Bæjarbót - 01.07.1987, Blaðsíða 2

2 Bæjarbót, óháð fréttablað
Örn Bárður Jónsson:
Guangzhou, Gríndavík og
geithafrar
Brot úr ferðasögu eftir Kínaferð
17. júní í Kína
Við höfðum ákveðið að koma við í
Hong Kong til þess að geta farið inn í
Kína, en þangað hafði okkur lengi
langað að koma. Við höfðum þvi sam-
band við Kínverska ferðaskrifstofu í
Hong Kong og völdum okkur ferð til
Guangzhou eða Kanton eins og borgin
er kölluð á Vesturlöndum. Ferðin var
fullbókuð svo við tókum þá næstu sem
var ögn öðruvísi en til sama áfangastað-
ar. Við greiddum umsamið verð og var
sagt að mæta við ákveðið hótel kl. 8
næsta morgun, 17. júní. Þar tók á
móti okkur starfsmaður sem fór síðan
með okkur í rútu til landamæranna
ásamt fólki sem skráð var í aðrar ferðir
á vegum sömu skrifstofu. Það kom
fljótlega í Ijós að við hjónin vorum einu
farþegarnir í okkar hópi.
Þegar við höfðum farið í gegnum
landamærin Hong Kong meginn
þurftum við að fara i gegnum kínverska
varðstöð. Þar hittum við fararstjórann
okkar, Zeng Ping sem kallaði sig John
(eða Jón) til að auðvelda okkur sam-
skipti. Hann leiddi okkur i gegnum
skoðunina þar sem landamæraverðir í
grænum búningum með rauðar stjörn-
ur, skoðuðu vegabréf okkar.
John vísaði okkur síðan á leigubíl
sem beið okkar ásamt bílstjóranum sem
við kölluðum Sigga. Þeir Jón og Siggi
voru sem sagt okkar einkaleiðsögu-
menn á dagsferð um þetta framandi
land.
Borg á barnsaldri
Fyrst skoðuðum við borgina Shenz-
hen sem reist hefur verið á s.l. 7 árum.
Hún er nýtískuleg, með fjölbýlis- og há-
hýsum og getur borgin státað af hæstu
byggingu í Kína. Þar eru margar verk-
smiðjur sem framleiða allskonar varn-
ing m.a. undir merki Hong Kong. Borg-
in og svæðið í kring er ekki opið öllum
Kínverjum. Þetta er einskonar fríversl-
unarsvæði þar sem vestrænt hagkerfi er
við lýði í svipuðum dúr og i Hong Kong.
Kínverjar eru þarna að gera tilraunir og
e.t.v. að undirbúa sig undir yfirtöku
Hong Kong 1997.
Jón sagðist muna eftir heimsókn
islenska forsætisráðherrans, Her-
mannssonar, til borgarinnar og þótti
okkur vænt um að heyra að munað var
eftir okkar smáa landi og þjóð í marg-
menninu í Kína.
Eftir að hafa skoðað útimarkað í
borginni héldum við útfyrir þetta svæði
og út i sveitirnar. Þá fyrst fannst okkur
við vera komin til Kína. Sveitirnar
blöstu við, hrísgrjónaakrar og ræktuð
lönd teygðu sig eins langt og augað
eygði. Fólk var á ferð eftir þjóðveg-
inum ýmist gangandi eða á smátraktor-
um sem voru eins og jeppakerrur sem
smámótor var beitt fyrir og hélt ekillinn
í stýrið eins og á plógi eða sláttuvél
væri. Margir voru á reiðhjólum en bílar
voru fáir. Leigubílinn okkar var gamall
japanskur bíll með lúnum höggdeyfum.
Vegir voru malbikaðir en ansi ójafnir.
Siggi bílstjóri notaði flautuna óspart til
að láta af sér vita og höfðum við á orði
að hann notaði hana álíka mikið og
bensíngjöfina!
Þorp án þæginda
Á leiðinni til Kanton skoðuðum við
sveitaþorp. Við stigum út í hitann og
svækjuna og lituðumst um. Þarna var
þorpsbrunnurinn og tveir uxar í mak-
indum. Við gengum inn í þorpið sem
taldi aðeins nokkur hús. Húsin voru úr
múrsteini, pússuð að utan og steyptar
gangstéttir sumsstaðar. Við fengum að
líta inn í eitt þessara húsa þar sem móðir
var að elda og gefa tveimur ungum
börnum sínum að borða. Húsið var
með steyptu gólfi. Við komum fyrst inn
í eldhúsið þar sem var stór eldavél. Eldi-
viður var í herbergi inn af eldhúsi og í
næsta herbergi var konan með bömin.
Þetta minnti miklu fremur á geymslu
eða gripahús en íbúðarhús. Okkur varð
hugsað til jötunnar og fjárhússins þar
sem Jesús fæddist. Dimmir, steingráir
veggir. Engin Ijós, engin þægindi á
okkar mælikvarða. Þó benti Jón okkur
á vatnsleiðslur sem lágu utan á húsum
og hafði orð á því að fólkið hefði renn-
andi vatn.
Það sem vakti undrun okkar var að
börnin hágrétu af hræðslu við okkur
,,vesturlandatröllin“. Konan í næsta
húsi lokaði gluggahlerum og gaf þannig
til kynna að hún vildi ekkert við okkur
tala. Við gengum um mjóar þorpsgöt-
urnar og tveir litlir strákar fylgdu í
humátt á eftir okkur og kölluðu eitt-
hvað og hlóu dátt. Leiðsögumaðurinn
brosti feimnislega og fór hjá sér við köll
drengjanna. Við sáum enga karlmenn í
þorpinu. Þetta var um morguninn og
þeir væntanlega við vinnu á ökrunum.
Borðað með prjónum
Áfram var haldið og komið að hóteli
í Don-Guan sem talið er besta hótelið í
sýslunni. Við settumst að borðum glor-
hungruð því við höfðum ekki haft tíma
til að fá okkur almennilegan morgun-
mat áður en við lögðum upp í feröina.
Jón og Siggi settust til borðs með okkur
og Jón sá um að panta matinn. Réttirnir
voru síðan reiddir fram einn af öðrum
og má segja að við höfum haft margt á
prjónunum þá máltíðina!
Eftir máltiðina héldum við áfram í
gegnum borgarhliðið og út á þjóðveg-
inn í átt tii Kanton. Þegar við komum til
Kanton skoðuðum við byggingu sem
reist hefur verið í minningu um Dr. Sun
Yat-Sen, stofnanda kinverska lýðveldis-
ins. Þetta var stór bygging sem í var
samkomusalur og leiksvið og þótti
okkur einkennilegt að heyra þar inni
vestræna dægurtónlist í hátöiurum.
Ungt fólk var við söluborð í anddyri og
seldi ýmsan kínverskan varning. Þótti
okkur flest dýrt sem ferðamönnum
bauðst að kaupa i Kína. Fríða náði
góðu sambandi við unga fólkiö sem
þarna vann og skiptust þau á íslenskri
og kínverskri smámynt og seðlum.
Fornminjar og Pepsi Cola
Þá skoðuðum við pagóðu í borginni,
en pagóða þessi er sex eða áttstrendur
musteristurn og búddhískur helgi-
dómur. Þar var nokkuó margt ferða-
manna. Þá ókum við um borgina og
virtum fyrir okkur mannlífið. Við sáum
fólk með ýmiskonar matvæli á götum
úti og spuróum Jón stundum hvers-
konar matur þetta eða hitt væri. Hann
brosti og sagði að kínverjar ætu alla fer-
fætlinga nema eldhúsborð og allt fleygt
nema flugvélar! Við vorum fegin að
þurfa ekki að boröa margar máltíðir í
þessu framandi landi! Hiti var mikill
þennan dag og rakastig hátt svo manni
leið best í loftkældum'leigubílnum.
Eftir að hafa skoöaö fornminjasafn
borgarinnar, tókum við stökk inn í nú-
timann og fengum okkur Pepsi Cola
sem selt var dýrum dómum við ferða-
mannastaði.
Kínverskir og
grindvískir geithafrar
Þá sýndi Jón okkur merki borgar-
innar sem er mikið steinlíkneski af S
geithöfrum og stóð á hæð rétt við forn-
minjasafnið. Þar voru nokkrir ungir
kínverskir hermenn sem ferðamenn
vildu óspart fá að taka myndir af.
Hermennirnir snerust í hringi af
feimni en samt tókst sumum aö ná af
þeim myndum.
Eitthvað þótti okkur merki Kanton-
borgar kunnuglegt, enda minnti það
óneitanlega á merki Grindavíkur. Hinir
kínversku geithafrar voru þó öllu líkari
venjulegum geitum en hinn grindvíski,
því eins og kunnugt er gengur sá grind-
víski á tveim fótum og virðist þar að
auki hafa verið í dansskóla ef marka má
stellingar og fótaburð! Nú fór að líða
að því að við snerum aftur til Hong
Kong. Jón sýndi okkur að lokum glæsi-
in trú breiðst út frá manni til manns í
gegnum aldirnar og er hún nú fjöl-
mennust allra trúarbragða.
Við snerum glöð til baka frá Kína.
Lærdómsríkri ferð var lokið, ferð sem
bar ríkulegan ávöxt. Við höfðum átt
óvenjulegan 17. júní, dag sem við mun-
um aldrei gleyma.
Það var þreytt fólk sem sneri aftur til
herbergis í Hong Kong að loknum erf-
iðum degi. Við kveiktum á sjónvarpinu
og völdum eina stöð af mörgum, sem
ekki er í frásögur færandi. Brátt hófust
fréttir. Allt í einu birtist mynd af íslandi
og síðan svipmyndir frá landinu okkar
og þulurinn tilkynnti að í dag væri
þjóðhátíðardagur Islendinga. Þetta var
fullkominn endir á góðum degi! Við
fundum að þrátt fyrir að við værum frá
lítilli og fjarlægri eyju í Norður-
Atlantshafi þá var munað eftir þjóð
okkar.
Islenska þjóðin hefur áhríf í þessum
heimi þótt lítil sé. Og við gátum haft
áhrif á kínverskan vin okkar og það
styrkti okkur enn í þeirri trú að það er
hægt að breyta þessum heimi til batnað-
ar með mannlegum samskiptum sem
byggjast á trausti og virðingu í anda
Jesú Krists.
B G
Hjónin Bjarnfríður Jóhannsdóttir og séra Örn Bárður Jónsson, ásamt fararstjóra sínum, Zeng
Ping (kallaður Jón í greininni). Myndin er tekin í borginni Shenzhen í Kína.
legt hótel í borginni þar sem margt var
um ferðamenn, aðallega Japani. Á
hótelinu voru verslanir með kínverskar
vörur og allt þar mjög vestrænt og
íburöarmikið. Stakk það mjög í stúf við
annað sem við höfðum séð á ferð
okkar.
Kristindómur og
kveðjustund
Jón kom okkur siðan á járnbrautar-
stöðina. Við höfðum rætt töluvert um
trúmál við hann á ferð okkar og hafði
Jón mikiiin áhuga á kristinni trú enda
sagði hann að sér fyndist kristið fólk
yfirleitt vingjarnlegt. Þótti okkur það
góður vitnisburður um trúsystkin okkar
i Kína. Fórsvo að lokurn að Jón játaðist
Jesú Kristi. Það var stór stund að fá að
leiða þennan unga og velmenntaða kín-
verja til nýs lífs í Kristi. Hvöttum við
hann til að lesa í Bíblíunni sem hann átti
heima á kínversku. Við gáfum honum
Nýja testamentið á ensku og kvöddum
hann glaöan og hamingjusaman.
Sumum þykir það e.t.v. ekki merki-
legt þótt einn kínverji, einn af milljarði,
taki trú á Krist. En þannig hefur krist-
Bókasafn Grindavíkur
í Festi — Sími 68549
/ júní, júlí og ágúst verður opið sem hér
segir
Mánudaga kl. 17-20
Þriðjudaga kl. 17-20
Miðvikudaga kl. 17-20
Fimmtudaga kl. 17-20
Lokað á föstudögum
Vinsamlegast skilið bókum sem komnar eru
fram yfir lánstíma
Bókaverðir
Við bjóðurrt:
t-teita gi'ilb'érfi
^Heitanmat tekið heim
> Matreitt her *verði
I útselt gos a huða
I Fljóta þjonustu
NOTALEGUR STAÐUR
FYRIR ALLA FJÖLSKYLD UNA
• • _ W
VOR
SJOMANNA
STOFA
Sími 68570