Skessuhorn - 22.06.2000, Blaðsíða 10

10
FIMMTUDAGUR 25. JUNI 2000
^Atssunuk
'jóðfegt íjom
Knattleikur
Lvr^>

• (^U1 i
Heilir og sælir, lesendur góðir til sjávar og sveita.
Sólmánuður Ijóssins Ijóma
leggur til og fuglahljóma
Þannig upplifum við íslendingar mánuð sólarinnar. Ljómi ljóss
og fuglasöngur einkennir þessa hásumartíð. En bara annað hvert ár.
Ástæða þess að við sleppum því að njóta þesssara dásemda náttúr-
unnar á tveggja ára fresti eru tvær. Þær eru í senn einfaldar, rökrétt-
ar og skiljanlegar. Þær eru Evrópukeppnin í knattspyrnu og Heims-
meistarakeppnin í knattspyrnu.
Knattleikur er okkur íslendingum í blóð borinn. í Egils sögu seg-
ir frá þvi að knattleikur var lagður á Hvítárvöllum allfjölmennur á
öndverðan vetur; sóttu menn þar til víða um hérað. Heimamenn
Skalla-Gríms fóru þangað til leiks margir.
Egill hlaut að leika við svein þann, er Grímur hét, sonur Heggs af i
Heggsstöðum. Er þeir lékust við, þá var Egill ósterkari; Grímur gerði
og þann mun allan, er hann mátti. Þá reiddist Egill og hóf upp knatt-
tréð og laust Grím, en Grímur tók hann höndum og keyrði hann nið-
ur fall mikið og lék hann heldur illa og kveðst mundu meiða hann, ef |
hann kynni sig eigi. Þá hljóp Egill að Grími og rak öxina í höfuð hon-
um, svo að þegar stóð í heila.
Af þessu má sjá að ekki var búið að finna upp gula spjaldið á dög-
um Egils því ef svo hefði verið má heita næsta víst að kappinn hefði
fengið að líta það enda var brot hans á Grími Heggsyni fremur gróft.
Nútíma knattspyma er nokkuð ffábrugðin knattleik hinum forna
en er engu að síður skilgetið afkvæmi hans. Þegar danskir víkingar
réðu Englandi iðkuðu þeir gjaman knattleik. Einhveiju sinni tókst
innfæddum að vega einn hemaðarlega mikilvægan víking, söguðu af !
honum hausinn (drengilega þó), og notuðu fyrir knött. Komust þeir
fljótt að því að mun skemmtilegra var að sparka í snjáldrið á kauða
heildur en að beita knatttijám. Þennan dag fundu Englendingar upp
knattspymuna og með stuðningi norrænnar þróunaraðstoðar.
íþrótt þessari hefur allt frá þeim degi vaxið ásmegin í öllum lönd-
um heims, líka hér á íslandi þar sem hún er allra íþrótta vinsælust,
bæði að iðkenda- og áhorfendatah. Gildir þá einu þótt íþróttin sé
einkum stundað utanhúss í því eilífa hlandveðri og skítarold sem hér
er landlægt allan ársins hring.
Þrátt fyrir þetta höfum við Frónveijar aldrei nokkm sinni náð
þeim árangri að koma landsliði okkar á úrslitakeppni í þessari íþrótt
allra íþrótta.
Þar er einkum um að kenna því bijóstumkennanlega hnoði sem
kallað hefur verið handknattleikur. Bastarður sá er undarleg blanda
af knattleik, glímu og hvílubrögðum samkynhneigðra.
Íþróttarlíki þetta nýtur nær engra vinsælda erlendis. Það sést á
því að fjöldi þeirra sem borguðu sig inn á úrlslitaleik síðustu heims-
meistarakeppni í handbolta slagaði ekki upp í mætingu á meðal slak-
an fótboltaleik hér á íslandi. Bein sjónvarpsútsending af leiknum
naut lítillar athygli og var óvíða sýndur. Viðtalsþátturinn ógurlegi
„Maður er nefndur" er vinsælla sjónvarpsefhi, og það á heimsvísu.
Erlendis eru það einkum undirmálsmenn sem ekki komast í lið í
öðrum hópíþróttum sem leggja stund á handbolta. Með því að senda
okkar bestu menn í þessi ósköp náum við stundum þokkalegum ár-
angri á stórmótum. Miklum mun væri þó drengilegra að keppa að því
að verða fremstur meðal jafningja, fremur en aumingja.
En því miður, lítið leggst fyrir góða drengi. Er hér komin helsta
ástæða þess að við höfum ekki náð árangri í hinni göfugu íþrótt vaskra
kappa sem hundruðir milljóna manna liggja nú límdar yfir þótt á Sól- §.
mánuði sé.
Verið kært kvödd á fyrsta Þórsdegi í Sólmánuði.
Bjarki Már Kaiisson
sjálfskipaður þjóðháttafrœðingur (m
Akstur á
þjóðvegum
Penninn j
Með hækkandi sól og sumri
eykst umferð á þjóðvegum lands-
ins. Síðustu ár hefur vegakerfið
okkar batnað til muna og sífellt er
unnið að betri og greiðari sam-
göngum. Með þeim eykst líka
ökuhraði og með auknum öku-
hraða verða slysin verri.
Oft er þeirri fullyrðingu fleygt
fram að “allir keyri” langt yfir há-
markshraða þjóðvega. Sem betur
fer er það orðum aukið þó að ekki
verði litið fram hjá þeirri staðreynd
að “sumir” ökumenn virða ekki
reglur um hámarkshraða. Nægir
þar að vísa til reynslunnar. Þessi
hópur er ekki ýkja stór en verður
mjög áberandi í umferðinni hegð-
unar sinnar vegna. Við tökum lít-
ið eftir þeim sem eru á jöfnum eðli-
legum ferðahraða. Þeir ökumenn
stunda ekki sífelldan framúrakstur.
Síðan eru þeir sem aka hægar ein-
hverra hluta vegna og verða því
stundum öðrum ökumönnum til
tafa. Of hægur tillitslaus akstur er
nefhilega ekki síður hættulegur en
hraðakstur vegna hættunnar sem
fylgir óþörfum ffamúrakstri.
Til eru þeir sem stunda svokall-
aðan miðlínuakstur, þ.e. aka
stöðugt á miðjum vegi líkt og þeir
haldi miðlínuna heita svo vegna
þess að hún eigi að vera undir miðj-
um bílnum en ekki til að skilja að
umferð í gagnstæðar áttir. Þessir
ökumenn hafa tamið sér venju sem
verður mörgum vegfarendum til
gremju og óþæginda.
Ökumenn stórra bifreiða eru
ekki öfundsverðir af hlutskipti sínu
Sveinn Ingi Lýðsson
á þjóðvegum landsins. Þeir aka
breiðum, löngum og þungum bif-
reiðum og verða þess vegna að sýna
öðrum ökumönnum meiri tillits-
semi sem felst fyrst og ffemst í
hægari akstri og lipurð við umferð
sem á eftir kemur. A þessu sést að
mikið reynir á ökumenn stórra bif-
reiða sem upp til hópa standa sig
með prýði og eru öðrum til eftir-
breytni. Samt er það svo að Iítill
hópur þeirra stundar aksturslag
sem hvorki samrýmist almennu
siðferði né landslögum. Það geng-
ur ekki að þessir ökumenn aki þess-
um stóru bifteiðum eins og smábíl-
um um þjóðvegina. A sama hátt
þurfa aðrir ökumenn að sýna þess-
um stóru bifreiðum tillitssemi og
lipurð og gera sér grein fyrir oft
erfiðri aðstöðu ökumanna þeirra.
Góðir Vesdendingar. I sumar
munu margir verða á faraldsfæti á
vegum landsins. Sýnum dóm-
greind og tillitssemi og ökum af á-
byrgð. Þá mun okkur farnast vel
því ... .mitt mál er ... .þitt mál.
Sveinn Ingi Lýðsson
Umferðaröryggisfulltrúi Vesturlands
Skólastjóri
sendir tóninn
Ingi Steinar Gunnaugsson,
skólastjóri Brekkubæjarskóla, er
ekkert yfir sig hrifinn af ásýnd
Akraness í pistli sem hann birtir á
vefsetri Akraneskaupstaðar,
www.akranes.is. Hann er þeirrar
skoðunar að gott sé að búa á Akra-
nesi en þar sé líka margt sem betur
megi fara. Misljótar byggingar og
skortur á fallegum opnum svæðum
eru honum hugleikin.
I pistii sínum segir Ingi Steinar
m.a.: “Af byggingum reistum á síð-
ustu fimmtíu árum, öðrum en í-
búðarhúsum, er fátt sem gleður
augað eða fangar athyglina vegna
byggingaffæðilegrar sérstöðu eða
sérstakrar reisnar. Myndir þú les-
andi góður sýna gestum þínum feg-
urð Sementsverksmiðjunnar? Það
mannvirki er barn síns tíma en get-
um við ekki farið ffam á að það líti
þokkalega út, í það minnsta á góð-
æristímum? Myndir þú stoltur sýna
nýjustu viðbót við Fiskimjölsverk-
smiðjuna, sem eigendur reyna þó
að láta líta vel út, eða skóla staðar-
ins sem upphaflega voru sæmilega
stílhreinar byggingar en eru nú
skrýmsli ótal viðbygginga? Þú vilt
kannski sýna hvernig síðasta við-
bygging sjúkrahússins nánast étur
listasetrið okkar, það fagra hús, eða
reisn ráðhússins okkar með öllu því
krumsprangi sem þar er á hlaði.”
Ferðamálagull
Og hann heldur áffam: “Við tölum
um að við þurfum að fá ferðamanna-
gull í bæjarsjóð. Eigum við að keppa
með sundlaugarrennibrautinni okkar
við slík mannvirld í Stykkishólmi,
Hveragerði, Akureyri að ónefndri
höfuðborginni? Eigum við að keppa
við söfhin í Reykjavík með nýjusm
byggingu Byggðasafhsins, byggingu
þeirrar gerðar sem reist var yfir síld-
armjöl í mínum fæðingarbæ og þótti
lítt til fegurðarauka? Ekki getum við
slegið okkur upp á grænu svæðunum
í bænum, en síðustu blettimir hverfa
nú hver af öðrum, eða miðbæjartún-
inu okkar, á ég að segja skrúðgarðin-
um, þar sem nokkrar veiðibjöllur
baða sig í regnvatni á vorin undir í-
mynduðum trjám. Er þá ótalið
gamakerfi bæjarins.”
Skólastjórinn segir síðan í niður-
lagi greinar sinnar: “Nú er kominn
tími til að einhver segi: “Assgoti er
karlinn neikvæður. Sá hlýmr að vera
í fylu.” En það er ekki svo. Mér líður
vel í okkar bæjarfélagi og þykir vænt
um það og vil veg þess sem mestan
eins og við sjálfeagt öll. Eg tel hins
vegar augljóst að við höfum á marg-
an hátt verið seinheppin í ákvarðana-
töku varðandi mannvirki síðusm ára-
mga og mættum hugsa meira um
hugtök eins og sérstöðu, fagurffæði
og reisn.” -SSv.
*
Eg bara spurði...
Sigurður: Hvað þarf margar
konur með fyrirtíðarspennu til að
skipta um ljósaperu?
Jóna: Eina. EINA!! Og veism AF
HVERJU það þarf bara EINA? Af
því að enginn annar á þessu heimili
KANN að skipta um ljósaperu.
Þeir vita ekki einu sinni hvenær
Ijósaperan er ÓNÝT. Þeir myndu
sitja í myrkrinu í ÞRJÁ DÁGA
áður en þeir gæm einu sinni KOM-
IST AÐ ÞVI að peran er ónýt. Og
þegar þeir væru LOKSINS búnir
að komast að því, þá gæm þeir ekki
fundið perurnar, þó þær hafi verið I
SAMA SKÁPNUM síðastliðin
SAUTJÁN ÁR. En ef, fyrir eitt-
hvert kraftaverk, þeim tækist að
finna perumar, þá væri stóllinn sem
þeir dróu innan úr stofu enn á sama
staðnum fyrir neðan fjandans per-
una TVEIM DÖGUM SEINNA!!
OG ÞAR FYRIR NEÐAN VÆRU
KRUMPAÐAR UMBÚÐIRNAR
UTANAF @*!#$% PERUNNI!
OG AF HVERJU?!? AF ÞVÍ AÐ
ENGINN í ÞESSU HÚSI FER
NOKKURN TLMAN ÚT MEÐ
RUSLIÐ!! ÞAÐ ER FURÐA AÐ
VIÐ HÖFUM EKKI ÖLL
KAFNAÐ í RUSLINU SEM
LIGGUR í TUTTUGU METRA
HÁUM HRAUKUM UM ÖLL
GÓLF. ÞAR ÞYRFTI FIMM
HJÁLPARSVEITIR TIL AÐ
TAKATIL HÉRNAÍ...
Fyrirgefðu, hvað varsm að spyrja
um?”
A / / / / /
Aaaaaa
Tveir rosknir vinir, Jón og Hall-
dór vora að leika golf einn góðan
veðurdag, þegar Halldór sagðist
ætla til Sigurgeirs tannlæknis dag-
inn eftir til að fá nýtt sett af tönn-
um. Jón sagðist hafa gert það sama
fyrir tveim árum.
„Er það virkilega?" sagði Hall-
dór. „Og gerði hann þetta vel?“
Ja, ég var héma á golfvellinum í
gær þegar náunginn á brautinni
þama fyrir handan sló feilskot sem
sveigði hingað yfir,“ sagði Jón.
„Kúlan hefiur líklega verið á svosem
eins og fjögurhundrað kílómetra
hraða þegar hún lenti á eistunum á
mér. Það,“ bætti hann við, „var í
fyrsta sinn í tvö ár sem mér var ekki
illt í tönnunum."
Vík
Þrír menn, Hallgrímur, Guð-
mundur og Jónas eru hjá talmeina-
fræðingi að reyna að losna við
stamið sem hrjáir þá alveg ferlega.
Talmeinaffæðingurinn er forknnar-
fögur ung „megabeib" með allt á
rétmm stöðum í réttum hlutföllum.
Henni gengur samt frekar illa með
þá þrjá félagana og það er alveg
sama hvað hún reynir, henni tekst
ekki að losa um stamið hjá þeim.
Að endingu segir hún við þá að hún
muni sænga með þeim ef þeim
tekst að segja hvar þeir fæddust, án
þess að starna.
Hallgrímur segir „B-b-bo-bo-ol-
ungar-v-v-v-vík“ og sest vonsvikinn
niður aftur.
Guðmundur segir „B-b-br-br-
breiðdalsv-v-v-v-v-vík“ og sest líka
niður augsýnilega ekki ánægður.
Jónas segir hátt og skýrt „Vík.“
Talmeinafræðingurinn er hissa, en
rífur í hann og dregur hann inn í
næsta herbergi. Þaðan berast alls
kyns hljóð sem samfara era samför-
um og eftir rúman hálftíma koma
þau ffani affur, stúlkan ánægð á
svip, en Jónas með heimslculegt
glott á andlitinu.
Áður en hún heldur tímanum á-
fram spyr talmeinafræðingurinn
hvort einhver þeirra þriggja hafi
eitthvað til málanna að leggja.
Jónas réttir þá upp höndina og seg-
ir „I Mý-mý-mý-mý-mýrdai.“