Morgunblaðið - 12.03.2019, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. MARS 2019
✝ Sigrún EddaHringsdóttir
fæddist á Akranesi
15. febrúar 1958.
Hún lést á sjúkra-
húsi á Spáni 23.
febrúar 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Hringur
Hjörleifsson, f. 30.
júní 1933, d. 30.
janúar 2007, og
Sigrún Halldórs-
dóttir, f. 30. janúar 1934, d. 21.
júní 2012.
Systkini Eddu eru: Halldór
Gunnar, f. 13. júlí 1951, d. 24.
mars 2007; Guðbjörg, f. 4. febr-
úar 1955, gift Páli Guðmunds-
syni; Hjörleifur, f. 18. mars
1956, giftur Elínu Baldurs-
dóttur; Hinrik, f. 20. ágúst
1959, giftur Ingibjörgu Þráins-
dóttur; og Gunnjóna Sigrún,
hálfsystir samfeðra, f. 28. febr-
úar 1954, gift Jón-
asi Sigurðssyni.
Edda giftist 3.
júlí 1976 Hafsteini
Jónssyni, f. 16.
mars 1950. For-
eldrar hans eru
Jón Hansson, f. 4.
júlí 1928, d. 14.
september 2001, og
Guðmunda Hjart-
ardóttir, f. 7. nóv-
ember 1931.
Börn Eddu og Hafsteins eru:
1) Sigrún, f. 13. október 1975,
eiginmaður hennar er Guð-
mundur Andri Bergmann, f. 19.
apríl 1971. Dætur þeirra eru
Ása María, f. 3. desember 2001,
og Andrea Bergmann, f. 25
nóvember 2008. 2) María, f. 12.
október 1979, eiginmaður
hennar er Björn Ingimundar-
son, f. 24. október 1979. Synir
þeirra eru Magnús Ari, f. 25.
maí 2002, Hringur, f. 29. júní
2006, og Logi Hrafn, f. 24. júní
2016. 3) Hermann, f. 2. júlí
1986.
Edda ólst upp á Flateyri en
flutti með foreldrum sínum árið
1972 til Grundarfjarðar, þar
sem hún fór fljótlega að vinna í
fiski og við afgreiðslustörf.
Á Grundarfirði hófst sambúð
þeirra Hafsteins og þar eign-
uðust þau dætur sínar. Síðar
fluttu þau á Rif, þar sem sonur-
inn bættist í hópinn.
Árið 1988 fluttist fjölskyldan
til Reykjavíkur, þar sem Edda
stundaði tölvu- og bókhalds-
nám, og samhliða vinnu bætti
hún síðar við sig námi við
Endurmenntun Háskóla Ís-
lands.
Edda starfaði lengst af við
bókhald og skrifstofustörf,
fyrst hjá Fiskkaupum og síðar
sem aðalbókari Seltjarnarnes-
bæjar. Þá vann hún sem ráð-
gjafi hjá tölvufyrirtækinu Mari-
tech og síðast starfaði hún í
Lágafellsskóla í Mosfellsbæ.
Útför Eddu fer fram frá
Guðríðarkirkju í Grafarholti í
dag, 12. mars 2019, klukkan 13.
Elsku Edda mín, það er þungt
að setjast niður og rita minning-
argrein um þig. Í 45 ár gengum
við saman þennan lífsins veg. Er
ég lít til baka finnst mér þetta
hafa verið góður vegur, einhverj-
ar brekkur, eins og gengur og
gerist. En þetta var aldrei neitt
mál. Að ganga með þér í gegnum
lífið var bara yndislegt. Þú varst
alltaf svo kát og glöð, alltaf bros-
andi. Þú varst á 17. ári er við
byrjuðum að búa, það var heldur
ekkert mál fyrir þig. Þú varst
aldrei í neinum vanda með að út-
búa góðan mat fyrir fjölskylduna,
veislur voru hristar fram úr erm-
inni. Hver hélt upp stuðinu í fjöl-
skylduboðunum? Að sjálfsögðu
þú, og öll uppátækin sem þér datt
í hug og allir gátu hlegið að. Hin
árlegu bingó sem þú stjórnaðir
gerðu mikla lukku. Þegar við vor-
um stödd erlendis leitaðir þú að
búðum sem seldu eitthvað snið-
ugt í bingóvinningana því vinn-
ingarnir áttu að vekja gleði og
kátínu.
Er við byggðum okkur sumar-
hús í Borgarfirði fannst þér gam-
an að skipuleggja í kringum bú-
staðinn í landinu okkar, þú varst
ótrúlega nösk á hvernig hlutirnir
áttu að vera, algjör smekkmann-
eskja. Þegar ég þurfti að breyta
eða laga eitthvað í bústaðnum eða
heima hjá okkur bar ég allt undir
þig því þú vissir nákvæmlega
hvernig hlutirnir áttu að vera.
Í nýja húsinu okkar í Hvera-
gerði var nýtt blöndunartæki í
eldhúsinu, þú varst óánægð með
þetta tæki svo það var bara farið
og keypt nýtt og betra tæki.
Þetta lýsir þér, hlutirnir eiga að
vera í góðu lagi og virka. Þú vildir
að fjölskyldan okkar væri vel til
fara, alltaf snyrtileg. Skór voru í
miklu uppáhaldi hjá þér, ég fékk
stundum að heyra það: „Haf-
steinn minn þú þarft að þrífa
skóna þína.“
Sólarlandaferðir voru farnar
stundum oft á ári. Vegna veikinda
þinna fannst þér gott að vera í sól
og hita. Nú í febrúar ákváðum við
að vera tvo mánuði á Spáni, en því
miður gripu örlögin inn í og lést
þú hinn 23. febrúar eftir skamm-
vinn veikindi. Þú sást alltaf um að
pakka niður í töskur fyrir okkur
bæði, kvöldið fyrir brottför sagðir
þú: „Hafsteinn minn, þú mátt
loka töskunum“ og það gleymdist
aldrei neitt. Allt skipulag hjá þér
var til fyrirmyndar.
Ég gæti skrifað miklu meira
um þig, elsku Edda mín. En nú vil
ég bara að lokum þakka þér fyrir
öll þessi ár sem við áttum saman.
Brosið þitt og húmorinn eiga eftir
að ylja mér um hjartarætur um
ókomin ár. Lofa að bursta skóna
mína oftar.
Hafsteinn Jónsson.
Elsku mamma, hver hefði trú-
að því að Spánarferð ykkar pabba
yrði þín hinsta ferð? Eftir sitjum
við og eigum bágt með að trúa því
sem gerðist en verðum samt að
horfast í augu við þessi grimmu
örlög. Ferð sem átti að verða
yndisleg tveggja mánaða dvöl í
sólinni breyttist fljótt í martröð.
Við systur ætluðum að heim-
sækja ykkur í mars og var til-
hlökkunin mikil. Áætlanir um
gæðastundir, verslunarferðir og
skoðunarferðir um sveitir Spánar
urðu að engu. Í stað þess þurftum
við að flýta ferð okkar og styðja
pabba í að vera með þér þína síð-
ustu daga. Alltaf héldum við í
vonina um að þú myndir ná bata
en lífið er svo sannarlega óút-
reiknanlegt og er þessi lífs-
reynsla átakanleg áminning um
það.
Á stundum sem þessum leitar
hugurinn til baka og minningarn-
ar hrannast upp. Æskan á Snæ-
fellsnesi sem er okkur svo kær.
Flutningur í borgina sem leiddi
af sér ný tækifæri og nýja lífssýn.
Við systkinin uxum úr grasi og
héldum okkar leið. Völdum ólíkar
leiðir í lífinu en alltaf var hægt að
treysta á stuðning ykkar pabba.
Koma barnabarnanna fyllti líf
ykkar af gleði og hlutverk ömmu
og afa fóru ykkur vel. Þú barst
hag barna þinna ávallt fyrir
brjósti og þú elskaðir barnabörn-
in þín fimm og þau elskuðu
hressu, fyndnu, elskulegu Eddu
ömmu.
Mamma, þú varst alltaf svo
hress, svo mikill gleðigjafi í lífi
svo margra, og þá helst í lífi þinna
nánustu. Hversu oft vorum við
næstum búin að pissa í buxurnar
af hlátri út af alls kyns minning-
um, sem oft voru tengdar elsku
pabba. Pabbi hafði sem betur fer
húmor fyrir þessu öllu saman.
Þannig leið okkur best, þar sem
var glatt á hjalla og hláturinn réð
ríkjum. Þið pabbi voruð góðar
fyrirmyndir, samheldin í lífinu og
gerðuð svo margt saman. Nokk-
uð sem við munum hafa að leiðar-
ljósi í okkar hjónaböndum. Þú
tókst þér margt fyrir hendur;
lærðir heilun, blómadropa- og
ilmkjarnaolíumeðferð, málaðir
myndir, gerðir hálsfestar og
stofnaðir netverslun. Þú lést
draumana rætast og skildir eftir
þig fjársjóði fyrir okkur, eins og
fallegu myndirnar sem þú mál-
aðir og hanga uppi á vegg hjá
okkur, svo tilfinningalega dýr-
mætar.
Þú barðist við þína líkamlegu
kvilla en lést ekki á þeim bera
þegar fjölskyldan kom saman. Þú
dróst fram þitt létta, hressa geð
og öllum fannst skemmtilegt í
kringum þig. Hver á að stjórna
fjölskyldubingóinu núna? Eflaust
tekur elsku pabbi það að sér. En
staðreyndin er að ekkert verður
eins, missirinn mun nísta en við
stöndum þétt saman og höldum
vel hvert um annað.
Elsku mamma, missir okkar er
mikill en missir pabba er enn
meiri. Lífsförunautur hverfur á
braut og kaflaskil verða í lífinu.
En hafðu ekki áhyggjur mamma,
við hugsum vel um pabba og
sjáum til þess að hann plumi sig.
Minningu þinni verður haldið á
lofti og verður þín minnst svo
lengi sem við lifum og við munum
halda áfram að hlæja og hafa
gaman, alveg eins og þú hefðir
viljað hafa það.
Við söknum þín, elsku
mamma.
Þín börn,
Sigrún, María og Hermann.
Elsku besta tengdamamma.
Nú eru að verða komin 20 ár
síðan ég var svo heppinn að
kynnast Maju og ykkur fjöl-
skyldunni sem þá bjugguð á
Austurströndinni. Þetta er hálf
ævi mín og það er skrítið að
hugsa til þess að á þessum tíma
varst þú einungis einu ári eldri en
ég verð í ár.
Þær eru margar gleðistund-
irnar sem við fjölskyldan höfum
átt saman og þegar maður hugs-
ar til baka þá man ég varla eftir
þér öðruvísi en brosandi og hlæj-
andi yfir einhverju sem verið var
að ræða eða gera. Þessi gleði
byrjaði strax við fyrstu kynni
mín af ykkur Hafsteini. Hún er
alltaf eftirminnileg ein fyrsta
kvöldmáltíðin sem ég átti með
ykkur þar sem eldaðir voru
frosnir fiskstautar. Þeir voru
eitthvað hálf misheppnaðir svo
að megnið af þeim endaði í rusl-
inu. Að þessu var mikið hlegið
bæði þetta kvöld og síðar meir.
Alltaf var svo gaman að koma í
heimsókn í sumarbústaðinn ykk-
ar á Sólvöllum. Þar sköpuðust
margar ógleymanlegar minning-
ar fyrir strákana okkar sem
fannst svo gaman að gista þar hjá
ömmu og afa.
Um jól og áramót var alltaf svo
notalegt að hittast í jólaveislum
og áramótapartíum. Skötuboðin
eru alltaf sérstaklega eftirminni-
leg. Ég hefði ekki geta hugsað
mér að borða skötu hér á árum
áður en stemningin í kringum
skötuboðin hjá ykkur var ávallt
slík að það var erfitt að hrífast
ekki með. Síðustu tvenn jól féll
skatan þó niður en það er kominn
tími til að við tökum það boð upp
að nýju. Við tengdasynirnir tök-
um eflaust að okkur þá elda-
mennsku í sameiningu með and-
legum stuðningi hvor annars. Ég
á alltaf eftir að smakka vestfirska
hnoðmörinn sem þú hafðir á boð-
stólum sem fáir aðrir en þú sjálf
tóku fram yfir hamsatólgina.
Þú varst dugleg að lifa lífinu,
gera það sem þig langaði til,
prófa eitthvað nýtt og hafa það
skemmtilegt. Það er gott að
hugsa til þess hversu dugleg þið
Hafsteinn hafið verið að ferðast
bæði um Ísland og til útlanda. Þú
vildir prófa að búa á mismundi
stöðum og þér fannst ekki gaman
að vera föst á sama stað lengi. Ég
veit ekki um marga sem hafa flutt
eins oft og þið Hafsteinn og vor-
um við Gandri farnir að setja
okkur í stellingar með flutnings-
beltin hvað úr hverju.
Það er svo ótal margt gott sem
þú skilur eftir þig. Yndisleg börn
og barnabörn, glæsileg málverk
og góðan anda. Þið Hafsteinn
hafið ávallt verið okkur Maju
góðar fyrirmyndir og það er eitt-
hvað sem ég veit að hefur mótað
okkar fjölskyldu sterklega með
tilheyrandi jákvæðum áhrifum
fyrir bæði okkur og strákana
okkar. Það á eftir að skila sér inn
í komandi kynslóðir og þar lifir
þú áfram.
Hvíl í friði, elsku Edda. Þín
verður sárt saknað.
Björn.
Elsku amma. Ég vildi að ég
gæti knúsað þig núna velkomna
heim frá Spáni.
Við gætum spjallað um góðu
tímana á Sólvöllum og allar heitu-
pottaferðirnar og hvað afi væri
mikill jólasveinn. Það var svo
notalegt.
Þú varst alltaf svo skemmtileg
og hlý og það var alltaf svo gott
að vera hjá þér. Þú varst svo
hress, elsku amma, og bingó-
stjórans verður sárt saknað í öll-
um fjölskyldubingóunum.
Þú gerðir allt sem þér datt í
hug og ég næ einhvern veginn
alltaf að tengja eitthvað við þig.
Ég skil ekki alveg að þú sért
farin, það er svo sárt að hugsa um
það, en ég vona að þér líði vel,
elsku amma. Ég veit að það mun
ekki líða sá dagur að ég hugsi
ekki til þín og þótt ég gráti núna
mun ég alltaf minnast þín bros-
andi.
Þín
Ása María.
Elsku amma, það sem ég mun
sakna þín og allra góðu stund-
anna sem ég átti með þér og alls
þess sem ég lærði af þér. Ég mun
alltaf varðveita þær stundir sem
ég eyddi með þér, afa og Ásu á
Sólvöllum og þá sérstaklega úti á
palli þegar það var gott veður.
Þær stundir sem við hittumst öll
fjölskyldan saman og þú hélst
uppi góðum anda, bingóin þín og
samtölin sem við áttum. Ég mun
alltaf sakna hlátursins þíns,
brossins, knússins þíns og jóla-
sveinabrandaranna þinna af hon-
um afa.
Ég elska þig amma mín, takk
fyrir allar þær góðu stundir sem
við áttum saman.
Edda amma
Elsku amma ég mun þín svo sakna.
Á betri stað þú komin ert.
Ég leggst niður, finn líkamann slakna.
Minningarnar brjótast fram.
Hláturinn, brandararnir og bros þitt.
Fylltir alltaf upp hjartað mitt.
Líf án þín verður erfitt.
Ég elska þig amma Edda.
(Magnús Ari)
Magnús Ari Björnsson.
Þegar sólin hækkar á lofti og
fyrstu vorblómin gægjast upp úr
jörðinni kemur upp tilhlökkun
um komandi sumar með hlýind-
um og birtu. Það var sannarlega
tilhlökkun í huga okkar Ellu enda
stóð til að við myndum eiga
skemmtilega viku með Eddu
systur og Hafsteini manni henn-
ar á Alicante á Spáni. Hjónin
höfðu leigt sér íbúð í febrúar og
mars og buðu okkur að koma og
vera með þeim okkur til gleði og
ánægju.
Við Ella höfum um árabil búið
erlendis og samskipti því slitrótt
og nú skyldi bætt úr því. Skyndi-
lega hvarf sólin og dökk ský birt-
ust sem hendi væri veifað, við
fengum fréttir af því að Edda
hefði verið lögð inn á spítala með
flensu og slæma lungnabólgu. Til
að auðvelda meðferðina var henni
haldið sofandi á gjörgæslu spít-
alans.
Nú tók við bið á milli vonar og
ótta. Þrátt fyrir tækni spítalans
varð meðferðin henni of erfið og
hún lést á spítalanum hinn 23.2.
Sorgin tók yfir og hugurinn
varð tómur. Ég horfi á regnið
gráta á rúðunni og finn tárin
streyma fram og minningarnar
koma upp í hugann hver af ann-
arri.
Edda var búkona, stofnaði
snemma heimili með Hafsteini
sínum í Grundarfirði þar sem þau
kynntust, svo komu börnin, fyrst
Sigrún, þá María og svo Her-
mann. Edda var búkona og „fast-
eignasali“ því svo mörg híbýli
höfðu þau keypt og selt um ævina
að maður var löngu hættur að
telja, maður spurði bara hvar búa
Edda og Hafsteinn núna. Hjónin
voru dugleg að ferðast, bæði
innanlands og utan og nutu í rík-
um mæli samvista hvort annars.
Það var einkenni Eddu hve hún
var alltaf mikill gleðigjafi þar sem
hún fór og það var sannarlega
gott að hlæja með henni. Edda
gat líka verið alvörugefin og var
yfirleitt varkár í athöfnum sínum.
Sem börn fengum við stundum
að sigla á milli fjarða með pabba,
Edda var þá á varðbergi og hafði
ekki tíma fyrir sjóveiki en við
Gugga systir börðumst um sal-
ernisskálina. Edda vildi ver klár
ef eitthvað kæmi upp á. Eitt sinn
fór pabbi með okkur systkinin i
skemmtisiglingu inn Önundar-
fjörðinn á plastbát með utan-
borðsmótor, á bakaleiðinni stopp-
aði mótorinn og tók smá tíma að
baksa við hann. Eddu leist ekki á
blikuna og minnti pabba á að
mamma hefði sagt henni að vera
komin heim fyrir kl. níu.
Edda hélt alltaf fallegt heimili,
var mikil jólamanneskja og
skreytti heimilið vel fyrir jólahá-
tíðina. Hún var vinnusöm og var á
vinnumarkaði þar til veikindi sem
hún bar komu í veg fyrir það.
Það er gaman að fylgjast með
sólinni setjast og sjá geisla henn-
ar flæða um himinhvolfið að
kveldi, sól Eddu systur gekk allt
of snemma til viðar.
Elsku Hafsteinn, Sigrún,
María, Hermann, Guðmundur
Andri, Björn, og barnabörn, við
Ella vottum ykkur okkar dýpstu
samúð vegna fráfalls elskaðrar
eiginkonu, móður, tengdamóður
og ömmu. Missirinn er sár en
minningin er björt.
Hvers vegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Hjörleifur Hringsson,
Elín Baldursdóttir.
Ég sá hana fyrst í sjoppunni
hjá Emil, þar sátu þær nokkrar
stelpur og skröfuðu yfir appelsíni
með lakkrísröri. Hún var í köfl-
óttri mussu. Ég var nýkominn
heim í jólafrí og þekkti ekki þessa
stelpu. En fljótt beindist athygli
mín að fjörugum umræðum við
borðið og þessi stelpa talaði hátt,
hló mikið og var fjörmikil. Við
sem vorum komnir heim úr
heimavistinni vildum vita hver
hún væri. Ég vatt mér að henni
og kynnti mig og spurði nafns.
Hún sagðist heita Sigrún Edda
Hringsdóttir, „en kallaðu mig
bara Eddu“.
Og tíminn leið, aftur var horfið
til námsins, við sum í burtu, þau
hin áfram heima. Á þessum tíma
rúntaði Hafsteinn bróðir minn
um á silfruðum Ford Taunus.
Hörkustrákur og prúður sem
vann við vélarnar í frystihúsinu.
Stakur reglumaður með bíladellu
og þær voru margar stelpurnar
sem þáðu að rúnta með stóra
bróður. Svo kom að því að Edda
var sú sem sat í framsætinu og
ekki var þörf fyrir fleiri í bílnum.
Til var orðið par sem elskaðist
heitt og var reiðubúið til að takast
á við verkefni þeirra fullorðnu.
Það var drifið í að kaupa íbúð vor-
ið 1975, hann þá tuttugu og fimm,
hún sautján. Fyrsta barnið eign-
uðust þau í september það sama
ár.
Fljótt varð ljóst hve fullkomið
par þau voru, dugleg og um-
hyggjusöm um fjölskyldu og
heimili. Þó að þau virtust býsna
ólík féllu vel saman kraftarnir og
alla tíð var verið að bjástra við
heimili, þar sem réði fegurðar-
skyn Eddu og dugnaður og vand-
virkni Hafsteins.
Edda var kjarkmikil og
hugmyndarík kona, það sem
henni datt í hug framkvæmdi
hún. Og ef það var eitthvað sem
ekki virkaði þá var bara að
breyta því. Ef húsið var of lítið
var keypt stærra og ef húsið var
of stórt, varð að kaupa minna.
Breytingar voru Eddu að skapi
og alltaf var Hafsteinn tilbúinn í
nýjar áskoranir. Allt féll að sama
marki að eiga heimili eins og þau
vildu hafa það. Og alltaf varð það
nákvæmlega eins og það átti að
vera.
Þau voru alltaf kát og glöð,
undu vel við sitt og hlúðu að börn-
um og barnabörnum. Fjölskyld-
an var þeirra heilagi hringur.
Nú er stórt skarð höggvið,
Edda lést 23. febrúar eftir
skammvinn veikindi á Spáni.
Sorg lemur á hjörtum okkar, svo
óvænt, svo ótímabært. En lífs-
gangan er ekki sett á rúðustrikað
blað eða dregin með reglustiku.
Hólar, hæðir, brekkur og beygj-
ur eru á lífsveginum og oft vandi
að rata. Fram að þessu hefur allt
gengið vel og þú ert aldeilis ekki
einn elsku bróðir minn, þú ert
umvafinn fólki sem þú elskar og
sem elskar þig. Megi góður Guð
vera með ykkur og megi góður
Guð varðveita minninguna um
elskandi eiginkonu, móður og
ömmu.
Takk, elsku Edda, fyrir allt og
skilaðu kveðju til þeirra sem bíða
okkar í blómabrekkum Eilífðar-
landsins.
Ingi Hans og Sigurborg.
Í dag kveðjum við elskulega
mágkonu mína, Sigrúnu Eddu
Hringsdóttur, sem alltaf var köll-
uð Edda. Kynni okkar Eddu hóf-
ust þegar ég kom inn í fjölskyld-
una hans Hinriks fyrir um 16
árum en Edda systir hans var ein
sú fyrsta sem ég kynntist. Það er
ánægjulegt að rifja upp móttök-
urnar sem ég fékk frá henni enda
hafði Edda einstaklega glaðlega
framkomu og sterka nærveru.
Hún var hrókur alls fagnaðar á
mannamótum og smitaði svo
sannarlega nærstadda af gleði og
jákvæðni. Að heimsækja Eddu
og Hafstein var alltaf skemmti-
legt, móttökurnar voru góðar og
oftar en ekki sprellaði Edda að-
eins í börnunum, þeim til mikillar
gleði. Auk þess átti Edda hund
sem var henni kær og hafði hún
gaman af því þegar börnin sýndu
honum áhuga.
Það sem átti að vera tveggja
mánaða dvöl á suðrænum slóðum
í notalegum hita endaði öðruvísi
en áætlað var hjá Hafsteini og
Eddu. Fljótlega eftir komu
þeirra til Spánar veiktist Edda,
lungun störfuðu óeðlilega með
þeim ömurlegu afleiðingum að
hún fékk lungnabólgu sem
læknavísindin réðu ekki við.
Eiginkona, mamma, tengda-
mamma, amma, systir, mágkona,
frænka og vinur var hrifin á brott
frá okkur eftir að hafa barist fyrir
lífi sínu í heila viku. Við sem eftir
sitjum, ósátt og reið, skiljum ekki
hvað almættinu gekk til. Við get-
um þó yljað okkur við margar
góðar minningar og verið þakklát
fyrir að hafa fengið að verða sam-
ferða elsku Eddu.
Ég votta Hafsteini, Sigrúnu,
Maríu, Hermanni og fjölskyldum
mína innilegustu samúð, þeirra
er missirinn mestur enda var
Edda mikil fjölskyldukona sem
setti velferð sinna nánustu í önd-
vegi.
Minningin um elsku Eddu lifir
með okkur, hennar er og verður
sárt saknað.
Ingibjörg H. Þráinsdóttir.
Sigrún Edda
Hringsdóttir