Morgunblaðið - 27.07.2019, Page 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. JÚLÍ 2019
✝ Ingólfur Bárð-arson fæddist á
Dufþekju í Rang-
árvallasýslu 20.
ágúst 1934. Hann
lést 25. júní 2019.
Foreldrar hans
voru Bárður Bergs-
son, bóndi og tré-
smiður, f. 10. nóv.
1887, d. 30. apríl
1939, og eiginkona
hans Guðlaug Jóns-
dóttir húsmóðir, f. 18. maí 1896,
d. 5. ágúst 1984. Systkini Ing-
ólfs eru: Jónína, f. 17. júní 1921,
d. 12. jan. 2008; Helga, f. 11. jan.
1923, d. 20. jan. 1923; Bergur, f.
26. feb. 1924, d. 9. mars 2007;
Einar, f. 22. des. 1926, d. 4. jan.
2014; Steinunn Jóna, f. 7. nóv.
1928; Sumarliði, f. 18. júní 1930,
d. 13. apríl 2013; Margrét, f. 29.
maí 1932, d. 21 júní 1999.
Eiginkona Ingólfs var Lúlla
Garðarsson og eiga þau eitt
barn saman, Darra Má, f. 23.
júlí 2002, auk þess á Linda Ing-
ólf Andra Ágústsson, f. 1. apríl
1996, og Garðar Már á Inga
Þór, f. 10.6. 1992. Saman eiga
Lúlla María og Ingólfur 12
barnabarnabörn.
Ingólfur var kjötiðnaðar-
meistari og lærði hann þá iðn
hér heima ungur að árum og
hélt svo út til Danmerkur í
framhaldsnám. Að loknu námi
tók hann við kjötvinnslu KÁ á
Selfossi þar sem hann starfaði
allan sinn starfsaldur. Auk þess
starfaði hann tímabundið sem
lögreglumaður þegar hann var
að koma upp börnum og búi.
Ingólfur var íþróttamaður
allt sitt líf og vann hann til
fjölda verðlauna. Golfið vann
svo hjarta hans um fertugt og
var hann meðal annars einn af
stofnendum golfklúbbsins á Sel-
fossi.
Útför Ingólfs fór fram 18. júlí
2019 í kyrrþey að ósk hins
látna.
María Ólafsdóttir,
f. 22. júní 1934, d.
24. apríl 2019, og
gengu þau í hjóna-
band 31. des. 1955.
Börn þeirra eru: 1)
Guðlaug Erla, f. 13.
desember 1953, og
á hún eitt barn,
Guðmund
Þorvaldsson, f. 10.
maí 1973. 2) Hulda,
f. 12. júlí 1960, eig-
inmaður hennar er Óskar Lúð-
vík Högnason og eiga þau þrjú
börn: Guðbjörgu Ingunni, f.
1981, Írisi, f. 1987, og Evu, f.
1988. 3) Bára, f. 22. maí 1966,
sambýlismaður hennar er Stef-
án Guðjónsson. Börn hennar
eru Bylgja Sif, f. 11. feb. 1993,
Hafþór, f. 2. júní 1996, og Ægir
Freyr, f. 13. mars 2004. 4)
Linda, f. 4. sept. 1972, eig-
inmaður hennar er Garðar Már
„Já komið þið blessuð!“ Þessi
orð tóku ávallt á móti manni þeg-
ar maður kom í heimsókn á Sig-
túnið á Selfossi. Ég var svo hepp-
inn að kynnast þeim yndislegu
hjónum, Ingólfi og Lúllu Maríu,
fyrir tæpum 20 árum og geta kall-
að þau tengdó. Alltaf var svo mikil
ást og hlýja sem þau sýndu okkur
öllum. Margar voru gleðistundirn-
ar eins og grillveislurnar enda
fannst þeim lítið mál að henda
nokkrum kílóum á grillið og hvað
þá hrista nokkra Sigtúns-kokteila
og njóta samverunnar við
stórfjölskylduna. Aldrei var til
neikvæðni í orðum þeirra eða ver-
ið að kvarta, bara jákvæðni og
gleði.
Á hverjum degi heyrðum við í
Ingólfi og þá vildi hann vita
hvernig allir hefðu það og fylgdist
vel með strákunum okkar –
hvernig þeim gengi í öllu sínu. Og
þótt maður hefði ekki átt góðan
dag var Ingólfur ekki lengi að
breyta því hjá manni með brönd-
urum og hlátri sínum og já-
kvæðni.
Ingólfur var ávallt hrókur alls
fagnaðar og fannst ekki leiðinlegt
að standa upp og segja brandara
svo fólk grét af hlátri enda virki-
lega orðheppinn maður og hún
Lúlla lét hann alveg sjá um það
enda hlédræg kona. En þegar
kom að því að dansa voru þau allt-
af fyrst út á gólfið og nýttu dans-
gólfið vel. Þau hjónin elskuðu að
ferðast til útlanda og Kanarí var
eins og þeirra annað heimili síð-
ustu árin þeirra saman og elskuðu
þau að vera í sól og sumaryl.
Ingólfur var mikill golfari og er
heilt herbergi með verðlaunapen-
ingum og bikurum til enda snill-
ingur á ferð. En lífið breyttist
mikið og tók u-beygju þegar Lúlla
veiktist fyrir nokkrum árum og
var það mikið högg fyrir Ingólf að
horfa á konuna sína hverfa frá sér
og okkur og verða svona lasin, lést
hún 24. apríl síðastliðinn og hann
svo tveimur mánuðum seinna, 25.
júní síðastliðinn, og eru þau nú
sameinuð í fallega Sumarlandinu í
faðmi hvort annars.
Ykkar er mikið saknað og takk
fyrir allt sem þið hafið gert fyrir
okkur. Ég kveð með ykkar orð-
um: Hafið það gott og farið var-
lega, bless bless. Þinn tengdason-
ur,
Garðar Már.
Elsku afi. Betri mann en hann
er erfitt að finna. Elsku besti afi
var mín helsta fyrirmynd í einu og
öllu. Hann var virkilega jákvæður
og lífsglaður. Hann barðist við
margt í gegnum lífið og alltaf kom
hann út sem sigurvegari. Það
skipti ekki máli hvað málið var;
hann var alltaf jákvæður og lífs-
glaður. Honum fannst lífið æðis-
legt og var vinmargur og traustur
vinur. Hann var minn helsti
stuðningsmaður í einu og öllu.
Hann kenndi mér einnig þolin-
mæði og mikla jákvæðni. Hvað
sem var að hjá honum þá vildi
hann alltaf frekar fá að heyra
hvernig ég hefði það.
Hann var mikill íþróttamaður
og elskaði að fylgjast með íþrótt-
um. Við horfðum oft saman á Ti-
ger Woods spila golf og fórum
einnig oft saman í golf. Hvort sem
það var bara til slá golfkúlur og
æfa sveifluna eða spila hring á
vellinum. Það var ekki mikil þol-
inmæði í mér til að byrja með í
golfinu, en þar kom afi sterkur
inn. Við tókum líka oft göngutúra í
Hellisskógi, sem mér þótti mjög
vænt um.
Afi var líka mikill herramaður,
hann var virkilega kurteis og
kunni vel mannleg samskipti.
Hann var einnig alltaf snyrtilega
til fara og var bíllinn hans einnig
alltaf hreinn og fínn.
Hann var sterkasti maður sem
ég þekki. Sama hvað það var; þeg-
ar hann var veikur og ég heim-
sótti hann á spítalann var hann
alltaf hress og jákvæður og sagð-
ist bara vera í smá pásu og myndi
bjóða mér í vöfflur og golf þegar
hann kæmi heim.
Það er honum að þakka að ég
er maðurinn sem ég er í dag og
mun hann alltaf vera mín helsta
fyrirmynd. Hans verður sárt
saknað og ég er virkilega heppinn
og mun stoltur bera nafn hans alla
mína ævi. Þinn
Ingólfur.
Afi Ingólfur var hrókur alls
fagnaðar hvar sem hann kom, var
félagslyndur og vinmargur. Hann
var ávallt með bros á vör, smit-
andi hlátur, sögur og brandara á
reiðum höndum. Hann var mikill
fjölskyldumaður og naut þess að
bjóða fjölskyldunni í veislur í Sig-
túnið þar sem hann lék við hvern
sinn fingur og töfraði fram besta
grillmat sem sögur fara af. Hon-
um varð tíðrætt um hve stoltur
hann væri af sínu fólki og var ein-
staklega áhugasamur og vel inni í
okkar högum. Hann lagði mikinn
metnað í að muna eftir afmælis-
dögunum, hringdi í okkur hvar
sem hann var staddur og tók helst
lagið um leið.
Við systur höfum allar búið er-
lendis en það stoppaði ekki afa í
að hafa samband því hann hringdi
þá bara á Skype, „like-aði“ mynd-
ir og skrifaði á Facebook.
Það er okkur minnisstætt þeg-
ar afi vann í kjötborði kaupfélags-
ins, fengum við þá oft franskar
eða laukhringi þegar við komum
svangar að kíkja á hann.
Þó svo að hann hafi gengið í
gegnum erfið veikindi lét hann
engan bilbug á sér finna og var
ávallt jákvæður og brosandi.
Hann hafði alltaf gaman af því að
fá fólk í kaffi og gat maður setið
lengi og spjallað við hann um
heima og geima. Hann hafði yndi
af því að segja skemmtilegar sög-
ur frá því í gamla daga og gefa
okkur þannig innsýn inn í líf sitt
og lífið hér áður fyrr.
Við fundum alltaf hvað afa þótti
innilega vænt um okkur þegar
hann var að taka á móti okkur eða
kveðja því þá fengum við ávallt
hlýtt og innilegt faðmlag og kossa
frá honum. Afa verður sárt sakn-
að og mun heimurinn verða aðeins
tómlegri án hans.
Guðbjörg Ingunn Óskars-
dóttir, Íris Óskarsdóttir
og Eva Óskarsdóttir.
Meistari er fallinn. Ingólfur
Bárðarson tók hlutina ávallt með
ákveðni og föstum tökum en ekki
grunaði mig að aðeins tveimur
mánuðum eftir að elsku Lúlla
hans féll frá kæmi kallið til hans.
Það er margt hægt að segja um
þennan meistara sem var í senn
kjötiðnaðarmaður, íþróttamaður,
gæsaskytta og golfari svo fátt eitt
sé nefnt en þessi öðlingur var allt
en þó mest góður vinur. Þær eru
margar skemmtilegar sögurnar
bæði af honum og sem hann sagði
sjálfur. Það eru til dæmis ekki
margir sem hafa verið pikkfastir
uppi á ruslahaugum um hásumar
spólandi í fiskroði eða keyrandi á
vegg kjötvinnslunnar. Að dytta að
inni heima var kannski ekki alveg
í uppáhaldi hjá Ingólfi. Eitt haust-
kvöld var hann að mála herbergi
yngstu prinsessunnar en þá vildi
ekki betur til en það að gamli mál-
aði bara yfir öll rafmagnstengi og
sló öllu út og allt í kolniða myrkri
og í björgunaraðgerðum steig
höfðinginn á kantinn á málning-
arbakkanum með eftirminnileg-
um og skelfilegum afleiðingum.
Hann sá alltaf björtu hliðarnar á
öllu. Eitt sumarkvöldið stóð hann
við grillið og var á grillinu dýr-
indis kjöt sem var búið að liggja í
marineringu a la Ingólfur í þrjá
daga því þetta átti að verða góð
máltíð, tekur hann eftir að á ein-
um stað í garðinum var hekkið
ekki jafnt og stökk hann til og
náði í klippurnar og fór að snyrta.
Tíminn leið. Kvöldið var ekkert
voða spes með kolsvart kjötið á
milli tannanna. En meistarinn var
þó glaður og sagði: „Holli, þetta er
allt í góðu því Volvoinn var inni í
skúr og ekkert sót á honum.“
Hann Ingólfur var mikill veislu-
maður og töfraði fram steikur
eins og þær gerast bestar á veit-
ingastöðum og það mátti ekki
gleyma Sigtúnadrykknum sem
var hápuntur kvöldsins ásamt því
þegar við fengum hann til að
syngja Green Green Grass of
Home. Tom Jones var goðið í
hans augum.
Hann kenndi mér að taka frí og
slaka á og fyrsta ferðin var farin
með honum og fleirum til Kanarí
með Guðna í Sunnu og heillaðist
ég alveg og hef nánast ekkert far-
ið annað síðan. Hann kenndi mér
einnig að gera ekki á morgun það
sem ég get gert í dag því það er
ekki víst að það verði tími á morg-
un.
Eitt sinn spurði ég hann hvort
það væri ekki erfitt að eiga bara
stelpur en hann sagði það ekki
vera því þar sem þær væru kæmu
strákarnir.
Seinustu ár voru honum erfið,
bæði veikindi Lúllu og eins lær-
brotnaði höfðinginn og læknavís-
indin voru ekki alveg með honum
þar og var hann ekki sáttur sem
eðlilegt var því þetta fór ekki eins
og það hefði átt að fara. En góða
skapið og húmorinn var með hon-
um allan tímann.
Veistu hvað, Holli, ef ég sem
kjötiðnaðarmaður væri búinn að
úrbeina sama lærið þrisvar sinn-
um væri ég nú látinn taka pokann
minn.
Nú er Lúlla búin að taka á móti
meistaranum í Sumarlandinu og
þau farin að spila golf á fullu og
taka rómantískar göngur á kvöld-
in í sandöldunum, á stuttbuxunum
og með derhúfurnar og ég tala nú
ekki um um helgar að klæða sig í
dansskóna og svífa vængjum
þöndum undir tónum Tom Jones:
Green Green Grass of Home.
Samúðarkveðjur
Þorvaldur Guðmundsson
(Holli) og fjölskylda.
Félagar Ingólfs í Golfklúbbi
Selfoss sakna hans. Hann náði
góðu sambandi við alla þá sem
umgengust hann og bar með sér
gleði og ánægju. Ingólfur Bárð-
arson var einn af frumherjum
Golfklúbbs Selfoss og var starf-
andi allt frá byrjun, árið 1971.
Hann var lengi einn af ötulustu
sjálfboðaliðum í starfi klúbbsins
og var formaður hans árin 1981-
1983 og sat samfellt í stjórn
klúbbsins í 16 ár. Hann tók meðal
annars virkan þátt í uppbyggingu
golfvallar við Engjaveginn á Sel-
fossi og þegar nýir golfvellir voru
byggðir upp á Alviðru við Sog og
að lokum við Svarfhól þar sem
golfvöllurinn er nú.
Ingólfur var mjög áhugasamur
um velferð klúbbsins og fylgdist
mjög vel með árangri annarra
golfklúbbsfélaga og var óþreyt-
andi við að hrósa mönnum fyrir
góðan árangur, hvatti menn óhik-
að áfram. Ingólfur var ætíð boð-
inn og búinn að leiðbeina, aðstoða
kylfinga og gefa þeim góð ráð.
Sjálfur var hann liðtækur golf-
ari og varð klúbbmeistari Golf-
klúbbs Selfoss alls átta sinnum.
Ingólfur hafði sérstaka sveifluað-
ferð við að slá golfkúluna, sem
hann hafði þróað að mestu af eigin
hugviti. Sveiflan var þannig að
það fór ekki á milli mála hver var
að sveifla kylfunni og þekktist úr
langri fjarlægð hver var á ferð, en
hún var að sama skapi árangurs-
rík fyrir hann.
Ingólfur var duglegur við æf-
ingar og nýtti öll þau tækifæri
sem gáfust til að æfa eða stunda
íþróttina. Einnig fór hann mikið
utan og þá sérstaklega til heitari
landa þar sem hann naut sín vel
við að heimsækja og spila þar-
lenda golfvelli.
Ingólfur var sæmdur gullmerki
Golfsambands Íslands fyrir störf
sín í þágu golfhreyfingarinnar,
einnig var hann gerður að heið-
ursfélaga Golfklúbbs Selfoss.
Hann var hrókur alls fagnaðar á
skemmtunum. Sagði yfirleitt eina
eða tvær góðar sögur, auk þess
sem hann dansaði mest af öllum
með stæl við Lúllu sína og aðrar
sem tiltækar voru.
Blessuð sé minning um góðan
félaga. Félagar í Golfklúbbi Sel-
foss senda fjölskyldu Ingólfs hlýj-
ar óskir og samúðarkveðjur.
Samúel Smári Hreggviðsson
og Bárður Guðmundarson,
fv. formenn
Golfklúbbs Selfoss.
Ingólfur Bárðarson
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Okkar ástkæra,
ANNA KRISTÍN JÓNSDÓTTIR,
Þangbakka 10,
Reykjavík,
lést föstudaginn 12. júlí.
Útförin fer fram frá Breiðholtskirkju
föstudaginn 2. ágúst klukkan 13.
Fyrir hönd aðstandenda,
Halldóra Traustadóttir
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
ERLA GUÐRÚN ÞÓRÐARDÓTTIR,
Hljóðalind 10, Kópavogi,
lést á hjartadeild Landspítalans 23. júlí.
Útför hennar fer fram frá Kópavogskirkju
þriðjudaginn 30. júlí klukkan 13.
Adolf Garðar Guðmundsson
Margrét Unnur Adolfsdóttir Leo Santos Shaw
Stefanía Adolfsdóttir Sigurður Halldórsson
Guðmundur Viðar Adolfsson Lilja Sigurðardóttir
Garðar Adolfsson Eirný Þöll Þórólfsdóttir
og barnabörn
Okkar ástkæra,
HAFDÍS HANNESDÓTTIR,
fv. félagsráðgjafi,
Hátúni 12,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans
í Fossvogi miðvikudaginn 24. júlí.
Útför hennar fer fram frá Digraneskirkju föstudaginn 2. ágúst
klukkan 13.
Þórey Hannesdóttir
Nína Guðrún Baldursdóttir Sebastian Burton Hammani
Hrafnhildur Baldursdóttir Ármann Hallbert Jónsson
Hannes Kjartan Baldursson
Okkar innilegustu þakkir til allra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts
ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
EINARS GEIRS ÞORSTEINSSONAR,
Móaflöt 45.
Ingveldur Björg Stefánsdóttir
Stefán Árni Einarsson Sigurrós Ragnarsdóttir
Þorsteinn Einarsson Ásta Sigrún Helgadóttir
Guðni Geir Einarsson Andrea Gerður Dofradóttir
Áslaug Einarsdóttir Einar Örn Ólafsson
barnabörn og barnabarnabörn