Fréttablaðið - 08.11.2019, Side 18

Fólk er kynningarblað sem býður auglýsendum
að kynna vörur og þjónustu í formi viðtala og
umfjallana. Í blaðinu er einnig hefðbundið rit-
stjórnarefni. Blaðið fylgir Fréttablaðinu daglega.
Umsjónarmenn efnis: Elín Albertsdóttir, elin@frettabladid.is, s. 550 5761 | Hjördís Erna
Þorgeirsdóttir | hjordiserna@frettabladid.is s. 550 5767 | Oddur Freyr Þorsteinsson, oddurfreyr@
frettabladid.is s. 550 57686 | Sandra Guðrún Guðmundsdóttir, sandragudrun@frettabladid.is, s.
550 5762 | Þórdís Lilja Gunnarsdóttir, thordisg@frettabladid.is, s. 550 5768
Útgefandi:
Torg ehf
Ábyrgðarmaður:
Jóhanna Helga
Viðarsdóttir
Sölumenn: Arnar Magnússon, arnarm@frettabladid.is, s. 550 5652, Atli Bergmann, atli@frettabladid.is, s. 550 5657,
Jón Ívar Vilhelmsson, jonivar@frettabladid.is, s. 550 5654, Jóhann Waage, johannwaage@frettabladid.is, s. 550 5656,
Ruth Bergsdóttir, ruth@frettabladid.is, s. 694 4103,
Stóra lygin er sú að fólk breytist. Við erum alltaf sama fólkið. Það er oft mikill
slagur hjá fólki, þegar gengið hefur
á ýmsu, að telja sér trú um að það
sé breytt og öðruvísi en því miður
er hljómurinn í því oftast holur,“
segir tónlistarmaðurinn Sváfnir
Sigurðarson sem í sumar söng sig
inn að innstu hjartarótum lands-
manna í lagi sínu Fólk breytist.
„Ég lagði svo sem ekki upp með
að lagið segði ákveðna sögu sem
ætti sér upphaf og endi og hef mest
gaman af að búa til lög með svip-
myndum sem hlustendur geta fyllt
út í sjálfir. Fólk virðist hins vegar
vera sérstaklega duglegt að fylla út
í skilning sinn á Fólk breytist. Ég
hef fengið kveðjur og þakkir fyrir
lagið úr ýmsum áttum og sumir
segjast hafa farið að gráta við
hlustun á því. Mér þykir auðvitað
ánægjulegt að fá slík viðbrögð og
það er gefandi þegar lög manns
halda áfram að stækka, þroskast
og þróast eftir að maður gefur
lögin frá sér,“ segir Sváfnir.
Í Fólk breytist segir: „Ég sé það,
ég sé það núna; ég hefði getað verið
svo miklu betri við þig.“
„Lagið er alls ekki speglun á
eigin sálarlífi en auðvitað hefði
ég sjálfur getað verið svo miklu
betri. Maður nýtir alltaf eða ýkir
sína eigin reynslu eða annarra í
lagasmíðarnar en ég lít ekki á þær
sem sálfræðitíma á milli mín og
þjóðarinnar. Þetta er eins og að
fara til miðils sem segir: „Þú þarft
að hætta að vera svona stressaður.“
Það eru sannindi sem eiga við alla;
allir stressaðir að einhverju marki
og gætu líka orðið betri. Þetta er
því ekki djúpvitur speki heldur
tímalausar staðreyndir sem fólk
tengir við og vekja það til umhugs-
unar. Það velta svo margir fyrir
sér hvernig þeir hefðu getað gert
hlutina öðruvísi þegar þeir líta um
öxl og það er sammannlegt að vera
hvað vitrust þegar við lítum í bak-
sýnisspegilinn.“
Hamingjuríkt líf í hálfa öld
Sváfnir er fæddur og uppalinn á
gangstéttarhellu í Kópavogi, eins
og hann segir sjálfur frá. Í sumar
hafði hann lifað í hálfa öld. Beðinn
um að líta í eigin baksýnisspegil
segir hann:
„Ég sé frekar gott og hamingju-
ríkt líf en líka nokkur glötuð
tækifæri til að hafa ekki gert meiri
músík. Ég held að tónlistarsköp-
unin hafi látið bíða eftir sér því ég
er meira skapandi nú en áður og
hef þurft að taka út meiri þroska
og kjark til að komast á þann
stað sem ég er á nú,“ segir Sváfnir
sem er rétt að byrja og ætlar svo
sannarlega að láta meira að sér
kveða í framtíðinni.
„Ég hef sýslað við músík og
þjónað tónlistargyðjunni síðan
ég man eftir mér. Ég er háður tón-
list eins og fíkill þótt í seinni tíð
hafi ég tekið enn fastar utan um
sköpunarþráðinn,“ segir Sváfnir
sem áður var í hljómsveitunum
Kol og Mönnum ársins, en báðar
sveitirnar gáfu út plötur.
Sváfnir er nú langt kominn með
sólóplötu númer tvö en sú fyrsta,
Loforð um nýjan dag, kom út árið
2016.
„Sólóplöturnar eiga sér ólíkan
aðdraganda. Um áramótin 2016
setti ég af stað loftstein með því
að tilkynna fólki að ég ætlaði að
gefa út plötu og sannfærði sjálfan
mig um að á einu ári væri hægt
að semja tónlist, æfa hana með
hljómsveit, taka upp plötu og
gefa hana út, og það tókst. Ég sem
ágætlega undir pressu, set hlutina
af stað og þegar tíminn nálgast
bretti ég upp ermar og klára,“ segir
Sváfnir en nýju plötuna segir hann
vera sjálfstæða skepnu sem láti
hafa fyrir sér.
„Sum lögin fæðast bráðþroska
og leka hálf tilbúin úr hljóðfær-
unum á meðan önnur kosta meira
nostur,“ segir Sváfnir sem spilar á
gítar og píanó og semur öll lög og
texta sjálfur.
„Ég hef aldrei farið í tónlistar-
skóla en lært af góðu fólki á langri
leið. Síðustu ár hef ég sungið meira
því til að byrja með fékk ég miður
góða dóma sem söngvari. Ég
þrjóskaðist samt við, hélt ótrauður
áfram og syng orðið betur í dag.“
Sat fyrir kvonfanginu sínu
Sváfnir er þriggja barna faðir og
þriggja barna afi.
„Það er tilgangur lífsins að eign-
ast börn og enn æðri tilgangur lífs-
ins að eignast barnabörn; þau eru
fullkomnar verur og hamingju-
boltar. Þetta er mósaík-fjölskylda
eins og gengur og gerist, við hjónin
komum færandi hendi hvort með
sína stelpuna og eignuðust svo
strák saman,“ segir Sváfnir sem
varð ástfanginn af eiginkonunni
Erlu Vilhjálmsdóttur á Kópavogs-
hæli þar sem þau unnu saman fyrir
23 árum.
„Ég tók strax eftir fallegu
stúlkunni Erlu og fann að ég varð
að kynnast henni betur. Því sat ég
fyrir henni og gerði mér upp ferðir
til að verða á vegi hennar á hælinu.
Á þessum tíma reykti ég og vissi að
hún þurfti að fara ákveðna leið þar
sem ég gat stillt mér upp og reyndi
að standa vörpulegur og teinréttur
í baki þegar hún gekk fram hjá.
Mér tókst greinilega vel upp og
þótt hún hafi nú ekki beint stokkið
í fangið á mér þá vann ég hjarta
hennar hægt en örugglega,“ segir
Sváfnir og er þá inntur eftir því
hvaða mann hann hafi að geyma.
„Ég er svolítill sveimhugi og á
það til að missa athyglina út um
allt. Ég er líka góður vinur vina
minna og traustur og tryggur
mínum. Mér er sagt að ég sé
húmor isti og finnst ótrúlega
gaman að vera í góðra vina hópi og
vinna með góðu fólki að góðum og
fallegum málum,“ segir Sváfnir og
heldur áfram: „Ég tek líka strætó í
vinnuna eða hjóla og bíð spenntur
eftir borgarlínunni.“
Spurður hvort Erla sé honum
innblástur í tónlistar- og textagerð
svarar Sváfnir:
„Já, hún kveikir í mér melódíur
og ljóð, hvort sem hún veit það eða
ekki. Það þýðir samt ekki að öll
lögin séu um hana eða mig; maður
þarf líka að vera sögumaður um
aðra því fólk er svo skemmtilegt,“
segir Sváfnir, alltaf sá sami.
„Ég hef auðvitað ekkert breyst
og dapurlega niðurstaðan er sú
að fólk breytist ekki mikið. Það
þroskast og lærir. Sjálfur er ég svo
alltaf að reyna að vera enn betri
við konuna mína en það gengur
svona og svona. Ég er þó ekki að
semja lög um okkur hjónin heldur
er það staðreynd að við þurfum öll
að verða betri,“ segir hann og hlær.
Uppalinn í Kópavogsleikhúsi
Í dagvinnunni er Sváfnir markaðs-
fulltrúi í Þjóðleikhúsinu.
„Ég hef yndi af því að starfa að
markaðs- og kynningarmálum
fyrir listastofnanir og var áður hjá
Sinfóníunni og í Borgarleikhúsinu.
Með fullri virðingu fyrir skemmti-
legri vinnu á auglýsingastofu
hefur það ekki slegið sama tón hjá
mér að vinna fyrir framleiðendur
súkkulaðis og bílaumboðin. Efni-
viðurinn er ekki jafn lifandi og í
listum,“ segir Sváfnir sem kann vel
við sig í leikhúsinu.
„Ég er skilgetið afkvæmi Leik-
félags Kópavogs og var alinn upp
á 5. til 8. bekk Gamla Kópavogs-
leikhússins því mamma mín og
pabbi voru þungavigtarkraftar
í leikfélaginu og einn bræðra
minna lengi vel formaður og
skipuleggjandi þess. Þar var ég
fenginn til að semja tónlist við
tvö leikverk og það finnst mér
ótrúlega heillandi vinna sem mér
verður vonandi aftur falin síðar,“
segir Sváfnir en foreldrar hans eru
Helga Harðardóttir og Sigurður
Grétar Guðmundsson heitinn sem
einnig skrifaði dálkinn Lagna-
fréttir í Morgunblaðið í árafjöld.
Umræddur bróðir hans er Hörður
Sigurðarson, framkvæmdastjóri
Bandalags íslenskra leikfélaga.
„Það er því engin furða að ég
finni mig vel í Þjóðleikhúsinu,
þeim frábæra vinnustað. Hér hefur
starfsánægja aldrei mælst hærri
og hér starfar samstilltur hópur
góðs fólks,“ segir markaðsstjórinn
Sváfnir sem kveðst ómögulegur í
að markaðssetja sjálfan sig.
„Það hefur tekið mig tíma að
standa með eigin verkum þótt ég
sé alltaf stoltur af þeim. Það fer
mér ekki vel að tala um eigið ágæti,
en óskastaðan væri vitaskuld að
spila meira opinberlega,“ segir
Sváfnir sem er þekktur fyrir stór-
kostlega tónleika með hljómsveit
sinni Sváfnismönnum.
„Ef tónlistarhátíð eða viðburða-
stjórar ramba á þetta viðtal er ég
í símaskránni og heldur betur til.
Það toppar ekkert að spila eigið
efni fyrir þá sem hlusta. Ég er
búinn með kráarspilamennskuna
og get ekki hugsað mér lengur að
syngja gamla slagara fyrir mis-
drukkið fólk um nætur. Það var
vissulega góð reynsla og æfing
en það kemur að því að það gefur
manni ekkert lengur og hættir
að vera spennandi. Það er líka
einmanalegt að spila einn en
óhjákvæmilega verður til kær-
leikur á milli manna sem spila
saman músík. Þeir opna hjörtu
sín og treysta hver öðrum í mikilli
sköpun og það er ekkert sem
jafnast á við það,“ segir Sváfnir
um tónlistina sem er hans stóra
ástríða í lífinu.
„Tónlistin er líka mikill örlaga-
valdur því ég hef kynnst svo
mörgu góðu fólki í gegnum músík.
Tónlistin er stétt góðra manna og
kvenna. Í íslensku tónlistarlífi er
svo mikið af góðu og jákvæðu fólki
sem er tilbúið að leggja mikið á sig
til að aðrir geti komið sínu sköp-
unarverki áleiðis.“
Sváfnir er hissa á viðtökunum
sem nýju tónsmíðarnar hans hafa
fengið að undanförnu. Á dögunum
kom út lagið Fer sem fer og rauk
beint á vinsældalista.
„Það kom ekki á óvart að Fer
sem fer næði vinsældum því það
er meiri smellur í sjálfu sér. Fólk
breytist er hins vegar ekki dæmi-
gerður smellur en fólk er kannski
miklu minna dæmigert en maður
heldur. Það er ótrúlega magnað
að upplifa viðtökurnar og miklu
meiri verðlaun en stefgjöld þótt
þau séu ótrúlega fín líka,“ segir
Sváfnir sæll.
Í Fer sem fer fékk hann leikar-
ann Theódór Júlíusson til að leika
mann af allt öðru kaliberi í mynd-
bandi við lagið.
„Hugmyndin að laginu kviknaði
út frá þeirri staðreynd að það
eiga allir einn vin eða kunn-
ingja sem þeir máta sig við. Þessi
vinur er alltaf aðeins meira töff
og einu kaliberi ofar. Það sprettur
af einhverju óöryggi. Ég er með
ákveðinn mann í huga en get því
miður ekki sagt frá því hver hann
er og tek það leyndarmál með mér
í gröfina,“ segir Sváfnir og hlær.
Þórdís Lilja
Gunnarsdóttir
thordisg@frettabladid.is
Ég hef
fengið
kveðjur
og þakkir
fyrir lagið
og sumir
segjast
hafa farið
að gráta.
Ég lít þó
ekki á laga-
smíðarnar
sem sál-
fræðitíma
á milli mín
og þjóðar-
innar.
Framhald af forsíðu ➛
Sváfnir segir
alltaf eins, rétt
eins og fjöllin,
og konuna sína
kveikja í sér
melódíur og
ljóð. FRÉTTABLAÐ-
IÐ/SIGTRYGGUR ARI
2 KYNNINGARBLAÐ FÓLK 8 . N ÓV E M B E R 2 0 1 9 F Ö S T U DAG U R
0
8
-1
1
-2
0
1
9

0
5
:1
6
F
B
0
4
0
s
_
P
0
2
6
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
4
0
s
_
P
0
2
3
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
4
0
s
_
P
0
1
5
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
4
0
s
_
P
0
1
8
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
2
4
2
F
-F
F
B
4
2
4
2
F
-F
E
7
8
2
4
2
F
-F
D
3
C
2
4
2
F
-F
C
0
0
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
6
A

F
B
0
4
0
s
_
7
_
1
1
_
2
0
1
9
C
M
Y
K