Morgunblaðið - 20.04.2019, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. APRÍL 2019
✝ Eiríkur Run-ólfsson fæddist
á Fáskrúðsfirði 17.
september 1928.
Hann lést af slys-
förum 12. apríl
2019.
Hann var sonur
Runólfs Guð-
mundssonar og
Emerentíönu Guð-
laugar Eiríks-
dóttur. Hann var
yngstur í röð fimm systkina en
þau voru Ragnar, Sigrún,
Sigurbjörg og Helga.
Eiríkur kvæntist 30. desem-
ber 1950 Stefaníu Þórð-
ardóttur, f. 20.10. 1930, d. 1.12.
2013. Börn þeirra eru Rúnar, f.
29.11. 1950, maki Auður
Hjálmarsdóttir, Jón Sigurbjörn,
f. 19.1. 1952, maki Þórdís
Þórðardóttir,
Emma Guðlaug, f.
14.10. 1954, maki
Hafþór Gestsson,
og Þórður, f. 25.9.
1959, maki Erla
Karlsdóttir. Barna-
börn Eiríks og
Stefaníu eru 12 og
barnabarnabörnin
eru 28.
Eiríkur vann
ýmis störf, svo sem
við sjómennsku, símavinnu og
fangavörslu auk þess sem hann
sinnti ýmsum félagsstörfum.
Hann var um árabil formaður
verkalýðsfélagsins Bárunnar á
Eyrarbakka.
Útför Eiríks verður gerð frá
Eyrarbakkakirkju í dag, 20.
apríl 2019, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Kveðja til elsku besta pabba
míns.
Þótt sólin nú skíni á grænni grundu,
er hjarta mitt þungt sem blý.
Því burt varst þú kölluð á örskammri
stundu,
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða,
svo gestrisin, einlæg og hlý.
En örlög þín ráðin - mig setur hljóða,
við hittumst ei framar á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú
geyma,
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár.
Þó komin sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Sigríður Hörn Lárusdóttir)
Takk fyrir allt, elsku pabbi
minn.
Þín dóttir,
Emma Guðlaug.
Föðurminning.
Englar Guðs þér yfir vaki og verndi,
pabbi minn,
vegir okkar skiljast núna, við sjáumst
ekki um sinn.
En minning þín hún lifir í hjörtum
okkar hér
því hamingjuna áttum við með þér.
Þökkum kærleika og elsku, þökkum
virðingu og trú,
þökkum allt sem af þér gafstu, okkar
ástir áttir þú.
Því viðmót þitt svo glaðlegt var og
góðleg var þín lund
og gaman var að koma á þinn fund.
Með englum Guðs nú leikur þú og
lítur okkar til,
nú laus úr viðjum þjáninga, að fara
það ég skil.
Og þegar geislar sólar um gluggann
skína inn
þá gleður okkur minning þín, elsku
pabbi minn.
Vertu góðum Guði falinn er hverfur þú
á braut,
gleði og gæfa okkur fylgdi með þig
sem förunaut.
Og ferðirnar sem fórum við um landið
út og inn
er fjársjóðurinn okkar pabbi minn.
(G.S.)
Elsku besti pabbi minn, takk
fyrir allt og allt.
Þinn
Rúnar.
Enn er hoggið í knérunn!
Í dag verður borinn til grafar
maðurinn í lífi mínu, Eiríkur
Runólfsson. Leiðir okkar lágu
saman fyrir rúmum fimmtíu ár-
um þegar ég kynntist einka-
dóttur hans og Stebbu, Emmu. Í
þá daga var maður villtur og
óstýrilátur en það tók þau hjón
og Emmu ekki langan tíma að
koma böndum á piltinn, siða
hann og koma til manns og gera
ábyrgan. Aldrei hefði ég trúað
því fyrir fram að maður gæti
eignast í einum og sama mann-
inum tengdaföður, föður, já,
hann gekk mér í föðurstað og
tókst það hlutverk einkar vel, og
minn besta vin, trúnaðarvin. Ei-
ríkur var fæddur á Fáskrúðs-
firði sem var honum einkar kær.
Rifjaði oft upp bernskuárin,
fylgdist vel með öllu sem þar fór
fram og sagði okkur margar
sögur, allt var best er þaðan
kom.
Fyrir nokkrum árum fórum
við hjónin með þeim Eiríki og
Stebbu austur á Fáskrúðsfjörð
til að taka þátt í frönskum dög-
um. Yndislegt var að fylgjast
með gleðinni og fagnaðarfund-
um þegar æskuvinir hittust,
ógleymanleg ferð.
Eiríkur var hógvær maður og
ávallt tilbúinn að leiðbeina og
hjálpa til. Saman eyddum við
löngum stundum, bæði í leik og
starfi. Eiríkur var vel liðinn í
starfi hvar sem hann starfaði.
Það þekkti ég af eigin raun því
ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að starfa með honum bæði til
sjós og lands. Saman unnum við
til dæmis á Litla-Hrauni í hart-
nær tvo áratugi. Á engan er
hallað þegar ég segi að fáir ef
nokkrir starfsmenn hafi náð
jafn góðu sambandi við fangana
og var hann sannarlega góð fyr-
irmynd fyrir alla aðra.
Barnabörnin voru í sérstöku
uppáhaldi hvar hann fylgdist vel
með þeim öllum og spurði
margs. Ósjaldan birtist hann
glottandi með báðar hendur í
vasa og lét skrjáfa í nammipok-
anum sem ætlaður var börnun-
um og þau soguðust að eins og
mý á mykjuskán.
Eiríkur og Stebba höfðu
einkar gaman af öllum ferðalög-
um, bæði utan og innanlands,
nutu þess að skoða, njóta og
vera innan um fólk. Margar
ferðir fórum við saman með
tjaldvagnana, í sumarbústaði og
til útlanda, allt ógleymanlegar
ferðir, stútfullar af góðum minn-
ingum. Vegna veikinda Stebbu
urðu þau hjón að yfirgefa heim-
ili sitt að Vesturbrún og flytja á
dvalarheimilið að Sólvöllum.
Veikindin ágerðust og ótrúlegt
var að fylgjast með æðruleysi og
þolinmæði Eiríks í hennar garð.
Hann sá um alla hluti, fór með
hana í ondúleringu og keypti á
hana föt svo fátt eitt sé talið.
Þann 1. desember 2013 lést
Stebba af slysförum, hún féll úr
tröppum á Sólvöllum sem varð
hennar banamein. Það má segja
að það sé kaldhæðni örlaganna
að þann 12. þessa mánaðar biðu
Eiríks sömu örlög er hann féll í
sömu tröppunum.
Á þessari stundu er mér efst í
huga ósegjanlegt þakklæti fyrir
að hafa fengið að vera samferða
þessum einstaka manni, læra af
honum og deila með honum súru
og sætu. Öllum aðstandendum
votta ég mína dýpstu samúð og
bið ykkur Guðs blessunar.
Eiríkur, takk fyrir allt.
Þinn tengdasonur,
Hafþór.
Ég stend í eldhúsinu á Sól-
bakka endur fyrir löngu og ætla
mér að steikja læri en er ekki al-
veg viss hvernig ég ætti að bera
mig að. Þá birtist þú í eldhúsinu
hjá mér og sagðir mér að setja
vatn í skúffuna hjá lærinu og
ausa yfir öðru hverju. Þetta er
eitt af mörgu sem þú miðlaðir til
mín og er þá fátt eitt sagt.
Mörg eru árin liðin síðan ég
kynntist þér fyrst þegar ég og
frumburður þinn fórum að rugla
saman reytum. Þú tókst mér vel
frá fyrstu stundu og varst ætíð
reiðubúinn að aðstoða og miðla
visku þinni til mín.
Svo mörg ár, svo margar
samverustundir og dýrmætar
minningar.
Þú varst töffari fram að síð-
ustu stund og hafðir einstaklega
sjarmerandi glott. Fyrir mörg-
um árum færðir þú mér hrafn-
tinnu og sagðir mér að með
þennan stein myndi ekki kvikna
í hjá mér. Hrafntinnan hefur
síðan þá fylgt mér og hef ég allt-
af haldið mikið upp á hana.
Á hverju gamlárskvöldi síðan
við hófum búskap höfðum við
þann sið að borða saman vin-
sæla „kjúllaréttinn“ með öllu til-
heyrandi og var ætíð glatt á
hjalla.
Það er sárt að kveðja en gott
að ylja sér við dásamlegar minn-
ingar og liðnar samverustundir
sem ég er þakklát fyrir að hafa
fengið með ykkur elskulegum
tengdaforeldrum mínum.
Mig langar til að trúa því að
þú og Stebba gangið nú saman í
sumarlandinu með tíkina okkar,
hana Tinnu, sem ykkur þótti svo
undur vænt um.
Allar stundir okkar hér
er mér ljúft að muna.
Fyllstu þakkir flyt ég þér
fyrir samveruna.
(Har. S. Mag.)
Þín tengdadóttir,
Auður Elín.
Jæja, elsku afi minn.
Jafn mikinn töffara og þig
verður erfitt að finna. Afi var
alltaf flottur í tauinu og rúntaði
um á nýjum bílum eins og sann-
ur töffari.
Að rúnta eða skutlast, það var
nánast alltaf hægt að stóla á afa
sem skutlaði manni oft, ekkert
alltaf himinlifandi yfir því, en
alltaf til. Mér er sérstaklega
minnisstætt ein áramótin þegar
ég, 13 ára krakkakjáni, fékk þá
dellu að vilja fara á áramótaball
á Stokkseyri þegar engir af mín-
um jafnöldrum máttu fara. Ég
fékk þó leyfi en var ekki farin
neitt þegar þú komst rúntandi
austur Túngötuna, stoppaðir og
spurðir hvort þú ættir nú ekki
að skutla mér á ball, rúmlega
eitt á nýársnótt.
Orlofin hjá ykkur ömmu á
Vesturbrún voru alltaf yndisleg
og magnað hvernig þið amma
nenntuð að horfa á hvert leik-
ritið á fætur öðru sem við
frændsystkinin settum á svið.
Nú í seinni tíð urðum við góð-
ir vinir og áttum margt sameig-
inlegt. Við vorum á sama stað í
pólitík og gátum hlegið yfir hin-
um vitlausu, að okkur, fannst,
saman og áttum við oft glott
okkar á milli þegar við hlógum
að einhverju. Að koma til þín út
á Elló og horfa á Landann eða
blaðra um hitt og þetta voru
okkur helstu stundir saman síð-
ustu ár og er ég svo þakklát fyr-
ir okkar góða spjall sem við átt-
um viku áður en þú lést. Við
blöðruðum um allt milli himins
og jarðar og hlógum sérstaklega
yfir því að þú hefðir lært að
drekka brennivín í Sandgerði.
Eins höfum við varið áramót-
um saman síðan ég man eftir
mér og frá því að ég byrjaði að
skvísa mig upp og drekka hlóstu
alltaf að mér þegar ég stóð í
ströngu við meiköpp kvöldsins
með bjórinn við hliðina og
spurðir hvað stæði til í kvöld.
Það er sárt að sakna en sem
betur fer eigum við sem eftir er-
um margar yndislegar minning-
ar um þig, hvort sem það var að
gefa okkur gult PK tyggjó,
skutla okkur hingað og þangað
eða allar hinar fallegu minning-
ar sem við eigum um þig.
Ég trúi því að þið amma séuð
núna í göngu saman með Tinnu
með ykkur og brosið til okkar
afkomenda ykkar.
Fel þú, Guð, í faðminn þinn,
fúslega hann afa minn.
Ljáðu honum ljósið bjarta,
lofaðu hann af öllu hjarta.
Leggðu yfir hann blessun þína,
berðu honum kveðju mína.
(L.E.K.)
Elska þig,
Þín
Helga Þórey.
Elsku, elsku afi minn, nú ertu
snögglega farinn frá okkur öll-
um og eftir sitja góðar minn-
ingar.
Það var partur af daglegri til-
veru þegar ég var barn að koma
á Vesturbrún til ykkar ömmu og
orlofin góðu voru alltaf svo
spennandi. Mér er sérlega
minnisstætt þegar þú lést
stundum heyrast í klinkinu í
vösunum með prakkarabrosið
þitt til að stríða mér smávegis
en svo í lok heimsóknarinnar
gaukaðirðu að mér nokkrum
peningum sem voru fljótir að
hverfa í peningakassann í sjopp-
unni.
Brúna Sorbits-tyggjóið
fannst mér besta tyggjó í heim-
inum og í æsku man ég ekki
öðruvísi eftir þér en að jórtra á
því og gefa mér með þér.
Þegar þú fékkst nýjan bíl var
alltaf sérlega spennandi að
koma og skoða og fá smá rúnt.
Það sem ég var spenntur þeg-
ar stórfjölskyldan kom þér á
óvart þegar þú varðst sextugur
og laumaðist til að setja upp bíl-
skúrsopnara hjá þér á meðan þú
varst að heiman. Þegar þú
komst svo heim höfðum við falið
okkur og opnuðum skúrinn með
fjarstýringunni í þann mund
sem þið amma rennduð í hlað.
Þessi gleðidagur er mér sér-
staklega minnisstæður.
Eftir að ég eignaðist mína
eigin fjölskyldu varstu alltaf
mjög áhugasamur um hvernig
gengi og spurðir um hagi okkar
og varst með allt á kristaltæru.
Elsku afi minn, það er mín
staðfasta trú að þið amma séuð
sameinuð á ný og leiðist í göngu-
túr á fallegum stað.
Ég ber nafn þitt með stolti og
þakklæti og mér er sérstaklega
kært að strákarnir mínir og
Helga mín hafi fengið að kynn-
ast afa Eiríki.
Hvíldu í friði, elsku afi Ei-
ríkur.
Eiríkur Már Rúnarsson.
Elsku afi.
Mér þótti afar erfitt að fá
fréttir af andláti þínu en hugsaði
þó að þið amma væruð loksins
sameinuð á ný.
Mér fannst alltaf svo gaman
að koma í heimsókn til ykkar
ömmu og spjalla við ykkur með-
an þið voruð að hnýta tauma á
öngla. Það sem ég gat alltaf
spjallað við þig, afi minn, um
allskonar hluti, meira að segja
hluti sem mér þótti vandræða-
legt að tala um þegar gelgjan
var á hæsta stigi.
Þú varst ekkert eins og allir
afar, eða það fannst mér. Þú
varst sjarmerandi og stríðinn
töffari. Maður vissi alltaf þegar
þú varst að stríða manni. Þá
kom upp ákveðið glott sem allir í
fjölskyldunni kannast við. Ég
man að stundum skammaðist
amma í þér ef henni þótti grínið
ekki fyndið.
Eiríkur
Runólfsson
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
HILMAR HAFSTEINN JÚLÍUSSON,
kælivélvirki,
Strandvegi 12,
Garðabæ,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
miðvikudaginn 17. apríl. Jarðarförin auglýst
síðar.
Erla Sigrún Lúðvíksdóttir
Hildur K. Hilmarsdóttir Sigurjón Guðmundss.
Hafdís B. Hilmarsdóttir Friðvin Guðmundsson
Brynjar Á. Hilmarsson Sólveig D. Larsen
Orri H. Hilmarsson Guðný J. Kristinsd.
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HELGA BJARNADÓTTIR
frá Fáskrúðsfirði,
lést á heimili sínu Sunnuhlíð í Kópavogi
hinn 13. apríl síðastliðinn.
Útför hennar fer fram frá Kópavogskirkju föstudaginn 26. apríl
klukkan 11.
Hallgrímur Bergsson Ásta Mikkaelsdóttir
Bjarni S. Bergsson Fjóla Hreinsdóttir
Salome Bergsdóttir
Bergur Bergsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
BIRGIR ÞORVALDSSON,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir hinn 15. apríl
sl.
Útförin mun fara fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Guðjón Birgisson Alma Eir Svavarsdóttir
Þorvaldur Ingi Birgisson Guðný Valgeirsdóttir
Valdimar Birgisson Margrét Guðrún Jónsdóttir
Sigurjón Birgisson Birna Guðmundsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir mín,
GUÐRÚN ÞORGERÐUR
SVEINSDÓTTIR,
Kirkjuhvoli, Hvolsvelli,
lést á heimili sínu mánudaginn 15. apríl.
Jarðsett verður frá Breiðabólstaðarkirkju í
Fljótshlíð þriðjudaginn 30. apríl klukkan 13.
Leifur Guðmundsson
og fjölskylda
Ástkær faðir minn, tengdafaðir, afi
og langafi,
JÓN HANNESSON
Ásbúð 63, Garðabæ,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
þriðjudaginn 16. apríl.
Hannes Jónsson Guðlaug K. Jónsdóttir
Jón Gunnar Hannesson
Unnur Ösp Hannesdóttir
Arnar Atli Hannesson
Guðmunda K. Hauksdóttir
FALLEGIR LEGSTEINAR
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
Á góðu verði
Verið velkomin
Opið: 10-17 alla virka daga