Feykir - 17.01.2018, Blaðsíða 6

með neina vitleysu með því að
segja að svona almennur áhugi
hafi verið fyrir hendi alveg frá
því ég man eftir mér. Ég man
að þegar ég var pínulítill voru til
svona encyclopediur [alfræðirit]
á heimilum margra sem við
þekktum og þá var ég alltaf að
fletta upp á blaðsíðunum um
myndlist. Ég teiknaði alltaf
mikið og skrifaði mikið. Ég
held þetta hafi nú bara gerst af
sjálfu sér. En ég vissi náttúrulega
ekkert að það væri til eitthvað
sem héti myndlistarmaður fyrr
en seinna, hélt bara að þetta
væri eitthvað sem menn gerðu
svona meðfram öðru, þar til
svona upp úr tíu ára aldri að ég
fór að gera mér grein fyrir hvað
þetta var og þá stefndi ég svona
nokkuð í þetta eftir það.“
En var einhver myndmenntar-
kennsla í litlum sveitaskóla
eins og í Búðardal?
„Já, Þrúður Kristjánsdóttir var
með svona létta myndmenntar-
kennslu, hún lærði í Myndlistar-
og handíðaskólanum. Þetta var
samt örugglega ekkert svipað
því sem er í dag. En svo fékk ég
annan kennara í Stykkishólmi
þegar ég var 13 ára, hann hafði
örugglega stúderað eitthvað. Þá Helgi er fæddur í Búðardal
árið 1953 og alinn þar upp,
eða í Búðardal og nærsveitum,
eins og hann tekur sjálfur til
orða enda var hann í sveit öll
sumur, allt frá því fyrstu ærnar
báru að vori þar til lömbunum
var slátrað á haustin. Á þessum
tíma var algengt að börn
byrjuðu snemma að vinna og
skólaárið var mun styttra en
nú, sérstaklega til sveita. Helgi
á sterkar rætur í Dölunum
og segist hann hafa dvalið þar
nánast öll sín sumur en hann
á hús á Fellsströndinni sem
hann nefnir Kjallaksstaði eftir
landnámsmanninum Kjallaki
gamla og er það staðsett á
landnámsjörð Kjallaks, Kjar-
laksstöðum. Þegar Helgi var 13
ára flutti fjölskyldan í Stykkis-
hólm og þar gekk hann í skóla
í þrjú ár en lauk svo landsprófi
í Reykjavík. Öll sumur var
Helgi í sveit á Höskuldsstöðum
í Laxárdal hjá fullorðnum
hjónum og segist hann hafa náð
í skottið á 19. aldar búskap þar á
bænum. Að vísu hafi hann ekki
náð því að heyja með hestum
en sjálfsagt hafi það verið rétt
á mörkunum. „Ég sló mikið
með orfi og ljá og bar þetta
bara sjálfur þar sem þýfðara
var en annars var maður bara
með gamla dráttarvél. Ungur
sonur hjónanna kom reyndar
á háannatíma en hann átti
fullkomnari græjur. Hann var
múrari og bóndi. Ég segi það
nú oft, svona að gamni, til þess
að sýna hvað heimurinn er
stuttur, að gömlu hjónin voru
bæði fædd fyrir aldamótin
1900, hann var frá Jörfa og
hún frá Vatni, og Collingwood
kom við á báðum stöðum.
Þess vegna hefðu getað verið til
barnamyndir af þeim eftir hann,
þó manni finnist Collingwodd
hafa verið á ferðinni langt aftur
í öldum,“ segir Helgi og kímir.
Blaðamaður spyr hvenær
myndlistaráhuginn hafi
kviknað?
„Ég held að ég sé ekki að fara
VIÐTAL
Fríða Eyjólfsdóttir
Í október síðastliðnum fjögaði heldur betur í litla þorpinu Hofsósi. Það er ekki á
hverjum degi, og þykir því tíðindum sæta, sem sex manna fjölskylda flytur í lítið
þorp úti á landi, að ekki sé nú minnst á þegar einn af fjölskyldumeðlimunum er einn
af þekktari listamönnum þjóðarinnar. Blaðamaður lagði leið sína á fund við
listamanninn, Helga Þorgils Friðjónsson, og komst að því að starf sambýliskonu
hans, Rakelar Halldórsdóttur, við rannsóknarverkefni fyrir Matís hefði dregið þau í
Skagafjörðinn. Ekkert húsnæði lá á lausu á Sauðárkróki en Valgeir Þorvaldsson frétti
af vandræðum fjölskyldunnar og bauð þeim húsnæði. „Þannig að þetta var
eiginlega bara tilviljun,“ segir Helgi og bætir því við að eftir á að hyggja séu þau
líklega bara ánægðari með þennan kost.
Listamaðurinn Helgi Þorgils Friðjónsson á vinnustofu sinni. MYNDIR: FE
Listamaðurinn Helgi Þorgils Friðjónsson tekinn tali
„Mér líður bara vel
alls staðar þar sem ég er“
Sjálfsmynd þar sem Helgi klæðir sjálfan sig í málverk eftir Signorelli.
6 03/2018