Morgunblaðið - 18.06.2019, Síða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. JÚNÍ 2019
✝ Oddbjörg U.Jónsdóttir
fæddist á Eiðum í
Eiðaþinghá 22.
nóvember 1942.
Hún lést á Land-
spítalanum 10. júní
2019. Foreldrar
hennar voru Jón
Dagsson frá Mel-
rakkanesi í Álfta-
firði, f. 14.3.1906,
d. 29.11. 1963, og
Valgerður Sæmundsdóttir frá
Vestri-Garðsauka í Rang-
árvallasýslu, f. 18.12. 1904, d.
21.4. 1980. Systur hennar voru
Ingibjörg Jónsdóttir, f. 21.6.
1934, d. 5.1. 1942, og Steinunn
Jónsdóttir, f. 3.10. 1935, d.
26.12. 2008, hennar börn eru
Jón Valur Magnason, f. 1.4.
1957, d. 19.10. 1976, Inga Birna
Magnadóttir, f. 6.3. 1959,
Steinn Bragi Magnason, f. 19.8.
þar sem faðir hennar bjó á
Djúpavogi, ýmist í sveit hjá
ættingjum sínum á Hamri og
Bragðavöllum eða á flakki með
pabba sínum í brúarvinnu.
Oddbjörg fór í Fóstruskólann
árið 1960 og útskrifaðist þaðan
árið 1962. Fyrstu árin sem
fóstra vann hún á Laufásborg,
síðan á Barónsborg, þar til hún
tók við nýjum leikskóla, Lækj-
arborg, sem leikskólastjóri. Þá
lá leiðin til Hveragerðis þar
sem hún tók við leikskólanum
sem kvenfélagið rak í bænum
og síðar meir á dagheimili
Sjúkrahúss Akraness. Eftir að
hún flutti til Reykjavíkur aftur
vann hún m.a. í prentsmiðju
Gutenbergs, Kvennaathvarf-
inu, leikskólanum Njálsborg og
barnageðdeild á Dalbraut og
endaði starfsferil sinn í einka-
reknum leikskóla, Mýri í
Skerjafirði.
Oddbjörg var rauðsokka og
tók þátt í mótmælum, skrifaði í
blöð og tók virkan þátt í fé-
lagsstarfi. Útför hennar fer
fram frá Garðakirkju á Álfta-
nesi í dag, 18. júní 2019, klukk-
an 13.
1960, Magni Már
Magnason, f. 30.10.
1961, d. 12.4. 1992,
og Sunna Björk
Þórarinsdóttir, f.
2.3. 1972. Börn
Ingu Birnu eru
Steinunn Hlín, Elv-
ar Árni og Jón Ingi
og hún á þrjú
barnabörn. Börn
Sunnu Bjarkar eru
Dagur og Haukur.
Dóttir Oddbjargar er Freydís
Frigg Guðmundsdóttir f. 25.2.
1964 og börn hennar með fyrr-
verandi sambýlismanni, Pétri
Péturssyni, eru Stefán Yngvi
Pétursson, f. 17.6. 1992 (Kat),
Vala Rún Pétursdóttir, f. 23.6.
1996 og Pétur Darri Pétursson
f. 17.2. 1999
Oddbjörg ólst upp í miðbæ
Reykjavíkur, bjó lengi á Hað-
arstíg. Á sumrin var hún í sveit
Elsku hjartans mamma mín
er nú farin frá mér, hún sem var
stoð mín og stytta í lífinu.
Mamma var litríkur og
skemmtilegur karakter, alltaf
stutt í hjartans hlátur. Það eru
til óborganlegar sögur um uppá-
tektasemina hjá henni og allt var
þetta henni svo eðlislægt. Svona
var hún. Aldrei gekk hún í svört-
um eða hvítum fötum, enda er
það ekki litur. Hún var hippi í
sér alla tíð.
Mamma var mikil baráttu-
kona sem vann af heilindum að
þeim málum þar sem hún taldi
að órétti væri beitt. Oft stóð hún
vaktina á Austurvelli með mót-
mælaspjöld. Friðarmál, um-
hverfismál og mannréttindi
brunnu á henni og gat hún átt
heitar umræður um þau mál.
Mamma var kvenréttindakona
af lífi og sál. Hún var fljót að
ganga í Kvennalistann þegar
hann loks var stofnaður og tók
þar virkan þátt. Rauðsokku-
tímabilið átti líka vel við hana og
þótt þessu tímabili lyki var hún
áfram í sínum rauðu sokkum.
Mamma var tónlistarunnandi,
spilaði og söng af innlifun. Við
gestakomur voru gítarinn og
söngbækurnar teknar fram og
flóknir textar sungnir. Hún
hlustaði mikið á tónlist og átti
sín átrúnaðargoð. Hún samdi
ljóð og gaf út bækur sem hún
hannaði alveg sjálf heima hjá
sér, handskrifaður texti í allar
bækur, batt þær inn og fóðraði
með flaueli.
Mamma var mikið náttúru-
barn og sleppti aldrei barninu í
sjálfu sér. Skemmtilegast var að
ganga með henni um villta nátt-
úruna, stoppa við hverja þúfu og
fræðast um blómin, steinana og
stráin. Hún vildi hafa náttúruna
villta og var illa við að fífillinn
væri slegin af túnum.
Hún elskaði að ferðast og víl-
aði ekki fyrir sér að fara ein af
stað með tjaldið, hún vissi heiti á
öllum fjöllum og fellum. Þegar
hún var ekki á ferðinni gat hún
ferðast um á landakorti.
Mamma var mikill föndrari og
mörg listverkin sem komið hafa
frá henni. Hún föndraði alltaf öll
jólakort og þá hafði hún tínt
blóm sumarið áður, sem hún
þurrkaði og setti á kortin.
Eftir að hún hætti að vinna
gerði hún líkan af sveitabæ sín-
um, Hamri í Hamarsfirði úr
pappa, þar sem öll smáatriðin,
stólar og borð voru agnarlítil.
Hún prjónaði sínar peysur sjálf
og gaf fjölskyldunni listilega
gerða vettlinga með áttblaða-
munstri.
Mamma var bókaormur, gat
sokkið niður í bækurnar og end-
urupplifað atburðarásina. Held
hún hafi lesið nær allar bækur á
bókasafninu, í tvígang. Viska
hennar var því mikil sem hún var
dugleg að miðla okkur hinum.
Það þurfti ekki að gúggla mikið í
kringum hana og ekki notaði hún
internetið.
Mamma var minn klettur í líf-
inu, sem studdi mig í hverju sem
ég tók mér fyrir hendur. Hún
var ekki mikið að tjá tilfinningar
en það kom alltaf ríkulega fram í
athöfnum og hvatningu frá
henni. Börnum mínum var hún
vinur og leikfélagi, sem átti stór-
an þátt í uppeldinu. Henni var
annt um litlu fjölskylduna sína
sem vorum við, systir hennar
Steinunn og hennar börn. Syst-
urnar voru samrýndar og ólu
þær börn sín mikið upp saman.
Þær voru nokkuð líkar í sinni, þó
önnur væri ljóshærð og hin
dökkhærð.
Elskulega mamma, þakka þér
fyrir allt sem þú hefur gefið mér
og börnum mínum, þín verður
sárt saknað.
Þín dóttir
Freydís Frigg.
Oddbjörg Jónsdóttir eða Odda
amma, tengdamóðir mín fyrrver-
andi, er gengin til feðra sinna.
Minning mín um hana er þakk-
læti að fá tækifæri til að kynnast
henni.
Við bjuggum saman öll á Ný-
lendugötu um tíma, þar var oft
kátt á hjalla, mikið spilað og
sungið.
Skessujurt óx villt í garðinum
hjá henni, hún notaði hana í hina
frægu kjötsúpu Oddu, kokkarnir
í nágrenninu voru líka mjög
hrifnir af jurtinni.
Odda átti líka mikið bókasafn,
las mikið og miðlaði af þekkingu
og reynslu sinni til allra þ. á m.
til barnabarna sinna sem hún sá
ekki sólina fyrir.
Hún fór og mótmælti ef henni
fannst á rétt fólks gengið, trú
sinni sannfæringu, stóð ætíð fast
á sínu.
Stutt var í galsann hjá henni
og hláturinn, þennan smitandi.
Mikil kattarkona, fór sínar
eigin leiðir eins og þeir.
Odda amma var alltaf töffari.
Hvíl í friði, vina mín.
Pétur (Deddi).
Sumarið 1969 var gott sumar.
Þá var ég sumarnemi frá Fóstru-
skóla Sumargjafar. Ég var svo
heppin að vera nemi hjá Oddu í
Barónsborg og hjá henni lærði
ég ýmislegt sem síðar kom mér
verulega vel í leikskólastarfinu.
Odda bar mikla virðingu fyrir
börnum og var fagleg í starfi
sínu. Mér er ofarlega í minni
þegar hún var að kenna börnum
ljóð og vísur. Það var góð
kennslustund, Odda mín fyrir
framan börnin með sínar rólegu
hreyfingar og blíðu rödd og blíð-
an svip og þau höfðu eftir henni
línurnar og viti menn, eftir tvo
þrjá daga kunnu þau þetta allt
saman, Hún systir mín litla,
Heyrðu Lobba, Seltjarnarnesið
er lítið og lágt og fleira og fleira.
Síðan þetta sumar höfum við
Odda verið góðar vinkonur og
brallað ýmislegt saman. Það var
sérdeilis gaman að ferðast með
Oddu til útlanda, hún naut þess
að undirbúa utanlandsferðir vel,
eins og þegar við fórum til Pét-
ursborgar, þá var Odda búin að
taka saman ættartölu keisara-
fjölskyldunnar sem við gátum
svo stuðst við þegar við vorum á
söfnum og í höllunum í Péturs-
borg. Einnig þegar við fórum til
Madrídar í Comeniusarferð, þá
var Odda búin að gera bæjarkort
af Madríd sem gott var að styðj-
ast við þegar við áttum frí og
gátum farið á söfnin og fleira.
Engar búðir voru settar inn,
maður fer ekki til útlanda til að
versla fannst Oddu, nema þá til
að kaupa sérstaka hluti sem til-
heyrðu landi og þjóð.
Í stofunni minni eru tvær afar
fallegar bækur innbundnar í
bleikt og blátt flauel. Í þessum
bókum eru ljóð eftir Oddu, önnur
bókin „Já auðvitað“ og hin „Nei
alls ekki“. Bækurnar eru ein-
stakt listaverk þar sem öll ljóðin
eru handskrifuð og Odda batt
sjálf inn bækurnar og sá um
uppsetningu, hafa þessar bækur
glatt marga vini mína.
Odda hafði mikið dálæti á
sveitinni sinni fyrir austan, en
hún var í sveit á Bragðavöllum í
Hamarsfirði í nokkur sumur sem
stelpa. Allt sem hún hefur sagt
mér um þennan fallega fjörð
gerir það að verkum að þegar ég
fer þar um, verð ég að stoppa að-
eins, fara í smá göngu og litast
um. Ég kveð Oddu vinkonu mína
með sárum söknuði. Elsku Frey-
dís, Stefán, Vala, og Darri, ég
votta ykkur mína dýpstu samúð.
Unnur Jónsdóttir.
Odda, engu lík. Þessi hægláta
en staðfasta kona sýndi það og
sannaði svo um munaði að það er
hægt að fara sinn veg í veröld-
inni á eigin forsendum án þess
að troða öðrum um tær. Hún var
hógvær og barst ekki mikið á en
í henni bjó baráttumanneskja og
henni var réttlæti ofarlega í
huga. Hún stóð ævinlega með
þeim sem ekki hafa sterka rödd í
samfélaginu og þess vegna ekki
að undra að hún skyldi velja sér
að ævistarfi að vinna með börn-
um.
Odda útskrifaðist frá Fóstru-
skóla Sumargjafar árið 1962 og
vann mikinn hluta sinnar starfs-
ævi í leikskólum. Hún starfaði í
Reykjavík og á landsbyggðinni
en ég kynntist henni þegar við
unnum saman í leikskólanum
Mýri. Þar vann hún um nokk-
urra ára skeið áður en hún lét af
störfum sökum aldurs. Það voru
forréttindi að fylgjast með henni
í leikskólastarfinu því hún fór
ótroðnar slóðir í verkefnum með
börnunum og það voru hennar
ær og kýr að hlusta á börnin,
fylgja þeirra hugmyndum eftir
og leyfa þeim að njóta sín í sínu
lærdómsferli.
Odda var einstaklega nákvæm
og natin og gerði hlutina upp á
gamla mátann, var ekkert ýkja
hrifin af tæknilegum nýjungum
og vildi helst handskrifa allt með
sinni fallegu rithönd. Barnið í
henni hafði þannig stundum yf-
irhöndina og það rímaði nú ald-
eilis vel við unga fólkið sem hún
umgekkst á degi hverjum.
Listfeng var hún og bókelsk,
hún kunni ótal þulur og vísur og
samdi einnig sjálf ljóð. Hún
gerði ekkert með hangandi hendi
heldur lagði alúð í allt sitt og var
hugmyndarík og skapandi. Út-
saumsmyndir eða ísaumaðar
bókakápur, prjónaðar flíkur eða
handskrifuð kort, allt bar þetta
merki smekkvísi og frumlegrar
hugsunar.
Hún fór ekki svo til útlanda að
hún ekki væri búin að undirbúa
sig vel og vandlega með því að
kynna sér út í hörgul menningu
og staðhætti þeirra staða sem
hún hugðist heimsækja. Svo tók
hún myndir og eftirá bjó hún til
minningabækur um ferðirnar
sem gaman var að skoða. Hún
hafði gaman af að rökræða lífið
og tilveruna og ekkert gerði til
þótt þar væri hún stundum ekki
á sama máli og viðmælendurnir,
hún var djúpvitur og maður
hafði eiginlega á tilfinningunni
að hún væri mjög gömul sál.
Eftirminnileg kona hefur
kvatt og ég þakka fyrir liðnar
stundir. Afkomendum og að-
standendum sendi ég samúðar-
kveðjur.
Kristín Ingibjörg Mar.
Haustið 1960 settust 12 náms-
meyjar á skólabekk. Skólinn hét
Fóstruskóli Sumargjafar. Fram
undan var tveggja ára bóklegt
og verklegt nám auk verklegs
náms yfir sumartímann. Vorið
1962 útskrifuðumst við sex sem
fóstrur en það var starfsheitið
okkar þá. Ein þessara náms-
meyja var Oddbjörg Unnur
Jónsdóttir sem við kveðjum í
dag. Hún var vel gefin, náttúru-
barn, næm á tónlist, ljóðelsk og
samdi ljóð. Hún „gaf út“ a. m.k.
eina ljóðabók sem hún hand-
skrifaði, með sinni fallegu rit-
hönd og „batt“ inn í tau. Hún var
mikill grúskari á seinni árum.
Leitaði uppi þær brýr sem faðir
hennar hafði smíðað, aðallega á
Austurlandi. Raðaði fallega inn í
albúm myndum af ættingjum og
skrifaði nöfn þeirra undir. Hún
geymdi allar stílabækur með
glósum og öðru sem viðkom
námi okkar í skólanum. Við
skólasystur hvöttum hana til að
setja þennan fjársjóð á
Kvennabókasafnið. „Það verður
ekki gert fyrr en eftir minn dag“
var svarið.
Við skólasysturnar höfum hist
einu sinni til tvisvar á ári síðustu
áratugina. Rifjað upp gamlar og
góðar stundir frá námsárunum
og rætt um hvar hver var stödd í
lífinu. Elsku Freydís og fjöl-
skylda, ykkar er söknuðurinn
mestur. Við skólasystur munum
minnast Oddu með hlýju. Minn-
ingin lifir.
Skólasystur úr Fóstruskóla
Sumargjafar útskrifaðar 1962.
Heiðdís Gunnarsdóttir.
Oddbjörg
Jónsdóttir
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Sálm. 16.11
biblian.is
Kunnan gerðir þú
mér veg lífsins,
gleðignótt er fyrir
augliti þínu, yndi í
hægri hendi þinni
að eilífu.
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
BIRNA SOFFÍA KARLSDÓTTIR,
lést á Droplaugarstöðum sunnudaginn
9. júní. Útför hennar fer fram frá Neskirkju
fimmtudaginn 20. júní klukkan 13.
Kolbrún Anna Jónsdóttir Ólafur William Hand
Hjördís Unnur Jónsdóttir Eiríkur Magnússon
Karl Pétur Jónsson Guðrún Tinna Ólafsdóttir
og barnabörn
Ástkær móðir okkar,
ÞÓRUNN SIGURVEIG
SIGRÍÐARDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Droplaugarstöðum
þann 4. júní sl.
Útför fór fram í kyrrþey.
Þökkum auðsýnda samúð.
Börn hinnar látnu
og aðrir ástvinir
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
SÆVAR R. ARNGRÍMSSON
mjólkurfræðingur,
Arnartanga 25, Mosfellsbæ,
lést á Landspítalanum mánudaginn 10. júní.
Útför hans fer fram frá Grensáskirkju mánudaginn 24. júní
klukkan 13:00. Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Krabbameinsfélag Íslands.
Erla Þorleifsdóttir
Arndís Ú. Sævarsdóttir Páll Valdimarsson
Bryndís Mjöll Sævarsdóttir
Sævar, Eydís María og Birkir Örn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
HILMAR ÁRNASON
frá Bræðraminni, Bíldudal,
til heimilis að Silfurbraut 37, Höfn,
Hornafirði,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans við
Hringbraut, föstudaginn 7. júní.
Útför hans verður laugardaginn 22. júní klukkan 14 frá
Eyvindarhólakirkju undir Eyjafjöllum.
Guðrún Anna Jónasdóttir
Jónas Ragnar Hilmarsson Marylinx B. Bfcia
Guðrún Hilmarsdóttir Reynir Hilmarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar hjartfólgni faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
DAGFINNUR STEFÁNSSON
flugstjóri,
lést sunnudaginn 16. júní útförin verður
auglýst síðar.
Inga Björk Dagfinnsdóttir
Stefán Dagfinnsson
Leifur Björn Dagfinnsson Hlín Bjarnadóttir
barnabörn og langafabörn