Fréttablaðið - 03.01.2020, Blaðsíða 16

Fólk er kynningarblað sem býður auglýsendum
að kynna vörur og þjónustu í formi viðtala og
umfjallana. Í blaðinu er einnig hefðbundið rit-
stjórnarefni. Blaðið fylgir Fréttablaðinu daglega.
Umsjónarmenn efnis: Elín Albertsdóttir, elin@frettabladid.is, s. 550 5761 | Hjördís Erna
Þorgeirsdóttir | hjordiserna@frettabladid.is s. 550 5767 | Oddur Freyr Þorsteinsson, oddurfreyr@
frettabladid.is s. 550 57686 | Sandra Guðrún Guðmundsdóttir, sandragudrun@frettabladid.is, s.
550 5762 | Þórdís Lilja Gunnarsdóttir, thordisg@frettabladid.is, s. 550 5768
Útgefandi:
Torg ehf
Ábyrgðarmaður:
Jóhanna Helga Viðarsdóttir
Sölumenn: Arnar Magnússon, arnarm@frettabladid.is, s. 550 5652, Atli
Bergmann, atli@frettabladid.is, s. 550 5657, Jón Ívar Vilhelmsson, jonivar@
frettabladid.is, s. 550 5654, Jóhann Waage, johannwaage@frettabladid.is,
s. 550 5656, Ruth Bergsdóttir, ruth@frettabladid.is, s. 694 4103,
Ferill þungarokkssveitar-innar Skálmaldar hefur verið glæstur svo ekki sé meira sagt.
Á tíu árum hefur hljómsveitin
gefið út sex plötur, sett upp tón-
leikasýningu í Borgarleikhúsinu,
tvisvar leikið með Sinfóníuhljóm-
sveit Íslands í Hörpu (2013 og 2018)
og farið í fjölmargar tónleikaferðir
um Evrópu þvera og endilanga.
Nú hefur hljómsveitin ákveðið
að taka sér hlé um óákveðinn
tíma. Aðdragandinn að enda-
lokunum hefur verið langur. „Við
tilkynntum þetta í september
og viðbrögðin hafa verið sterk,“
segir Þráinn. „Fólk stoppar mann
í búðum og biður okkur að hætta
ekki. En þessi pása er nauðsynleg
því við erum búnir að vera á fullu
í tíu ár og nú er kominn tími til
að sinna fjölskyldunum okkar
og öðru í lífinu.“ Hljómsveitin
hélt þrenna lokatónleika fyrir
stappfullu Gamla bíói á vetrarsól-
stöðum og það var að sögn Þráins
mögnuð upplifun. „Fyrstu tónleik-
arnir gengu rosalega vel, á næstu
fékk ég rykkorn í augað og stóð
agndofa og horfði á fólkið. En svo
voru síðustu tónleikarnir eitthvað
svo fullkomnir, orkan í salnum,
orkan hjá okkur, það var ekkert
sem ég hefði getað bent á og sagt:
Þetta hefði átt að vera öðruvísi! Ég
hélt að ég yrði kannski eyðilagður
á eftir en tilfinningin var bara: Nú
er þetta búið í bili, komin tíu ár og
gæti ekki endað betur.“
Alls ekkert drama
Hann þvertekur fyrir að pásan
sé tilkomin vegna ósættis eða
annarra dramatískra viðburða.
„Þegar við fórum í fyrsta tónleika-
ferðalagið okkar hétum við því
að það fengi ekkert að eyðileggja
þetta fyrir okkur. Við myndum
alltaf láta þetta ganga, þó einhver
einn yrði pirraður eða tveimur
sinnaðist eitthvað og það hefur
haldist,“ segir hann. „Það sem var
að frústrera okkur núna var að
vera svona lengi frá fjölskyldunum
okkar því eftir því sem betur
gengur verða túrarnir lengri og
fjarveran meiri. Við erum auðvitað
mjög þakklátir fyrir velgengnina
og þetta er búið að vera æðislega
gaman en við höfum til dæmis
flestir eignast börn á þessum tíu
árum sem við missum af á löngum
tímabilum og enginn okkar er sátt-
ur við það. Svo við ákváðum að nú
væri kominn tími til að fagna því
sem við höfum náð að gera, skoða
myndirnar og rifja upp staðina og
upplifanirnar sem stundum var
ekki tími til að vinna úr. Dagskráin
á tónleikaferðalögum er alltaf
mjög þétt og ég tek stundum sem
dæmi að þó við höfum spilað átta
sinnum í París hef ég aldrei farið í
Eiffelturninn.“
Þægilegt líf á
þungarokksferðalagi
Hann viðurkennir að líf þunga-
rokkara á tónleikaferðalagi geti
oft verið ansi þægilegt. „Þú ferð út
úr raunveruleikanum og inn í eitt-
hvert ævintýri þar sem er séð fyrir
öllum þínum þörfum og þú þarft
bara að borða, sofa og spila fyrir
fólk sem elskar það sem þú ert að
gera. Og svo hringirðu heim og þá
eru raunveruleg vandamál, bíllinn
bilaður eða einhver með gubbu-
pest og þú í Rúmeníu og getur
ekkert gert.“
Skilin milli ævintýris og raun-
veruleika hafi oft verið ansi skörp.
„Fyrst þegar við vorum að byrja
að túra þá var ég tónlistarkenn-
ari og umsjónarkennari í Norð-
lingaskóla og ég man eftir einu
skipti þegar við klárum magnaða
tónleika í Austurríki á sunnudags-
kvöldi, fórum beint út á f lugvöll og
vorum mættir heim eldsnemma á
mánudagsmorgni. Ég átti að byrja
að kenna klukkan tíu og ætlaði að
undirbúa kennsluna en svo voru
forföll í fyrsta bekk svo ég var
farinn að kenna sex ára börnum
að draga til stafs, bara nokkrum
klukkutímum eftir að ég hafði
verið rokkstjarna á tónleika-
ferð í útlöndum,“ segir Þráinn og
bætir við: „Við höfum alltaf þurft
að vinna dagvinnu meðfram því
að vera í hljómsveit og það hefur
haldið okkur á jörðinni auk þess
sem við erum duglegir að koma
hver öðrum inn í raunveruleikann
þegar rokkstjörnustælar skjóta
upp kollinum.“
Hljómsveitin frek á tíma
Hann segir togstreituna á milli
fjölskyldunnar og hljómsveitar-
innar hafa aukist eftir því sem
velgengnin jókst. „Fjölskyldan á
auðvitað að vera númer eitt en
hljómsveitin er frek á tíma og
athygli og þó konurnar okkar
styðji okkur, mæti á tónleika og
svoleiðis, þá geta þær aldrei alveg
tekið þátt í þessu lífi og það er
líka flókið. Við erum sex í hljóm-
sveitinni, svo er alls konar fólk sem
vinnur fyrir okkur, við erum með
skuldbindingu við fjölskyldurnar
okkar en líka við það fólk og það
verður óhjákvæmilega togstreita.
Við erum kannski að reyna að
koma í veg fyrir að þetta splundrist
með því að taka okkur þetta hlé.
Því við erum hvernig nærri hættir.
Við eigum efni í nokkrar plötur
á teikniborðinu og eigum eftir
að túra bæði Bandaríkin, Suður-
Ameríku og Japan, höfum sagt
nei við slíkum túrum einfaldlega
vegna þess hvað þeir taka langan
tíma. Eitt af því sem við erum að
læra er að segja nei.“
Ein algengasta spurning sem
hljómsveitin fær er hvort með-
limir séu ekki orðnir ríkir á öllum
vinsældunum. „Nei,“ segir Þráinn
og hlær. „En það eru ákveðin
hlunnindi sem fylgja þessu, ég
fæ kannski sendar gítargræjur til
að prófa og ýmislegt annað frítt
svona. En þegar túrarnir stækka þá
stækkar líka umfangið í kringum
þetta allt svo þetta eru ekki frá-
bærar tekjur, sko. Og við erum allir
að vinna annað líka, reyndar með
mjög skilningsríka yfirmenn sem
betur fer því launin af þessu starfi
eru ekki þannig að við gætum
verið í því eingöngu.“
Kassagítardjass
Nú tekur við Skálmaldarlaust
tímabil, hvað ætlar Þráinn Árni af
sér að gera?
„Ég stofnaði fyrir skömmu
tónlistarskólann Tónholt sem er í
Norðlingaholti og kenni líka mikið
á Skype. Mér finnst svo svaka-
lega gaman að kenna en ég þarf að
skapa og búa eitthvað til. Áður en
Skálmöld varð til var ég alltaf að
spila eitthvert popp og þá samdi
ég til hliðar fullt af þungarokki
sem nýttist vel í Skálmöld. Núna
þegar ég er búinn að lifa og hrærast
í þungarokki í tíu ár þá leitar
sköpunargáfan í annan farveg. Ég
sit mjög mikið með kassagítar og
á fullt af lögum sem ég kannski
geri eitthvað við. Og svo finnst
mér gaman að ögra sjálfum mér
og er núna að stúdera djassgítar-
leik á netinu hjá frábærum hol-
lenskum kennara sem heitir Robin
Nolan. Það virkar kannski eins
og kúvending en þegar grannt er
skoðað er margt sameiginlegt með
djassi og þungarokki. Ég hef spilað
á gítar í þrjátíu ár en svo þegar ég
hitti kennara sem er úr allt öðrum
heimi þá opnar hann fyrir alls
konar gáttir og möguleika.“
Hann segist vera opinn fyrir alls
konar spilamennsku. „Ef þú ætlar
að vera í tónlist á Íslandi verðurðu
að geta spilað allt. Það hefur aðeins
dottið upp fyrir hjá mér eftir að
Skálmöld tók yfir en um leið og við
tilkynntum að við værum að hætta
hefur ólíklegasta fólk sett sig í sam-
band og viðrað möguleika á sam-
starfi. Ég segi samt ekki já við öllu,
er að læra að segja nei og hef komist
að því að það er ótrúlega erfitt en
þroskandi að segja nei við fólk.“
Þráinn fékk svo æskudraum
uppfylltan á aðfangadag þegar
hann spilaði með Bubba í árlegri
heimsókn hans á Litla-Hraun. „Á
fyrstu æfingunni var fyrsta lagið
Blindsker og það var svo súrreal-
ískt að þegar hann byrjaði að
syngja þá leit ég til hliðar og fattaði
að Bubbi var að syngja og ég var
þessi á gítarinn. Algjör draumur að
fá að spila með kónginum.“
Á tímamótum er við hæfi að
strengja heit og Þráinn gerði það
að sjálfsögðu. „Planið er að slaka
sem mest á um helgar, vera sem
minnst á f lugvöllum, spila með
sem flestum skemmtilegum tón-
listarmönnnum og senda eitthvað
frá mér allt öðruvísi en það sem
ég hef verið að gera áður en við í
Skálmöld tökum upp þráðinn að
nýju.“
Þráinn er hér á sviði með Skálmöld en varla leggur hann gítarinn á hilluna.
Brynhildur
Björnsdóttir
brynhildur@frettabladid.is
Framhald af forsíðu ➛
Fyrst þegar við
vorum að byrja
að túra var ég tón-
listarkennari og
umsjónarkennari
í Norðlingaskóla
og ég man eftir
einu skipti þegar
við kláruðum
magnaða tónleika
í Austurríki á
sunnudagskvöldi,
förum beint út á
flugvöll og vorum
mættir heim eld-
snemma á mánu-
dagsmorgni.
FRÉTTABLAÐIÐ/ERNIR
Ég tek stundum
sem dæmi að þó
að við höfum spilað
átta sinnum í París
hef ég aldrei farið í
Eiffelturninn.
2 KYNNINGARBLAÐ FÓLK 3 . JA N ÚA R 2 0 2 0 F Ö S T U DAG U R