Hlynur - 15.02.1975, Blaðsíða 5

sem geta sagt frá og eiginlega
skilyrði, að þeir láti ekki sann-
leikann flækjast fyrir sér. Sjáið
Þið til ,það er miklu betra að frá-
sögnin sé 99% lygi og góð, heldur
en sönn og leiðinleg.
*— Á hvernig rútu er vinsælast
að vera?
— Ja, það er misjafnt. Yfirleitt
vilja yngri menn sem eru að byrja,
vera á óreglulegum rútum og þá
síá sig sem mest um. En svo fara
aienn heldur að velja fsistar leiðir
°g eru þá venjulega lengi á sama
skipi. Nú, og svo vilja menn fara
1 land þegar þeir reskjast.
— En er -þá hægt að skoða sig
um í höfn?
— Já, blessaður það er yfirleitt
neegur tími til þess. Annars er
hæfilegt stopp eins lengi og end-
ist í pyngjunni. Stundum er farið
eittJhvað að skoða sig um en það
er líka mikið farið á búllur Og
svo auðvitað litið á stúlkur. Ég
skal segja ykkur strákar, að þeim
finnst ekkert að því píunum þó
farmenn hraði sér ekki um borð.
Én svona í alvöru talað þá held
ág að farmönnum verði ekki minna
úr peningum en öðrum. Það er jú
slarkað í einn og einn dag, en svo
er engu eytt þess á milli. Kaupið
er mjög þokkalegt og 30% af þvi
i erlendum gjaldeyri. Yfirvinna er
alltaf nokkur þó hún sé mest á
frysti- og oliuskipum.
— Eru nokkur fríðindi?
— Það er náttúrlega, að menn
geta keypt mikið fyrir heimilið og
smá hlutir eru yfirleitt ekki toll-
aðir. En tollararnir eru hins vegar
mjög harðir með vin, tóbak og
matvöru.
— Hvert er þitt starf um borð?
— Ég er bátsmaður en það er
hánast verkstjóri á dekki og sem
vinnur öll almenn störf. Þið ætt-
u<5 annars að koma með strákar,
-Það er enginn það lélegur að ekki
sé hægt að nota hann eitthvað.
En nú gerumst við órólegir og
viljum sem minnst ræða sjó-
mennskuhæfileika okkar. Eirikur
vill líka ólmur kynna okkur fyrir
skartgripunum um borð eins og
Þann orðaði það. Skartgripirnir
reyndust átján karata, fyrirgefið
tvaer átján ára hnátur, þær Guð-
rún Björt Zophóníasdóttir og Guð-
rún Ásta Kristinsdóttir. Penninn
Þefst þegar á loft og...
— Hafið þið verið lengi til sjós?
— Við erum búnar að vera rúm-
Arnór Gíslason skipstjóri.
an mánuð, erum að leggja af stað
í annan túrinn okkar.
— Og hvernig líkar ykkur?
— Æ, þetta var hálf lásý fyrst
en núna likar okkur ágætlega. Við
vorum sjóveikar í tvo fyrstu dag-
ana en höfum síðan verið stál-
hraustar.
— Af hverju fóruð þið á sjó?
— Við unnum í sumar við bygg-
ingu SÍS í Sundahöfn. Aðallega
keyrðum við dráttarvélar og flutt-
um timbur. Það fannst öllum voða
asnalegt og kunningjarnir trúðu
okkur ekki þegar við sögðumst
vera byggingarverkamenn. En svo
finnst öllum allt í lagi þegar okk-
ur datt í hug að breyta til og fór-
um til sjós.
— Hvað gerið Þið um borð?
— Við erum messar, skúrum og
þvoum upp og allt svoleiðis. Þegar
við erum ekki að vinna þá sofum
við eða sitjum niðri í messa og
kjöftum við strákana. Guðrún
Björt: Svo er ég að prjóna hvítan
trefil.
— Hvað gerðuð þið í höfnum?
— Við sigldum á Rotterdam og
Hull. 1 Rotterdam skoðuðum við
„Mastrið" sem er geysihár sjón-
varps- og útvarpsturn. Svo fórum
við á bjórstofur og auðvitað í búð-
ir og keyptum föt á flesta í fjöl-
skyldunni.
— Ekki hafið þið farið á alla þá
staði sem strákarnir fóru?
Nú kemur smá pískur og hlátur-
gusur, svo: Júhú, reyndar fórum
við á eitt svoleiðis. Við fengum
meira að segja heimilisfangið hjá
einni og getur vel verið að við
skrifum henni.
— Og hver eru svo framtíðar-
áformin?
— Það er alit óákveðið. Það er
HLYNUR5