Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1992, Side 16

um að heyja í Svæðisstjórninni var
líkt og að berjast fyrir sínu eigin lífi,
en nóg um það og aftur til Almanna-
heilla.
Að loknum útifundi héldu menn
inn á Hótel Borg og skeggræddu
málin. Um 700 manns gengu í sam-
tökin þennan dag og útbúnir voru
listar til þess að safna félögum.
Undirbúningshópurinn, sem vann
að stofnun samtakanna, ræddi hvemig
þau skyldu verða. Menn töldu réttast
að Almannaheill væru óformleg
samtök, svoköliuð grasrótarhreyfing,
sem byggði fyrst og fremst á sjálf-
boðavinnu fólks. Félagsgjöld eru eng-
in, en menn geta látið fé af hendi
rakna inn á reikning 700170 í Islands-
banka Laugavegi 172, Reykjavík.
Almannaheill hefurenga sérstaka
stjórn, en við höfum nokkur tekið að
okkur að vera talsmenn Almanna-
heilla. Þeir eru: Gísli Helgason,
Guðríður Olafsdóttir, Jónas Jónasson,
Margrét Thoroddsen, Selma Dóra
Þorsteinsdóttir, Tryggvi Friðjónsson
og Þórunn Sveinbjömsdóttir. Verið
er að afla fleiri talsmanna.
Til þessa hefur tími talsmanna farið
í að safna félögum og fá fólk til
þátttöku. Nú þegarþessi grein errituð,
hafa rúmlega 800 manns gengið í
samtökin. Tveir fundir voru haldnir
úti á landi. Einn var á Akureyri og
annar á Selfossi. Hafa þeir báðir verið
mjög góðir og málefnalegir. Unnið
verður frekar að því að ky nna samtökin
víðar um land.
Fimmtudaginn 27. febrúar var
boðað til vinnufundar að Hótel Esju.
Þar mætti nokkur hópur fólks og var
Frá útifundi Almannaheilla.
samtökunum skipt upp í tvo hópa.
Skal annar fjalla um heilbrigðis- og
tryggingamál, en hinn um fjölskyldu
og menntun. Þá hafa samtökin sett
fram yfirlýsingu sem unnið er eftir. Er
hún birt annars staðar í Fréttabréfinu.
egar rætt hefur verið um þann
fjárhagsvanda, sem íslenska þjóð-
in á nú við að etja, hefur ætíð verið
hamrað á því að íslenska velferðarkerf-
ið sé það dýrasta í heimi. Hefur heil-
brigðisráðherra vitnað í skýrslu. sem
Hagfræðistofnun Háskólans samdi.
Nú hefur komið út skýrsla frá Þjóð-
hagsstofnun, en þar er sýnt fram á að
miðað við þjóðartekjur, hafa útgjöld
til heilbrigðismála minnkað hlutfalls-
lega síðustu árin. Island er nú í 10—
12. sæti yfir þau lönd, sem verja hvað
mestu fé til þessa málaflokks.
Það hefur vakið undrun hvemig
ráðamenn þessa lands hamra á því að
spara þurfi í heilbrigðiskerfinu og tala
um miklar fjárhæðir í því sambandi.
Teknar hafa verið fumkenndar
ákvarðanir, sem oft eru dregnar til
baka, en sem betur fer hefur málflutn-
ingur ráðamanna brey st upp á síðkast-
ið. Það er ekki hikað við að taka af
þeim, sem síst mega missa, en þeir,
sem nóg hafa, sleppa. Menn eru til
dæmis feimnir við að koma á hátekju-
skatti. Svo er það vafamál, hvort sú
aðgerð stjómvalda að skerða örorku-
og ellilífeyri standist samkvæmt lög-
um. Frá 1946 hafa menn greitt svo-
kallað sjúkrasamlagsgjald, en það var
afnumið árið 1972 og menn greiddu
þetta gjald í formi skatta. Þannig hafa
landsmenntryggtsinnellilífeyri,enda
var það andi þeirra hugsuða, sem
komu fyrst á almannatryggingakerfi í
Þýskalandi, seint á síðustu öld, að all-
ir skyldu njóta þeirra. hvort sem þeir
væru ríkir eða fátækir. Það er einnig
undarlegur hugsunarháttur að þeir,
sem fatlaðir eða sjúkir eru, eigi að
borga fyrir að vera þannig á sig
komnir.
Þegar ár fatlaðra gekk í garð árið
1981, átti ég tal við góðan vin minn í
Svíþjóð, sem er mjög framarlega í
samtökum fatlaðra þar í landi. Hann
sagði að mikill árangur hefði náðst í
réttindamálum fatlaðra víða á Norður-
löndunum. Við mættum samt ekki
sofna á verðinum, því að fyrsta tæki-
færi yrði notað til þess að ná aftur því,
sem áunnist hefði. Mér sýnist því
miður að nú séu þessi orð vinar míns
að rætast. Því verða allir þeir, sem
þessi mál varða, það er sjúkir, aldraðir,
fatlaðir og aðstandendur þeirra að
standa saman og hrinda þessum
aðgerðum ríkisstjómarinnar.
Reykjavík, 28. febrúar 1992
Gísli Helgason
einn talsmanna Almannaheilla,
samtaka um réttlæti.