Úti - 15.12.1931, Page 41

Ú T I
39
lielst ekki lægra en svo, að sá, sem að
verkinu vinnur þurfi sem minst að lúta.
Síðan er fjölin skrúfuð föst með tveim
„þvingum“, sjá m. bls. . . og höfð við
liorn borðsins eða við mitt borðið út við
rönd þess. Hætt er við þvi að „þvingurn-
ar“ merji fjölina, nema þess sje gætt að
bafa samanbrottinn pappa á milli. Sje
nú teikningin mörkuð á fjölina og bún
orðin stöðug, má byrja á skurðinum, og
eru þá útlinur myndarinnar skornar með
kröppum járnum og flöturinn utan
myndarinnar síðan skorin niður bæfilega
djúpt eftir því bve myndin á að vera há.
úá fyrst skal byrja á þvi að forma alla
myndina lauslega, og að því loknu taka
fvrir livern liluta hennar og hreinskera
liann.
Við frístandandi manna- og' dýramynd-
ir má einnig komast af með þessar
„þvingur“, en þá þarf efnið að skrúfast
vel á sterka fjöl, sem „þvingurnar“ eru
síðan spentar á. Annars er sjerstakt
verkfæri mikið notað við slíkar myndir,
en það er skrúfa, sem gengur í gegnum
borðplötuna (Tiscbpl.) upp í stykkið
sem vinna á, sjá m. bls.. .. Skrúfur þess-
ar eru einfaldar mjög, og mun liögum
mönnum á járn veitast auðvelt að smíða
þær. Lengd þeirra er frá 18—25 cm. Sje
aftur á móti um mjög smáar myndir að
ræða, t. d. frá 5—20 cm. má vel vinna
þær í höndunum.
Bygging og val viðfangsefna.
Þegar eittbvað ákveðið er tekið sem
fyrirmynd úr náttúrunni eða daglegu lífi,
þá er nauðsynlegt áður en verkið er liaf-
ið, að gera sjer grein fyrir þvi, að form-
ið, sem er ætlað fyrir útskurðinn, sje lag-
að eftir því, live mörg járn eru fyrir
hendi, og livernig gerð þeirra er, að öðr-