Morgunblaðið - 13.08.2019, Síða 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 13. ÁGÚST 2019
Þegar ég kynntist
Baldvin Tryggva-
syni í starfi Sjálf-
stæðisflokksins í
Reykjavík á árunum fyrir 1960
ríkti þar mikið gróskuskeið. Bald-
vin varð fljótlega formaður Heim-
dallar og um svipað leyti fram-
kvæmdastjóri Fulltrúaráðs
sjálfstæðisfélaganna í Reykjavík.
Formaður Fulltrúaráðsins var þá
Birgir Kjaran, heitur hugsjóna-
maður og baráttumaður, sem
jafnframt var gæddur sérstökum
skipulagshæfileikum, eins og
Baldvin. Fulltrúaráðið hafði lengi
verið öflugt í starfi Sjálfstæðis-
flokksins, en þegar þeir Baldvin
og Birgir lögðu saman krafta sína
margefldist starf þess, og það
varð annálað stórveldi innan
flokksins. Hið daglega starf
mæddi mest á Baldvin. Vinnusemi
hans, nákvæmni og fyrirhyggja
skiluðu sér æ ofan í æ í afburða ár-
angri í flokksstarfinu. Hann naut
því mikils álits forystumanna
flokksins. Ekki var hann síður í
miklum metum hjá hinni fjöl-
mennu sveit almennra sjálfstæð-
ismanna, sem hann af alúð rækt-
aði sífellt samband við. Hann var
sérstaklega meðvitaður um það,
að grundvöllur góðs árangurs í
kosningum var natinn og sam-
felldur undirbúningur. Hann hafði
jafnnæman skilning á hlutverki
sáðmannsins og herskarans, sem
þurfti til uppskerunnar. Það var
því lærdómsríkt að starfa með
Baldvin Tryggvasyni og eiga hann
að vini. Eftir árin hjá Fulltrúa-
ráðinu tóku við margvísleg önnur
þýðingarmikil störf hjá Baldvin.
Ég sá ekki betur en venjulega
væri blómatími, þar sem Baldvin
stjórnaði för.
Á Fulltrúaráðsárunum hafði
Baldvin og fjölskylda hans íbúð
sína í Valhöll við Suðurgötu, en
þar voru þá skrifstofur sjálfstæð-
isfélaganna í Reykjavík. Var það
því engin undantekning, að starfið
bærist inn á heimilið. Þar tók blíð
og elskuleg Júlía, fyrri eiginkona
Baldvins, vel á móti starfsfélögum
eiginmannsins og lét ekki á sig fá,
þó að stundum væri setið fram-
eftir. Um leið og Baldvin er
kvaddur, er það ljúft, í þakklæt-
isskyni, að leyfa huganum að reika
um stund til Júlíu.
Við Steinunn sendum Halldóru,
Sveinbirni og Tryggva og fjöl-
skyldum þeirra einlæga samúðar-
kveðju.
Hörður Einarsson.
Kveðja frá Krabbameinsfélagi
höfuðborgarsvæðisins
Baldvin Tryggvason var í
stjórn Krabbameinsfélags
Reykjavíkur, sem nú nefnist
Krabbameinsfélag höfuðborgar-
svæðisins, í sextán ár, frá 1973 til
1989. Hann var lengst af gjaldkeri
stjórnarinnar og gegndi einnig
fleiri ábyrgðarstörfum. Öll störf
sín vann hann af vandvirkni og
með víðsýni að leiðarljósi og
reyndist tillögugóður á miklum
mótunarárum félagsins, við upp-
haf hinnar árangursríku herferð-
ar gegn reykingum ungs fólks.
Baldvin var kjörinn heiðurs-
félagi árið 1994, fyrir mikilsvert
framlag til félagsins og baráttunn-
ar gegn krabbameini.
Baldvin Tryggvason var einn af
okkar traustustu félögum. Bless-
uð sé minning hans.
Fyrir hönd Krabbameinsfélags
höfuðborgarsvæðisins,
Guðlaug Birna Guðjónsdóttir.
Liðin eru rúm 70 ár síðan við
bekkjarsystkini Baldvins
Tryggvasonar kvöddum Mennta-
skólann á Akureyri að loknu stúd-
Baldvin Tryggvason
✝ BaldvinTryggvason
fæddist 12. febrúar
1926. Hann lést 29.
júlí 2019.
Útför Baldvins
fór fram 12. ágúst
2019.
entsprófi vorið 1948.
Hópurinn okkar
dreifðist þá víðs veg-
ar til mennta og
starfa, en reynt var
að hittast á fimm ára
fresti og þó enn meiri
festa á fundum þegar
minnst var áratuga
afmælis útskriftar
við skólaslit 17. júní á
Akureyri.
En „ævin líður ár-
um með“ og fækkað hefur í hópn-
um okkar eftir því sem lengra líð-
ur frá skólaárunum nyrðra. Í dag
kveðjum við Baldvin Tryggvason,
sem hvað fremstur fór í okkar
hópi í námi og félagslífi skólaár-
anna – enda til trúnaðarstarfa val-
inn á þeim vettvangi. Sama er að
segja um það traust sem hann
ávann sér og naut að námi loknu í
mikilvægum ábyrgðar- og for-
ystustörfum sem honum voru fal-
in og hann gegndi með sóma og
farsæld meðan heilsa entist. Hann
naut virðingar og vinsælda sam-
ferðafólksins vegna sinna per-
sónulegu verðleika – og fyrir
framlag sitt í þjóðarþágu. Þeir eru
því margir og ekki síst meðal okk-
ar af eldri kynslóðinni, sem minn-
ast hans með söknuði og eftirsjá
nú á kveðjustund.
Við bekkjarsystkini hans frá
árunum í MA þökkum dýrmæt
kynni og vottum eiginkonu hans
og fjölskyldu þeirra innilega sam-
úð og biðjum þeim heilla og bless-
unar um ókomin ár.
Sváfnir Sveinbjarnarson.
Fyrstu kynni mín af Baldvini
Tryggvasyni voru á blaðamanna-
fundum hjá Almenna bókafélag-
inu, sem hann stýrði forðum daga.
Orðræða hans var til fyrirmyndar
og maðurinn geðþekkur og prúð-
mannlegur. Eftir að hann tók við
stjórn SPRON áttum við talsverð
samskipti, þar sem hann reyndist
mér traustur og sannrænn.
Sem framkvæmdastjóri
HNLFÍ, og þegar Ólafur B. Thors
lét af formennsku í rekstrarstjórn,
eftir farsæla forystu, kom ég að
máli við Baldvin og bað hann taka
starfið að sér. Öðrum treysti ég
ekki betur. Þar með hófst farsæl
samvinna okkar.
Baldvin studdi dyggilega tillög-
ur og hugmyndir um framkvæmd-
ir og breytingar, sem urðu stofn-
uninni til heilla. Sjálfur lagði hann
fram ýmsar ráðleggingar, sem
byggðu á þekkingu hans á sviði
fjármála og rekstrar. Á þessum
vettvangi féll aldrei skuggi á sam-
skipti okkar. Fyrir hlýju hans og
góð ráð verð ég honum ávallt
þakklátur.
Eiginkonu hans og afkomend-
um sendi ég samúðarkveðjur.
Árni Gunnarsson, fyrrver-
andi framkv.stj. HNLFÍ.
Mikill öðlingur er nú kvaddur.
Baldvin Tryggvason kom víða við í
samfélaginu þó að hann væri ekki
í hópi þeirra sem lögðu gott til
mála sjálfum sér til brautargeng-
is. En margir munu verða til að
fylgja honum úr hlaði með þakk-
læti og virðingu og lýsa þeim ólíku
verkefnum sem honum tókst að
leysa með hógværum sóma.
Hér verður aðeins lýst einu
þessara sviða af því að ég þekki
það best. Við komum samtímis að
starfi Leikfélags Reykjavikur
þegar ég varð þar fyrsti leikhús-
stjórinn 1963. Það var gæfa Leik-
félagsins að Geir Hallgrímsson
skipaði Baldvin fulltrúa borgar-
innar í fyrstu leikhússtjórnina;
það leysti hann svo vel að ekki
hvarflaði að mönnum þó að ein-
hver pólitísk veðrabrigði yrðu hjá
borginni að þar væri völ á hæfari
manni. Hann sat því þar í áratugi
og þótti alltaf leggja gott og vit-
urlegt til mála en gætti þess einn-
ig að blanda sér ekki í hin listrænu
álitamál nema að honum væri lagt.
Þetta voru þau árin þegar hug-
myndin um Borgarleikhús var að
leita forms. Margar ferðir gerðum
við Baldvin okkur um borgina
meðal annars vegna staðsetningar
þess húss, vitandi að flestar Evr-
ópuþjóðir velja sérstakt rými og
sérstakt umhverfi fyrir sín menn-
ingarmusteri og eru stolt af. Hér
verður ekki farið frekar út í þá
sálma en óþarfi er að gleymist að
það var ekki síst fyrir stuðning
þessara manna, Geirs og Bald-
vins, að Leikfélaginu óx fiskur um
hrygg á sjöunda áratugnum þann-
ig að engum duldist að sú starf-
semi ætti skilið betri aðstæður. Þó
að óþarfi sé að gleyma heldur
dugnaði leikfélagsmanna voru þau
mál öll og sú staðreynd að Davíð
Oddsson léði snemma Leikfélagi
Reykjavíkur liðsinni sitt ein skýr-
ing þess að í dag eigum við öflugt
Borgarleikhús. Þeir sem vilja
byggja menningarhús eiga sem
kunnugt er ekki alltaf á vísan að
róa.
Baldvin var einstakt ljúfmenni,
hlýr og skynsamur, staðfastur án
þess að vera öfgafullur, gætinn og
hygginn. Og auðvitað höfðingi
heim að sækja. Hann stýrði Al-
menna bókafélaginu með reisn
þegar vegur þess var mestur og í
Sparisjóði Reykjavíkur naut hann
vitaskuld almenns trausts. Mig
langar í því sambandi að rifja upp
ferð sem hann stóð fyrir í nafni
Sparisjóðsins, til Orkneyja (hvað
annað, menningarmaðurinn!). Þar
var margt góðra kvenna og karla
með Vigdísi Finnbogadóttur í
broddi fylkingar til að undrast
hversu sterk hin norrænu ein-
kenni eru enn á eyjunum. Farar-
stjóri var Jón Böðvarsson, sjóð-
fróður, en taldi allt sem gerðist
eftir 1300 ekki heyra undir sitt
konungdæmi. Þessi ferð varð með
afbrigðum skemmtileg og að lok-
um var Baldvin hylltur, flutt löng
dýrt dróttkveðin drápa og svo
endurreist jarlsdæmi eyjanna
honum til heiðurs.
Við Baldvin sátum einnig í hin-
um fyrstu framkvæmdastjórnum
Listahátíðar og einnig þar naut
sín þar hugkvæmni hans, hæfileiki
til að finna lausnir ef menn greindi
á um eitthvað, næmleiki hans og
óbifanleg trú á gildi menningar til
fegurra mannlífs.
Við Þóra þökkum fyrir sam-
kynningu við mann sem gerði okk-
ar líf innihaldsríkara en ella. Dóru,
Sveinbirni og Tryggva, sem og
öðrum aðstandendum, sendum við
okkar hlýjustu samúðarkveðjur.
Sveinn Einarsson.
Það varð Leikfélagi Reykjavík-
ur mikið happ og styrkur þegar
Geir Hallgrímsson, þáverandi
borgarstjóri, skipaði Baldvin
Tryggvason fulltrúa sinn í leik-
húsráð félagsins árið 1963 en ein-
mitt um þær mundir urðu þau
tímamót að Leikfélagið breyttist
úr félagi áhugamanna um leiklist í
atvinnuleikhús með tryggingu
fyrir árlegum rekstrarstyrk úr
borgarsjóði. Baldvin var þá for-
stjóri Almenna bókafélagsins en
ráðinn sparisjóðsstjóri Sparisjóðs
Reykjavíkur og nágrennis 1976.
Kynni hans af þessum tveimur
sviðum, bókmenntum og fjár-
málastarfsemi, ásamt þeim mann-
kostum sem hann var gæddur
áttu eftir að reynast Leikfélaginu
heilladrýgri en nokkur gat vonað
eða við búist.
Ég átti þess kost að kynnast
Baldvin náið, fyrst í leikhúsráðinu,
síðar sem leikhússtjóri. Af því
samstarfi frævaðist vinátta sem
aldrei bar skugga á. Í ráðinu gætti
hann þess í hvívetna að halda í
heiðri armslengdarregluna, skipti
sér hvorki af verkefnavali né
mannaráðningum en gekk þeim
mun fastar eftir að borgarstyrk-
urinn væri reiddur af hendi reglu-
lega og umfram allt síhækkandi,
átti það til, meira í gamni en al-
vöru, að líkja hlutverki sínu við
starf dælustjórans. Þá skal það
ekki liggja í láginni að tæpast gat
öflugri liðsmann en Baldvin þegar
baráttan fyrir byggingu Borgar-
leikhúss hófst fyrir alvöru upp úr
1973.
Hann naut óskoraðs trausts
allra er hann átti samskipti við og
slíkt orðspor fór af trúnaði hans
við málstaðinn að ekki hvarflaði að
neinum oddvitanna þriggja sem
settust við stjórnartaumana eftir
borgarstjórnarkosningarnar 1978
að söðla um og skipa nýjan full-
trúa þótt annars staðar tíðkuðust
mannaskipti. Hann sat í leikhús-
ráðinu tæpan aldarþriðjung.
Á árunum 1989-1999 áttum við
enn ánægjulega samvinnu, í þetta
sinn á öðrum vettvangi, við end-
urbætur og uppbyggingu Bessa-
staða, hann í ráðherraskipaðri
nefnd er annaðist áætlanagerð og
framkvæmdir ég sem aðalhönnuð-
ur í samvinnu við húsameistara
ríkisins. Þetta var heillandi við-
fangsefni þar sem taka þurfti tillit
til byggingarlistarlegra atriða og
varðveislu sögulegra minja ætti
allt að ganga að sólu og ekki var
ánægjan minni fyrir þá sök að
meðan á verkinu stóð sat á for-
setastóli sameiginleg vinkona,
Vigdís Finnbogadóttir.
Baldvin Tryggvason var sjálf-
stæðismaður eins og þeir gerast
bestir, sannur unnandi bók-
mennta og lista, félagslyndur,
hjartahlýr og vinfastur, lundin
viðkvæm en föst fyrir væri því að
skipta og gat þá bryddað á harð-
fylgi. Hann var bjartsýnn að eðl-
isfari og þeim kostum búinn að
þætti einhverjum samverkamann-
anna tekið að skyggja eygði hann í
skímunni ljós er bar birtu. Er mér
til efs að slíkir menn vaxi á trján-
um.
Halldóru J. Rafnar, sonum
Baldvins, þeim Sveinbirni og
Tryggva, ásamt fjölskyldum
þeirra sem og öðrum aðstandend-
um sendum við Valgerður hug-
heilar samúðarkveðjur.
Þorsteinn Gunnarsson.
Leiðir okkar Baldvins lágu
saman þegar hann var ráðinn
sparisjóðsstjóri Sparisjóðs
Reykjavíkur og nágrennis
(SPRON) árið 1976. Hann hóf
þegar stjórnarsetu í Sambandi ís-
lenskra sparisjóða sem þá hafði
starfað í tíu ár.
Ári síðar var hann kosinn for-
maður sambandsins og gegndi því
starfi allt til þess er hann lét af
störfum sem sparisjóðsstjóri
SPRON árið 1996. Allan þennan
tíma höfðum við gott samstarf og
árangursríkt í þágu sparisjóðanna
á Íslandi.
Með formennsku Baldvins varð
mikil breyting á störfum sam-
bandsins. Framkvæmdastjóri var
ráðinn og styrkti það starfsemi
sambandsins og jók umsvif þess
og þýðingu fyrir sparisjóðina.
Meðal verkefna sambandsins var
að sjá um vaxta- og gjaldskrár-
ákvarðanir sparisjóðanna, mark-
aðsmál, tæknimál og fræðslu
starfsmanna, auk þess sem það
kom að málum sem vörðuðu spari-
sjóði sem lent höfðu í erfiðleikum.
Má segja að sambandið hafi verið
haldreipi sparisjóðanna, einkum í
dreifðum byggðum landsins.
Baldvin stóð að stofnun eða kaup-
um á nokkrum félögum, svo sem
Lánastofnun sparisjóðanna (síðar
Sparisjóðabanka Íslands), Tölvu-
miðstöð sparisjóðanna , SP-fjár-
mögnun hf. og Kaupþingi hf. Til-
gangurinn var að geta veitt
viðskiptavinum sem fjölbreyttasta
fjármálaþjónustu. Baldvin sat í
stjórnum þessara félaga í lengri
eða skemmri tíma auk þess að
sitja sem fulltrúi sparisjóðanna í
Reiknistofu bankanna og Sam-
bandi norrænna sparisjóða. Má
nærri geta að öll þessi störf í þágu
sparisjóðanna voru tímafrek og
viðbót við erilsöm störf sem
stjórnandi stærsta sparisjóðs
landsins.
Störf Baldvins fyrir sparisjóð-
ina voru dýrmæt og komu fram í
sífellt vaxandi markaðshlutdeild
þeirra á fjármálamarkaðinum,
styrkari eiginfjárstöðu og aukinni
ánægju viðskiptavina. Störfum
þessum tengdust ferðalög og
langir og strangir fundir. Hafði
Baldvin gott lag á að halda spari-
sjóðunum saman í gegnum þær
miklu breytingar sem urðu á fjár-
málakerfinu í formannstíð hans og
með því stuðlaði hann að bættri
samkeppnishæfni þeirra. Sam-
vinna var styrkur sparisjóðanna.
Með kynslóðabreytingu í
stjórnum sparisjóða hófst mikill
darraðardans sem lauk með falli
stærstu sparisjóðanna í banka-
hruninu 2008. Þetta voru dapurleg
örlög fyrir Baldvin og aðra þá sem
unnið höfðu að uppbyggingu
sparisjóðanna til hagsbóta fyrir
samfélagið.
Eftir starfslok hjá okkur
Baldvini hittumst við mánaðar-
lega yfir vetrarmánuðina ásamt
góðum fyrrverandi félögum úr
bankageiranum allt þar til heilsa
Baldvins og kraftur fór að dvína.
Á þessum fundum okkar bar
margt á góma við upprifjun á
gömlum ævintýrum og málefnum
dagsins.
Ég vil að lokum senda Halldóru
og allri fjölskyldu þeirra Baldvins
innilegar samúðarkveðjur.
Hallgrímur G. Jónsson.
Enn hefur maður-
inn með ljáinn
höggvið skarð í vina-
hóp okkar æskuvin-
kvennanna. Öðlingurinn og vinur
okkar Sigurgeir hennar Guðrúnar
er látinn eftir erfið veikindi sem
dundu snögglega yfir í lok mars og
gáfu ekkert eftir.
Sigurgeir var góðlyndur og
traustur reglumaður sem hafði
góða nærveru. Þau Guðrún voru
alla tíð mjög samstíga og lærðu
bæði efnafræði í háskóla þar sem
þau kynntust. Þau kenndu síðan
bæði við Menntaskólann í Hamra-
hlíð, hann efnafræði og hún stærð-
fræði. Þau nýttu tímann sinn vel,
sinntu fjölskyldunni, sóttu tón-
leika og stunduðu golf.
Þegar vinir kveðja, reikar hug-
urinn yfir farinn farinn veg og
liðnar samverustundir verða svo
dýrmætar, þó óskar maður þess
að þær hefðu orðið enn fleiri. Við
minnumst skemmtilegra ferða-
laga hópsins um Ísland með og án
barna, þar sem ýmsir sumarbú-
staðir voru nýttir. Einnig höfum
við ferðast saman erlendis, t.d.
hjólað um Lohr-dalinn í Frakk-
landi og farið í minnisstæða ferð
til Krítar, að ógleymdum leikhús-
ferðum og ýmsum öðrum atburð-
um tengdum saumaklúbbi okkar.
Sigurgeir Jónsson
✝ Sigurgeir Jóns-son fæddist 20.
nóvember 1951.
Hann lést 1. ágúst
2019.
Útför Sigurgeirs
fór fram 12. ágúst
2019.
Þetta voru ljúfar
samverustundir og
fyrir þær þökkum
við. Sigurgeir var
góður vinur og félagi
og heildstæður mað-
ur. Við söknum hans.
Elsku Guðrúnu
vinkonu okkar og
fjölskyldum þeirra
Sigurgeirs sendum
við samúðarkveðjur.
Fyrir hönd
saumaklúbbsins og maka,
Kristín H. Traustadóttir.
Allt er í heiminum hverfult. Er
ótrúlegt til þess að hugsa að Sig-
urgeir, okkar góði granni, sé horf-
inn úr tilveru okkar. Hann sem
var fullfrískur, stundaði göngu-
túra með Guðrúnu sinni og golf-
ferð erlendis fyrirhuguð þegar
hann veiktist hastarlega og var
fluttur á sjúkrahús. Var þetta fyr-
ir rúmum fjórum mánuðum. Ljóst
var að veikindin voru mjög alvar-
leg en alltaf vonuðum við að líðan
hans yrði smám saman betri og
hann kæmist yfir þau, það tæki
bara sinn tíma. En það fór á annan
veg. Var þungbært að heyra af láti
hans.
Guðrún og Sigurgeir höfðu lok-
ið sínum störfum sem kennarar sl.
haust og voru komin á það ævi-
skeið að njóta efri áranna sem var
þeim kærkomið, þegar veikindin
dundu yfir og hlutskipti þeirra
breyttist.
Sigurgeir var elskulegur og
ljúfur maður með góða nærveru
sem íbúum í húsinu þótti ætíð gott
að leita til. Við höfum verið grann-
ar þeirra hjóna í yfir þrjátíu ár og
þannig fylgst með lífi og störfum
hvert annars og barna okkar.
Betri nágranna er ekki hægt að
hugsa sér. Við samglöddumst
Guðrúnu og Sigurgeiri þegar
barnabörnin komu til sögunnar og
vitum hve miklir gleðigjafar þau
hafa verið afa sínum og ömmu. Er
sorglegt að þau fái ekki lengur að
njóta Sigurgeirs afa síns sem var
þeim svo kær. Það á að sjálfsögðu
einnig við um Guðrúnu, synina
Óskar og Arnar Jón og tengda-
dæturnar Ragnheiði og Helenu.
Missir þeirra er mikill.
Við minnumst Sigurgeirs með
hlýhug, þakklæti og söknuði og
vottum fjölskyldunni allri einlæga
samúð okkar.
Sigríður og Þórarinn.
Með skömmu millibili hafa tveir
framúrskarandi kennarar
Menntaskólans við Hamrahlíð lát-
ist fyrir aldur fram. Fyrst Sigur-
björg Einarsdóttir íslenskukenn-
ari sem lést í febrúar og nú
Sigurgeir Jónsson efnafræðikenn-
ari en hann lét af störfum fyrir ári.
Ég kynntist þeim hjónum Guð-
rúnu og Sigurgeiri er ég hóf störf
við MH haustið 1975 en þau höfðu
þá verið ráðin til starfa þar nokkru
áður. Þau sýndu mér hina ýmsu
króka og kima skólans og kynntu
mig fyrir starfsmönnunum og með
okkur tókst vinátta sem aldrei bar
skugga á.
Sigurgeir var flestum kostum
búinn. Hann var góður sonur og
bróðir, góður eiginmaður og
tengdasonur, góður faðir og
tengdafaðir, góður afi, góður
kennari og góður vinur. Hann var
skarpgreindur, hagur í höndum,
stakur reglumaður og öll verkefni
sem hann tók að sér leysti hann af
alúð og vandvirkni. Auk þess að
vera samstarfsmenn í meira en 40
ár hitti ég þau hjón oft utan vinnu.
Við fórum í sólarlandaferð áður en
barnauppeldið tók allan tímann,
margar vinnuferðir bæði innan-
lands sem utan og nú síðustu árin
golfferðir en í þeirri íþrótt voru
þau mér langtum fremri. Það var
meira jafnræði með okkur Sigur-
geiri í skák en við háðum margan
hildarleikinn á skákborðinu í MH.
Þar var mönnum óhikað att út í
opinn dauðann og þung orð látin
falla í leiðinni.
Í riti sínu Siðfræði Níkomak-
kosar leitast Aristótelis við að
svara þeirri spurningu hvernig
haga eigi lífi sínu til að verða far-
sæll. Hann kemst að þeirri niður-
stöðu að það sé nauðsynlegt að
búa við sæmilegan efnahag, hafa
góða heilsu og eiga góða fjöl-
skyldu en það sé ekki nægilegt ef
maðurinn ræktar ekki skynsem-
ina. Sigurgeir og Guðrún komust í
ágæt efni með dugnaði og vinnu-
semi, heilsan var mestan hluta
ævinnar góð, þau bjuggu við
barnalán og jafnframt var Sigur-
geir einn skynsamasti maður sem
ég hef kynnst og jafnframt einn
farsælasti þar til hann veiktist
snögglega snemma í vor. Fyrir ári
létu þau hjón af störfum en í stað
þess að eiga fram undan áhyggju-
laust ævikvöld með golfferðum,
dvöl í sumarbústaðnum og sam-
vistum við börn og barnabörn er
skollin á niðdimm nótt. Mikill er
missir Guðrúnar, sonanna, maka
þeirra, barnabarna og aldraðs
tengdaföður og allra þeirra sem
Sigurgeir þekktu. En minning um
góðan dreng lifir.
Ragna Briem.