Skessuhorn - 16.03.2005, Blaðsíða 16

16
MIÐVTKUDAGUR 16. MARS 2005

Síung fermingarböm segja sögu sína
Tveir kjólar, hælaskór og barhastjama
í apríl 1960 fermdist Nína As-
laug Stefánsdóttir ásamt Jóni bróð-
ur sínum í Laugarneskirkju í
Reykjavík. Á þessum tíma var verið
að byggja upp nýja kirkju í Lang-
holtshverfi þar sem Nína og Jón
hlutu fermingarfræðslu svo undir-
búningur fór fram í skúr á bygging-
arlóðinni. ,Mér er minnisstæðast
úr fermingarundirbúningnum
hversu lifandi og skemmtilegur
haxm var í umsjón séra Árehusar,
prestsins sem fermdi okkur. Hann
hélt til dæmis böll á sunnudags-
kvöldum þar sem við mættum og
dönsuðum. Það fannst manni nú
flott í þá daga.“
Nína hafði mjög ákveðnar skoð-
anir á því hvemig kjól hún vildi fyr-
ir ferminguna og tók drjúgan þátt í
hönnun hans, en það var mamma
hennar sem saumaði kjólinn.
Reyndar þótti saumakonunni kjóll-
inn helst til dökkur en Nínu varð
ekld haggað svo á endanum fékk
hún tvo kjóla, ljósan kjól sem hún
féllst á að klæðast í aðalveislurmi og
dökka draumakjólinn sem hún
kæddist þegar líða tók á daginn.
„Eg man að það var númer eitt, tvö
og þrjú að fá yfirdekkt belti og hár-
band úr sama efrú. Fyrir ferming-
una eignaðist ég líka í fyrsta sinn
hælaskó sem voru keyptir í Ríma,
flottustu skóversl-
uninni sem þá var
við líði. Eg æfði mig
að ganga á þeim í
hálfan mánuð því
ég var svo hrædd
um að detta í kirkj-
unni, samt voru
þetta bara pínu, smá
hælar. Og hár-
skrautið! Það var
ekkert smáræði, það
var eins og að vera
með blómvönd á
hausnum, hvítar
nellikur og grænt
laufiskrúð.“
Minnisstæðustu
fermingargjöfina
segir Nína hafa ver-
ið Pirepoint gullúr
sem hún fékk ffá foreldrum sínum,
en einnig man hún eftir að hafa
fengið mikið af skartgripum. „En
ég man hvað ég var glöð þegar ég
fékk úrið, ég var eiginlega búin að
gefa upp alla von um það því
mamma og pabbi sögðu að það væri
svo dýrt. Eg á þetta úr enn og þyk-
ir óskaplega vænt um það.“
Fermingarveisla Nínu og Jóns
var haldin í Fjalakettinum sem þá
var og hét og var ekki af verri end-
anum. Að loknu borðhaldi spilaði
hljómsveit Guðjóns Matthíassonar
fyrir dansi og Sverrir Guðjónsson,
sem þá var upprennandi barna-
stjama í anda Robertinos sem ný-
lega hafði stmgið á Islandi, söng
fyrir gesti. Þá var Nína löngu kom-
in í dökka kjólinn og dillaði sér á
gólfinu í hvítu hælaskónum.
Þegar Nína er beðin um hollráð
til handa fermingarbörnum biður
hún þau fyrir alla muni að hafa trú
á sjálfum sér og apa ekki gagnrýnis-
laust eftir því sem aðrir gera.
als
Hnakkiium stolið strax um sumarið
Sveinbjörn Eyjólfsson fram-
kvæmdastjóri Nautastöðvarinnar á
Hvanneyri og oddviti Borgarfjarð-
arsveitar fermdist 1. apríl árið
1973 í Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði.
Hvað er honum efst í huga ffá
fermingunni og aðdraganda henn-
ar? „Þetta var spennandi mann-
dómsvígsla í mínum huga og ekki
skemmdi fyrir að þessum degi
fylgdu gestakomtu og gjafir. Eg
hef sennilega ekki verið sérlega
upptekinn af Guði á þessum tíma
en þó hef ég alltaf verið eitthvað
trúaður. Eg minnist þess líka að á
þessum tíma held ég að ég hafi
verið minni en flestar stelpumar
og þótt skór með þykkum sólum
væra í tísku þá dugði það ekki til
því stelpurnar voru á enn hærri
hælum. Eg man hinsvegar ekki eft-
ir mikilli breytingu við þessi tíma-
mót sérstaklega. Það varð mun
meiri breyting þegar maður varð
tólf ára og þurfti að borga hærra í
strætó.“
Helstu gjafir? „Stærsta ferming-
argjöfin var forláta hnakkur sem
smíðaður var í Borgarnesi og mér
þótti að ég hefði himinn höndum
tekið. Síðar um vorið fór ég ríð-
andi á kappreiðar Fáks og þá var
hnakknum stohð og ég hef ekki
séð hann síðan. Ég er ekki viss um
að þjófinmn hafi komið til hugar
þvílíkum sálarflækjum hann olli
hjá þessum litla unglingi.“
Sveinbjöm vill senda fermingar-
bömum eftirfarandi heilræði: ,Mitt
heilræði er að fermingarbörnin
njóti stundarinnar og þeirra gesta
sem heiðra fermingarbarnið því
eftir á að hyggja er þetta töluverð
ákvörðun að fermast." -ge
Bergþór Ólason aðstoðarmaður
samgönguráðherra fermdist vorið
1989 í Borgameskirkju. Hvað var
þér efst í huga í fermingunni og
aðdraganda hennar? „Það sem ég
man allavega fyrst effir er hversu
aftaka vont veður var þennan dag.
Það var svo hvasst undir Hafnar-
fjalli að það þurfti að fylla bílinn
hjá ffænkum mínum af gangstétt-
arhellum áður en þær lögðu af stað
úr fermingunni. Hinsvegar held ég
að fyrir utan þessi kristnu gildi
sem maður drakk í sig, þá hafi það
verið mér efst í huga að vera hluti
af heildinni og njóta þessara
merku tímamóta. Helstu gjafir?
„Það var svona eitt og annað hefð-
bundið. Kíkir, orðabæk-
ur, pennar og Pioneer
hljómflumingstæki frá
foreldram mínum sem
þjóna mér enn.
Heilræði til ferming-
arbarna í dag? „Að njóta
fermingarumstangsins
alls og vera þakklát fyrir
það sem foreldrarnir
gera fyrir mann. Síðan
finnst mér mikilvægt að
muna eftir veislunni og
fólkinu því það verða
dýrmætar minningar
síðar meir,“ sagði Berg-
þór Ólason að lokum.
-ge
Bleiki kjóllinn
Helga Valdís Guðjónsdóttir
sparisjóðsstjóri Sparisjóðs Ólafs-
víkur fermdist í Keflavíkurkirkju
12. apríl. Hvað var þér efst í huga
í fermingunni og aðdraganda
hennar? „Eg man að ég hlakkaði
mikið til að fermast og að komast
í fullorðinna manna tölu. Bleika
fermingarkjólinn valdi mamma og
keypti á síðustu stundu mér til
mikillar gremju. Eg hafði fengið
lánaðan gamlan kjól sem mér
fannst alveg tilvalið að fermast í
og mamma hafði ekki fengið að
sjá hann fyrr en þarna rétt fyrir
ferminguna. Henni fannst hann
hræðilega ljótur eins og
gamalt krampað lak, hún
fékk kast, dröslaði mér upp í
rútu í miðjum veisluundir-
búningi og til Reykjavíkur að
kaupa bleika kjólinn, sem ég
klippti síðan og fór í á næsta
grímuball. Þetta er svona
það sem mér dettur fyrst í
hug þegar ég rifja þetta upp.
Helstu gjafir? „Það vora
húsgögn í herbergið, fjöld-
inn allur af lömpum og hell-
ingur af peningum. Eg held
ég hafi fengið um 80 þústmd
krónur og fannst ég feikna
rík.“ Aðspurð um heilræði til
til fermingarbarna í dag
svarar hún með að gera orð
Ulfs Ragnarssonar að sínum:
Gjöfin
Eg veit ekki hvort þú hefur,
hugann þinn við þaðfest.
Að fegursta gjöf sem þú gefur
er gjöfin sem varla se'st.
Astúð í andartaki,
auga sem glaðlegt hlar,
hlýja í handartaki,
hjarta sem örar slær.
Allt sem þú hugsar í hljóði,
heiminum breytir til.
Gef þú úr sálarsjóði,
sakleysi, fegurð ogyl.
-ge
Missti efiri góminn út
úr sér í altarisgöngunni
Ingibjörg Pálmadóttir,
fv. ráðherra og alþingis-
maður fermdist í Stórólfs-
hvolskirkju í maí árið
1963. Til gamans má geta
þess að síðar kom í ljós að
eiginmaður hennar Har-
aldur Sturlaugsson fermd-
ist sama daga og á sama
klukkutímanum í Akranes-
kirkju. Ingibjörg var á
þessum tíma í heimavistar-
skóla á Skógum undir
Eyjafjöllum og fékk ferm-
ingarfræðsluna hjá séra
Sigurði Eingarssyni en var
fermd af sínum sóknar-
presti, séra Amgrími Jóns-
syni. „Við vorum látin læra
ósköpin öll af sálmum og
að því bý ég enn. Hvað
undirbúning fyrir herleg-
heitin varðar þótti mér
mikið til koma að fá ný föt.
Kápan og skórnir var keypt í
Reykjavík en mamma saumaði á
mig kjólinn. Eg lét klippa af mér
flétturnar sem náðu niður á rass
og með þessa nýju hárgreiðslu og
klædd eins og lítil kerling fann ég
heilmikið til mín.“ Ingibjörg segir
fermingardaginn hafa verið hátíð-
legan í alla staði. „Við vorum sex
fermingarbömin í litlu kirkjunni
okkar. Við stelpumar vorum á-
kveðnar í að flissa ekki, eins og
ungra stúlkna er gjarnan siður, og
á tímabili vorum við næstum með
tárin í augunum af allri dýrðinni.
Svo gerðist það við altarisgöng-
una að þegar oblátu var stungið
upp í einn pabbanna missti hann
glænýjan efrígóminn út úr sér. Þar
með var allur hátíðleiki á bak og
burt og allur kraftur fór í að hemja
hláturinn.“
Af minnisstæðum fermingar-
gjöfum nefhir Ingibjörg úr sem
hún fékk ffá foreldram sínum.
„Þetta úr var af gerðinni Pirepoint
og var hið fyrsta sem ég eignaðist
á ævinni. Mér er líka minnisstæð-
tu gullhringur sem amma mín gaf
mér. Frá ffænku minni fékk ég
forláta snyrtiveski með öllum
málningargræjum og annað sem
ég man eftir er rósóttur greiðslu-
sloppur, veski, hálsmen og pen-
ingar.“ Innt eftri heilræðum til
handa fermingarbörnum nú svar-
ar Ingibjörg um hæl: „Líttu á
hvem dag sem dýrmæta gjöf sem
ber að fara vel með.“
als