Morgunblaðið - 05.04.2019, Síða 23

mjaðmir og sagði; ég er nú lítil!
Afi hætti þá alveg að skamma
mig.
Hún minnti mig alltaf á þessa
sögu. Hún hafði kennt mér að
standa með sjálfri mér.
Þegar ég komst ekki inn við
fyrstu tilraun í læknisfræði
missti hún aldrei trúna á mér og
alltaf fyrir stór próf bað hún til
guðs að það myndi ganga.
Amma hringdi alltaf eld-
snemma á afmælisdögum því hún
vissi að við höldum afmælin okk-
ar á heimilinu á morgnana.
Alveg upp að tíræðisaldri hélt
hún veislur sem stóðu langt fram
á nótt, enda var hún mesta partí-
manneskja sem ég mun þekkja.
Ég veit að ég er ótrúlega
heppin að þekkja langömmu
mína. Ekki allir eru svo heppnir.
Hvað þá að kona eins og Fjóla
amma sé langamma mín. Ég er
heppin að heita í höfuðið á henni
og heppin að hafa átt allar þessar
stundir með henni.
En Fjóla amma er eins og eilíf-
ur fasti í tilverunni sem tilheyrir
öllu. Við ætluðum saman á Ellý
sýninguna í Borgarleikhúsinu,
hún ætlaði að sjá mig útskrifast,
ég ætlaði að skrifa fyrir hana re-
sept eins og hún sagði alltaf. Ég
einhvern veginn ímyndaði mér
þegar ég var lítil að amma yrði í
brúðkaupinu mínu, að hjálpa mér
að passa börnin mín og þekkja
börn barnanna minna. Hún var
bara einfaldlega eilíf.
Það verður skrítið að halda af-
mæli og heyra ekki í henni í sím-
anum. Það verður skrýtið að
halda Fjóluömmulaus jól. Það
verður ótrúlega skrítið að geta
ekki stolið henni af og til af
Hömrum í kvöldmat eða í ísbílt-
úra. Hvernig á lífið að geta fúnk-
erað Fjóluömmulaust?
Eitt veit ég þó og það er að við
sem þekktum hana erum heppin
og þið sem voruð svo óheppin að
þekkja hana ekki eruð líka hepp-
in fyrir það eitt að kynnast ekki
þeirri sorg að missa hana.
Fjóla Ósk Þórarinsdóttir.
Elsku Fjóla amma okkar. Við
erum svo þakklát fyrir að hafa
átt þig sem ömmu, þú varst alltaf
svo góð við okkur þegar þú varst
að passa okkur þegar við vorum
yngri. Alltaf svo góður matur hjá
þér, sérstaklega kjötsúpan þín og
pönnukökurnar þínar. Megi guð
og englarnir geyma þig elsku
amma. Þú munt alltaf eiga stað í
hjarta okkar, við elskum þig
amma.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Presthólum)
Þín langömmubörn
Jón Þorsteinn Sveinsson,
Lárus Páll Sveinsson,
Bergdís Sóley Sveinsdóttir.
Okkar yndislega fólk sem
leiddi okkur áfram er að falla frá.
Aldurinn er orðinn drjúgur hjá
sumum.
Amma mín, hún Þórunn í
Garðbæ og áður á Neðri-Hól í
Staðarsveit, átti tvær yndislegar
systur, Láru og Guðrúnu. Guð-
rún er löngu farin en átti fullt af
afkomendum. Hún vann það af-
rek að búa á Öndverðarnesi í
briminu og erfiðum samgöngum.
Amma mín og Lára bjuggu um
tíma í Staðarsveit á Snæfellsnesi
en þar voru þær uppaldar hjá
Steinunni ljósmóður og Jóhann-
esi af Kjalarnesi.
Og ættfræði er svo skemmti-
leg. Við finnum svo margt sem
tengir okkur saman. Það er svo
gaman að eiga alla þessa ætt-
ingja komna frá þessum stór-
brotnu konum. Lára mín var svo
yndisleg og vinátta þeirra systra
svo einstök. Ef ég kom til ömmu
á Akranesi var skylduferð til
Láru.
Þær voru svo merkilega
tengdar og ef amma labbaði í
búðina þá var litið inn og málin
rædd. Lára var okkur öllum
mikill harmdauði. Nú sé ég spé-
koppana þeirra beggja og jafnvel
smá harmonikkuleik sem þær
kunnu báðar.
Pabbi og Fjóla fæddust sama
ár og það fylgdi þeim alla tíð.
Man mín afmæli og barna þeirra
mjög vel. Ég átti afmæli milli jóla
og nýárs og allir blankir en mín
kæra frænka lúrði á afmælisgjöf
handa stelpuskottinu. Ég á eina
þeirra ennþá; bolla sem er mér
mjög kær. Svo unnu mamma og
Fjóla saman í Ölveri þegar ég var
4-5 ára og Ragnar frændi senni-
lega 5-6 ára. Draumastaður fyrir
börn. Útivera, skógarkjarr og
leikir. Eftir það var vináttan
órjúfanleg. Heimsóknir og af-
mæli okkar krakkanna. Þvílíkt
líf. Engar hömlur vegna umferð-
ar og ömmur okkar þær bestu í
heiminum. Svo man ég svo vel
eftir heimsóknum foreldra minna
og Fjólu á báða staðina. Elli,
elskulegur maður Fjólu, var vin-
ur okkar og hjálparhella. Eitt
það síðasta sem hann gerði fyrir
pabba var að kaupa hjól fyrir
barnabarn hans. Það verður
seint þakkað. Hún Fjóla mín var
svo ljúf og yndisleg kona.
Hitti hana oft á efri árum okk-
ar. M.a. í Sjómannaskólanum en
þar vann hún um tíma. Fjóla mín
var gull af manni. Alltaf brosmild
þótt einhvers staðar væru verkir.
Svona eru frænkur mínar af
þessum uppruna. Nú heyri ég
ömmu og Láru spila á harmon-
ikku í Staðarsveit við komu Fjólu
til englanna.
Þórunn Sveinbjörnsdóttir
og fjölskylda.
Margt er það og margt er það
sem minningarnar vekur.
Og þær eru það eina
sem enginn frá mér tekur.
Það er alltaf sárt að missa, lið-
in atvik skjóta upp kollinum og
taka á sig skýra mynd. Þannig er
þegar ég kveð frænku mína, sem
öll mín bernskuár er svo ljúf í
minningunni og svo samofin fjöl-
mennri móðurfjölskyldu minni.
Þú varst einstök, dugleg og vilja-
föst, vildir fylgjast með öllu þínu
fólki og fannst skemmtilegast
þegar sem flestir voru saman.
Börnin, barnabörnin og lang-
ömmubörnin voru þínir gimstein-
ar, þeirra hag vildir þú sjá sem
mestan enda gerðirðu allt sem í
þínu valdi stóð til að svo mætti
verða.
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og hörð.
Þú vaktir yfir velferð barna þinna,
þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varstu gædd þeim góða anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa,
og eykur þeirra afl og trú,
en það er eðli mjúkra móðurhanda
að miðla gjöfum eins og þú.
(Davíð Stefánsson)
Samband þitt og systkina
þinna var einstakt og allta tíð
mjög kært með ykkur öllum. Þú
áttir einsaka fjölskyldu og marg-
ir minnast stundanna með þér að
spila bingó og spila á spil. Alltaf
svo gaman. Þú naust þess að
ferðast og fórst oft langt til að
heimsækja þitt fólk sem var þér
svo kært og þú naust þess að
vera með því. Þú varst stolt af
sveitinni þinni og talaðir oft um
Snæfellsjökulinn, Ytri-Tungu,
fjöruna og fallega hvíta sandinn.
Elsku Ragnar og fjölskylda,
Lára Halla og fjölskylda, Ragna
og Gúddý, Guð styrki ykkur öll.
Hópurinn er stór sem mun minn-
ast þín með hlýju og ástúð og
kalla fram minningar um hlýjan
faðm og opið hjarta.
Kæra frændfólk, missir okkar
allra er mikill. Við skulum
styrkja og geyma hvert annað al-
veg eins og við geymum allar
góðu minningarnar.
Guð blessi minningu Fjólu og
gæti ástvina hennar. Með tárin í
augunum minnist ég þín.
Þín frænka,
Sigríður Hansborg
Guðjónsdóttir (Lílý).
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. APRÍL 2019
✝ Óskar IngólfurÞórðarson
fæddist í Bolungar-
vík 18. september
1931. Hann lést á
Droplaugarstöðum
23. mars 2019.
Óskar var sonur
hjónanna Jónasínu
Guðjónsdóttur, f.
1902 í Bolungarvík,
og Þórðar Ara-
sonar, f. 1889 á
Hallsteinsnesi í A-Barðastrand-
arsýslu. Óskar var næstyngstur
átta hálfsystkina sem öll eru
látin.
Eiginkona Óskars var Sigríð-
ur Þorsteinsdóttir, f. í Súðavík
við Ísafjarðardjúp 1. júní 1934,
d. 28. september 2010. Hún var
dóttir hjónanna Guðnýjar Sig-
ríðar Þorgilsdóttur, f. 1902 í
Skálavík í N-Ísafjarðarsýslu, og
Þorsteins Þorleifssonar, f. 1902
á Saurum í N-Ísafjarðarsýslu.
Óskar og Sigríður gengu í
hjónaband 4. maí 1957.
Börn þeirra eru: 1) Þórður
Garðar, f. 1955, giftur Rann-
veigu Jónsdóttur f. 1954. Dætur
þeirra eru a) Ragnheiður Ósk
Jensdóttir, f. 1982. Hún var í
sambúð með Gunnari Páli Leifs-
syni, f. 1978, þau eiga tvö börn.
b) Arna Vala, f. 1986. Sambýlis-
maður hennar er Haukur V. Al-
börn. Seinni maki Þorleifs er
Helga Kristín Gunnardóttir, f.
1957. Synir þeirra eru a) Gunn-
ar Már, f. 1989. Sambýliskona
hans er Birna Erlingsdóttir, f.
1989, þau eiga eina dóttur, og b)
Óskar Helgi, f. 1996. Sambýlis-
kona hans er Sara Þ. Finnboga-
dóttir.
Óskar ólst upp í Bolungarvík
og gekk í Barnaskóla Bolungar-
víkur. Nítján ára gamall fór
hann til Jótlands, þar sem hann
vann landbúnaðarstörf um hálfs
árs skeið. Þaðan lá leiðin til
Reykjavíkur, þar sem hann
stundaði ýmis störf. Lengst af
var hann sendibílstjóri en síðast
starfaði hann sem húsvörður á
Grensásdeild Borgarspítalans.
Árið 1953 hófu þau Sigríður bú-
skap, fyrst við Sogaveg, en
reistu sér svo hús í Blesugróf og
bjuggu þar á árunum 1955-1970
þegar þau fluttu á Blöndubakka
í Breiðholti en þar bjuggu þau í
40 ár. Eftir lát Sigríðar bjó Ósk-
ar einn á Blöndubakka en flutti
árið 2013 í Seljahlíð og bjó þar
um sex ára skeið. Síðustu vik-
urnar dvaldi hann á Drop-
laugarstöðum.
Óskar söng lengi vel með
karlakórnum Fóstbræðrum þar
sem hann tók virkan þátt í fé-
lagsstarfi og vann við byggingu
félagsheimilis kórsins. Eftir að
hann fór á eftirlaun tók hann
þátt í listmálun, og þó sérstak-
lega útskurði, á vegum eldri
borgara.
Útför Óskars fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 5. apríl
2019, klukkan 13.
freðsson, f. 1980,
þau eiga tvo syni,
og c) Tinna Kristín,
f. 1987. Sambýlis-
maður hennar er
Ævar Ö. Sveinsson,
f. 1987. 2) Jóna
Ingibjörg, f. 1956.
Fyrri maki hennar
var Þorsteinn H.
Einarsson, f. 1955.
Börn þeirra eru a)
Helga Lyngdal, f.
1974. Maður hennar er Valtýr
F. Helgason, f. 1972, þau eiga
fjóra syni. b) Einar Ben, f. 1976.
Hann var í sambúð með Kol-
brúnu Indriðadóttur, f. 1974,
þau eiga einn son. Eiginkona
Einars er Melanie Hallbach, f.
1981, þau eiga tvær dætur.
Seinni maki Jónu er Benedikt
Guðni Þórðarson, f. 1949. Börn
þeirra eru a) Þórunn Ósk, f.
1981. Maður hennar er Sigbjörn
Óli Sævarsson, f. 1974, þau eiga
fjögur börn. b) Sigríður Harpa,
f. 1982. Eiginmaður hennar er
Ingþór Guðmundsson, f. 1978,
þau eiga tvö börn. c) Edda
Guðný, f. 1988, d. 1989. e) Frey-
dís Edda, f. 1991. 3) Þorleifur, f.
1958. Fyrri maki hans var Sól-
rún Skúladóttir, f. 1960, sonur
þeirra er Skúli, f. 1979. Eigin-
kona hans er Guðrún H. Heimis-
dóttir, f. 1982, þau eiga tvö
Þegar dags er þrotið stjá
þróttur burtu flúinn.
Fátt er sælla en sofna þá
syfjaður og lúinn.
(Rögnvaldur Björnsson)
Elskulegur tengdafaðir minn
er horfinn yfir móðuna miklu, 87
ára gamall. Sjálfsagt er hann
kominn í faðm Siggu sinnar, sem
hann saknaði mikið eftir að hún
lést árið 2010. Óskar hafði aldrei
trú á því að hann yrði svo gamall.
Frá því ég kynntist honum fyrir
35 árum endaði hann allar hug-
leiðingar um framtíðina á orðun-
um: „Ef ég lifi.“ Ekki veit ég af
hverju hann efaðist um að lifa
lengi, því hann var mjög heilsu-
hraustur fram á síðustu ár.
Tengdaforeldrar mínir voru
bæði að vestan en fluttu ung til
höfuðborgarinnar og byrjuðu bú-
skap sinn á Sogavegi og bjuggu
síðar í Blesugrófinni. Þegar ég
kynntist þeim voru þau flutt á
Blöndubakkann, þar sem þau
bjuggu í 40 ár. Þau rifjuðu oft upp
minningar úr Blesugrófinni og
minntust nágranna sinna og
sögðu skemmtilegar sögur af
þeim og atburðum sem gerðust
þar.
Við Óskar áttum það sameig-
inlegt að hafa yndi af söng. Hann
var mörg ár í karlakórnum Fóst-
bræðrum og síðar í eldri Fóst-
bræðrum. Við tókum oft lagið
saman, bæði í veislum og útileg-
um, og höfðum bæði gaman af.
Honum fannst líka gaman að
dansa og tók oft snúning með
sonardætrum sínum. Hann var
barngóður, hafði gaman af að
spjalla við barnabörnin og syngja
með þeim og kom alltaf fram við
þau af virðingu.
Þegar dætur okkar Þórðar
voru yngri ferðuðumst við mikið
með Óskari og Siggu. Við fórum
saman í sumarbústaði, tjaldútil-
egur og einu sinni í utanlands-
ferð. Þau voru góðir ferðafélagar,
þægileg í umgengni og ánægð
með alla hluti.
Óskar var handlaginn, sem
kom best í ljós eftir að hann fór á
eftirlaun og hóf að skera út. Eftir
hann liggja ófáir fagrir munir,
sem hann gaf sínum nánustu, eins
og klukkur, gestabækur, myndir
o.fl.
Að leiðarlokum vil ég þakka
mínum kæra tengdaföður sam-
fylgdina, blessuð sé minning
hans.
Rannveig Jónsdóttir.
Nú andar suðrið sæla vindum þýðum.
Á sjónum allar bárur smáar rísa
og flykkjast heim að fögru landi ísa,
að fósturjarðar minnar strönd og
hlíðum.
(Jónas Hallgrímsson)
Þetta söng afi svo oft og á vel
við nú þegar vorið er á næsta leiti.
Í síðustu skiptin sem við heim-
sóttum þig sagðir þú oftast frem-
ur fátt en söngst áfram af hjart-
ans lyst. Þú hafðir alla tíð fallega
söngrödd og hennar naut ekki að-
eins fjölskyldan því þú varst lengi
félagi í Karlakórnum Fóst-
bræðrum.
Söngurinn var þér ávallt hug-
leikinn og þú sagðir oft, eins og
svo margir sem söng hafa stund-
að, að hann væri sérlega hollur og
nærandi fyrir sálina. Án efa er
það rétt.
Og við þykjumst þess fullvissir
að þú hafir kvatt þennan heim
með söng í hjarta – í þeirri von að
hitta ömmu aftur handan við
móðuna miklu.
Við bræðurnir munum ætíð
geyma minningar um allar heim-
sóknirnar til þín og Siggu ömmu á
Blöndubakka. Þar ríkti alltaf
mikil hlýja. Þú varst góður afi og
fyrir það erum við þakklátir.
Blessuð sé minning afa.
Gunnar, Óskar og
Skúli Þorleifssynir.
Elsku afi. Þar sem við systurn-
ar sitjum hér og horfum yfir far-
inn veg og rifjum upp gamlar
stundir erum við sammála um það
hvað okkur leið alltaf vel hjá ykk-
ur ömmu á Blöndubakkanum.
Þar var alltaf gott að vera. Tekið
á móti okkur með bros á vör og
rólegheitin alltaf á sínum stað,
enginn asi. Við fengum stundum
það verk að hlaupa í Breiðholts-
kjör eða bakaríið að kaupa eitt-
hvað gott með kaffinu, það fannst
okkur ekki leiðinlegt. Að sitja í
eldhúsinu og borða ís úr kristalls-
skál og spjalla um daginn og veg-
inn er sterk minning sem gleym-
ist seint.
Þú varst rólegur og góður mað-
ur, elsku afi. Gaman er að rifja
upp áramótin í Lyngbrekkunni
og seinna í Lindarsmáranum þar
sem þú og afi Jón sunguð eins og
ykkur var lagið enda báðir búnir
að vera í karlakórum og samein-
uðust í þessum skemmtilegheit-
um. Þá var sko fjör í þér og mikið
gaman. Okkur systrum fannst
þetta skemmtilegt og reyndum
meira að segja að taka þetta upp á
segulband enda var þetta löngu
fyrir tíma geislaspilaranna.
Þið amma Sigga áttuð svo gott
samband að það varð þér ansi erf-
itt þegar hún fór alltof skjótt frá
þér.
Maður fann að þú varst frekar
hálfur eftir, eins og það vantaði
hinn helminginn af þér, enda vor-
uð þið búin að vera saman frá því
að þið voruð mjög ung fyrir vest-
an. Það urðu því róleg árin á eftir
en alltaf varstu svo góður og sér-
staklega við barnabarnabörnin
þín öll. Þér fannst svo gaman að
spjalla við þau og grínast í þeim.
Það var því skrítin tilfinning að
koma til þín á Droplaugarstaði
undir lokin og kveðja þig í síðasta
sinn, því við vissum að þú varst
tilbúinn að komast til ömmu
Siggu.
Hvíldu í friði, elsku afi, og takk
fyrir allar góðu minningarnar.
Þínar sonardætur,
Ragnheiður Ósk, Arna Vala
og Tinna Kristín.
Í dag kveð ég afa í hinsta sinn
og mig langar að minnast hans
með nokkrum orðum.
Afi þreyttist aldrei á að segja
mér söguna af því þegar þau
amma biðu fyrir utan fæðingar-
deildina í Keflavík þegar mamma
átti mig. Það kom ekki annað til
greina en bruna til Keflavíkur
með viðkomu í blómabúð þegar
hann vissi að mamma væri farin á
fæðingardeildina.
Þegar ég var lítil var ég mikið á
Blöndubakkanum hjá afa og
ömmu, sérstaklega eftir að
mamma og pabbi skildu. Þegar
mamma ákvað svo að flytja með
okkur systkinin austur á land
fannst afa það fulllangt. Hann tal-
aði oft um það við mig hvað það
var erfitt, hann hefði lagst upp í
rúm og breitt sængina upp yfir
höfuð eftir að hafa kvatt okkur.
En sem betur fer fékk ég oft að
koma til afa og ömmu í sumar-
fríinu og alltaf var gott að koma á
Blöndubakkann. Þá fór ég í vinn-
una með afa á Grensásdeildina,
hann leyfði mér alltaf að halda að
ég gerði mikið gagn. Svo þegar
vinnudeginum lauk fórum við og
sóttum ömmu í vinnuna. Á hverju
sumri komu afi og amma austur
og það var alltaf mikil tilhlökkun.
Þá var farið í bryggjudorg, ísbíl-
túra og fleira.
Ein dýrmætasta minningin um
afa er frá því ég átti Benedikt,
elsta son minn. Þá kom að sjálf-
sögðu ekki annað til greina hjá
afa en að keyra í Stykkishólm
ásamt ömmu og heimsækja mig á
fæðingardeildina.
Síðast heimsótti ég afa ásamt
Freydísi systur í desember. Það
er dýrmæt minning, við sátum
með afa, hlustuðum á karlakórs-
tónlist og hann raulaði með.
Ég minnist afa með innilegu
þakklæti fyrir samfylgdina, takk
fyrir allt og allt.
Helga Lyngdal.
Nú kveður þennan heim hann
Óskar afi minn sem var mér afar
kær. Margar minningar koma
upp í hugann þegar ég hugsa til
elsku afa, þá fylgja minningarnar
um Siggu ömmu að sjálfsögðu
einnig með. Ég og elsta systir mín
Helga vorum svo heppin að fá að
búa hjá afa og ömmu á Blöndu-
bakkanum um stund með móður
okkar þegar við vorum lítil. Þá
tengdumst við afa og ömmu
sterkum böndum.
Það er ein af fyrstu minningum
mínum þegar við systkinin vorum
óþekk og Óskar afi tók til þess
ráðs að leika grýlu. Einnig man
ég eftir því þegar hann kenndi
mér að sparka í bolta á ganginum;
eftir því sem harðar glumdi í
hurðinni við boltaspörkin þeim
mun ánægðari var hann með mig.
Í eitt skiptið sparkaði ég boltan-
um í ljósakrónu með tilheyrandi
brothljóðum, og tók afi að sjálf-
sögðu sökina á sig þegar amma
ætlaði að skamma mig. Aldrei
mun ég gleyma hve fallega hann
afi söng, þvílíkur heiður að hafa
verið sunginn í svefn með svo
fögrum tónum. Fallegri minning-
ar er ekki hægt að hugsa sér.
Síðar man ég eftir því þegar ég
var í heimsókn fyrir sunnan hjá
þeim að mér fannst gaman að fara
með afa í vinnuna á Grensás-
spítala. Þar sýndi hann mér hvern
krók og kima og splæsti á mig
kóki og prinspólói í sjoppunni rétt
hjá. Einnig fannst mér gaman að
fara með honum að sækja ömmu í
vinnuna niður á Laugaveg.
Ég á honum Óskari afa mínum
og Siggu ömmu minni margt að
þakka. Mikið fannst honum erfitt
að horfa á eftir ömmu og jarðsetja
hana fyrir ekki svo löngu. Hann
óskaði einskis heitar en að fá að
hitta hana aftur og vera nálægt
henni og gat að ég held aldrei not-
ið lífsins án hennar svo nokkru
næmi. Elsku afi minn, hvíldu í
friði við hlið ömmu. Guð veri með
ykkur.
Þinn afastrákur,
Einar Ben Þorsteinsson.
Óskar Ingólfur
Þórðarson
Við þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför systur okkar og mágkonu,
GUÐRÍÐAR STEFÁNSDÓTTUR
frá Norður-Reykjum,
sem lést laugardaginn 9. mars.
Starfsfólki Brákarhlíðar eru færðar sérstakar
þakkir fyrir alúð og umönnun.
Þorvaldur Stefánsson
Sigríður Stefánsdóttir
Þórður Stefánsson Þórunn Reykdal
og fjölskyldur