Hlynur - 15.08.1966, Blaðsíða 11

PISTILL
MANAÐARINS
En æsir urðu illa við hvarf Iðunn-
ar, ok gerðust þeir brátt hárir ok
gamlir. Þá áttu þeir æsir þing, ok
spyrr hverr annan, hvat síðast vissi
til Iðunnar, en þat var sét síðast,
at hon gekk út ór Ásgarði með Loka.
Þá var Loki tekinn ok færðr á þing-
it, ok var honum heitit bana eða
píslum. En er hann varð hræddr, þa
kvaðst hann mundu sækja eftir Ið-
unni í Jötunheima, ef Freyja vill ljá
honum valshams, er hon á.
Ok er hann fær valshaminn, flýgr
hann norðr í Jötunheima ok kemr
einn dag til Þjaza jötuns. Var hann
róinn á sæ, en Iðunn var ein heima.
Brá Loki henni í hnotarlíki ok hafði
í klóm sér ok flýgr sem mest. En er
Þjazi kom heim ok saknar Iðunnar,
tekr hann arnarhaminn ok flýgr
eftir Loka, ok dró arnsúg í flugnum.
En er æsirnir sá, er valrinn flaug
með hnotina ok hvar örninn flaug,
þá gengu þeir út undir Ásgarð ok
báru þannig byrðar af lokarspánum.
Ok er valrinn flaug inn of borgina,
lét hann fallast niðr við borgarvegg-
inn. Þá slógu æsirnir eldi í lokar-
spánuna, en örninn mátti eigi stöðva
sik, er hann missti valsins. Laust þá
eldinum í fiðri arnarins, ok tók af
fluginn. Þá váru æsirnir nær ok
drápu Þjaza jötun fyrir innan ás-
grindr, ok er þat víg allfrægt.
En Skaði, dóttir Þjaza jötuns, tók
hjálm ok brynju ok öll hervápn ok
ferr til Ásgarðs at hefna föður síns.
En æsir buðu henni sætt ok yfir-
bætr ok it fyrsta, at hon skal kjósa
sér mann af ásum ok kjósa at fótum
ok sjá ekki fleira af.
Þá sá hon eins manns fætr fork-
unnarfagra ok mælti: „Þenna kýs
ek. Fátt mun ljótt á Baldri“.
En þat var Njörðr ór Nóatúnum.
Þat hafði hon ok í sættargerð
sinni, at æsir skyldu þat gera, er
hon hugði, at þeir skyldu eigi mega,
at hlægja hana. Þá gerði Loki þat,
at hann batt um skegg geitar nökk-
urrar ok öðrum enda um hreðjar
sér, ok létu þau ýmsi eftir ok
skrækði hvárt tveggja hátt. Þá lét
Loki fallast í kné Skaða, ok þá hló
hon. Var þá ger sætt af ásanna
hendi við hana.
(Úr Skáldskaparmálum Snorra
Sturlusonar).
bóta. Því lengur sem þið trassið já-
kvæðar gerðir, þeim mun róttækari
verða aðgerðirnar að vera. Það eru
með öðrum orðum ekki til afsakanir
fyrir félög, sem alltaf eiga í erfið-
leikum. Þeim standa til boða ráð-
leggingar og aðstoð. En til eru þau
félög, sem ekki þora að horfast í
augu við erfiðleikana. Á þetta ekki
sízt við, þegar um það er að ræða,
að mynda þurfi stærra félag með
sameiningu. Um þessi félög er það
að segja, að þau eru ekki aðeins
umhverfi sínu og aðstandendum,
heldur og samvinnuhreyfingunni
allri til byrði“.
í greininni í Andels Bladet segir
síðan, að þarna sé vikið að hinu al-
varlegasta vandamáli, sem stafi af
íhaldssemi Englendinga. Skyldi víð-
ar vera pottur brotinn?
HLYNUR 11