Morgunblaðið - 26.11.2019, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 26. NÓVEMBER 2019
✝ SveinnGústavsson
fæddist 12. apríl
1938 á Siglufirði.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Sól-
túni 15. nóvember
2019.
Foreldar hans
voru Gústav Adólf
Þórðarson, kaup-
maður á Siglufirði,
f. 24.11. 1905, d.
5.12. 1981, og Dagbjört Val-
gerður Einarsdóttir, húsmóðir
og umboðsmaður HHÍ á Siglu-
firði, f. 27.8. 1911, d. 3.9. 1977.
Bróðir hans er Einar Þórhallur
Gústavsson, f. 5.7. 1943, og
eiginkona hans er Aldís Gríma
Gísladóttir, f. 13.6. 1942. Dætur
þeirra eru Sif, Sara og Eva.
Sveinn lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum á Akureyri
1959. Hann stundaði nám við
Davidson College í Norður-
Karólínu veturinn 1959-1960 og
útskrifaðist frá viðskiptafræði-
deild Háskóla Íslands vorið
1964. Eiginmaður hennar er
Magnús Bjarnason, f. 19.8. 1963.
Þeirra börn eru 1) Erla Karen
Magnúsdóttir, f. 1982. Eigin-
maður hennar er Anton Harder,
f. 1978. Synir þeirra eru Snorri
Þór Harder, f. 2013 og Magnús
Arnar Harder, f. 2015, 2) Bjarni
Magnússon, f. 1987. Eiginkona
hans er Lauren Magnússon, f.
1987. Dóttir þeirra er Freya
Lana Magnússon, f. 2017, 3)
Gústav Arnar Magnússon, f.
1990, og 4) Victor Karl Magn-
ússon, f. 1996. Unnusta hans er
Salome Sigurðardóttir, f. 1996.
Sveinn Gústavsson gegndi
ýmsum störfum á sviði kaup-
mennsku, sjávarútvegs og
ferðamála, m.a. sem fulltrúi
síldarútvegsnefndar á Austur-
landi, framkvæmdastjóri Skelj-
ungs hf. á Akureyri, fulltrúi hjá
Ísbirninum hf. og framkvæmda-
stjóri þjónustumiðstöðvarinnar
á Húsafelli í Borgarfirði. Sveinn
var framkvæmdastjóri og eig-
andi Ferðafélaga hf. frá 1993 til
starfsloka.
Útför Sveins verður gerð frá
Langholtskirkju í dag, 26.
nóvember 2019, og hefst athöfn-
in klukkan 13.
1967. Sveinn
kvæntist 17. sept-
ember 1960 Erlu
Þórunni Ingólfs-
dóttur, f. 29.12.
1940. Foreldrar
hennar voru Ing-
ólfur Erlendsson
skósmíðameistari,
f. 2.12. 1898, d.
14.2. 1964, og Anna
Valgerður Jóns-
dóttir, húsmóðir, f.
2.1. 1911, d. 19.3. 1996.
Dætur Sveins og Erlu eru:
1) Dagbjört Halla Sveins-
dóttir, f. 11.2. 1962. Eiginmaður
hennar er Þórhallur Örn Guð-
laugsson, f. 10.9. 1962. Þeirra
börn eru: 1) Sveinn Guðlaugur
Þórhallsson, f. 1985. Sambýlis-
kona hans er Sunna Þorsteins-
dóttir, f. 1988, 2) Hafdís Sara
Þórhallsdóttir, f. 1989. Unnusti
hennar er Svavar Helgi Jakobs-
son, f. 1984, og 3) Rebekka Þór-
hallsdóttir, f. 11.5. 1992, d.
17.12. 2011.
2) Anna Sveinsdóttir, f. 9.8.
Lífið gefur og lífið tekur. Elsku
pabbi hefur yfirgefið sviðið en á
næstu dögum, ef Guð lofar, munu
tvær langafastelpur fæðast í
þennan heim. Við erum þakklátar
fyrir að hafa verið þeirri gæfu að-
njótandi að vera dætur Sveins
Gústavssonar. Minningarnar eru
margar og dýrmætar.
Pabbi – að spila á píanóið á
góðum stundum. Hann gat orðið
örlítið pirraður ef við fórum að
tala og hættum að syngja.
Pabbi – að elda góðan mat. Við
vorum hreyknar af því að eiga
föður sem gat eldað, því það var
frekar sjaldgæft í þá daga.
Pabbi – að hvetja til samkeppni
um hver fyndi fallegasta tjald-
stæðið.
Pabbi – með okkur í aftursæt-
inu, á leiðinni til stórborgarinnar
Siglufjarðar. Þegar farið var í
gegnum „gatið“ (eins og við köll-
uðum Strákagöng) var talið niður
og hrópað Sigló með tilþrifum.
Síðan var læðst upp stigann hjá
ömmu og afa á Túngötunni.
Pabbi – að segja skemmtilegar
sögur af fólkinu í síldarbænum.
Pabbi – svo einstaklega
skemmtilegur afi. Nú voru barna-
börnin í aftursætinu og allir hróp-
uðu í kór 1, 2 og Húsafell!
Pabbi var skemmtilegur penni
og duglegur að skrifa bréf þegar
fjölskylduvinir voru erlendis. Hér
kemur brot úr bréfi sem hann
sendi Bjarna í desember 1997:
„Ég (afi) frétti að Gústav Arn-
ar væri orðinn rauðhærður og að
það væri komið annað nef aftan á
hausinn á honum!
Það er sjálfsagt bara út af jól-
unum, það er svo margt skrýtið
sem skeður þá. Ég hitti krakkana
í hádeginu og kom Rebekka
hlaupandi á móti mér og sýndi
mér að hún væri með lausa tönn,
og hvort ég teldi að óhætt væri að
taka hana. Eins og þú veist, þá er
ég sérstaklega góður í að taka
tennur úr krökkum, eða eins og
maðurinn sagði:
„Ég er svo góður í öllu“.
Tönnin úr Rebekku er nú undir
koddanum hjá henni.“
Fyrst og fremst minnumst við
pabba sem mikils mannvinar sem
var heill í gegn. Hann og mamma
áttu fallegt og sterkt samband í
gegnum lífsins ólgusjó. Takk,
elsku pabbi, fyrir lífið þitt og lífið
okkar.
Þínar,
Anna og Dagga (Pagga og
Pannsi),
Anna og Dagbjört.
Fallinn er frá mannvinur mik-
ill, tengdafaðir minn Sveinn Gúst-
avsson. Ég kynntist Sveini fyrir
nokkrum áratugum, þá nánast
barn að aldri, en kynnin voru
óhjákvæmilegur fylgifiskur þess
að ég hóf búskap með elstu dóttur
hans og Erlu, Dagbjörtu Höllu.
Sveinn og Erla hafa því verið
hluti af lífi mínu nánast öll mín
fullorðinsár og verið okkur hjón-
um og börnum mikill stuðningur í
gegnum árin.
Á þessum tímamótum hrann-
ast minningarnar upp. Sveinn
hafði mjög góða nærveru, var
ekki endilega að hafa mörg orð
um hlutina en sagði manni samt
svo margt. Vissulega var hin föð-
urlega tortryggni til staðar til að
byrja með en fljótlega urðum við
góðir vinir og félagar. Sveinn var
duglegur að hrósa, var hvetjandi
og jákvæður en gat einnig verið
með gagnlegar ábendingar þegar
við átti. Þannig sá hann t.d.
ástæðu til að benda mér á að vel
burstaðir skór væru betri en
óburstaðir. Mörgu í þessum dúr
læddi hann að mér á þann hátt að
ég var honum hjartanlega sam-
mála og nýtti mér til þroska.
Sveinn hefur í gegnum tíðina
kennt mér margt um lífið og til-
veruna og fyrir það er ég þakk-
látur.
Sveinn var mér ákaflega góður
tengdafaðir. Í barnaskapnum
gerir maður einhvern veginn ráð
fyrir að það sem er, verði. Auðvit-
að vitum við að svo er ekki. Öll
eigum við okkar tíma og enginn
veit nákvæmlega hver hann er.
Kveðjustundin er sár.
Allir sem þekktu Svein vita að
hann var góðhjartað og glaðlegt
góðmenni. Sveinn gerði heiminn
betri og hann gerði mig skárri.
Það verður tekið vel á móti þér,
far vel minn kæri!
Þórhallur Guðlaugsson.
Skýrasta tákn sannrar visku er
stöðug og áreynslulaus gleði.
Fyrir tæplega fjörutíu árum kom
ég í fyrsta skipti á heimil Sveins
og Erlu. Ég var 16 ára og þau
rúmlega fertug, síðan eru liðin
mörg ár. Ég er þakklátur fyrir
samfylgdina en verð að viður-
kenna að það hefði verið gaman
að eiga fleiri ár með tengdapabba.
Minningarnar eru margar:
Húsafellsárin, heimsóknir Sveins
og Erlu til okkar Önnu þegar við
bjuggum á Flórída, í Arizona,
New York og Beijing. Ekki síður
ótal skemmtilegir dagar á ferða-
lögum á Íslandi og heima hvert
hjá öðru. Sveinn var gleðigjafi,
sagði áhugaverðar sögur, spilaði
á píanó, eldaði frábæran mat og
gerði lífið skemmtilegt með því að
vera alltaf hann sjálfur.
Nú þegar tengdapabbi kveður
heldur hann áfram að hafa já-
kvæð áhrif í gegnum fallegar og
góðar minningar sem við eigum
um mann sem veitti stöðuga og
áreynslulausa gleði fram á síðasta
dag. Aldrei á þeim tæplega fjöru-
tíu árum sem ég þekkti Svein
Gústavsson frá Siglufirði tók
hann ekki á móti mér með fallegu
brosi, þannig ætla ég að muna
hann.
Tæplega 200 ára texti banda-
ríska heimspekingsins Ralph
Waldo Emerson lýsir lífshlaupi
Sveins prýðilega:
„Að hlæja oft og vel. Að ávinna sér
virðingu hugsandi fólks og elsku barna.
Að vera metinn að verðleikum af þeim
sem auðsýna sanngjarna gagnrýni og
standa af sér svik falskra vina. Að
kunna að meta fegurðina, auðnast að
finna hið besta í öðrum. Að skilja við
heiminn örlitlu betri en hann var, hvort
heldur við skiljum eftir okkur heilbrigt
barn, ræktaðan garðskika eða endur-
bætur á samfélaginu. Að vita að tilvera
okkar hefur auðveldað líf aðeins einnar
annarrar lífveru – það er að ná
árangri.“
(Ralph Waldo Emerson 1803-1882)
Magnús Bjarnason.
Minningar um góðan mann.
Sveinn Gústavsson frá Siglu-
firði, móðurafi minn, er látinn.
Vafalaust eru flestir afar hetjur í
augum barnabarna sinna og í til-
felli okkar afa Svenna á það svo
sannarlega við. Sveinn Gústavs-
son var góður maður. Svo einfalt
er það. Afi var þolinmóður, tillits-
samur, fyndinn og hlýr. Hann sá
hið jákvæða í öllu og öllum og
hafði einstaklega bjarta og fal-
lega nærveru. Þegar ég loka aug-
unum, ímynda ég mér afa Svenna
brosandi (jafnvel glottandi, með
prakkaralegan en góðlátlegan
glampa í augunum). Mig grunar
að ég sé ekki einn um það. Í árbók
Menntaskólans á Akureyri frá
1959 ritar náinn vinur og sam-
stúdent afa eftirfarandi kveðju:
„Sveinn! Mundu að missa aldrei
þitt létta og skemmtilega skap“.
Afi efndi þetta loforð í 60 ár.
Hann lyfti upp fjölskyldu sinni,
vinum og samferðafólki á hjúkr-
unarheimilinu Sóltúni fram á sinn
síðasta dag. Jafnvel Alzheim-
ersjúkdómnum tókst aldrei að
þurrka brosið af vörum Sveins
Gústavssonar.
Ég á fallegar og dýrmætar
minningar af samveru minni með
afa Svenna. Í æsku bjó ég erlend-
is og þá var fátt betra en að eyða
íslenska sumrinu á Reynigrund-
unni hjá ömmu Erlu og afa. Þar
var lífið gott. Hafragrautur á
morgnana, vídeóspóla á kvöldin;
grín, glens og fjör þar á milli.
Minningarnar úr bústöðum og
útilegum á Húsafelli eru sömu-
leiðis margar og góðar. Afi elsk-
aði ferðalög. Ég mun aldrei
gleyma ævintýralegri ferð um
Norðurland sem hann og amma
skipulögðu fyrir mig og Rebekku
frænku. Við keyrðum fjögur sam-
an í marga daga og heimsóttum
þá kaupstaði sem afi kallaði
„hafnarborgirnar sjö“ (Siglu-
fjörður var auðvitað sú fremsta).
Afi sýndi okkur allt, sagði enda-
lausar sögur og grínaðist út í eitt.
Afi Svenni náði alltaf vel til barna.
Ég held að það sé vegna þess að
hann hlustaði á þau og bar virð-
ingu fyrir hugmyndum þeirra og
skoðunum (sem fullorðið fólk á til
að gleyma). Ég man sjálfur eftir
því, sem barn, að finnast ég mega
tala við afa um hvað sem er og bú-
ast við athygli hans og áhuga.
Viskan, hnyttnin og sögurnar
voru þá aldrei langt undan.
Tónlist gegndi veigamiklu
hlutverki í lífi afa Svenna. Hann
var djasspíanóleikari af guðs náð
og mikill listamaður. Afi var líka,
eins og einhver komst að orði,
einn mesti prakkari sinnar sam-
tíðar. Ég minnist atviks sem átti
sér stað þegar afi Svenni og
amma Erla heimsóttu okkur fjöl-
skylduna til Beijing sem lýsir
báðum þessum eiginleikum hans.
Ég var sjö ára og nýbyrjaður í pí-
anónámi. Einn daginn, þegar pí-
anókennarinn minn kom heim til
þess að hlýða mér yfir, tók afi til
þess ráðs að fela sig í nærliggj-
andi herbergi. Tíminn hófst og
kennarinn minn sýndi mér
nokkra tónstiga. Eftir drykk-
langa stund fór kennarinn afsíðis
til þess að leyfa mér að æfa það
sem hún hafði kennt mér. Þá
læddist afi fram, smeygði sér á
bekkinn hjá mér, spilaði brot úr
ógurlegri djasssyrpu og flýtti sér
svo aftur í felur. Kennarinn kom
hlaupandi og ég, sem var enn að
átta mig á muninum á C-dúr og a-
moll, þóttist auðvitað hafa spilað
þessa syrpu sem hefði látið Dave
Brubeck svitna. Að lokum
sprungum við afi vitaskuld úr
hlátri og hann steig fram, skæl-
brosandi.
Afi Svenni mun alltaf eiga sér-
stakan stað í hjarta mínu. Hann
var ástkær vinur og sterk fyrir-
mynd. Ég er þakklátur fyrir því
að hafa kynnst afa mínum og mun
sakna hans sárlega. Megi hann
hvíla í friði.
Victor Karl Magnússon.
Elsku afi Svenni, það er ekki
hægt að lýsa því hversu mikið við
eigum eftir að sakna þín. Þú ert
helsta fyrirmynd okkar og hefur
haft mikil áhrif á líf okkar.
Afi var einstaklega góðhjartað-
ur og vildi öllum vel. Það var hon-
um mikið í mun að koma ávallt vel
fram við aðra og að við barna-
börnin gerðum slíkt hið sama. Afi
var óhræddur við sýna tilfinning-
ar, umhyggju og ást.
Að hafa átt þig sem afa er dýr-
mætt, eitt af því góða sem lífið
hefur fært okkur.
Takk, elsku afi, fyrir allar sam-
verustundirnar. Sjáumst síðar.
Þín barnabörn
Hafdís Sara og Sveinn.
Elsku afi.
Ég sakna þín og það er sárt að
kveðja en minningarnar eru dýr-
mætar og svo lifandi, því engin
sagði sögur eins og þú. Ég minn-
ist þess þegar ég var lítil að hafa
verið upp á Húsafelli og eiga að
vera farin að sofa. Ég heyri í full-
orðna fólkinu tala og hafa gaman.
Þá heyrist bank bank og ekki
bara eitthvað bank – bankið þitt.
Þú kemur og segir mér sögur af
þér að prakkarast á Siglufirði.
Eina sögu í viðbót, bað ég, og það
var ekki erfitt að fá þig til að láta
undan, þú varst ekkert að flýta
þér og hafðir greinilega engar
áhyggjur af því að vera að missa
af neinu, við börnin áttum alla
þína athygli. Það var alltaf svo
gaman með þér og allt var svo
mikið ævintýri. Við bjuggum til
dulmál, að fara að kaupa frosin
epli var að kaupa ís, við fórum í
leiki í bílnum að geta fyndin nöfn,
þú sagðir hæfilega krassandi sög-
ur í útilegum og lumaðir alltaf á
Homeblest kexi eða Opal og sagð-
ir kannski finnst þér svona nokk-
uð gott?
Þegar ég var fimmtán ára og
að flytja til New York keyrðir þú
mig út á flugvöll og gafst mér
kjark til að halda út í minn nýja
heim. Í nokkur sumur var ég svo
heppin að fá að vinna með þér í
Ferðafélögum. Það var yndislegt
að fá að kynnast nýrri hlið af þér.
Ég lærði svo margt af þér og
þessar ferðir hafa haft mikil áhrif
á mig og vinnu mína síðan. Þú og
amma komuð til Kína í heimsókn
til mín og Bjarna og við fórum í
svo skemmtilegt ferðalag og upp-
götvuðum te sem læknaði hitann í
þér.
Í mörg ár kom ég með fulla
tösku af tei frá Kína, það minnti
mig á að í mörg ár komst þú með
ótal túpur af kavíar þegar ég bjó í
Ameríku. Flestir komu með eina
eða tvær en þú gerðir allt al-
mennilega.
Þú varst yndislegur langafi og
strákarnir mínir voru alltaf svo
spenntir að hitta þig, þegar við
hittum þig núna síðast í október
varstu með alla gömlu barnatakt-
ana og hafðir engu gleymt í þeim
efnum og Magnús litli sagði
langafi er svo skemmtilegur. Ég
varðveiti minningarnar mínar
með þér og deili með nýju kyn-
slóðinni.
Ég er óendalega þakklát fyrir
að hafa átt þig að sem afa. Ég
mun sakna þín svo mikið en veit
að þú ert á góðum stað og sé þig
fyrir mér við píanóið, miðpunkt-
urinn í himnasamkvæminu.
Ástarkveðjur,
Erla Karen Magnúsdóttir.
Elsku afi.
Ég er heppinn að hafa átt afa
sem var eins áhugasamur og vin-
gjarnlegur og þú. Ég man eftir
öllum jólum í æsku minni sem
voru haldin hjá þér, góðri rjúpu,
pökkum og oft líka píanóleik. Ég
man líka eftir skemmtilegum úti-
legum með þér og ömmu í felli-
hýsi og líka mörgum sumrum
þegar ég fékk að gista hjá ykkur
þegar ég kom í heimsókn frá
Bandaríkjunum.
Það er ekki sjálfgefið að eiga
afa eins og þig, og mig langar að
þakka þér fyrir samveru okkar á
meðan þú varst með okkur. Ég
sakna þín innilega en er líka mjög
þakklátur fyrir það að Guð gaf
okkur þetta líf sem við fengum að
deila saman og fyrir allar þær
minningar sem við höfum.
Bjarni.
Nú hefur elsku Sveinn frændi
kvatt þennan heim. Sveinn var
ávallt glaður og hress. Hann átti
heima sem krakki á Siglufirði og
sá ég hann ekki mikið þá, en
meira þegar hann kom til Reykja-
víkur að nema viðskiptafræði.
Alltaf var Sveinn brosandi og kát-
ur og ekki gleymdi hann frænk-
um sínum þegar hann var í
Bandaríkjunum. Hann hafði farið
í Karabíska hafið og keypt þar
hálsfestar handa okkur systrum.
Hálsfestarnar voru úr kaffibaun-
um og ávaxtakjörnum, mjög fal-
legar og vöktu athygli hjá
mörgum.
Sveinn spilaði vel á píanó og
spilaði hann alltaf eftir eyranu.
Hann spilaði oft heima og var t.d.
boogie woogie í uppáhaldi hjá
okkur. Hann kenndi Höllu eldri
systur minni að spila það og var
hún orðin mjög flink.
Sveinn spilaði stundum á
Garðsböllum og í eitt skipti redd-
aði hann mér og vinkonu minni
inn á ball. Við skemmtum okkur
konunglega og nutum í botn og er
ég honum enn þakklát. Eitt skipti
bauð Sveinn mér þegar hann var
með skólasystkinum sínum í
heimsókn. Ég held að hann hafi
viljað að ég kynntist einhverjum
skólabróður sínum, svona var
Sveinn frændi alltaf að redda.
Ekki má gleyma að við hitt-
umst á hverju sumri í 10 ár í
Húsafelli. Við vorum árlega í
sumarbústað í viku og Sveinn og
fjölskylda sáu um þjónustumið-
stöðina.
Alltaf var gleðin hjá honum,
dætur hans voru að hjálpa til og
einnig kom Erla um helgar. Þetta
var mikil vinna en þau voru harð-
dugleg við að þjónusta alla. Ég
held að Sveinn hefði orðið góður
sálfræðingur, hann var með stórt
hjarta. Þau Erla buðu ættingjum
heim í flott kaffiboð eftir kynn-
ingu á ömmu okkar, Höllu Eyj-
ólfsdóttur skáldkonu, í Gerðu-
bergi. Elsku Sveinn, meðan ég er
að skrifa þetta sé ég brosið fyrir
mér og heyri röddina þína.
Mínar innilegustu samúðar-
kveðjur til þín, Erla mín, dætr-
anna, tengdasona, barnabarna og
barnabarnabarna.
Kristrún (Kidda).
Við fæddumst með 13 daga
millibili í apríl 1938. Báðir á Siglu-
firði þar sem við ólumst upp.
Fyrstu fregnir af fundum okkar
Sveinn Gústavsson
Sálm. 86.7
biblian.is
Þegar ég er í
nauðum staddur
ákalla ég þig
því að þú
bænheyrir mig.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
AUÐUR STEFÁNSDÓTTIR
Hjarðarlundi 3, Akureyri,
andaðist á heimili sínu aðfaranótt
laugardagsins 23. nóvember.
Herbert B. Jónsson
Stefán Þór Sæmundsson Rannveig B. Hrafnkelsdóttir
Valur Sæmundsson Hafdís G. Pálsdóttir
Hermann Herbertsson Freyja Sigursveinsdóttir
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUÐJÓN KRISTINN ÞORSTEINSSON
kaupmaður,
Kirkjuteig 19,
Reykjavík,
lést 16. nóvember.
Útför hans fer fram frá Áskirkju föstudaginn 29. nóvember
klukkan 13.
Hafdís Guðjónsdóttir Þór Bragason
Sævar Guðjónsson
Helga Sjöfn Guðjónsdóttir Steingrímur Þorvaldsson
Rannveig Guðjónsdóttir Þórður Bogason
barnabörn og barnabarnabörn