Úti - 15.12.1931, Qupperneq 17

Ú T I
15
að snúa við aftur og komast sem fyrst
niður af jöklinum. Þetta gerðum við og
gekk nú alt vel til að byrja með, því við
röktum gömlu slóðina og alt var und-
an fæti. Þegar við nálguðumst brúnina,
sendum við 4 menn á undan til að kanna
leiðina, svo að við þyrftum ekki að draga
sleðann upp aftur, ef ekki yrði liægt að
komast þarna niður. Það revndist líka
vel i*árðið, því þrisvar úrðuiii víð áð reyna
fýrir ökkur á þennáú líátt, áður en við
fúiKÍnm stað. að'komast líiðtjrí á.
Við urðum fegnir. þdgar við koinumst
Mður af jökliiíúiW, ckkí síst, þ’egar við sá-
úiii snarbratta skriðjökulröúdina, svo að
segja óslitna vestur undir Hafrafell. Hjer
skildum við sleðann éftir og kvöddum
Itánif með ferföldú húrra. Þó við værum
komnir niður af sjálfum jöklinum, vor-
um við ekki alveg komiiir í tjaldstað enn,
því nú tók við öldúmyndaður jökulruðn-
ingur, leir, möl og grjót hváð innan um
annað, en jökull víða undir. Þetta var
alt svo laust í sjer, að maður karð að gæta
sín í hverju spori. Kl. (I um kvöldið höfð-
um við loks fundið tjaldstað á jafnsljettu
niðri í Flosaskarði. Þá voru liðnir 24 tím-
ar frá því við feldum tjöldin við Hvítár-
vatn, og við höfðum ekki sofið i rúmlega
30 tíma. Allir voru þó kátir og ánægðir
og matarlystin reyndisí j besta lagi, en
eftir rklukkustund vorum • viíS; fillir sofn-
aðir. i fjBunifc :ií)Iövti uisq ua ,'iæú
(r'fV:ið vöknuðúin ékkFfyr éh á liádegi á
fimtudaginn. I’á-þvöðum Við okkur og
bdrðiiðúirfoög flýttum okkur svö af stað.
Var það livorutveggja; að þarna var held-
úr óvifetlegt, og svó liítt, að((Við cétluðum
aðsftofmasf niður iað Kaliiiáiistungu uni
kvoldið.!Við gengum nú útí,(feftir Flosa-
skarði eins og leið liggur, yfir sanda,
hrann, léirflatir og grjótbryggi, uns við
komum á lirvgg þann, er lokar skarðinu
að vestan og' sáum til mannabygða. Rjett
fyrir neðan hrygginn fundum við gras-
flöt við læk. Þar reistum við tvö tjöld og
hituðum mat. Þá var kl. um 5. Kl. 7 lögð-
um við aftur af stað, og segir ekki af
ferðum okkar fyr en við komum að Kal-
manstungu kl. 10 um kvöldið. Þar feng-
um við liinar höfðinglegustu móttökur.
Næstu tvær nætur lágum við skamt fyr-
ir neðan Kalmanstungu. Á föstudaginn
fóru tveir okkar niður að Húsáfelli til að
sækja matvæli, er við liöfðum sent þang-
að áður en við fórum af stað, en þar eð
enginn simi er á Húsafelli, urðum við að
senda aðra tvo niður að Gilsbakka, til
að senda skeyti til aéttingja og vina.
Nú var ínerkíTégasta liluta ferðarinnar
lokið, og skal |iví farið fljótt vfir sögu
úr þessu.
Á laugardagskvöldið tókum við okkur
úpp og fórum upp að Surtshelli. Sunnu-
dag og mánudag unnum við að þvi, að
hlaða upp hraungjótur í Hallmundar-
hraiini. Borgfirskir bændur missa árlega
mikið fje í gjótur þessar, og höfðu þeir
mælst til þess, að við lijálpuðum þeim
til að hlaða upp eittlivað af gjótunum
ef við yrðum þarna á ferð. Kalmans-
tungubræður ljeðu okkur verkfæri, og
sendu okkur mann fyrri daginn til þess
að vísa okkur á hættusvæðið. Við lilóð-
um upp rúmlega 60 gjótur og fund-
uiii bein í nokkrum þeirra. Á meðan við
vorum þárna skoðuðum við Surtslielli
og Stefánshelli. Surtshellir er svo þektur,
að jeg ætla ekki að lýsa honum, en
Stéfánshellir, sem er þar skamt frá, er
tiltölulega nýfundinn og því lítt þektur,
en liann er ekki síður skoðunarverður en
liinn. Hann er allstór. en miklu greiðfær-
ari eii Surtshellir, þvi gólfið er víða renni-
sljett. Dropsteinsmyhdánir eru víða
fallegar i honum. Einn hluti lians er
hreinasta völundarliús að lögun og því
vandrataður fyrir ókunnuga. Við gátum
ekki skoðað allan hellinn, þvi við rjeð-
umst í það að mæla liann upp, en tíminn
var orðinn svo naumur, að við gátum
ekki mælt nema títið eitt mcira en völ-
undarliúsið. Af þessum ástæðum birtum
við ekki kort af hellinum, og við höfum