Morgunblaðið - 26.02.2019, Side 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 26. FEBRÚAR 2019
✝ Margrét Ein-arsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 6.
ágúst 1925. Hún
lést á líknardeild-
inni í Kópavogi 14.
febrúar 2019.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Ein-
ar Einarsson, f.
18.5. 1880, d. 23.6.
1938, blikksmíða-
meistari, og Sigríð-
ur Jónsdóttir, f. 11.5. 1896, d.
28.12. 1963, húsmóðir.
Systur Margrétar samfeðra
eru Anna, f. 1.6. 1909, d. 14.2.
1981, og Jónína Geirdís, f. 14.7.
1911, d. 21.12. 2001. Alsystur
Guðbjörg, f. 14.3. 1927, og
Hrefna, f. 6.8. 1933, d. 9.10.
2016.
Margrét ólst upp á Laugavegi
53a frá öðru aldursári. Hún var í
Austurbæjarskólanum og síðar
Húsmæðraskóla Reykjavíkur,
auk þess sótti hún fjölmörg
námskeið um ævina. Margrét
vann meðal annars á klæðskera-
verkstæði Jónínu systur sinnar
áður en hún gifti sig og lærði
saumaskap. Hún var húsmóðir
til ársins 1967, en fór þá að
starfa utan heimilis, lengst sem
aðstoðarmaður sjúkraþjálfara í
Hátúni.
Margrét giftist 21.6. 1943
f. 16.6. 1972. Dætur þeirra Birna
Björk, f. 2004, og Brynhildur
Lilja, f. 2013. 3) Erna, f. 16.5.
1951, áður gift Sæmundi Sæ-
mundssyni, f. 12.4. 1950, d.
18.12. 2009. Synir a) Oddur, f.
7.7. 1972, áður í sambúð með
Eydísi Ingimundardóttur, f.
17.3. 1973. Börn þeirra Erna, f.
2006, og Ingvar, f. 2011. b) Jón
Trausti, f. 7.1. 1976, í sambúð
með Elvu Dóru Guðmunds-
dóttur, f. 14.3. 1977. Sonur Guð-
mundur Máni, f. 2018. 4) Sigrún,
f. 29.7. 1956, gift Vilmundi
Gíslasyni, f. 24.5. 1955. Dætur
Sigríður Elsa, f. 30.10. 1978, gift
Þresti Má Bjarnasyni, f. 28.4.
1978. Þeirra börn eru Vilmund-
ur Máni, f. 2003, Birgitta Sóley,
f. 2008, Sigrún Diljá, f. 2010,
Karítas Lilja, f. 2016. Margrét
Lilja, f. 1985, í sambúð með
Pétri Georg Markan, f. 2081.
Börn: Hörður Markús, f. 2012,
Sigrún Ísabella, f. 2013, Úa
María, f. 2018. 4) Geir, f. 26.4.
1962, kvæntur Rögnu Björg
Guðbrandsdóttur, f. 28.8. 1965.
Synir þeirra: Oddur, f. 3.4. 1991,
í sambúð með Söndru Ýri Sonju-
dóttur, f. 27.6. 1994, sonur
þeirra er Ýmir Máni, f. 2018.
Einar Hugi, f. 29.3. 1994, d. 19.6.
2018, og Heiðar Ingi, f. 10.6.
2001.
Foreldrar Odds voru Sigríður
G. Gottskálksdóttir, f. 29.10.
1897, d. 30.11. 1947, og Geir
B.E. Benediktsson, f. 16.5. 1897,
d. 12.4. 1983.
Útför Margrétar fer fram frá
Garðakirkju í dag, 26. febrúar
2019, klukkan 13.
Oddi Geirssyni
pípulagningameist-
ara, f. 10.5. 1921, d.
15.10. 2010. Mar-
grét og Oddur
bjuggu fyrstu hjú-
skaparárin í
Reykjavík en
byggðu síðan hús í
Holtagerði 64 í
Kópavogi og
bjuggu þar í yfir 40
ár.
Börn þeirra eru 1) Einar f.
30.12. 1943, kvæntur Evu Øs-
terby, f. 5.1. 1948. Börn a) Mar-
grét, f. 13.8. 1970, gift Magnúsi
Guðmundssyni, f. 7.6. 1968.
Börn: Sturla, f. 1996, í sambúð
með Stjörnu, f. 1997, dóttir
þeirra Ylja Sál, f. 2018, Egill, f.
1998, Vala, f. 2000. b) Snorri, f.
10.8. 1973, kvæntur Höddu
Fjólu Reykdal, f. 2.1. 1974.
Börn: Hjalti, f. 1998, Lilja, f.
1999, Hildur, f. 1905, Jón, f.
2013. 2) Sigríður Sesselja, f.
11.7. 1945, gift Sigurði Jónssyni,
f. 30.10. 1939, d. 16.1. 2006.
Dóttir Lára Björk Sigurðar-
dóttir, f. 3.6. 1974, fv. eigin-
maður Ragnar Víðir Reynisson,
dóttir Sigríður Þórunn, f. 1994,
eiginmaður Jasmín Rexhepi, f.
1984, sonur Henrik Bardhi, f.
2013. Eiginmaður Láru Bjarkar
er Sigursteinn Björn Sævarsson,
Elsku móðir mín, Margrét
Einarsdóttir, er látin. Hún var á
94. aldursári og hafði dvalið á
Skjóli síðan í ágúst, en hélt sínu
heimili á Sléttuvegi. Mamma hélt
sinni reisn og skýrri hugsun til
andláts. Hún veiktist alvarlega
um sólarhring áður en hún lést,
vissi hvað var í vændum, tók okk-
ur börnin í fangið, kvaddi okkur
hvert og eitt okkar, þakkaði og
óskaði velfarnaðar. Og við feng-
um líka tækifæri til að umvefja
hana og þakka.
Daginn sem mamma veiktist
var ég á leið til hennar með nes-
pressó kaffi í vélina, garn og les-
efni. Hún ætlaði líka að biðja mig
að sýna sér svolítið á ipadinum.
Mamma var Reykjavíkurmær.
Hún fæddist í Þingholtunum og
ólst upp við Laugaveginn, með
sitt hrafntinnusvarta fallega hár
og hitti pabba í sjálfu Banka-
stræti, ábyggilega á háum hælum
og glæsileg, suðræn og seiðandi.
Hún var ættuð undan Eyja-
fjöllum en hann var Mýramaður
og saman gengu þau lífsins veg.
Hún aðeins 17 ára þegar þau
kynntust.
Mamma var svo vel að sér.
Hafði miklar skoðanir á landsins
málum. Og við sögðum stundum í
gríni krakkarnir hennar að dag-
inn sem hún hætti að kjósa Sjálf-
stæðisflokkinn væri þetta búið.
Mamma las mikið. Kapítólu las
hún í þriðja skipti á ævinni ný-
lega og sagði mér svo fallega
hvernig hún hefði grátið eigin
föðurmissi þegar hún las söguna,
12 ára gömul. Því hún hafði verið
beðin að vera sterk og gráta ekki,
þegar pabbi hennar dó. En hún
grét yfir Kapítólu og samsamaði
sig föðurmissinum í þeirri sögu.
Á dánarbeði mömmu minnar
horfði ég á fíngerðar, fallegar
hendur hennar. Hversu miklu
höfðu þær komið í verk, meðal
annars fyrir okkur börnin henn-
ar, sem stóðum við rúmið hennar.
Þú fæddir okkur og klæddir,
saumaðir á okkur upp úr eldri
flíkum, ventir og pressaðir. Það
var allt fallegt sem þú gerðir.
Handavinna þín. Fötin sem þú
saumaðir. Það var óhætt að
skoða það á röngunni.
Þú eldaðir góðan mat og barst
hann alltaf svo fallega á borð.
Þvílíkt ríkidæmi að eiga slíka
móður.
Sjálf kallaði ég þig í gamni ró-
settuna mína. Mér fannst þú
stundum frekar vera komin frá
Napólí en Reykjavík, með þitt
dökka hár, fallega limaburð og
húðlit.
Rósettan er það fíngerðasta í
íslenska víravirkinu, rósettan er
sett í loftin um ljósakúplana. Þú
varst rósettan mín, mamma mín.
Upphaf mitt og líf.
Ég þakka þér allt, mamma
mín. Þú varst líf mitt og yndi. Ég
var lánsöm að eiga þig að svo
lengi. Þvílík gjöf. Gakktu á ljóss-
ins vegum, arm í arm með ástinni
þinni. Ég veit þú hugsar vel um
þína í ljósinu bjarta, elsku
mamma mín.
Þín dóttir
Sigrún.
Tengdamóðir mín, hún Mar-
grét, er látin. Það ætti ekki að
koma neinum á óvart þar sem
hún var orðin 93 ára. Hún naut
þess að búa sjálfstætt þar til
seint á síðasta ári, enda var hún
mikil sjálfstæðiskona. Hún beið
með að fara á hjúkrunarheimili
eins lengi og hún gat og fyrst um
sinn var hún ekki alveg tilbúin.
Hún var þó farin að sættast við
það undir lokin. Margrét fylgdist
alla tíð vel með þjóðfélagsum-
ræðu og ef ég vildi koma hita í
umræðurnar þá var um að gera
að ræða pólitík. Í byrjun sam-
bands okkar Sigrúnar var hús-
bóndaherberginu fórnað fyrir
okkur unga parið og opnað á milli
Sigrúnar herbergis og húsbónda-
herbergisins. Þar undum við okk-
ur vel þar til við gátum ekki beðið
með að komast í eigin íbúð.
Tengdamóðir mín var boðin og
búin til að aðstoða okkur þegar
dætur okkar fæddust. Tók hún
frí í vinnunni tímabundið. Bæði
ég og tengdamamma vorum
þrjósk, en hún hafði nú vinning-
inn. Til dæmis vildi hún eitt sinn
fá mig í verk á heimilinu, að þrífa
loftið í eldhúsinu á Lónabraut, ég
taldi nú aldeilis ekki þörf á að
gera það. Á endanum gaf ég auð-
vitað eftir. Ég var alla tíð einn af
fjölskyldunni og þegar átti að
ræða fjölskyldumál var ég iðu-
lega með í þeirri umræðu. Eftir
að Margrét hætti að geta farið í
bankann fól hún mér það hlut-
verk, sem sýnir það traust sem
hún sýndi mér. Margrét átti mik-
inn fjölda afkomenda sem hún
var stolt af. Gjafmild var hún með
eindæmum og fengu börn,
tengdabörn, barnabörn og
barnabarnabörn, öll veglegar
jóla- og afmælisgjafir. Átti ég
fullt í fangi með að fara í bankann
til að sækja peninga til að hún
hefði fyrir veglegum gjöfum.
Hún hringdi þá og spurði hvort
ég gæti tekið út fyrir sig pening
þegar ég færi næst í banka. Auð-
vitað var ekkert næst í banka, því
í dag á maður sjaldnast erindi
þangað. Engu að síður var það
auðsótt mál að skreppa fyrir
hana. Ég vil með þessum fátæk-
legu kveðjuorðum þakka tengda-
móður minni fyrir langa og góða
samfylgd. Guð veri með henni.
Vilmundur Gíslason.
Er ég minnist kærrar tengda-
móður minnar kemur margt upp
í hugann. Fyrst af öllu hve hún
gekk að öllum verkum með mik-
illi umhyggju og natni, allt sem
hún gerði var fallegt. Stolt var
hún og hafði mikinn metnað fyrir
börn sín og barnabörn, menntun
skyldu þau hljóta, jafnframt
þreyttist hún ekki á að hrósa
þeim í hvívetna og veita þeim
uppörvun.
Alltaf bar hún tengdamóðir
mín af hvað klæðaburð snerti
enda var það eins og allt annað
sem hún gerði, valið af kostgæfni
og smekkvísi, hún var skvísa.
Hún líktist ekki níutíu og þriggja
ára konu rétt áður en hún kvaddi
þennan heim því andinn var svo
ungur og lífsviljinn svo mikill,
hún vildi helst fá að njóta sam-
vista við fólkið sitt svolítið lengur
og fá að fylgjast með litlu barna-
barnabarnabörnunum sínum sem
fæddust síðastliðið vor.
Seint fæ ég fullþakkað henni
þegar hún passaði börnin okkar
heilan vetur svo ég gæti menntað
mig og hætti að vinna til þess að
gæta þeirra. Að því búa þau alla
tíð að hafa fengið að vera um
stund í ömmufaðmi.
Takk fyrir allt, elsku Margrét.
Ég minnist – þakka allt og óska þér
um eilífð góðs er héðan burt þú fer.
Farvel, farvel! Þig vorsins dísir geymi
og vaki blessun yfir þínum heimi.
(Hulda)
Eva Østerby Christensen.
Elskuleg tengdamóðir mín
Margrét Einarsdóttir kvaddi
okkur fjölskylduna á fallegan og
friðsælan hátt á degi ástarinnar
14. febrúar sl. Hún kvaddi þakk-
lát og sátt við lífið og sitt ævi-
starf. Ég kynntist Margréti ung
að árum þegar ég kom inn í fjöl-
skylduna í boði yngsta sonar
hennar. Margrét tók mér opnum
örmum og naut ég visku hennar
og dugnaðar upp frá því. Það
voru forréttindi að kynnast Mar-
gréti og njóta hennar leiðsagnar
þegar við Geir vorum að hefja
okkar sambúð. Hún var alltaf til
staðar og lumaði á góðum ráðum,
uppskriftum og hugmyndum en
bar alltaf virðingu fyrir okkar
vali og lífsskoðunum. Margrét
var þeim einstaka hæfileika
gædd að geta látið öllum líða eins
og þeir skiptu máli og væru sér-
stakir. Þessarar ástar og um-
hyggju fengu allir sem komu inn í
hennar líf að njóta. Ég er þakklát
fyrir allar góðu samverustund-
irnar sem við fjölskyldan áttum
með Margréti og að synir mínir
hafi fengið að alast upp með
ömmu Möggu í sínu lífi.
Einn af draumum Margrétar
var að fá að búa erlendis um tíma.
Við Geir fengum þann heiður að
láta þann draum rætast þegar
hún og Oddur komu og heimsóttu
okkur í hálft ár þegar miðsonur
okkar, Einar Hugi, fæddist í
Seattle árið 1994. Bandarískir
vinir okkar héldu að við værum
gengin af göflunum en við bara
brostum og nutum samvistanna.
Það er mér nokkur huggun að nú
er Margrét aftur komin til elsku
Einars Huga okkar og ekki síst
til Odds síns sem hún unni alla
tíð.
Elsku Margrét, hvíldu í friði
og takk fyrir allt.
Þín tengdadóttir,
Ragna.
Alla mína daga hefur amma
Magga verið hluti af lífi mínu.
Alltaf til staðar. Kærleiksrík, þol-
inmóð, blíð og góð. Það voru í
raun ákveðin forréttindi fólgin í
því að vera barn í návist ömmu
Möggu vegna þess að hún nálg-
aðist okkur barnabörnin alltaf af
blíðu og kærleik. Ég man ekki
einu sinni til þess að hún hafi
nokkurn tíma skammað mig,
heldur sagði hún manni til á þann
hátt að maður skildi og áttaði sig
á því hvað mætti betur fara.
Þannig lærði maður og þroskað-
ist í návist þessarar einstöku
konu.
Heimili ömmu Möggu og afa
Odds stóð okkur krökkunum allt-
af opið og þar var sko skemmti-
legt. Húsið oftar en ekki fullt af
fjörmiklum börnum og barna-
börnum sem nutu hverrar stund-
ar undir þeirra handleiðslu og
þar var líka sitthvað brallað. Það
voru góðar stundir með
frændsystkinum við eldhúsborð-
ið þar sem keppst var um hver
fengi flesta sveskjusteina úr
grautnum í hádeginu. Við lékum
okkur í garðinum, fórum í sendi-
ferðir í fiskbúðina, lærðum
heimanámið okkar, sinntum
handavinnu og spjölluðum um
alla heima og geima við ömmu
sem var í senn heimsborgari og
fjölskyldukona. Þessar hvers-
dagslegu stundir sem þegar upp
er staðið skipta svo miklu máli.
Góðar og hlýjar minningar.
Amma Magga vildi allt gera fyrir
fólkið sitt og hafði alltaf allan
tíma í heiminum fyrir okkur sem
skiptu hana mestu máli.
Það er þakkarvert að hafa átt
konu eins og ömmu Möggu í lífi
sínu í öll þessi ár. Konu sem
kenndi mér svo ótal margt og gat
látið mér líða eins og ég væri ein-
stök og ósigrandi. Hún bjó nefni-
lega yfir miklum metnaði fyrir
hönd allra sinna afkomenda og
var einnig ákaflega hvetjandi og
stolt af öllum okkar afrekum,
stórum sem smáum. Fyrir allt
þetta og svo ótalmargt gott og
fallegt í fari elskulegrar ömmu
minnar og alnöfnu er ég svo
þakklát. Svo þakklát fyrir allar
góðu stundirnar, alla hvatn-
inguna, þolinmæðina og kærleik-
ann alla mína daga.
En tíminn æðir áfram og núna
er ég sjálf orðin amma Magga.
Það er í senn dásamleg og dálítið
skrítin tilfinning en ég veit það
eitt að ég ætla taka hana ömmu
mína mér til fyrirmyndar í því
stóra verkefni. Ég ætla að hafa
þolinmæði hennar og kærleik að
mínu leiðarljósi og þannig verður
hún á ákveðin hátt áfram hluti af
mínu lífi eins og hún hefur alltaf
verið. Þannig finn ég enn hvernig
hún strauk mér alltaf um vang-
ann, leiðbeindi mér af blíðu og
elskaði mig skilyrðislaust.
Hennar verður sárt saknað.
Margrét Einarsdóttir og
fjölskylda.
Elsku amma Magga hefur nú
kvatt þennan heim og hefur sam-
einast afa á nýjum stað.
Mikið eigum við eftir að sakna
þín, amma mín.
Amma kunni að sýna það með
orðum og gjörðum hversu dýr-
mæt við afkomendurnir vorum
henni. Hún var stolt af okkur,
vildi okkur allt hið besta og sýndi
einlægan áhuga á lífi okkar.
Börnin fengu alltaf óskipta at-
hygli og átti amma einstök tengsl
við þau.
Heima hjá ömmu var maður
alltaf velkomin og vel tekið á móti
manni. Sem barni fannst mér svo
gaman að koma til ömmu og afa,
alltaf var stjanað við mann og
hlýjan allsráðandi. Kaffiboðin á
Sléttuveginum áttu það til að
breytast í hálfgerð ættarmót.
Samt var alltaf ró og yfirvegun
yfir öllu.
Allt sem amma tók sér fyrir
hendur gerði hún af einstakri
vandvirkni og smekkvísi. Ég man
að afi gantaðist með það að hún
hefði prjónað sömu peysuna
mörgum sinnum þar sem allt
þurfti að vera fullkomið.
Það var gaman að spjalla við
ömmu um allt á milli himins og
jarðar. Hún fylgdist vel með og
hafði skoðanir á hlutunum. Hún
var trú sinni sannfæringu, sama
hvað hver sagði.
Amma var sterk og góð fyr-
irmynd, hún gafst ekki upp þó á
móti blési og með þrjóskuna og
ákveðnina að vopni tókst henni
það sem hún ætlaði sér.
Þegar ég gekk með börnin mín
mætti amma á svæðið og hjálpaði
til við lokaundirbúning, að sauma
utan um vögguna sem hennar
eigin börn sváfu í. Já, nýir með-
limir í fjölskylduna voru svo
sannarlega velkomnir hjá henni
ömmu. Mér finnst börnin mín
einstaklega lánsöm að hafa feng-
ið að kynnast langömmu sinni
svona vel.
Með þakklæti í hjarta kveð ég
þig, amma mín. Ég á eftir að
sakna mjúku faðmlaganna þinna
og fallegu orðanna sem þú hvísl-
aðir að mér.
Takk fyrir allt, elsku amma.
Sigríður Elsa og fjölskylda.
Það er skrítið að kveðja ömmu
sína í hinsta skipti, en í dag fylgj-
um við afleggjararnir ömmu
Möggu síðasta spölinn í lífsins
göngu. Amma var mér mikil fyr-
irmynd í lífinu og hefur mér alla
tíð þótt vænt um að vera nafna
hennar. Hún var glæsileg svo eft-
ir því var tekið, klár, skemmtileg,
hlý og góð. Hún var alltaf svo
huggulega til fara og átti svo
mikið af fallegum fötum og dýr-
gripum að mér fannst ég oft
stödd hjá drottningu þegar ég
var hjá henni sem barn. Það var
alltaf jafn yndislegt að koma til
hennar, fyrst sem barn á fallega
heimilið þeirra ömmu og afa í
Holtagerðinu, síðar sem ung
móðir á Sléttuveginn. Amma átti
alltaf til ráð og hughreystandi
orð þegar eldri börnin mín tvö,
fædd með rúmu árs millibili, létu
okkur foreldrana hafa svolítið
fyrir sér. Hún hafði nefnilega líka
verið í þeim sporum með fyrstu
börnin sín tvö. Hlýjan sem hún
sýndi börnunum okkar Péturs,
var ólýsanleg, enda þótti þeim
svo ofurljúft að fara í heimsókn
til hennar. Mikið var hún líka
alltaf stolt af okkur afleggjurun-
um og sagði okkur það reglulega.
Það er gott að heyra stoltið frá
ömmu sinni.
Í dag er ég sorgmædd, en það
er falleg sorg, full af þakklæti,
hlýju og fegurð, sem fyllir hjarta
mitt. Þakklæti fyrir að hafa átt
svona góða vinkonu í ömmu
minni. Þakklæti fyrir að Pétur og
börnin okkar þrjú hafi fengið að
kynnast ömmu. Þakklæti fyrir
alla þá fegurð sem amma gæddi
líf okkar. Það er ekki sjálfgefið að
eiga líf eins og amma Magga, en
mikið vona ég að ég fái að njóta
lífsins eins og hún gerði og fái að
kveðja jarðvistina á eins fagran
hátt og hún.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Margrét Lilja og fjölskylda.
Margrét
Einarsdóttir
Ástkær sambýlismaður minn, faðir okkar,
stjúpfaðir, tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTINN MAGNÚSSON,
pípulagningameistari og vélvirki,
Skyggnisbraut 2,
lést á Landspítalanum Fossvogi
föstudaginn 22. febrúar.
Útförin fer fram frá Árbæjarkirkju föstudaginn 1. mars
klukkan 13.
Sigríður Herdís Leósdóttir
Magnús Kristinsson Hólmfríður Sigurðard.
Dóra Birna Kristinsdóttir Karl Jóhann Sigurðsson
Böðvar Örn Kristinsson Þórdís Ómarsdóttir
R. Brynja Sverrisdóttir Björn H. Hilmarsson
Katrín I. Kristófersdóttir Snorri Sturluson
Leó Kristófersson Marissa Smith
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, afi
og langafi,
HALLDÓR SIGURÐSSON,
lést 20. febrúar.
Útförin fer fram frá Fella- og Hólakirkju
fimmtudaginn 28. febrúar klukkan 13.
Hanne Hintze
Elísabet Halldórsdóttir Ólafur Flosason
Erling Hintze
barnabörn og barnabarnabarn