Fréttablaðið - 20.02.2020, Side 13

Frá degi til dags
Halldór
ÚTGÁFUFÉLAG: Torg ehf. STJÓRNARFORMAÐUR: Helgi Magnússon FORSTJÓRI OG ÚTGEFANDI: Jóhanna Helga Viðarsdóttir RITSTJÓRAR: Davíð Stefánsson david@frettabladid.is, Jón Þórisson jon@frettabladid.is,
MARKAÐURINN: Hörður Ægisson hordur@frettabladid.is FRÉTTABLAÐIÐ.IS: Sunna Karen Sigurþórsdóttir sunnak@frettabladid.is.
Fréttablaðið kemur út í 80.000 eintökum og er dreift ókeypis á heimili á höfuðborgarsvæðinu og Akureyri. Einnig er hægt að fá blaðið í völdum verslun um á landsbyggðinni. Fréttablaðið áskilur sér rétt til að birta allt efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum
án endurgjalds. ISSN 1670-3871 FRÉTTABLAÐIÐ Kalkofnsvegur 2, 101 Reykjavík Sími: 550 5000, ritstjorn@frettabladid.is HELGARBLAÐ: Björk Eiðsdóttir bjork@frettabladid.is MENNING: Kolbrún Bergþórsdóttir kolbrunb@frettabladid.is
LJÓSMYNDIR: Anton Brink anton@frettabladid.is FRAMLEIÐSLUSTJÓRI: Sæmundur Freyr Árnason sfa@frettabladid.is
Kolbrún
Bergþórsdóttir
kolbrunb@frettabladid.is

Velta má fyrir
sér hvort þeir
sem svona
tala hafi haft
fyrir því að
vippa sér út
úr bílnum og
ganga um
miðbæinn.

Það er
einfaldlega
skemmtilegra
og meira
gefandi að
búa, starfa og
alast upp í
borgum þar
sem menn-
ingin er
blómleg.
Járn & Gler ehf. • Skútuvogur 1h. Barkarvogsmegin
104 Reykjavík • S. 58 58 900 • www.jarngler.is
Bjóðum upp á sjálfvirkan
hurðaopnunarbúnað,
hurðir og gluggakerfi
ásamt uppsetningu
og viðhaldi á búnaði.
Áratuga reynsla.
Sérkennilegur björgunarleiðangur hefur í nokkurn tíma farið fram með hávaðalátum undir kjörorðinu: Björgum miðbænum! Þarna er um að ræða aðgerðahóp sem fer mikinn í tíma og ótíma í öllum þeim fjöl­miðlum sem honum tekst að troða sér í.
Borgarbúar hafa fæstir tekið eftir því að ástand
miðbæjarins sé slíkt að ástæða sé til stöðugra
upphrópana um hnignun og stöðnun. Það er helst
að andvarpa megi yfir nýbyggingum sem sýna
glögglega að nútímaarkitektúr er ekki nokkuð sem
ástæða er til að hylla alveg sérstaklega. Annars er
ástandið í miðbænum bara nokkuð gott.
Hópurinn sem bjarga vill miðbænum er í
nostalgíu kasti og vill fylla hann af bílaumferð.
Þá dreymir um liðna tíð þegar fólk gat rúntað um
miðbæinn, nánast eins og það væri eitt á ferð. Þá var
enginn að velta fyrir sér mengun eða þrengslum.
Það eina sem skipti máli var vilji viðkomandi, sem
ætlaði sér að fara á ákveðna staði og vildi ekki láta
neitt stöðva sig. Þannig var gamli tíminn. Nú er
annar tími. Tími þar sem áhersla er á göngugötur og
aðlaðandi umhverfi. Þar er ekki pláss fyrir bílaum­
ferð. Bílastæði eru hins vegar víðs vegar. Það ætti að
nægja, en samt heyrast óánægjuraddir sem fullyrða
að meirihluti borgarstjórnar sé að leggja miðbæinn í
rúst og neyðarástand eigi eftir að skapast vegna þess
að bílaumferð fái ekki að njóta sín þar. Velta má fyrir
sér hvort þeir sem svona tala hafi haft fyrir því að
vippa sér út úr bílnum og ganga um miðbæinn. Þar
er iðandi mannlíf á hverjum degi, en menn sjá það
sennilega ekki svo glöggt í gegnum bílrúðuna.
Áhersla meirihlutans í borginni á fjölgun göngu­
gatna og takmörkun bílaumferðar í miðbænum
hefur vakið óhefta gremju þeirra bílelskandi, sem
taka hvert frekjukastið á fætur öðru í fjölmiðlum.
Einn aðaltalsmaður aðgerðahópsins Björgum mið­
bænum, Bolli Kristinsson fyrrverandi kaupmaður,
hefur ítrekað sagt Dag B. Eggertsson vera versta
borgarstjóra í sögu Reykjavíkur. Ansi furðuleg full­
yrðing þegar um er að ræða borgarstjóra sem hefur
í öllum aðalatriðum reynst farsæll í starfi, en býr þó
við það ólán að vera í návígi við einn versta minni­
hluta sem sést hefur í borgarstjórn. Þar er saman­
kominn hópur vælukjóa sem gagga við minnsta
tilefni að borgarstjóri eigi að segja af sér.
Dagur B. Eggertsson ætti að eiga nokkuð létt með
að afgreiða stóryrði minnihluta borgarstjórnar sem
og stórkarlalegar yfirlýsingar aðgerðahóps sem þráir
endurkomu einkabílsins í miðbænum. Málstaður
þessa hóps er ekki góður og í engum tengslum
við raunveruleika nútímans. Í svo að segja öllum
stórborgum heims er unnið að því að takmarka bíla­
umferð. Ferðamenn sem koma til stórborga leita svo
yfirleitt uppi göngugötur því þar er notaleg stemn­
ing sem fyrirfinnst ekki innan um iðandi bílaum­
ferð. Skoðanakannanir hafa síðan sýnt að íbúar á
höfuðborgarsvæðinu eru hlynntir göngugötum,
enda vita þeir að þar er mannlíf, stemning og gróska.
Björgunin
Skipta menningarlíf og skapandi listir einhverju máli á okkar háværu tímum? Er ástæða fyrir borgaryfirvöld til að styrkja og styðja menningar­
og listalífið? Ég segi já og aftur já. Það er einfaldlega
skemmtilegra og meira gefandi að búa, starfa og
alast upp í borgum þar sem menningin er blómleg.
Menningarborgir eru miklu áhugaverðari en menn­
ingarsnauðar borgir. Í þeim eru lífsgæðin meiri, meira
andríki, meira stuð, meiri jákvæð upplifun.
Mikilvæg forsenda blómlegs listalífs í Reykjavík er
auðvitað að hér sé gott að búa og starfa sem lista­
maður. Borgin leggur sitt af mörkum til að svo megi
vera. Fyrir utan rekstur eigin menningarstofnana
og samninga við fjölda annarra menningarstofnana
– Borgarleikhúsið, Nýló, Hörpu, Bíó Paradís og svo
framvegis – leggur borgin til sérstaka verkefnastyrki
og samstarfssamninga sem hægt er að sækja um. Fyrir
fáeinum vikum var tilkynnt með fallegri athöfn í Iðnó
að borgin veitir 90 styrki til menningarmála árið 2020
fyrir tæplega 60 milljónir króna. Þá eru ótaldir sex
Borgarhátíðarsamningar við Iceland Airwaves, RIFF,
HönnunarMars, Myrka músíkdaga, Hinsegin daga og
Reykjavík Dance Festival fyrir samanlagt 50 milljón
krónur í þrjú ár.
Ástæða er til að geta sérstaklega um úrbótasjóð tón­
listarstaða. Sjóðurinn var stofnaður síðasta sumar og
er ætlað að styrkja smærri tónleikastaði hvað varðar
aðstöðu, aðbúnað og aðgengi. Í ár eru veittir átta
styrkir til níu tónleikastaða. Þetta er tilraunaverkefni
til tveggja ára.
Bíó Paradís
Borgin hefur styrkt reksturinn á Bíói Paradís undan­
farin ár. Vegna deilna um leigusamning sem nú hafa
risið er mikilvægt að hafa í huga að þar deila tveir
einkaaðilar. Borgin er ekki aðili að samningnum. Í
mínum huga kemur þó ekkert annað til greina en að
Bíó Paradís starfi áfram við Hverfisgötu. Lausn verður
að finnast.
Bíó Paradís á sinn þátt í að gera Reykjavík að lífvæn­
legri menningarborg.
List og menning – já takk
Hjálmar
Sveinsson
borgarfulltrúi
Samfylkingar-
innar í Reykjavík
Króna með gati
Fréttablaðið hefur rakið raunir
Wei Li sem dröslaði hingað 170
kílóum af skemmdri mynt sem
bankakerfið neitaði að breyta
í nothæfan gjaldmiðil. Ekki er
öll von úti þar sem verðmæti
krónupeninganna er tvöfalt á
gengi byggingavöruvísitölunnar
í raunhagkerfinu. Skömmu eftir
hrun komst vélsmiður á Suður­
landi að því að það væri ódýrara
að breyta krónum í skinnur
með því að gata þær frekar en
að kaupa innf luttar í bygginga­
vöruverslunum. Stök bretta­
skinna kostar tvær krónur í
Byko þannig að hæglega má
dobla verðgildi ruslgóssins hans
Li með einfaldri aðgerð og mátu­
lega nettum bor.
Ginkaupin á eyrinni
Gin er mjög móðins hjá frum­
kvöðlum þessi misserin og á
barnum Kalda streymir strítt
nýtt íslenskt gin sem enn fæst
aðeins við Klapparstíginn.
Íslenskar jurtir eru þar áhrifa­
miklar í bragðgöldrum eins
þekktasta ginmeistara Bret­
lands og nefnist drykkurinn
Ólafsson eftir skáldinu og
náttúrufræðingnum Eggerti
Ólafssyni. Arnar Jón Agnars­
son, laxveiðileiðsögumaður og
fyrrverandi handboltakappi,
hefur leitt þróunarvinnuna
en bakhjarlar hans eru meðal
annars vellauðugir Íslandsvinir
frá Bandaríkjunum og Sigurjón
Sighvatsson. toti@frettabladid.is
2 0 . F E B R Ú A R 2 0 2 0 F I M M T U D A G U R12 S K O Ð U N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
SKOÐUN