Skessuhorn - 30.01.2019, Blaðsíða 12

MIÐVIKUDAGUR 30. JANÚAR 201912
Ísólfur Haraldsson, athafna-
maður á Akranesi, fagnar fer-
tugsafmæli sínu laugardaginn 2.
febrúar næstkomandi. Ísólfur er
fæddur þann dag árið 1979, son-
ur Haraldar Sturlaugssonar og
Ingibjargar Pálmadóttur. Hann
hefur alla tíð búið á Akranesi,
ólst upp á Vesturgötu 32a og
fyrir nokkrum árum síðan keypti
hann húsið. Þar unir Ísólfur hag
sínum vel ásamt Aldísi Birnu Ró-
bertsdóttur, eiginkonu sinni og
börnum þeirra fjórum.
Ísólfur steig sín fyrstu skref í
rekstri þegar hann tók við Bíóhöll-
inni á Akranesi árið 2001, þá 22
ára gamall. Síðan hefur hann feng-
ist við eitt og annað en flest teng-
ist það ýmiss konar viðburðum og
skemmtunum. Hann fann sig aldrei
í skóla og fór ungur að standa fyr-
ir uppákomum. Æskuvinirnir segja
að viðburðahald hafi alla tíð leg-
ið fyrir honum en sjálfum langaði
hann alltaf að keyra hádegisrútuna
hjá HB&Co. Skessuhorn hitti Ís-
ólf að máli fyrir helgi og ræddi við
hann um ferilinn til þessa, lífið og
tilveruna.
Skemmtilegast
að láta eitthvað
gerast á Akranesi
„Ég staldra aldrei við og hugsa;
„hvað er ég búinn að afreka? Hvað
er ég?“ Það er alltaf eitthvað á
morgun og þannig hefur þetta bara
rúllað alla tíð,“ segir Ísólfur. „En
þetta byrjar allt saman 2001 þegar
ég tek við Bíóhöllinni á Akranesi, þá
22 ára gamall. Mér fannst mórallinn
í bænum á þeim tíma vera svolítið
þannig að krakkarnir í fjölbrauta-
skólanum væru allir rosalega mikið
að drífa sig í burtu, hér væri svo lítið
um að vera en allt svo gott í Reykja-
vík. Mig langaði að fólk yrði stolt
af bænum sínum og að það væri
hægt að gera sömu hluti hérna uppi
á Skaga og í borginni, þar á með-
al að fólk gæti kíkt í bíó. Það var
markmiðið í upphafi og við reynd-
um að hafa þetta létt og skemmti-
legt,“ segir hann. „Það gekk bara
allt í lagi og stuttu síðar fórum við
enn lengra með gleðina þegar við
stofnuðum Útvarp Bíóhöllina. Þar
voru Hjörtur Hjartar, Gulli Jóns,
Stebbi Jóns og fleiri með alls konar
dagskrá. Þetta var partur af því að
búa til stemningu fyrir tónleika og
skemmtanahald, en á þessum tíma
var erfiðara að ná til fólks en í dag
og því fannst okkur þetta spenn-
andi.“
Hann hélt áfram að standa fyr-
ir viðburðum næstu árin. Fyrsta
Lopapeysan var haldin 2004 og
árið eftir tók hann ásamt fleirum
við rekstri skemmtistaðarins Breið-
arinnar á Akranesi. „Þá magnað-
ist enn frekar upp stemningin, það
var gríðarlegt partí í gangi og allir
vildu vera með. Það var alltaf núm-
er eitt að hafa gaman og geta boð-
ið upp á fjölbreytta dagskrá fyrir
fólkið í bænum. Á sama tíma vorum
við alltaf einhvern veginn að reyna
að vinna okkur inn í Reykjavík.
Ég stofna hljóðkerfaleiguna Pro-
tech árið 2004 og við erum mikið á
ferðinni, tökum þátt í Rás 2 rokkar
hringinn um allt land, komum inn í
Íslensku óperunnar þegar menn þar
á bæ byrjuðu að færa sig meira yfir
í söngleiki og vorum þar þangað til
óperan færir sig í Hörpu. En þegar
maður var að reyna að vinna sig inn
í Reykjavík þá varð þetta allt miklu
ópersónulegra og ekki jafn gaman.
Maður hittir fullt af fólki en kynnist
ekki neinum,“ segir Ísólfur. „Niðri
í Bíóhöll og öðrum í verkefnunum
á Skaganum, þá voru þetta bara
við félagarnir að láta eitthvað ger-
ast í bænum, þar sem allir þekkjast
og hafa gaman að. Það er skemmti-
legast.“
„Búinn að gera þetta frá
því ég fæddist“
Ísólfur segir að lífið horfi allt öðru-
vísi við sér í dag en þegar hann var
að stíga sín fyrstu skref 2001. „Þeg-
ar ég var að byrja vissi ég ekki neitt,
var að hringja í hina og þessa, reyna
að fá eitthvað og láta eitthvað ger-
ast en það gekk mjög misvel. Í dag
eru alls konar gæjar að hafa sam-
band við mig, gæjar sem vita ekki
neitt en eru að reyna að láta eitt-
hvað gerast, eins og ég var einu
sinni. Ég þarf stundum að minna
mig á að gefa þeim séns og reyni
það, gef mér ákveðinn tíma vik-
unnar til að tala við þá,“ segir hann.
En þó það hafi gengið misvel hjá
honum að láta eitthvað gerast þeg-
ar hann var enn blautur á bakvið
eyrun telur hann að viðburðahald
hafi líklega alltaf átt að liggja fyr-
ir honum. „Einn vinur minn sagði
við um daginn, strákur sem er að-
eins eldri en ég, að ég væri í raun-
inni búinn að gera þetta frá því ég
fæddist. Ég hafi alltaf verið með
eitthvað í gangi. Hann minnti mig
á að ég hafi verið kominn inn í
diskabúrið að stjórna tónlist og búa
til stemningu sem krakki og að ég
hafi haldið ball í Brekkubæjarskóla
þegar við vorum í 7. bekk,“ seg-
ir Ísólfur og heldur áfram að rifja
upp. „Þegar ég var tíu ára þá byrj-
uðum við félagarnir að skera gell-
ur. Við fengum derhúfur í Shell og
Bjarna Þór til að líma lógóið „Gella
sf.“ yfir Shellmerkið á derhúfunum.
Síðan fórum við niður í HB, feng-
um nokkra hausa sem voru á leið
í brennslu, gelluðum og seldum,“
segir hann. „Sem pjakkur var ég að
vinna hjá Halla búgí við að raða í
hillur eða hoppa upp í vörubíla hjá
ÞÞÞ. Ég mátti ekki heyra vörubíl
fara í gang, þá var ég bara farinn,“
segir hann.
Fann sig ekki í skóla
„Ég hef aldrei getað verið inni í
skólastofu og hef beisiklí aldrei
skrifað í stílabók því ég þurfti alltaf
að vera að brasa eitthvað. Mamma
segir að ég hafi verið svona á leik-
skóla líka. Ég var á sjúkrahússleik-
skólanum og flúði yfirleitt, inn á
sjúkrahús að skoða mig um eða ef
ég sá ÞÞÞ bíl þá hljóp ég yfir götuna
að spjalla við karlana,“ segir hann
og brosir. „Ég hef einhvern veg-
inn alltaf átt erfitt með að vera sett-
ar einhverjar skorður og þess vegna
fann ég mig aldrei í námi. Ég get
alveg sest niður og lært það sem er
fyrir framan mig, en þá er það alltaf
á mínum forsendum. Það gekk ekk-
ert í skólanum og mamma og pabbi
sendu mig austur á Eiðar þegar ég
var í 10. bekk, 1995, kannski ekki
síst til að reyna að kveikja einhvern
svona námsáhuga hjá mér. Sögðu
að þarna væri skóli þar sem væri
mikið lagt upp úr tónlist og spurðu
hvort ég vildi ekki prófa. Ég sló til
og líkaði mjög vel á Eiðum. Þar var
ég inni í stúdíói meira og minna all-
an tímann og kynntist vel fólki sem
er vel tengt inn í tónlistarheim-
inn í dag. Meðal annars kynntist
ég Magna Ásgeirssyni, spilaði með
honum í hljómsveit sem hitaði upp
fyrir Vini vors og blóma í Valaskjálf
þegar við vorum í 10. bekk. Þá vor-
um við strax komnir á fullorðins-
ball að spila. Þetta byrjar allt mjög
snemma og ég hef allar götur síð-
an verið í einhverju sem tengist við-
burðum,“ segir Ísólfur.
Gamla Kaupfélagið og
Hlégarður í eina sæng
Árið 2009 kemur Ísólfur ásamt fleir-
um að opnun Gamla Kaupfélagsins
á Akranesi, sem Ingólfur Árnason
kom á fót. Árið 2012 kom hann að
fyrsta Þorrablóti Skagamanna í nú-
verandi mynd ásamt árgangi 1971.
Sama ár var Bíóhöllin á Akranesi
gerð upp og komið í núverandi horf
fyrir 70 ára afmæli hennar. Vinir
hallarinnar hlutu menningarverð-
laun Akraneskaupstaðar um haust-
ið og Ísólfur var valinn Skagamað-
ur ársins skömmu eftir áramótin.
Árið 2014 heldur hann Október-
fest Stúdentaráðs Háskóla Íslands
í félagi við aðra, Lopapeysan er
áfram stærsti viðburður Írskra daga
á Akranesi og Ísólfi og félögum
gengur orðið mjög vel.
Ásamt öðrum tók Ísólfur við
Hlégarði í Mosfellsbæ árið 2015 og
2016 tekur hann við rekstri Gamla
Kaupfélagsins ásamt Gunnari Haf-
steini Ólafssyni matreiðslumeist-
ara. Það segir Ísólfur að hafi verið
erfiðir tímar. „Það var rosalega erf-
itt að taka Hlégarð, mikil fjárfest-
ing og erfiður rekstur. Það fór ekki
að lagast fyrr en við samkeyrðum
Ísólfur Haraldsson stendur á fertugu
„Það er enginn svo klár að hann geti gert allt einn“
Ísólfur Haraldsson fyrir framan Bíóhöllina á Akranesi. Ljósm. kgk.
Daginn sem Ísólfur og Gunnar Hafsteinn Ólafsson opnuðu Gamla Kaupfélagið vorið 2016 eftir að þeir tóku við rekstri
staðarins. F.v. Þóra Björk Þorgeirsdóttir, Jósef Halldór Þorgeirsson, Ísólfur, Valdimar Ingi Brynjarsson og Gunnar.
Ljósm. úr safni/ kgk.