Morgunblaðið - 13.08.2019, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 13. ÁGÚST 2019
✝ SigurveigHanna Eiríks-
dóttir fæddist 7.
september 1943 í
Reykjavík. Hún
andaðist 27. júlí
2019 eftir erfiða
baráttu við
krabbamein.
Foreldrar henn-
ar voru Eiríkur
Pálsson lögfræð-
ingur frá Öldu-
hrygg, f. 22.4. 1911, d. 16.5.
2002, og Björg Guðnadóttir
söngkona, f. 17.4. 1903, d. 4.3.
1996. Systkini hennar eru Páll
geðlæknir, f. 18.8. 1941, og
Anna Margrét grunnskóla-
kennari, f. 30.9. 1949, maður
hennar er Ólafur Eyjólfsson
röntgenlæknir, f. 1.8. 1947.
Dóttir hennar er Margrét
Eir Hönnudóttir, f. 1.8. 1972,
í Mývatnssveit. Að loknu lög-
fræðiprófi vann hún hjá Raf-
magnsveitum Ríkisins, Bíl-
vangi, Skattstofu Reykjanes-
umdæmis í Hafnarfirði og
síðustu árin hjá Ríkisskatt-
stjóra í Reykjavík. Sigurveig
var trúnaðarmaður Rarik hjá
Starfsmannafélagi ríkisins og
sat í stjórn BSRB. Hún var í
stjórn Sálarrannsóknarfélags
Hafnarfjarðarog formaður í
þrjú ár.
Á leiklistarárum sótti hún
ýmis námskeið, meðal annars
hjá Ævari Kvaran, tók þátt í
uppfærslum á vegum Leik-
félags Reykjavíkur, þar á með-
al var Einu sinni á Jólanótt
(leikstj. Guðrún Ásmunds-
dóttir) og Þegar amma var
ung (leikstj. Guðrún Ásmunds-
dóttir og Pétur Einarsson).
Sigurveig var valin sem Fjall-
kona í Hafnarfirði árið 1976.
Hún þótti afbragðs upplesari
og var fengin til að lesa upp
ljóð og sögur við ýmis tilefni.
Útför Sigurveigar fer fram
frá Vídalínskirkju í dag, 13.
ágúst 2019, klukkan 15.
maður hennar Jök-
ull Jörgensen, f.
14.6. 1959.
Sigurveig fædd-
ist í Reykjavík en
fluttist til Hafnar-
fjarðar árið 1945
og bjó þar mestan
hluta ævinnar að
Suðurgötu 51. Hún
varð stúdent frá
MR árið 1963. Út-
skrifaðist frá Leik-
listarskóla Leikfélags Reykja-
víkur 1967. Hún stundaði
lögfræði við Háskóla Íslands
og útskrifaðist árið 1969. Hún
stundaði söngnám í Söngskóla
Reykjavíkur hjá Guðmundu
Elíasdóttur og Guðmundi Jóns-
syni og lauk 8. stigs prófi.
Á námsárum starfaði Sigur-
veig við hin ýmsu sumarstörf
en lengst af á Hótel Reynihlíð
Elsku mamma mín er farin.
Það verður mjög erfitt fyrir mig
að beisla þá tilfinningu að geta
ekki hringt í hana né heimsótt
eða séð hana fyrir framan mig á
tónleikum, hreyfandi varirnar
með öllu sem ég syng.
Mamma var afar sjarmerandi
kona og heillaði alla hvar sem
hún kom. Það kom mér sífellt á
óvart hversu margt fólk hún
þekkti. Það minnti mig á að
mamma átti sér viðburðaríkt líf
áður en ég kom til skjalanna.
Oft kemur fyrir að ókunnugt
fólk komi að tali við mig. Það
þekkti mömmu hér áður fyrr og
það talar um kvöldvökur, söng.
Mamma hafði gaman af því að
hlæja og gleðjast og það er
myndin sem ég ætla að hafa ná-
lægt mér. Hún var líka ferlega
fyndin, jafnvel fram á síðasta
dag gat hún gripið tækifærið ef
kaldhæðni lá í loftinu – og mað-
ur gat ekki annað en hlegið.
Hún var sannkallaður gleðigjafi.
Ég hef fengið mikið af kveðj-
um frá vinnufélögum hennar og
vinum og öll tala þau um hvað
hún hafi verið dásamleg og góð
kona, frábær hlustandi og besta
vinkona sem hægt er að eiga, og
ég fyllist stolti.
Hún var góð kona hún
mamma mín. Ég á svo margar
skemmtilegar minningar um
hana. Við vorum mæðgur og
bestu vinir. Höfðum gaman af
ferðalögum um landið og fórum
reglulega í bíltúra með Villu og
Hrefnu sem voru kallaðir Mæð-
gnarúnturinn, það var hlegið
mikið, spáð í bolla og andleg
málefni rædd, í þessum ferðum.
Okkar mesta yndi var að fara
saman á tónleika og í leikhús.
Ég byrjaði mjög ung að fara
með mömmu á sinfóníutónleika
þar sem við vorum í áskrift,
einnig í bæði leikhúsin. Móðir
mín var menntuð leikkona og sá
þess vegna fljótt hvert stefndi
hjá mér.
Mamma stóð alltaf sem klett-
ur á bak við mig. Studdi hverja
ákvörðun sem ég tók, hún skildi
vel þegar ég þurfti að fara á vit
ævintýranna í útlöndum. Ég veit
að það var henni erfitt að sjá á
eftir einkadótturinni út í þennan
stóra heim, en tenging okkar
var svo sterk, svo einstök að við
týndum aldrei hvor annarri.
Sjálf fór hún fyrst að heiman
sem au pair til Bretlands eftir
MR og á þeim tíma fékk hún
þessa kveðju frá pabba sínum
Eiríki Pálssyni frá Ölduhrygg:
Frá feðrabyggð þú farin ert,
gæti Guð þín gagngert.
Leiði ljúfa snót létt við hönd,
farðu fararheil um fjarlæg lönd.
Veikindi móður minnar voru
langvinn og erfið. Mamma var
mjög sjálfstæð og sterk kona og
kunni illa við að geta ekki redd-
að hlutum sjálf. Við stóðum
saman í þessu erfiða verkefni –
saman tvær alveg fram á síðustu
stund. Ég veit að hún mun fylgj-
ast með og syngja með mér há-
stöfum frá himnaloftum.
Þín einkadóttir
Margrét Eir Hönnudóttir.
Vinkona mín og tengdamóðir
Sigurveig Hanna Eiríksdóttir er
lögð af stað í vegferðina miklu.
Vegferðina sem tekur við af
þessu jarðlífi loknu.
Þegar ég loka augunum og
hugsa til hennar þá koma upp
myndir af konu sem geislaði af
húmor glettni og greind.
Við áttum okkur afskaplega
djúpt og verðmætt vinasam-
band.
Ég kom oft við hjá henni á
leið heim úr vinnu. Þá hringdi
ég á undan mér og fékk hana í
einhverja bölvaða vitleysu eins
og að kaupa hamborgara og með
því.
Svo sátum við spjölluðum um
heima og geima.
Við höfðum yndi af því að
vera ósammála, sérstaklega um
pólitík.
Hún var föst fyrir í rökræð-
um, hafði mikla og hljómmikla
rödd sem vert var að virða.
Hún var frábær hlustandi og
var til í að beygja af leið ef
henni líkuðu mótrökin.
Rök hennar voru bara yfir-
leitt svo vel ígrunduð að ég var
yfirleitt sá sem beygði.
Hanna vinkona mín umvafði
tilfinningum sínum um sig eins
og fegursta líni og var ófeimin
að renna sér í gegnum allt litróf
tifinninganna á skammri stund.
Hún hóf viðmælendur sína
upp á hærra plan með einlægni
og heiðarleika.
Það var fallegt að fylgjast
með sambandi hennar og einka-
dótturinnar Margréti, þær voru
svo ótrúlega nánar.
Mikið samneiti var og er í
fjölskyldu Hönnu.
Gaman er og lærdómsríkt að
hafa orðið hluti af henni.
Liðnir afar og ömmur eru í
hávegum eins og vera ber og
maður hefur alltaf skynjað
mikla virðingu og elsku þar á
milli.
Nú hefur Hanna sem fyrir
mér hætti aldrei að vera ung og
fögur kvatt okkur hin sem lifum.
Hún er orðin að fallegri minn-
ingu sem lifir áfram hjá mér og
Margréti, fjölskyldu og vinum.
Ég kveð þig elsku Hanna
tengdamóðir mín.
Takk fyrir allt.
Þinn
Jökull Jörgensen.
Þann 27. júlí fékk ég þær
sorgarfregnir að Hanna vinkona
hefði látist aðfaranótt þess dags.
Hún var búin að berjast við erf-
itt krabbamein um langa hríð og
hafði farið í lyfjameðferðir sem
gengu mjög nærri henni en skil-
uðu ekki þeim árangri sem allir
vonuðust eftir.
Þegar ég frétti af andláti
Hönnu var ég stödd á Þingvöll-
um og það var rigning. Minn-
ingar um góða og kærleiksríka
vinkonu streymdu fram og tárin
líka. Tárin og regndroparnir
blönduðust á kinnum mínum og
þá skildi ég setninguna: Mér
finnst rigningin góð.
Hanna var góð vinkona sem
ég mun sárt sakna. Við Hanna
kynntumst í hugleiðsluhópi fyrir
áratugum síðan og við sátum
saman í hugleiðslu reglubundið í
mörg ár.
Það var svo gaman að hlæja
með henni því hún hló svo
skemmtilega dillandi hlátri en
það var ekki síðra að sitja í þögn
með Hönnu. Við áttum margar
góðar stundir saman.
Árið 2000 fórum við saman til
Sviss og Austurríkis og heim-
sóttum þar m.a. klaustur saman,
það var skemmtileg ferð þar
sem var mikið hlegið. Það er
gott að eiga minningu um góða
vinkonu. Hanna er farin en
minningin um einstaka og góða
konu lifir.
Um leið og ég kveð Hönnu
með söknuði votta ég Margréti
Eiri og fjölskyldu mína dýpstu
samúð.
Kara Jóhannesdóttir.
Sigurveig Hanna hafði unnið
við álagningu skatta til fjölda
ára hjá Skattstofu Reykjanes-
umdæmis í Hafnarfirði. Þegar
gömlu skattumdæmin voru lögð
niður í lok árs 2009 varð til sam-
eiginleg eining fyrir skattamál
einstaklinga hjá Ríkisskatt-
stjóra í Reykjavík og var Sigur-
veig Hanna virkur þátttakandi í
stofnun þessarar einingar.
Hanna, eins og hún var jafnan
kölluð, hafði mikla þekkingu á
framkvæmd skattalaga og varð
strax einn af lykilstarfsmönnum
í skattálagningu einstaklinga.
Hún var fljót að átta sig á mál-
um, frábær í samskiptum við
viðskiptavini og einstakur sam-
starfsmaður. Hún fylgdist vel
með tækniframförum í skatt-
kerfinu og var fljót að tileinka
sér tækni- og kerfisbreytingar.
Þá þótti gott að leita til hennar
um ýmis mál, enda var hún vel
að sér í skattalögum, kunni til
hlítar verklag við meðferð mála
og var ávallt jákvæð og elsku-
leg.
Hanna setti svip sinn á starfs-
stöðina og var hrókur alls fagn-
aðar. Það var engin lognmolla
þar sem Hanna var. Hún stóð
fyrir upplestri í kaffitímum og
var ávallt forsöngvarinn í af-
mælissöngnum. Þá er minnis-
stætt þegar hún var sögumaður
í leikþætti á árshátíð starfs-
mannafélagsins haustið 2014.
Þó að Hanna hafi formlega
látið af störfum hjá Ríkisskatt-
stjóra við lögboðinn aldur var
hún enn ung í anda. Hanna var
reynslumikill starfsmaður og
löngu fyrir lögboðin starfslok
var ljóst að slæmt yrði að missa
hana. Gekk það svo að hún
sinnti störfum áfram sem tíma-
vinnumaður fram á sumarið
2015 og kom svo aftur til hluta-
starfa við framtalsannir í mars
2017.
Margréti Eiri, fjölskyldu og
vinum Hönnu eru færðar inni-
legar samúðarkveðjur frá sam-
starfsfélögum á einstaklings-
sviði Ríkisskattstjóra.
Helgi Guðnason.
Sigurveig Hanna
Eiríksdóttir
Sálm. 16.1-2
biblian.is
Varðveit mig, Guð,
því að hjá þér leita
ég hælis. Ég segi
við Drottin: „Þú ert
Drottinn minn, ég
á engin gæði nema
þig.”
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SVANHILDUR SIGURGEIRSDÓTTIR
Litluvöllum 16, Grindavík,
lést þann 8. ágúst.
Útför hennar fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
fimmtudaginn 15. ágúst klukkan 13.00.
Blóm og kransar afþökkuð en þeim sem vilja minnast hennar er
vinsamlega bent á að láta hjúkrunarheimilið Víðihlíð í Grindavík
njóta þess.
Margrét og Hermann
María
Signhild og Stefán
Ómar og Júlía
og fjölskyldur
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
ARNAR PÁLMASON
frá Ísafirði,
lést á krabbameinsdeild Landspítala
7. ágúst. Útför fer fram frá Fossvogskirkju
föstudaginn 16. ágúst klukkan 15.
Blóm og skrautgjafir eru vinsamlega afþökkuð.
Kristín Ólafsdóttir
Ólafur Ernir Arnarsson Einar Atli Arnarsson
Ástkær eiginmaður minn,
BIRGIR SIGURÐSSON
rithöfundur,
er látinn.
Elsa Vestmann Stefánsdóttir
og fjölskylda
Ástkær eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, bróðir og sonur,
EINAR ÓLI RÚNARSSON
sem lést 6. ágúst, verður jarðsunginn frá
Egilsstaðakirkju fimmtudaginn 15. ágúst
klukkan 13.
Blóm og kransar afþökkuð en þeir sem vildu minnast hans er
bent á reikn.: 305 13 200075, kt. 231164-4059.
Helga Jónsdóttir
Ársæll Ómar Einarsson
Ásberg Logi Einarsson
Ármann Örn Einarsson Nikolína Sól Sigurðardóttir
Ágúst Þór Einarsson Jón Geir Ásgeirsson
Ása Heiður og fjölskylda
Arna Rún og fjölskylda
Jónína Sigrún Einarsdóttir Guðmundur Agnarsson
Rúnar Pálsson
Þann 2. ágúst var
elskuleg tengda-
móðir mín lögð til
hinstu hvílu. Það eru rúm 36 ár
síðan ég kom fyrst á Túngötuna til
Óla og Báru með Óla Fjalari syni
þeirra, þá 17 ára stelpa. Leiðir
okkar hafa legið saman síðan þá,
allan þann tíma hefur Bára alltaf
verið mér einstaklega góð.
Það sem ég tók fyrst eftir á
heimilinu var hvað þau hjónin
gengu samhent til allra verka
hvort sem það voru heimilisstörf
eða annað sem þurfti að gera. Ef
þurfti að mála veggi eða jafnvel
byggja hús þá voru þau fyrst til að
bjóða fram aðstoð sína sem oft var
vel þegin.
Á Túngötunni var alltaf líf og
fjör, fólk að koma og fara allan
daginn enda fjölskyldan stór.
Tengdamamma fylgdist alltaf vel
með sínu fólki og bar mikla um-
hyggju fyrir sínum. Til hennar var
hringt til að fá fréttir af stórfjöl-
skyldunni og öll góðu ráðin við
hinum ýmsu málum.
Bára sat aldrei auðum höndum
og ef hún átti lausa stund var hún
nýtt til að sinna einhverju hand-
verki. Hún var mikil listakona
bæði á tré og annan efnivið. Hún
Bára
Guðmundsdóttir
✝ Bára Guð-mundsdóttir
fæddist 3. sept-
ember 1936. Hún
andaðist 24. júlí
2019.
Útförin hefur
farið fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu.
sagaði út hina ýmsu
muni, renndi lampa
og efniðvið í forláta
ruggustól sem hún
smíðaði. Hún smíð-
aði dúkkurúm og dó-
takistur fyrir börnin
í fjölskyldunni og
allt dýrmæta jóla-
skrautið sem prýðir
hvert heimili í fjöl-
skyldunni. Síðustu
árin saumaði hún
mikið út og væri hægt að halda
stóra listasýningu með verkum
hennar.
Þegar við komum í heimsókn
austur var alltaf notalegt að setj-
ast niður við eldhúsborðið að
kvöldi þegar heimilið var komið í
ró og spjalla um heima og geima,
stundum langt fram á nótt.
Þau mæðgin áttu ótrúlega gott
og fallegt samband alla tíð. Þau
voru um margt lík, bæði miklir
grúskarar og gátu fundið lausnir á
flestum málum. Það leið aldrei
langur tími frá því að þau hittust
og þangað til þau voru farin að
brasa eitthvað saman, gera við
eitthvað sem hafði bilað, laga eitt-
hvað sem þurfti að laga eða smíða
eitthvað nýtt. Það var alltaf gam-
an að fylgjast með þeim þegar þau
voru að ræða saman um hvernig
best væri að gera hlutina og hjálp-
uðust svo að við að vinna verkin.
Elsku tengdamamma það er
huggun harmi gegn að nú eruð þið
sameinuð aftur á nýjum stað.
Takk fyrir allt.
Blessuð sé minning þín.
Anna Kristín.