Morgunblaðið - 05.04.2019, Side 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. APRÍL 2019
✝ Fjóla UnnurHalldórsdóttir
fæddist 24. október
1922 á Ytri-Tungu í
Staðarsveit á Snæ-
fellsnesi. Hún lést
16. mars 2019 á
Hjúkrunarheim-
ilinu Hömrum í
Mosfellsbæ.
Foreldrar henn-
ar voru Halldór
Ólafsson, f. 27. maí
1900, d. 20. apríl 1967, og Lára
Jóhannesdóttir, f. 18. september
1904, d. 13. mars 1969. Systkin:
Reynir, Lilja, Sóley, Hanna,
stúlka, Ragna, Ragnhildur
Steinunn og Guðbjörg.
Eiginmaður Fjólu var Elín-
bergur Eiríkur Guðmundsson, f.
8. apríl 1920, d. 22.
mars 1998. Börn
þeirra eru: 1) Ragn-
ar Snæfells, f. 28.
febrúar 1943, maki
Ruby Elínbergsson.
2) Lára Halla Snæ-
fells, f. 14. nóv-
ember 1949. 3)
Birgir Snæfells, f.
28. mars 1951, d. 3.
janúar 2012, maki
Hugrún Bylgja
Þórarinsdóttir, f. 13. nóvember
1945, d. 4. október 2009. Fjóla
Unnur átti 13 barnabörn, 24
barnabarnabörn og tvö barna-
barnabarnabörn.
Útförin verður frá Fossvogs-
kirkju í dag, 5. apríl 2019,
klukkan 15.
Elsku mamma mín. Nú ertu
farin til pabba og Bigga bróður,
ég veit að þar hefur verið tekið
vel á móti þér. Ég vil þakka þér
fyrir hvað þú varst dugleg að
vera mamma og amma. Þú varst
okkur allt, þú átt stóran stað í
hjarta okkar. Þær minningar
munum við varðveita. Þú varst
demanturinn okkar og varst allt-
af til staðar fyrir okkur. Það var
svo gott að fara að sofa á hverju
kvöldi þegar við vorum búnar að
tala saman í símann og þú sagðir:
„Góða nótt og við heyrumst á
morgun, bæbæ. Bið að heilsa öll-
um voðalega vel.“ Við elskuðum
þig mest því þú varst best.
Til þín mamma
Í hjarta mínu áttu stóran stað
ég mun ætíð muna það
allt sem þú gafst mér mun vera þar
hve dýrðlegt er að eiga þann stað.
Þín dóttir
Lára Halla.
Elsku Fjóla amma mín, nú
ertu farin frá okkur. Þú varst svo
heppin að ná 96 ára aldri en samt
sem áður vorum við langt frá því
að leyfa þér að fara. Þú áttir
stóra fjölskyldu sem þú hugsaðir
mjög vel um. Þegar ég var lítil
var ég svo heppin að fá að búa hjá
ykkur afa. Þið komuð mér í skól-
ann og hugsuðuð svo vel um mig.
Það var alveg sama hvað gekk á;
þið voruð alltaf til staðar fyrir
okkur öll. Ég ylja mér við minn-
ingarnar sem ég á frá Bergþóru-
götunni þar sem ýmislegt var
brallað. Eftir að ég eignaðist
mína fjölskyldu varst þú alltaf
stór partur af henni. Þú varst
alltaf svo dugleg að koma í allar
veislur og alltaf svo glöð og
skemmtileg. Þú varst alltaf svo
dugleg að gera allt fyrir alla.
Eins og að koma og passa börnin
okkar Svenna ef við fórum út fyr-
ir landsteinana. Það var sko ekk-
ert mál fyrir þig að passa, elda og
sjá um allt á heimilinu þrátt fyrir
háan aldur. Börnin okkar biðja
um hinn og þennan mat sem
Fjóla amma eldaði fyrir þau. Yf-
irleitt í hvert skipti sem ég heyrði
í þér þá var spurningin: Er eitt-
hvert ferðalag á ykkur á næst-
unni? Ég var svo heppin að þú
kenndir mér að búa til kjötsúp-
una þína og pönnukökurnar með
sítrónudropunum. Þú varst hrók-
ur alls fagnaðar í sumar-
bústaðarferðum okkar og þá var
setið langt fram eftir nóttu við
spilamennsku. Þú hafðir einstak-
lega góð áhrif á öll börn og sýndir
þeim mikla væntumþykju og þol-
inmæði. Alltaf þegar þú varst
eitthvað að verða lasin sagðir þú
við mig að þú þyrftir að fara að
þrífa, þá næðirðu slappleikanum
úr þér. Ég er ekki frá því að þetta
virki hjá mér líka. Við vorum svo
ótrúlega heppin að eiga þig sem
ömmu, þú kenndir okkur muninn
á réttu og röngu, svo ég tali nú
ekki um allar bænirnar. Það var
alltaf stutt í grín og glens hjá þér
og mikið hlegið í heimsóknum hjá
þér. Við fórum saman í margar
ferðir bæði innanlands og utan-
lands. Okkur er minnisstæð ferð-
in til Newcastle þegar þið Svenni
fóruð í skartgripabúð og hann
ætlaði að kaupa hring handa mér
en fann engan. Þú fannst aftur á
móti hring og keyptir og sölu-
maðurinn hélt að þú værir unn-
ustan hans Svenna, eftir það tal-
aðir þú um að þetta væri
trúlofunarhringurinn ykkar. Þú
sagðir að ég ætti að fá þennan
hring þegar þú dæir. Það skrítna
var að þegar ég kom í heimsókn
til þín 13. mars þegar þú veiktist
þá lá hringurinn á gólfinu en þú
tókst hann aldrei af þér. Ég mun
passa þennan hring alltaf fyrir
þig með góðum minningum.
Elsku amma mín, við eigum eftir
að sakna þín mikið en vitum að
þú ert núna komin til afa og
Bigga. Við vitum að þeir passa
þig fyrir okkur núna.
Helga Þórdís, Sveinn,
börn og barnabarn.
Elsku yndislega amma mín
kvaddi okkur laugardaginn 16.
mars. Fjóla amma var kjarn-
orkukona sem gat allt. Ég flutti
til Fjólu ömmu og Ella afa mjög
ung og bjó hjá þeim á Bergþóru-
götunni. Amma kenndi mér bæn-
irnar og ég var ekki há í loftinu
þegar við fórum að sækja messur
og ég kirkjuskólann í Hallgríms-
kirkju, kirkjunni okkar. Ég naut
talsverðra forréttinda hjá þeim,
t.d. þegar mig langaði að læra á
orgel safnaði hún fyrir Yamaha-
orgeli fyrir mig og sendi mig í
Orgelskóla Yamaha á Vitastíg.
Ég fór í fjöldann allan af sendi-
ferðum fyrir ömmu í Mjólkur-
búðina, Kjötbúðina Borg og til
fisksalans. Á fullorðinsárum mín-
um töluðum við í símann mörgum
sinnum á dag. Það var mjög erfitt
að geta ekki talað við þig í sím-
ann á hverjum degi þegar ég
flutti til Danmerkur. Auðvitað á
ég fullt af fleiri minningum, en
þær geymi ég fyrir mig. Ég er sú
manneskja sem ég er í dag vegna
þín. Ástarþakkir fyrir allt og allt
og þúsund kossar, elsku hjarta-
drottningin mín.
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og hörð.
Þú vaktir yfir velferð barna þinna,
þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varstu gædd þeim góða anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa,
og eykur þeirra afl og trú,
en það er eðli mjúkra móðurhanda
að miðla gjöfum eins og þú.
(Davíð Stefánsson)
Endar nú dagur, en nótt er nær,
náð þinni lof ég segi,
að þú hefur mér, Herra kær,
hjálp veitt á þessum degi.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Presthólum)
Þangað til við sjáumst á ný,
þín
Bjarndís Fjóla.
Elsku hjartans vinir.
Sumarlandið tekur við okkur
öllum á endanum og nú kvaddi
ein sú allra dýrmætasta á 97. ald-
ursári en var alveg undir lokin að
segja okkur brandara og leggja
okkur lífsreglurnar, tugum ætt-
ingja. Hló og gerði svo dásamlegt
grín að þótt víða væri leitað
finnst vart jafn hjartahlý og
hress manneskja. Elsku hjartans
amma, megi sumarlandið taka
vel á móti þér.
Hún var einstök, vart hægt að
finna jákvæðari, betri og glettn-
ari elsku.
Drengjunum okkar verður að
takast að fara yfir fimmta hjall-
ann næstu daga og mánuði, elsku
drottinn veittu okkur öllum styrk
að komast í gegnum næstu miss-
eri, fyrst var það langafi, síðan
afi, þá amma, svo annar afi og
núna þessi elska. Allt saman á
allt of stuttum tíma.
Við áttum með henni svo ótrú-
lega margar dýrmætar stundir
og Ragnar minn var iðinn við að
heimsækja hana allt til síðustu
stundar. Ég er nánast viss núna
eftir að hafa kvatt hana hinstu
kveðju að hún beið eftir að ung-
inn hennar sem hún kyssti og
knúsaði í bak og fyrir og ræddi
við síðustu daga, færi í háttinn
áður en hún sofnaði líka.
Hann var hjá mér og tug ann-
arra ættingja í allt kvöld hjá
henni auk nokkurra ungmenna
en þegar þessi yngstu voru farin
kvaddi sú gamla, þrátt fyrir að
liggja meðvitundarlaus að okkur
fannst í þónokkra tíma áður. Líf-
ið er merkilegt.
Deginum áður gaf hún öllum
sem heimsóttu hana góð ráð og
knúsaði. Svipað var daginn sem
hún kvaddi. Hún var eldklár í
kollinum þrátt fyrir aldur og
verki síðustu stundir sínar og
verkjalyf, sem hún bað þó um í
lágmarki að henni yrðu gefin, og
tókst henni ítrekað að þakka öll-
um sem komu og biðja að heilsa
öllum, hér með er þeirri kveðju
komið á framfæri. Ég þykist vita
að systur mínar sem komu er-
lendis frá eiga þessar minningar
svo dýrmætar í minni sem frek-
ast getur orðið að ná þessu áður
en hún hélt í sumarlandið.
Kær kveðja,
Arnþór og fjölskylda.
Elsku amma. Endalaust þakk-
læti er það sem er efst í huga
mínum núna en þrátt fyrir að þú
hafir öðlast hina eilífu hvíld eftir
tæp 97 ár í heimi hér er samt enn
svo erfitt að átta sig á því til
fullnustu að þú sért farin frá okk-
ur. Þrátt fyrir að við vitum mæta
vel að þér líður vel, enda komin í
hóp öðlinganna okkar eins og
Ella afa og Bigga frænda, þá er
það enn undarlegt að fara að tala
um þig í þátíð, því þú ert og verð-
ur ætíð ljóslifandi í minningum
okkar um aldur og ævi. Og
kannski líka að þrátt fyrir háan
aldur virtist kallið bera frekar
brátt að með stuttum veikindum
og líka þar sem þú varst að segja
brandara og gantast síðasta dag-
inn þinn hér þar til svefninn
leiddi þig inn í draumalandið. Þú
varst einstök manneskja sem
snerti hjörtu okkar á svo marg-
þættan og djúpstæðan hátt, m.a.
með glaðlyndi, jákvæðni og
þakklætinu þínu. Þú varst ein-
stök fyrirmynd á svo ótrúlega
marga vegu og kenndir okkur
fólkinu þínu í kringum þig svo
ótrúlega margt. Þú varst svo
sannarlega hin sanna íslenska
kona með allri sinni dýrð og
dugnaði!
Ástarþakkir fyrir allt, allar
þær minningar sem ég og við
vorum svo rík að eignast með þér
og um þig, allan þann tíma sem
við áttum saman og þann tíma
sem ég fékk að búa hjá þér á
menntaskólaárunum.
Ég elska þig að eilífu amma!
Berglind Ósk
Þorsteinsdóttir.
Fjóla amma mín var stoð okk-
ar og stytta í gegnum allt lífið.
Hún vildi allt fyrir alla gera og
hennar aðalsmerki voru já-
kvæðni og gleði. Hún geislaði af
gleði og gaf endalaust allt sem
hún gat. Afi var mjög stoltur af
henni fyrir það að halda svona vel
utan um barnabörnin og barna-
barnabörnin. Hún var einstök
amma, þó svo að hún talaði ekki
alltaf þeirra móðurmál, þá gaf
hún þeim allt sem hún gat, gleði
og góða samveru. Amma og afi
voru fastinn í tilverunni, þau voru
alla sína ævi með börn í kringum
sig. Við vorum öll alltaf velkomin,
aldrei var kvartað yfir því að hafa
marga munna að fæða og klæða.
Betri fyrirmyndir er ekki hægt
að hugsa sér.
Margir töldu að amma væri
mamma mín og fólk í raun gerði
bara ráð fyrir því að svo væri. Því
amma var með okkur hvert sem
við fórum, í öllum afmælum, á öll-
um jólum og áramótum. Hvort
sem ég bjó erlendis eða úti á
landi. Börnin voru á því að ef
amma væri ekki hjá okkur þá
kæmu ekki jólin til okkar. Amma
hjálpaði mér svo mikið með
heimilið og börnin. Amma kenndi
mér svo margt, fyrst og fremst
að halda í þakklætið og gleðina.
Hún sagði oft „maður veit aldrei
hvað dagurinn ber í skauti sér“.
Þegar við komum til hennar
síðustu árin á Hamra var hún
alltaf jafn þakklát fyrir að fá okk-
ur í heimsókn, aldrei sagði hún að
við kæmum of sjaldan eða að hún
heyrði ekki í okkur nægilega oft.
Hún sagðist vera heppnasta
manneskjan á Hömrum, og í
hvert sinn sem hún fékk heim-
sókn þá var deginum bjargað.
Sem ég veit ekki hvort var satt,
hún var bara að gleðja okkur,
láta okkur líða ekki eins illa yfir
því að vera ekki oftar hjá henni.
Við vildum hafa farið oftar til
hennar, verið meira með henni.
Amma var mömmu mjög þakklát
síðustu árin sín, hún var „vinnu-
konan hennar“ sagði hún. Þær
heyrðust í síma mörgum sinnum
á dag. Amma vissi þegar að
stundinni kom, að nú væri þessu
lokið. Hún endaði á því að þakka
öllum sínum nánustu fyrir allt.
Hún hvíslaði í eyru barnabarna-
barnanna falleg heilræði og bað
okkur fullorðnu að passa börnin
vel fyrir sig. Amma Fjóla var ein-
stök manneskja.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signi Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Unnur Elín Jónsdóttir.
Jákvæðasta, duglegasta og fal-
legasta fyrirmyndin mín, hún
amma mín, kvaddi okkur 16.
mars, 96 ára, í faðmi stórfjöl-
skyldunnar sem öll elskaði hana
mikið. Hennar er sárt saknað en
fallegar minningar um hana eru
þó huggun.
Fjóla amma var duglegasta
manneskja sem ég hef þekkt.
Hún var alltaf að gera eitthvað.
Þegar hún var að passa okkur
systkinin heyrði maður í henni
stundum vera að skúra gólfin eða
setja í þvottavélina kl. 2 að nóttu
og síðan var hún vöknuð næsta
dag kl. 6 um morguninn.
Hún átti 13 barnabörn og 24
barnbarnabörn og tvö barna-
barnabarnabörn og hún mundi
afmælisdagana hjá þeim öllum og
hringdi alltaf í mann þegar mað-
ur átti afmæli. Hún hringdi líka
oft bara til að spjalla eða þegar
það var eitthvað voðalega spenn-
andi í sjónvarpinu og hún varð að
láta mann vita.
Við systkinin gistum oft hjá
ömmu og alltaf var það jafn gam-
an. Amma gerði allt skemmtilegt.
Við spiluðum olsen olsen, horfð-
um á Gísla Martein og pöntuðum
pylsur (sem voru reyndar pitsur
en amma átti erfitt með að bera
það fram svo hún kallaði þær
bara pylsur).
Þegar ég var í 7. bekk fékk ég
það verkefni að skrifa um einn
fjölskyldumeðlim og auðvitað
valdi ég hana Fjólu ömmu mína
og hún ræddi við mig um æsku
sína og sagði mér margar sögur
af sér. Ein þeirra var þegar hún
var barn og bjó í Ytri-Tungu í
Staðarsveit á Snæfellsnesi. Hún
var úti á hestinum sínum og villt-
ist. Það fór að dimma og amma
varð svo hrædd að hún hélt bara
utan um hestinn sinn sem leiddi
hana sjálfur heim.
Ég er svo innilega þakklát fyr-
ir allt sem hún gerði fyrir okkur.
Fjóla amma var alltaf til staðar,
alltaf með opnar dyr fyrir mann
og alltaf til í að spjalla. Ekki veit
ég hvernig lífið getur fúnkerað
án hennar en ég veit ég mun allt-
af minnast hennar og hún mun
alltaf vera fyrirmynd í mínu lífi.
Þórdís Hildur
Þórarinsdóttir.
Nú hef ég misst mína bestu
stuðningskonu, mestu partíman-
neskju sem ég þekki og góða vin-
konu. Fjóla amma var 96 ára
kjarnorkukona.
Amma tók alltaf upp fyrir mig
hanskann, alveg frá því að ég var
pínulítill þriggja ára óviti sem
stal sykurmolum, hljóp út um allt
og snerti hluti sem mátti ekki.
Þegar afi vildi siða mig til tók
amma það ekki í mál, setti bara
hendur á mjaðmir og sagði; hún
er nú lítil.
Einn daginn þegar mér fannst
afi allt í einu vera ósanngjarn við
mig og var í þann mund að
skamma mig fann ég stól, klifraði
upp á hann, setti hendur á
Fjóla Unnur
Halldórsdóttir
✝ Maria HelenWedel fæddist
1. maí 1968 í Lundi
í Svíþjóð.
Hún var lögð inn
á líknardeild á
Lunds universitets-
sjukhus 20. mars
og andaðist þar 21.
mars 2019.
María var
menntaður kennari
og leikskólakenn-
ari.
Foreldrar hennar eru Inger
Wedel, f. 5. apríl 1943, og Einar
Wedel, f. 5. september 1943.
Eiginmaður Maríu er Daði
Þorsteinsson verkfræðingur, f.
22. desember 1974 í
Lundi í Svíþjóð.
Þau gengu í hjóna-
band 17. júní 2000.
Foreldrar Daða
eru Sigríður
Magnúsdóttir, f. 8.
febrúar 1950, og
Þorsteinn Brodda-
son, f. 16. júlí 1948,
d. 24. ágúst 2009.
Einkabarn Maríu
og Daða er Sunna
Daðadóttir Wedel,
fædd 19. mars 2000. Sunna verð-
ur stúdent nú í vor.
Útför Maríu fer fram frá St.
Olofs kapell í Lundi í dag, 5.
apríl 2019, klukkan 14.
Yndisleg tengdadóttir mín,
María Wedel, er látin. Hún lést
21. mars síðastliðinn en fyrir
rúmu ári var hún greind með
ristilkrabbamein.
17. júní árið 2000 gengu
María og stjúpsonur minn, Daði
Þorsteinsson, í hjónaband í
Lundi í Svíþjóð. Sama dag var
dóttur þeirra gefið nafnið
Sunna.
María og Daði kynntust hér
á landi árið 1995. Þá átti hann
um tíma oftar en ekki erindi
austur í sveitir og var okkur
ljúft að lána honum jeppann
enda fundum við að erindið var
brýnt en María var um tíma í
vinnu á bóndabæ fyrir austan.
Ári síðar fluttu þau til Svíþjóð-
ar og settust að í Malmö.
María, sem var kennari að
mennt, fór að kenna en Daði
lauk við sitt verkfræðinám. Ár-
ið 2006 fluttu þau svo aftur til
Íslands með litlu stúlkuna sína
og settust að í Árbænum.
Sunna gekk í Árbæjarskóla og
María kenndi þar um tíma en
Daði vann hjá Slökkviliðinu.
Þetta var góður tími. Sunna
náði góðum tökum á íslensk-
unni og eignaðist vinkonur í
skólanum. María og mágur
hennar Oddur Broddi sungu
saman í Kammersveit Mosfells-
bæjar. María hafði stundað ým-
iss konar íþróttir í heimalandi
sínu og hér keppti hún oft í
baksundi og vann alltaf. Við
sátum á áhorfendabekkjunum
og klöppuðum mikið, við vorum
svo stolt af þessari duglegu og
flottu konu.
Að tveimur árum liðnum
fluttu þau aftur til Svíþjóðar og
settust að í Furulundi. María
bætti við sig leikskólanámi og
fór að vinna á leikskóla í
grenndinni. María var góður
uppalandi og Sunnu góð fyr-
irmynd, dugleg, þrautseig og
skipulögð. Hún áorkaði að
koma hingað í síðasta sinn síð-
astliðið sumar og fór meira að
segja í Skagafjörðinn í sumar-
hús.
Missir fjölskyldunnar er
mikill. Guð blessi ykkur öll.
Guðríður Steinunn
Oddsdóttir.
Ung stúlka frá Svíþjóð kom
til Íslands fyrir 24 árum, mikið
náttúrubarn. Hún var forvitin
um lífið og tilveruna og aðdáun
á íslenska hestinum leiddi hana
hingað.
Hér kynntist hún íslensku
náttúrubarni og hún varð María
hans Daða bróðursonar míns.
Við, fjölskylda hans hér á landi,
nefndum hana ævinlega Maríu
hans Daða og mikil var ánægja
okkar yfir farsælu sambandi
þeirra, ást og umhyggju.
Svo fæddist Sunna, sólar-
geislinn þeirra, hávaxin, björt,
falleg og listhneigð, rétt eins og
mamma hennar.
Lífið brosti við fjölskyldunni.
María var glæsileg kona,
skynsöm, gætin, yfirveguð og
hlý. Daði unni henni heitt og
mat að verðleikum.
Orka hennar og kjarkur voru
aðdáunarverð, það duldist eng-
um, einkum síðastliðið ár, eftir
að hinn illvígi sjúkdómur kom í
ljós. Andlegri reisn og skýrleika
hélt hún allt til hinstu stundar.
„Hver er sinnar gæfu smið-
ur“ segir í Handbók Epiktets.
María var fjölskyldu sinni
gæfusmiður.
Um tíma voru þau öll búsett
á Íslandi en María unni sænskri
jörð og þar stóð heimili þeirra, í
Furulundi í grennd við
bernskuheimili hennar.
Í Svíþjóð eiga þau sterka
samheldna fjölskyldu. Foreldr-
ar hennar í Malmö, bróðir með
fjölskyldu sína í Furulundi,
einnig önnur ættmenni og vinir.
Nánd þeirra og umhyggja er nú
ómetanleg.
Orð eru lítils megnug en við
föðursystkin Daða og Friðrika
amma minnumst Maríu með
hlýju og virðingu.
Megi ástvinum hennar öðlast
styrkur í sorginni.
Blessuð sé minning Maríu
Helenu Wedel.
Guðrún Broddadóttir.
Maria Helen Wedel