Morgunblaðið - Sunnudagur - 23.11.2019, Side 15

24.11. 2019 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15
auglýsingu. Við fengum okkur lögmann sem
hafði samband við þá og þeir borguðu okkur
sæmilega fyrir. Þannig gátum við svo keypt
græjurnar, sem var frábært,“ segir hann.
„Af trilljónum norðurljósamynda sem til eru
á netinu þá völdu þeir mína. Mér finnst það
skrítin tilviljun.“
Pétur hafði áður myndað himingeiminn en
fékk nú til þess betri tæki. „Ég var oft búinn
að skoða myndir frá NASA og láta mig
dreyma um að geta tekið svoleiðis myndir. En
ég hélt að það væri ekki hægt. Ég var svo hissa
en þegar ég skoðaði málið sá ég að venjulegt
fólk var að taka svona myndir,“ segir Pétur.
„Ég byrjaði að fikra mig áfram og í upphafi
voru myndirnar herfilegar. Það þarf ákveðnar
aðstæður og ég fór út nótt eftir nótt. Ég gerði
þetta í tvö ár og myndirnar urðu sífellt betri,“
segir hann.
„Ég bætti svo við græjurnar og nú erum við
enn sem komið er þeir einu á Íslandi, að ég
best veit, sem eru að taka geimmyndir með
svona mikilli nákvæmni,“ segir Pétur og segist
hann selja myndir sínar á Kosmoss.is en þær
eru prentaðar í mestu gæðum á stálplötur.
„Það sem þetta gerði fyrir mig var að breyta
alheiminum í eitthvað áþreifanlegt og raun-
verulegt,“ segir Pétur og er hann nú aðallega
að starfa við djúpgeimsljósmyndun úr stjörnu-
skoðunarstöð sinni nálægt Hellu.
Að sitja andspænis drekanum
Pétur hefur þurft að finna leiðir til þess að af-
bera stöðuga verki. „Það fylgja þessu krón-
ískir taugaverkir. Ég er eitt versta tilvik sem
læknarnir á Grensási höfðu séð. Ég var stund-
um öskrandi af kvölum og oft í marga klukku-
tíma þar til einhver hringdi á sjúkrabíl og ég
var sprautaður niður. Þegar þetta gerðist var
eins og ég væri haldinn illum öndum. Þetta
gerðist í upphafi um einu sinni í mánuði. Svo
var lengra á milli og skánaði aðeins en ég fæ
slæma taugaverki á hverjum degi,“ segir hann.
„Það sem hefur bjargað mér er að ég hef
náð að aftengja þjáningu frá sársauka. Ef þú
setur hönd á heita hellu þá finnur þú sársauka
og hugsar, þetta er vont. Þú þjáist. Það er
hægt að breyta þessari hugsun. Það er hægt
að upplifa sársauka án þess að þjást. Ef maður
nær að aftengja og horfir inn í sársaukann, að
sitja andspænis drekanum sem spúir eldi, þá
nær maður að minnka þjáninguna,“ segir
hann.
Þrisvar á meðan á
viðtalinu stóð þurfti
Pétur að taka hlé,
beygja höfuð niður og
bíða eftir að bylgja
verkja gengi yfir. Þá sat
hann rólegur og yf-
irvegaður með lokuð
augu.
„Þetta er vont; ég er með höndina á hellunni
núna, en það er ekki þjáning. Ef ég hugsa um
það og gretti mig, finn ég miklu meira til,“ seg-
ir hann og segir verkina vera í hnjánum.
Hvernig verkir eru þetta?
„Þetta er svipað eins og þú myndir lemja
hamri fast á þumallinn. Það kemur svona
svakalegur þrýstingsverkur og það er í því
hjartsláttur. Hver sláttur er eins og hníf-
stunga í hnéð. Það er ein tegund af sársauka af
mörgum.“
Þjáist minna og meiri sátt
Til þess að lifa með þessa verki fór Pétur til
Bretlands og lærði hjá dáleiðanda. „Hann í
raun opnaði undirmeðvitundina. Hann dáleiddi
mig en ég var með meðvitund. Hann kafaði of-
an í undirmeðvitundina og talaði en ég heyrði
ekkert. Þetta kveikti hjá mér þetta ferli að
fara inn á við. Ég áttaði mig á því að það væri
meira á bak við líkamann en bara það áþreif-
anlega. Eftir margra ára þjáningu fann ég að
ég vildi upplifa og skilja veruleikann eins og
hann var í grunninn. Hráan. Þetta hefur
breytt því hvernig ég horfi á veruleikann,“
segir Pétur og útskýrir hvað hann á við með
veruleikann.
„Ég er ekki að tala um lífið mitt eða mína
sögu heldur allt sem ég skynja á hverjum tíma.
Við höldum að veruleikinn sé einungis það sem
við sjáum og skynjum en það er hálfgerð
blekking. Veruleikinn er líka inni í meðvitund-
inni; inni í huganum. Kaffibollinn hér á borð-
inu er ekki eins fyrir alla; hver og einn er með
sína upplifun af honum. Veruleikinn er ólíkur
eftir fólki og ekki steyptur í mót, heldur frekar
fljótandi.“
Hvað gerir það fyrir þig að skilja veru-
leikann á annan hátt?
„Þetta hjálpar við leitina að sannleikanum.
Að finna það sem er virkilega raunverulegt.
Það sýnir mér líka fegurðina í litlum hvers-
dagslegum hlutum. Ég get til dæmis tárast
bara við það að horfa á venjulegt sólsetur.“
Ertu búinn að finna sannleikann?
„Nei,“ segir Pétur og hlær. „Ég held að ég
muni aldrei segjast vera búinn að finna sann-
leikann.“
Pétur segir að hægt sé að læra þá tækni að
skynja veruleikann á annan hátt en við gerum
flest. „Í hugleiðslu sem margir stunda er hægt
að setjast niður og stilla hugann og ná slökun
en alvöruhugleiðsla er miklu dýpri en það. Ef
maður nær að sleppa tökum á öllum hugsunum
og útiloka allt utanaðkomandi áreiti, þá kemst
maður nálægt því að finna sannleikann. Hug-
leiðsla er verkfæri til þess og hefur hjálpað
mér rosalega mikið, bæði andlega og lík-
amlega,“ segir hann.
„Hugleiðsla kennir manni að bregðast öðru-
vísi við áreiti og verkjum. Í stað þess að verða
pirraður hugsar maður; „þetta skiptir engu
máli“. Og þegar sársaukinn er vondur er hægt
að horfa á hann utan frá og ákveða hvernig
maður bregst við honum. Þetta er tækni sem
allir geta notað til þess að eiga betra líf,“ segir
hann.
„Þetta hefur hjálpað mér að þjást minna og
lifa í sátt við það sem er erfitt.“
Meðvitundin í draumaheiminum
Draumaheimurinn heillar Pétur og segist
hann æfa sig í að láta sig dreyma meðvitaða
drauma. „Þetta eru draumar sem ég veit að
mig er að dreyma, á meðan mig dreymir. Þá
get ég svo opnað nýjar víddir,“ segir hann.
„Þegar þetta er stundað kemst maður að því
að draumaheimurinn er í raun hliðarveruleiki
en við kunnum oft ekki að meta hann, ekki hér
í vestrinu. Ef maður fer að pæla í undirmeðvit-
undinni sér maður að draumar geta haft mikil
áhrif á mann. Ég hef líka æft mig í að skipta á
milli heima án þess að sofna. Líkaminn sofnar
en meðvitundin er samt vakandi á meðan,“ út-
skýrir Pétur.
„Ef maður stundar
hugleiðslu í draum-
heiminum kemst maður
beint í svakalegt vitund-
arástand. Það getur
valdið straumhvörfum í
lífinu. Það er ólýsanleg
tilfinning. Ég hef mik-
inn áhuga á að vera
stöðugt að þróa mín skoðanakerfi, mína heims-
mynd og mitt andlega líf. Ég vil þróa það sem
ég trúi á, án þess að það tengist endilega
trúarbrögðum. Ég vil ekki staðna. Takmarkið
er að komast að uppljómun. Þá verður maður
ónæmur fyrir allri þjáningu,“ segir hann.
„Ég byrjaði á þessu því það voru engin svör
neins staðar. Læknar sögðust ekki geta gert
neitt fyrir mig nema gefa mér fleiri pillur;
deyfa mig. Það var endalaus þjáning. Þegar
allt brást í vestræna kerfinu leitaði ég í austur-
átt. Í búddisma lærir maður skilning og hvern-
ig enda á þjáningu. Ég skilgreini mig ekki
endilega sem Búddista heldur tek það besta úr
mörgum trúarbrögðum. Ég er ekki kominn á
leiðarenda en mér finnst ég vera á leiðinni. Og
þegar maður kemst nær sannleikanum fer
maður að skilja betur heiminn og fyllist meiri
samkennd og samúð.“
Erfiður og harður lærdómur
Pétur hefur lært mikið á þessum tæpa áratug
frá slysinu. Nú vill hann hjálpa öðrum sem
þjást.
„Ég er kominn á þann stað að mér finnst
loksins eins og ég geti kennt fólki að komast
yfir sína þjáningu. Það hjálpar mér á minni
eigin braut, að hjálpa öðrum. Þetta snýst um
að öðlast innri frið og opna nýja heima fyrir
fólki,“ segir hann.
„Ég og vinkona mín, jógakennarinn og
heilarinn, Sara María Júlíudóttir, ætlum að
taka fólk á „retreat“; eins konar helg-
arnámskeið, og höfum verið með nokkur nú
þegar,“ segir hann.
„Það er svo erfitt fyrir fólk að vera opið fyrir
því sem það þekkir ekki. Við ætlum að breyta
því með þessum námskeiðum. Þar munum við
kenna öndun og hugleiðslu ásamt þeim aðferð-
um sem við höfum lært til að opna vitund og
minnka þjáningu,“ segir Pétur.
„Við viljum búa til upplifun sem smitast út í
lífið og hefur áhrif. Þetta snýst um að þekkja
sjálfan sig betur. Fólk mun þurfa að horfast í
augu við djöfla sína og þjáningu. Þetta er fyrir
fólk sem leitar að sínum persónulega sann-
leika.“
Ertu kominn á góðan stað í lífinu í dag?
„Mér finnst það. Ég er búinn að ná innri sátt
af því að ég get aftengt sársaukann þjáning-
unni. Ég hugsaði áður að ég hefði hlotið verstu
örlög í heimi. En nú get ég séð þetta sem gríð-
arlega erfiðan og harðan lærdóm. Ég hef verið
með verki í níu ár og það er nóg. Það væri
kraftaverk ef þeir hyrfu en ég skil hvers virði
það er að ganga í gegnum svona yfirgengilega
þjáningu,“ segir Pétur.
„Ég missti ekki bara getuna til að ganga, ég
missti í raun hálfan líkama. Ég þarf að lifa með
því að vera í líflausum líkama. Ég er ekki að
fara að breyta því en hugurinn getur komist
yfir hvað sem er. Yfirgengileg þjáning er oft
leiðin að endanlegri uppljómun.“
Pétur tekur afar fallegar djúpgeimsljósmyndir sem hann selur á heimasíðunni kosmoss.is.
Pétur féll stjórnlaust fram af tólf metra háum
kletti í fjalli í Austurríki. „Ég lenti á veginum. Það
er fáránlegt að lifa þetta af. Ég var með meðvit-
und allan tímann nema þegar ég var í frjálsu falli;
það er í móðu,“ segir Pétur. Hann fór síðar í
hjólastólnum á slysstað og virti fyrir sér klettinn.
Morgunblaðið/Ásdís
„Ég þarf að lifa með því að vera í líflausum
líkama. Ég er ekki að fara að breyta því en
hugurinn getur komist yfir hvað sem er,“
segir Pétur Kristján Guðmundsson sem
er lamaður fyrir neðan mitti.
’Ég var í afneitun í tvö ár ogtrúði því raunverulega aðég myndi geta gengið á ný envonin fór dvínandi. Ég sá fyrir
mér að labba bara eins og For-
rest Gump; labba þar til spelk-
urnar myndu hrynja af mér.