Hlynur - 15.02.1975, Blaðsíða 7

Harry Frederiksen
f.15.3 1913 d.2.2.1975
Nokkur kveðjuorð frá Starfs-
mannafélagi S.Í.S. á Akureyri,
flutt á árshátíð þess 22. febrúar
1975.
Skjótt hefir skapanorn
skjómanum beitt.
Þrátt fyrir vilja vorn
verður . ei breytt,
lögmálum lífsins hér,
lúta, sem hljótum vér.
Lúf vort og leikur er
ljósblik sem eitt.
R.ökkvar vorn hugarheim
harmanna ský.
Kennum vér klökkvahreim
kliðinum í.
Senn Þegar sólin hlý
sindrar um jörð á ný,
skugga vér skynjum í
skininu ;því.
Ég má segja, að oss setti öll
hljóð, þegar vér, að morgni þess
3. þ. m., fengum þá frétt að Harry
Frederiksen, framkvæmdastjóri
Iðnaðardeildar SlS, hefði látist
snögglega daginn áður. Hann hafði
fyrir nokkrum dögum dvalist hér
'hieðal vor og kvatt oss, glaður og
i’eifur, að vanda, með gamanmál
á vörum og Þrungin þeirri lífs-
gleði, sem honum jafnan fylgdi.
Svo skjótt getur skini brugðið og
hið ljúfasta líf breyst í dýpstu
sorg.
Harry Frederiksen var fæddur í
Reykjavík þann 15. mars 1913 og
Því tæpra 62 ára, er hann lést.
Aðeins 14 ára gamall réðst hann
tii starfa hjá Sambandi ísl. sam-
vinnufélaga og þar vann hann allt
sitt ævistarf. Hann starfaði fyrst
í hinum ýmsu deildum Sambands-
ins, heima og eriendis, en þegar
iðnaðurinn var gerður að sérstakri
deiid, árið 1949, réðst hann fram-
kvæmdastjóri hinnar nýju deildar
og gengdi því starfi, að mestu ó-
slitið síðan. Þá átti hann einnig
um langt árabil sæti í fram-
kvæmdastjórn Sambandsins, var
formaður Vinnumálasambands
þess frá 1955 þar til fyrir um tveim
árum, og til fjölda annarra trún-
aðarstarfa var hann kvaddur á
vegum samvinnusamtakanna.
Sem framkvæmdastjóri Iðnaðar-
deildar, kom það i hans hlut, að
skipuleggja og annast þá miklu
uppbyggingu, verksmiðjanna hér
á Akureyri, sem vér öli höfum
orðið vitni að, og vakið hefir al-
þjóðar athygli. Gekk hann að því
starfi af mikilli djörfung, en jafn-
framt Þó þeirri fyrirhyggju, að
starfsemi verksmiðjanna má nú
telja einn traustasta hornstein
atvinnulífsins í þessum bæ. Naut
hann Þar til fyllsta trúnaðar og
atfylgis verksmiðjustjóranna allra,
sem mér er síst að skapi að draga
úr, og ég vissi að hann einnig
kunni vel að meta. Fyrir honum
var uppbygging iðnaðarins, ekki
aðeins hér á Akureyri, heldur í
landinu öllu, hugsjón, sem hann
gekk ótrauður til starfa fyrir og
lagði allt sitt lið.
En hann kom einnig viðar við.
Ungur gekk hann í raðir íþrótta-
hreyfingarinnar og var um ára-
bil meðal vöskustu knattspyrnu-
manna Reykjavíkur, og á iþrótt-
unum, og sínu gamla félagi, missti
hann aldrei sjónar og var ávallt
hinn traustasti liðsmaður.
En þött athafnamaðurinn Harry
Frederiksen finnist vafalaust flest-
um fyrirferðamestur, mun þó mað-
urinn sjálfur eigi síður minnistæð-
ur þeim, sem honum kynntust.
Einarðleg, og þó hógvær fram-
koma hans vakti í senn traust og
virðingu. Glaðlyndi hans og létt
gamansemi skapaði hlýlegt og
þægilegt andrúmsloft í návist hans,
svo þar var gott að vera. Allt
þetta gerði hann að þeim manni,
sem í senn er sárt að sakna og
ijúft að minnast.
Góðir samkomugestir:
Ég bið ykkur að votta minn-
ignu Harrys Frederiksens virðingu
með því að risa úr sætum.
Hans, sem oss horfinn er
hærra á svið,
sárlega söknum vér,
samferðalið.
Vinátta verðskulduð
vermir oss sameinuð.
Honum nú góður guð
gefi sinn frið.
Páll Helgason.
HLYNUR7