýrdal þar sem ég hafði
verið fimm sumur í sveit og það-
an alla leið að Breiðamerkurlóni.
Það var ógleymanleg ferð. Líka
er mér í fersku minni þegar hann
var háseti á M/S Kötlu. Þar var
móðurbróðir minn Jóhann skip-
stjóri og fékk ég að sigla með
þeim til Raufarhafnar að sækja
síldartunnur og þaðan til Húsa-
víkur þar sem Morris-inn var
hífður frá borði og Steinar,
messagutti, og ég ókum suður.
Steinar var að fara í Stýrimanna-
skólann.
Á suðurleið var komið við í
Vatnsdal og frænka okkar Sissa
tekin með en við vorum að fara í
Kvennaskólann. Á leið okkar upp
Holtavörðuheiðina lentum við
fyrir aftan stóran flutningabíl og
þegar Steinari fór að leiðast hæg-
ur aksturinn gerði hann sér lítið
fyrir, setti handbremsuna á,
snaraðist út úr bílnum og hljóp
uppi flutningabílinn, stökk upp á
brettið og lán var að bílstjórinn
sem sat blístrandi við stýrið fékk
ekki hjartaáfall. Hann vék til
hliðar og eftir það var gatan
greið. Steinar átti plötuspilara og
þegar hann var til sjós leyfði
amma mér stundum að stelast
inn í herbergið hans og spila
plötur. Þegar hann sigldi til Kúbu
gaf hann mér plötu, 78 snúninga
með kúbverskri tónlist sem varð
mín uppáhaldsplata árum saman.
Margt fleira kemur upp í huga
minn þegar ég hugsa til þessa
uppáhaldsfrænda míns, en það
verður ekki tíundað hér.
Kæri frændi minn. Ég þakka
þér gamlar og góðar samveru-
stundir og kæra Lóla mín, ég
þakka þér fyrir að hugsa svo vel
um hann frænda minn. Þú stóðst
svo sannarlega við heit þitt frá
1960 „í blíðu og stríðu“. Sendi
þér, Höllu Beggu og Birni Stein-
ari og fjölskyldu innilegar sam-
úðarkveðjur frá mér og dætrum
mínum.
Lilja Huld.
Pálmi Steinar
Sigurbjörnsson