Fréttablaðið - 13.03.2020, Qupperneq 25

Þegar við verndum
börnin okkar um
of leyfum við þeim ekki
eins mikið sjálfstæði og
áður var, gerum þau ekki
eins sterk út í lífið,
hindrum að þau fái
fjaðrir og stöndum í vegi
fyrir þeim að fljúga.
Þórdís Lilja
Gunnarsdóttir
thordisg@frettabladid.is
Sigga og sonur hennar Gassi fara fyrir hópkarókíi í kvöld þar sem allt verður vitlaust af gleði. FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON BRINK
Þetta eru magnaðir tímar. Stór máni var í meyjarmerkinu 9. mars með tilheyrandi
stórstreymi og svo þessi stóri,
dularfulli jarðskjálfti akkúrat fyrir
föstudaginn þrettánda. Táknin eru
alls staðar og ég trúi því að fullt
tungl og stórstreymi hafi áhrif á
líðan okkar og magni upp tilfinn-
ingar. Þar af leiðandi viljum við nú
hafa allt undir stjórn og verðum
pirruð ef hlutirnir eru ekki eins
og við viljum hafa þá,“ segir Sigga
Kling í bítið á þessum Drottins
degi, föstudeginum 13. mars.
„Staðreyndin er sú að föstu-
dagurinn þrettándi er bara hræði-
legur ef maður magnar upp það
sem maður heldur um hann. Sé
manni illa við föstudaginn þret-
tánda og hugsar að morgni: „Nú
kemur ábyggilega eitthvað voða-
legt fyrir mig,“ er maður búinn að
setja það í farveg á undan sér og þá
er við öllu að búast. Maður kallar
það yfir sig sem maður trúir og svo
dettur maður og bölsótast: „Sko, ég
vissi þetta!“ eða lendir í árekstri og
hugsar: „Já, var það ekki! Ég vissi
þetta! Það er föstudagurinn þret-
tándi!“ en hefði annars ekki pælt í
því ef það hefði verið föstudagur-
inn tólfti. Því er allt sem maður
trúir á manns eigin sannleikur
og því fara hlutir að hreyfast og
gerast,“ segir Sigga Kling sem gætir
þess að leiða ekki hugann að hjátrú
og hundsar föstudaginn þrettánda
til að útiloka slæman dag.
Abrakadabra virkar strax
„Ég var svakalega hjátrúarfull
á árum áður. Ég var alin upp í
sveit þar sem mátti ekki drekka
úr skörðóttum bolla svo að ekki
fæddust holgóma börn, né ganga
undir stiga eða hnýttar snúrur
sem þóttu einkar vond tákn.
Þegar maður elst upp við svo
sterka hjátrú fylgir hún manni
út í lífið en einn góðan veðurdag
sá ég í gegnum þetta. Að mega
ekki spenna upp regnhlíf innan-
húss því það væri feigðarboði, að
mega ekki kveikja í sígarettu með
kertaloga því þá dæi sjómaður; allt
var það svo skrýtið. Líka að yfir
vofði sjö ára ógæfa ef maður bryti
spegil. Í gamla daga voru til svo
fáir speglar og til að brýna fyrir
fólki að fara varlega með þá þurfti
að hræða það svolítið. Þetta fór svo
eins og eldur í sinu, eins og gengur
með alla hjátrú, og ef maður trúir
henni myndar maður mikla orku í
kringum hana,“ segir Sigga.
Hún á vin, þjóðþekktan mann,
sem er logandi hræddur við svarta
ketti.
„Nálægt heimili hans í Mos-
fellsbæ er allt morandi í svörtum
köttum sem hann er sannfærður
um að sé fyrir vondu. Hann getur
þulið upp fullt af hlutum sem hafa
gerst eftir að hann mætti svörtum
ketti, en auðvitað tók hann bara
eftir því af því að þar var svartur
köttur, annars hefði hann ekki
tengt það við kettina. Svo hrækir
hann þrisvar á vinstri hlið axlar
sinnar til að komast undan
álögunum en það er auðvitað
ekkert nema ávísun á að þurfa að
skipta um föt. Eins með þá sem
segja „7, 9, 13,“ en finna ekkert tré,
banka í bílinn og trúa að það hafi
sömu áhrif. Trúin er nefnilega svo
rosaleg í öllum hindurvitnum
og þegar trúin er hjátrú er sú trú
sannleikur.“
Orðið „abrakadabra“ er uppá-
haldsorðið hennar Siggu nú.
„Það þýðir að það sem þú hugsar
mun gerast. Mér finnst allt svona
svo skemmtilegt og bjó til spil sem
heita Abrakadabra og á hverju
spili er töfrasetning sem ég gef,
eins og til dæmis setningin: „Allt
mun ganga vel hjá þér.“ Það er
magnað að geta bara smellt fingri
og sagt „abrakadabra“, að senda
út hugann og sjá hlutina gerast. Ég
hef sannreynt að það virkar og það
strax. Dóttir mín sagði um konu
sem trúði ekki að hún hefði fengið
lækningu: „Mamma, trúin flytur
fjöll. Hún verður bara að trúa því.“
Um leið og hún sleppti orðinu leit
hún út um gluggann og sá risastór-
an flutningabíl sem á stóð: Trúin
flytur fjöll. Svona gerist þetta. Það
þarf bara að hafa trú og vissu.“
Gassi er framlenging af Siggu
Sigga Kling er annálaður gleði-
gjafi, litrík, fjörug og skemmtileg.
Í kvöld stýrir hún hópkarókí á
matbarnum Barion í Mosfellsbæ í
annað sinn.
„Það er svo gaman að það er
klikkun. Gestirnir sitja við sitt
borð, við spilum lagið þeirra,
allur salurinn syngur með og það
verður allt vitlaust af gleði. Ég fæ
son minn, Gassa Kling, með mér til
að hressa upp á mannskapinn því
hann heldur uppi fjörinu, er fram-
lenging af mér og enn fjörugri,“
segir Sigga sem er sjálf syngjandi
dagana langa.
„Ég er samt engin söngkona og
kann yfirleitt bara eina setningu í
lagi en það hefur komið mér ágæt-
lega áfram í lífinu. Gestirnir síðast
voru á aldrinum 16 ára upp í 92 ára
og oftast eru konur í meirihluta
þar sem ég er við stjórnvölinn; ég
held að karlarnir séu hræddir við
mig, en þeir ættu að fylgja konum
sínum og syngja með þeim sér til
skemmtunar,“ segir Sigga og hlær
dátt. Hún er spurð hvaðan lífsgleði
hennar komi.
„Lífsgleðin er búin til. Hún deyr
ef maður gerir ekki neitt. Ég lít út
um gluggann, sé hvað hver dagur
er fagur, fæ mér kaffi og læt mig
spennast upp fyrir verkefnum. Svo
fer ég líka stundum til helvítis af
áhyggjum af fólkinu í kringum mig
en minnst af sjálfri mér. Ég held
það fylgi því að eldast. Þá höfum
við ekki lengur áhyggjur af sjálfum
okkur en börnunum okkar og
barnabörnum og pössum of mikið
upp á alla. Þar af leiðandi leyfum
við fólkinu okkar ekki að fljúga
og reynum í staðinn að fljúga
fyrir það. Það er svolítið slæmt því
þegar við verndum börnin okkar
um of leyfum við þeim ekki eins
mikið sjálfstæði og var hér áður
fyrr, gerum þau ekki eins sterk út
í lífið, hindrum að þau fái fjaðrir
og stöndum í vegi fyrir þeim til að
fljúga,“ segir Sigga.
Hún fer reglulega í framhalds-
skóla landsins til að sýna unga
fólkinu að lífið sé töfrar.
„Í skólakerfinu hitti ég fyrir
þreytta krakka sem hafa ekki
trú á lífinu og mér finnst oft
mikill þungi yfir tilveru þeirra.
Því sýni ég þeim fram á að þau
hafa máttinn til að skapa sitt líf,
að það sé undir þeim komið en
ekki forlaganna eða foreldranna.
Krakkarnir fá svo öll setningu
sem þau mega eiga og kemur þeim
áfram og ég kenni þeim eitt og
annað trix fyrir lífið sem saman-
stendur sannarlega af töfrum frá
upphafi til enda. Ég er heppin að
krökkunum líkar vel við mig og að
þau velja mig sjálf,“ segir Sigga sem
haldið hefur fyrirlestra í skólum
landsins í meira en áratug.
Laus við krabbakló á il
Komin eru 27 ár síðan læknir fann
saklausan fæðingarblett á il Siggu
þar sem hún lá á sjúkrahúsi.
„Þessi blettur var til friðs í 27 ár
eða þar til fyrir síðustu jól að ég
fann orðið til í honum. Ég hafði
heyrt að maður fyndi ekki fyrir
verkjum í sortuæxli en eftir að
hafa ráðfært mig við vinkonu fór
ég til læknis sem tók úr honum
sýni og fann þar krabbamein,“
útskýrir Sigga sem í framhaldinu
fór í aðgerð til að fjarlægja meinið
og lá á sjúkrahúsi í níu daga.
„Það var tekin af mér krabbakló
en hún var staðbundin á ilinni og
ég er nú orðin 97 prósent góð og
laus við meinið. Það er auðvitað
dásamlegt og ég ætti ekki að þurfa
að hafa áhyggjur af því meir,“
segir Sigga sem notar helgarnar
sjaldnast til hvíldar.
„Nei, þá er ég að skemmta í
brúðkaupum, afmælum, skemmt-
unum, gæsunum og stundum
árshátíðum. Nú er tími af bókana
vegna veirunnar en ég tek því eins
og hverju öðru hundsbiti. Það er
nánast orðið þannig að ef þrír ætla
að hittast er það af bókað en það
þýðir ekki að velta sér upp úr því.
Þetta gengur yfir og ég held áfram
eins og vera ber.“
Fer líka stundum til helvítis
Sigga Kling segir föstudaginn þrettánda eingöngu skeinuhættan þeim sem á hann trúa. Hún
segir lífið sjálft vera töfra, að hún búi lífsgleði sína til og sé laus við krabbakló sem fannst undir il.
Sýningarsalur Draghálsi 4 -
Sími: 535 1300 -
verslun@verslun.is
TA
K
T
IK
5
5
4
6
#
V e r ð l a u n a s t ó l l i n n
á r i ð 2 0 2 0 - A r c h
Innkaupavagnar með
bakteríudrepandi
handföngum
Araven eru fyrstu innkaupavagnarnir
sem framleiddir eru með
bakteríudrepandi handföngum.
Nýjung, nýjung
FÓLK KYNNINGARBLAÐ 3 F Ö S T U DAG U R 1 3 . M A R S 2 0 2 0