Morgunblaðið - 28.10.2019, Side 18

✝ Kristján JóhannÁsgeirsson
fæddist í Hafn-
arfirði 1. apríl 1932.
Hann lést á Hjúkr-
unarheimilinu Sól-
vangi 19. október
2019.
Foreldrar hans
voru Ásgeir Páll
Kristjánsson, f.
1900, d. 1970, og
María Ólafsdóttir, f.
1901, d. 1971. Alsystkini hans:
Kristín Mikkalína Ásgeirs-
dóttir, d. 2016, Karólína Guð-
ber 1954 Önnu Guðbjörgu Er-
lendsdóttur, f. 8. ágúst 1932.
Foreldrar hennar voru Vil-
helmína Arngrímsdóttir, f.
1909, d. 2008, og Erlendur
Indriðason, f. 1898, d. 1990.
Börn Kristjáns og Önnu eru
1) Anna Karen, f. 1951, maki:
Björn H. Arnar, synir þeirra
eru Ríkharður, kvæntur Hildi
Arnar Kristjánsdóttur, og eiga
þau tvö börn og Kristján
Björn, kvæntur Júlíu Tan
Kimsdóttur og eiga þau þrjú
börn. 2) Kristína Vilhelmína, f.
1969 3) Kristján Jóhann, f.
1972, d. 1987.
Kristján bjó lengst af í
Hafnarfirði fyrir utan 14 ár í
Bandaríkjunum.
Útförin fer fram frá Frí-
kirkjunni í Hafnarfirði í dag,
28. október 2019, klukkan 13.
rún Ásgeirs-
dóttir, d. 2017.
Hálfsystkini
hans: Stefanía
Torfadóttir, d.
1994, Einar Kar-
el Torfason, d.
2009, Vilborg
Torfadóttir, d.
2009, Hrönn
Torfadóttir, d.
2006, og eftirlif-
andi bróðir,
Gunnar Már Torfason, f.
26.06. 1924 (95 ára).
Kristján giftist 24. desem-
Þá er hann afi okkar farinn frá
okkur. Við minnumst hans sem
einstaklega góðrar manneskju
sem ávallt var tilbúin að rétta
fram hjálparhönd, hvort sem var
um hversdagslega atburði eða
stærri verkefni að ræða.
Það var ávallt hægt að treysta
á afa til að hjálpa okkur ef við
vorum í einhverjum framkvæmd-
um eða ef eitthvað bjátaði á.
Hann var til dæmis fljótur á stað-
inn þegar um var að ræða palla-
eða girðingasmíði. Hann var
einnig mjög hjálpsamur þegar
kom að viðhaldi fyrstu bílskrjóð-
anna okkar. Eflaust hefðu þeir
ekki enst jafn lengi og þeir gerðu
ef ekki hefði komið til aðstoð afa.
Við bræðurnir eyddum tals-
verðum tíma á okkar yngri árum
heima hjá afa og ömmu. Ekki var
óvanalegt að koma bæði við í há-
degishléi í skóla og svo aftur um
kvöldið til að slaka á og njóta
samveru og góðra veitinga. Við
gátum alltaf stólað á að til væri
amerískt nammi og gos sem afi
kom heim með frá varnarliðs-
svæðinu gamla en hann starfaði
þar í fjölmörg ár. Við bræðurnir
fengum stundum að fylgja hon-
um í vinnuna. Okkur þótti sér-
staklega skemmtilegt að koma
inn í annan menningarheim varn-
arliðssvæðisins, umgangast
Bandaríkjamenn og borða ekta
ameríska hamborgara og nammi.
Mikil enska var töluð innan
fjölskyldunnar m.a. vegna bú-
setu afa og ömmu í Bandaríkj-
unum og vinnu hans á varnarliðs-
svæðinu eftir að þau fluttu aftur
heim til Íslands. Einn uppáhalds-
frasinn hans afa var alltaf notað-
ur á afmælisdegi hans, en þegar
við óskuðum honum til hamingju
með afmælið þá sagði hann alltaf
„A day older and deeper in debt“.
Við fórum oft í skemmtilegar
útilegur og veiðiferðir með
ömmu og afa en afi hafði mjög
gaman af veiði. Minnisstæðar
eru ferðir til Grundarfjarðar og
flugferð sem við bræðurnir fór-
um í til Akureyrar til að hitta
ömmu og afa sem höfðu keyrt
þangað nokkrum dögum fyrr.
Við bræðurnir hjálpuðum afa
oft með ýmis verkefni heima fyr-
ir hjá þeim. Það má með vissu
segja að mikið af verksviti okkar
bræðra komi frá afa þar sem
mottóið var að mæla tvisvar og
saga einu sinni eða „measure
twice, cut once“. Afi var reyndar
oftast ekki að flýta sér mikið og
þurfti maður stundum að anda
með nefinu þegar kom að því að
þaulhugsa framkvæmdir. Loka-
útkoman var samt alltaf fullkom-
in þannig að ekki fór á milli mála
að rólegheitin og 4-5 mælingar
skiluðu tilætluðum árangri.
Margar bílferðir voru farnar
um helgar niður á Hafnarfjarð-
arhöfn til að skoða trillur og skip.
Þótt vegalengdin frá heimili
ömmu og afa niður á höfn væri
ekki löng þá gat bílferðin tekið
dágóðan tíma sökum ökuhraða,
en afi var venjulega ekki að flýta
sér mikið í umferðinni, að
minnsta kosti ekki innanbæjar.
Stundum horfði maður í bak-
sýnisspegilinn og sá talsverða
röð bíla fyrir aftan okkur en það
þótti aldrei ástæða til að hafa orð
á því. Ferðirnar enduðu svo oft-
ast á stoppi í nálægu bakaríi.
Þótt afi hafi glímt við veikindi
síðustu ár sem drógu talsvert af
honum styrk viljum við frekar
minnast fyrri ára. Afi var hjálp-
samur, ósérhlífinn, harðduglegur
og afar góður við okkur bræð-
urna.
Þín verður sárt saknað.
Ríkharður og Kristján.
Mig langar til að minnast með
nokkrum orðum tengdaföður
míns Kristjáns Jóhanns Ásgeirs-
sonar, sem lést 19. október sl. 87
ára að aldri.
Ég gleymi seint þeim degi fyr-
ir 47 árum þegar Anna Karen til-
vonandi eiginkona mín kynnti
mig fyrir foreldrum sínum. Ver-
andi tæpum 10 árum eldri en hún
og 10 árum yngri en þau var ég
hræddur um að þeim litist ekki á
gripinn! En ekki þurfti ég að hafa
áhyggjur, frá fyrsta degi var mér
tekið með hlýju og ástúð.
Þau hjónin voru nýflutt heim
frá Bandaríkjunum með börnin
sín þrjú, Önnu Karen, Kristínu
Vilhelmínu og Kristján Jóhann,
en þar höfðu þau búið í 14 ár þar
sem Kiddi hafði starfað sem
verkstjóri við verklegar fram-
kvæmdir. Hér hóf hann svo
störf hjá varnarliðinu á Kefla-
víkurflugvelli þar sem hann
starfaði allt þar til hann lét af
störfum fyrir aldurs sakir árið
2002. Hann gat sér gott orðspor
hjá varnarliðinu og var hann
heiðraður sérstaklega fyrir
störf sín þar.
Kiddi og Anna (Didda) höfðu
kynnst ung að aldri og bjuggu
um tíma á Keflavíkurflugvelli.
Hann byrjaði kornungur að
vinna ýmis störf, keypti m.a.
stóran Renault-sendibíl sem
hann ók í atvinnuskyni í nokkur
ár, en hóf svo störf á Keflavík-
urflugvelli hjá varnarliðinu. Þar
kviknaði ævintýraþráin að kom-
ast til Bandaríkjanna, sem þau
gerðu. Bjuggu þau fyrst í Ari-
zona í eitt ár og svo í San Diego í
13 ár.
Fyrst eftir heimkomuna
bjuggu þau í leiguhúsnæði, en
fljótlega hóf Kiddi byggingu
einbýlishúss við Miðvang í
Hafnarfirði. Lagður var dagur
við nótt við að koma húsinu upp
og flutti fjölskyldan í húsið fyrir
jól 1974, að vísu mörgu ólokið
eins og algengt var í þá daga, en
á næstu árum lauk hann því með
sóma. Heimili þeirra var rómað
fyrir glæsibrag, ýmislegt var
öðruvísi en fólk átti að venjast,
því þau höfðu flutt með sér ýms-
an húsbúnað frá Bandaríkjun-
um.
Kiddi var mjög verklaginn og
hjálpsamur, alltaf var hann boð-
inn og búinn að hjálpa til þegar
ég eða drengirnir mínir stóðum í
framkvæmdum við okkar hús,
mætti alltaf fyrstur og dreif
hlutina áfram.
Í minningunni koma upp allar
ferðirnar og útilegurnar sem við
fjölskyldurnar fórum í saman,
þar var alltaf glatt á hjalla.
Ferðir í Grundarfjörð voru fjöl-
margar, ein þeirra var sérlega
minnisstæð því þá fuku öll tjöld-
in í ofsaroki og við urðum að sofa
í bílunum!
Kiddi var glæsilegur á velli og
var oft haft á orði að hann líktist
Tom Jones á yngri árum. Hann
var mikill húmoristi og var oft
mikið hlegið þegar hann sagði
mér frá ýmsu sem borið hafði á
dagana í Ameríku. Þau hjónin
voru miklir og góðir dansarar og
unnu m.a. danskeppni í Reykja-
vík árið 1956.
Hann var hjartahlýr og mild-
ur í skapi og var hagur fjöl-
skyldunnar og velferð ávallt í
fyrirrúmi. Einstakt var hve vel
hann sinnti tengdaforeldrum
sínum á þeirra efri árum.
Þau hjónin urðu fyrir miklu
áfalli þegar þau misstu einkason
sinn Kristján Jóhann úr alvar-
legum sjúkdómi árið 1987 að-
eins 15 ára að aldri.
Síðustu ár voru honum erfið
þar sem hann greindist með
Lewy Body sjúkdóminn sem
smám saman ágerðist.
Að leiðarlokum kveð ég ást-
kæran tengdaföður minn með
sorg í hjarta. Hvíl þú í friði,
Kiddi minn.
Björn H. Arnar.
Kristján Jóhann
Ásgeirsson
18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 28. OKTÓBER 2019
Sálm. 10.14
biblian.is
Þú gefur gaum að
mæðu og böli og
tekur það í hönd
þér. Hinn bágstaddi
felur þér málefni
sitt, þér sem hjálpar
munaðarlausum.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
HÁKON ÁRNASON
hæstaréttarlögmaður,
lést á heimili sínu Heiðarási 26, í faðmi
fjölskyldu, fimmtudaginn 24. október.
Útför fer fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Bertha Stefanía Sigtryggsdóttir
Helena Hákonardóttir Sveinbjörn Sigurðsson
Harri Hákonarson Lísa Birgisdóttir
Tryggvi Hákonarson Sólveig Árnadóttir
og barnabörn
Amma fæddist
25. nóvember 1924
á bóndabæ þar
sem foreldrar hennar, Björg
Eyjólfsdóttir og Hafliði Óskar
Friðriksson, bjuggu á Íslandi.
Hún var elst sjö systkina.
Amma flutti sem ung kona til
Reykjavíkur og bjó hjá kenn-
aranum sínum Viktoríu og síð-
an frænku, frænda og þremur
frændsystkinum, Ingu, Svöfu
og Lillý. Amma var 18 ára þeg-
ar hún kynntist afa, Ólafi Bach-
mann, á balli á Hótel Borg. Þau
giftu sig 19. febrúar 1944.
Fljótlega eftir að þau giftu sig
fluttu þau til Minneapolis í
Minnesota þar sem afi mennt-
aði sig. Í október sama ár
fæddist fyrsta barn þeirra,
Erla Bachmann Montelli. Þau
fluttu nokkrum mánuðum síðar
aftur til Íslands, nánar tiltekið
til Hafnarfjarðar, siðar fluttu
Hulda Hafliða-
dóttir Bachmann
✝ Hulda Hafliða-dóttir Bach-
mann fæddist 25.
nóvember 1924.
Hún lést 20. mars
2019.
Útför Huldu fór
fram á Íslandi í
ágúst 2019.
þau til Reykjavíkur
til móðurömmu,
Guðlaugar Narfa-
dóttur.
Hinn 25. desem-
ber 1949 var haldið
til Ameríku með
flutningaskipi frá
Reykjavíkurhöfn
og var áfangastað-
urinn Kalifornía.
Fyrst áttu þau
heima í Caopton,
þar fæddist Victoria Bachmann
Bagby. Afi stofnaði fyrirtæki,
Bachmann Industries, amma
vann þar líka. Þau komu ekki
til íslands aftur í heimsókn fyrr
en 1959, eftir það heimsóttu
þau Ísland nokkrum sinum. Ár-
ið 1960 keyptu þau sitt fyrsta
heimili í Los Alamitos í Kali-
forníu. Amma hafði mjög gam-
an af að fá fjölskylduna og vini
í heimsókn frá Íslandi.
Árið 1962 eignaðist amma
fyrsta barnabarnið sitt, Rocky
Montelli, nokkrum mánuðum
síðar eignaðist hún Ólaf H.
Bachmann II. Amma átti fimm
barnabörn til viðbótar; Kim
Montelli, Chad, Casey og
Shawn Bagby og Alexöndru
Bachmann. Amma átti líka fjór-
tán langömmubörn; Callie,
Christoper, Söruh, Alexis,
Tessu, Hunter, Avery, Emilie,
Abigail, Jake, Belllu, Gideon,
Erek og Caden. Einnig átti hún
þrjú langalangömmubörn.
Afi dó 24. mars 2002 og vildi
hann láta jarða sig á Íslandi.
Var það í síðasta skipti sem
amma kom til Íslands.
Amma dó friðsælum dauð-
daga heima hjá sér 20. mars
2019, var hún 94 ára ung.
Amma hafði mjög gaman af
allri handavinnu og var mjög
vandvirk, einnig hafði hún gam-
an af bridge og bowling.
Hún elskaði að vera með
fjölskyldu og vinum; var alltaf
“life of the party“. Hún elskaði
að hlæja og hafa gaman.
Hún var mjög virk í Íslend-
ingaklúbbunum í Los Angeles.
Amma fékk þann heiður að
taka þátt í opnunarhátíð Ól-
ympíuleikanna í Los Angeles
1984, klæddist hún íslenska
þjóðbúningum mjög stolt.
Amma elskaði lífið, fjölskyld-
una og vini sína.
Við erum mjög þakklát fyrir
hvað við höfðum ömmu lengi
hjá okkur. Við söknum hennar
á hverjum degi en vitum að hún
er glöð hjá ástinni sinni honum
afa. Hlær og hefur gaman með
honum, vinum og fjölskyldu.
Við erum glöð að geta komið
með jarðneskar leifar ömmu
svo hún get hvílt við hliðina á
ástinni sinni, honum afa, á Ís-
landi.
Kim Montelli.
✝ Hulda BrynjaSteingríms-
dóttir fæddist á
Búðarhóli, Kleif-
um, Ólafsfirði, 6.
ágúst 1932. Hún
lést á dvalarheim-
ili aldraðra, Horn-
brekku, Ólafsfirði,
6. október 2019.
Foreldrar hennar
voru Steingrímur
Baldvinsson, f.
28.4. 1894, d. 5.4. 1985, og
Sólrún Sigvaldadóttir, f. 20.10.
1907, d. 1.11.
1998.
Systkini: Sigríð-
ur Steingríms-
dóttir, f. 20.11.
1933.
Börn Huldu eru
Sólrún Pálsdóttir,
f. 31.1. 1959, og
Sesselja Margrét
Pálsdóttir, f. 12.1.
1962.
Útförin fór
fram frá Ólafsfjarðarkirkju
15. október 2019.
Við systur ólumst upp í
Reykjavík en amma, afi og
Hulda móðursystir bjuggu á
Ólafsfirði. Samt var alltaf eins og
það væri stutt á milli; mömmu og
Huldu tókst einhvern veginn að
hafa það þannig. Á hverju sumri
biðum við systurnar þess með
mikilli eftirvæntingu að fara
norður á Ólafsfjörð. Spennan var
þvílík kvöldið fyrir brottför að
erfitt var að sofna vegna til-
hlökkunar. Ferðalagið sjálft virt-
ist engan enda ætla að taka en
þegar á leiðarenda var komið var
tekið á móti okkur opnum örm-
um og borðið uppádekkað með
kræsingum fyrir ferðalangana.
Svo var sest inn í eldhús og
spjallað og við systurnar fengum
að mala kúmen út í kaffið. Áður
en kvöldið var liðið voru mamma
og Hulda frænka farnar að
syngja raddað, Hulda með aðal-
röddina og mamma með milli-
rödd.
Það var einstaklega kært á
milli þeirra systra og þær vildu
ávallt allt fyrir hvor aðra gera.
Það var því reglulegur viðburður
að heyra þær kýta úti í búð um
það hvor þeirra fengi nú að
borga reikninginn. Hulda gaf
líka litlu frænkum sínum bæði
athygli og hlýju. Hún bauð okkur
systrum oft að koma með í út-
réttingar í bankann og pósthúsið
og svo var komið við í Kaupfélag-
inu eða Valberg þar sem hún
keypti gjarnan einhvern glaðn-
ing handa okkur þegar mamma
var ekki nærri til að malda í mó-
inn. Á veturna sendi hún okkur
hlýja lopavettlinga, lopasokka og
ýmsar smágjafir og við vorum
alltaf spenntar þegar von var á
póstsendingu frá Ólafsfirði að sjá
hvað kæmi upp úr kassanum að
þessu sinni. Um jólin hafði hún
sérstakan skilning á því hve
pakkafjöldinn er mikilvægur
ungviðinu því hún pakkaði öllu
sér í marga litla pakka til að
auka gleði okkar enn frekar.
Á síðari árum stendur ein
dásamleg minning upp úr. Eitt
sumar var haldið spilakvöld á
Búðarhóli og var spilað á mörg-
um borðum. Þá kom í ljós gríð-
arlegt keppnisskap Huldu
frænku, sem sló spilunum í borð-
ið og hirti af okkur yngra fólkinu
alla slagina. Í bílnum á heimleið
söng hún fallega um sólarlagið
sem blasti við þessa fallegu sum-
arnótt.
Nú blika við sólarlag sædjúpin köld.
Ó, svona’ ætti að vera hvert einasta
kvöld,
með hreinan og ljúfan og heilnæman
blæ
og himininn bláan og speglandi sæ.
Og fjallhnjúka raðirnar rísa í kring
sem risar á verði við sjóndeild-
arhring.
Og kvöldroðinn brosfagur boðar þar
drótt
hinn blíðasta dag eftir ljúfustu nótt.
(Þorsteinn Erlingsson)
Agla Huld og Helga Dröfn.
Hulda Brynja
Steingrímsdóttir
Barbro S. Þórð-
arson hin ágæta
kona og mikil vin-
kona allra er látin.
Barbro kom ung til Íslands eft-
ir að hafa lært lyfjafræði í
Finnlandi. Hún starfaði við ým-
is apótek hér á höfuðborgar-
svæðinu og bjó lengst af í
Hafnarfirði, á Arnarhrauninu
Barbro Þórðarson
✝ Barbro Þórð-arson fæddist
14. júlí 1928. Hún
lést 1. október
2019.
Útför Barbro fór
fram 10. október
2019.
með hinum ljúfa
eiginmanni sínum
Trausta Þórðar-
syni sem lézt í
sviplegu slysi óveð-
ursdaginn mikla
16. desember 2014
og var það mikið
reiðarslag fyrir
alla sem hann
þekktu og Barbro
mikill harmdauði.
Barbro var
ávallt brosandi og skemmtileg,
fræðandi og dugleg og bar erf-
iðleika sína í hljóð, en gigt
hafði hrjáð hana um langa tíð.
Barbro gaf sig töluvert að fé-
lagsmálum og var í stjórn ým-
issa félaga, svo sem finnsk-ís-
lenzka félagsins SUOMI og
meðal annars starfaði hún tölu-
vert innan norrænnar sam-
vinnu. Hún var í stjórn Nor-
ræna félagsins í Hafnarfirði og
fór á mörg vinarbæjarmót og
var þar afar virt og vinsæl,
bæði sem ræðumaður og
fulltrúi okkar Hafnfirðinga á
þeim samkomum. Hún starfaði
lengi sem leiðsögumaður innan-
lands fyrir finnsku- og sænsku-
mælandi ferðamenn og naut sín
vel á þeim vettvangi. Það er
mikill söknuður hjá okkur í
Norræna félaginu, sem störf-
uðum náið með henni um ára-
tuga skeið, og þökkum við fyrir
allt gott og sendum aðstand-
endum innilegar samúðarkveðj-
ur.
Friðrik Á. Brekkan.