Árbók Nemendasambands Samvinnuskólans - 01.06.1983, Blaðsíða 26
Benedikt Lárussyni, sem nú er kaupmaður í Stykkishólmi.
Það var eitt af því sem okkar ágæti skólastjóri sagði
við okkur, að enginn karlmaður ætti að fá leyfi til að
gifta sig nema hann kynni að dansa.
Ibúð Jónasar og Guðrúnar konu hans var við hliðina á
kennslustofunum, svo ekki hefur alltaf verið svefnsamt
meðan á þessu stóð, 'eða yfirleitt ekki næðissamt að hafa
skólann þarna á hæðinni með öllu þessu unga fólki. Jónas,
og stundum Guðrún, komu oft fram til þess að spjalla
við okkur. Alltaf var Jónas að hvetja okkur og minna
okkur á það að við ættum að verða samvinnumenn og
strákarnir náttúrlega kaupfélagsstjórar, en um okkur
stúlkurnar sagði hann að við gætum sko orðið kaupfélags-
stjórafrúr. Jafnréttisumræðan var nú ekki komin á hærra
stig þá. 1 hófi þegar 25 ár voru liðin frá því við höfðum
útskrifast sagði ég frá þessu til gamans, að ég hefði tekið
þetta eins og allt annað sem Jónas sagði við okkur bók-
staflega og þegar ég hóf störf í Kaupfélaginu á Akranesi
eftir að ég lauk námi, hefði ég undireins farið að huga að
þessu, en verið svo óheppinn að kaupfélagsstjórinn var
kvæntur, en gjaldkerinn, sem hafði verið nemandi Jónasar
fyrir nokkrum árum, var enn ókvæntur og hefði ég verið
fljót að krækja í hann, í þeirri von að hann færi eftir ráð-
leggingum Jónasar og kæmi sér í stöðu einhversstaðar.
Kaupfélag höfðum við niðri í kjallara Sambandshússins,
þó aðeins opið á dansæfingum. Þar vorum við sjálfskipaðir
kaupfélagsstjórar, þó höndlunin væri nú svona í minna
lagi, vegna tregðu viðskiptavinanna, eða fjárskorts, því
enginn hafði lánstraust, allt varð að vera kontant.
Málfundafélag var í skólanum og voru fundir hálfsmán-
aðarlega. Var þetta rekið af talsverðum áhuga, og æfðu
menn sig í ræðumennsku, þó sérstaklega strákarnir. Jónas
hafði mikinn áhuga á þessari starfsemi og hvatti okkur
óspart til að notfæra okkur hana, og helst að við skoruð-
um á nemendur annarra skóla til kappræðna. Það hafði
stundum verið gert og þá með góðum árangri. Sagði hann
okkur sögu af einni slíkri við Verslunarskólanemendur. Þá
22