Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1992, Side 38

Ávarp flutt vlð afhendingu jólatrés við
Langholtskirkju 13. desember 1991
Góðir samherjar.
A miðri aðventunni, í önn dagsins
komum við saman til þess að njóta
þess er tendruð verða ljós á jólatré
því sem reist hefur verið hér við
Langholtskirkju. Þessi atburður er
um leið samstöðuhátíð fatlaðra um
land allt og þeirra sem vilja styðja þá
ábrautinni til jafnréttis og sjálfstæðis.
Þeirri skoðun vex nú óðum fylgi
víða um heim að hverjum einstaklingi
beri réttur til að hasla sér völl þar sem
hugur hans stendur til. Gildir þá einu
hvort maðurinn er fatlaður. Fatlaðir
hafa í tímanna rás lagt sinn skerf til
þróunar menningar okkar og skilað
áleiðis arfleifð sem ella hefði farið
forgörðum. I hópi fatlaðra hafa verið
afreksmenn á sviði vísinda og lista
og sumir þeirra hafa brotist áfram til
áhrifa á sviði stjórnmála. Við minn-
umst ekki eingöngu þeirra sem brotið
hafablað í sögunni vegna hæfni sinn-
ar því að hinir eru miklu fleiri sem
tilheyra hinum þögla hópi sem er
hluti af hinni miklu elfi mannkynsins.
Það er þessi þögli meirihluti sem
skapar skilyrði til framfara í þjóð-
félaginu. Það er hinn þögli hópur
sem nýtur ávaxtanna af sigrum þeim
sem vinnast og þjáist þegar kreppir
að.
Arið sem nú er að kveðja markar
lok áratugar þess er Sameinuðu þjóð-
imar ákváðu að helga málefnum fatl-
aðra. A þessum áratug hefur ótrúlega
margt áunnist. I nokkrum löndum
hafa verið sett sérstök lög sem marka
upphaf framfarasóknar fatlaðra. En
þótt margt hafi unnist blása þó naprir
vindar vanþekkingar og fordóma um
okkur öðm hverju. Islendingar hafa
alltaf verið þannig gerðir að þeir
beita upp í veðrið í stað þess að
hleypaundanvindi. Þess vegnaverð-
ur nú áhersla lögð á að vinna bug á
vanþekkingunni en efla þess í stað
samstöðuna.
Aldrei hefur verið j afnmikið fj all-
að um málefni fatlaðra hér á landi og
á síðasta áratug. Viðhorf almennings
hafa breyst mjög og fatlaðir einstakl-
Arnþór Helgason.
ingar em nú meira á ferli úti í þjóð-
félaginu en var til skamms tíma. Þó
bryddir enn á andstöðu við nokkra
hópa þeirra. En hún hlýtur að hverfa
þegar menn átta sig á að fáum verður
hjálpað bak við læstar dyr.
Þá skiptir miklu að menn fjalli
þannig um fatlaða að þeir njóti sann-
mælis. Orðin móta ef til vill álit fólks
í ríkara mæli en margur hyggur. Orð
em til alls fyrst. Séu þau ranglega
notuð valda þau ótta við eitthvað
sem menn ekki þekkja og oft er
ímyndun ein. Hver kannast ekki við
að blindir lifi í myrkri, heymarlausir
í þögn og lamaðir séu dæmdir til að
vera í hjólastól. En hvemig getur
blindur maður, sem sér ekki, verið í
myrkri eða heymarlaus maður sem
veit ekki hvað hljóð er, búið í þögn?
Hinn blindi býr við óma umhverfisins
og sá heymarlausi nýtur áhrifa þess
er séð verður. Báðum þessum hópum
er síðan tilfinningin sameiginleg, hin
óútskýranlega skynjun sem veldur
mestum áhrifum, skynjun umhverfis-
ins, vinátta, sorg, andúð og gleði.
Æ fleiri fatlaðir einstaklingar,
flytjast nú í alrnenn íbúðahverfi og
stofna þar heimili. Sumir búa á sam-
býlum en aðrir em í eigin íbúðum.
Það er líklega svo að flestir fatlaðir
Islendingar eiga þess kost að búa á
e igin vegum, en þeir hinir sömu kasta
þó ekki rýrð á þá sem þurfa aðstoðar
við. I nágrenni Langholtskirkju em
nokkur heimili fatlaðra og þeir falla
vel inn í það mannlíf sem hér þrífst.
Öryrkjabandalag íslands lætur nú
tendra ljós á tré því sem hér stendur
til þess að minna okkur á að í hverjum
manni er fólgin birta sem unnt er að
virkjakunni menn einungis að styðja
á þann rofa sem þarf til þess að mað-
urinn geti stafað ljósi sínu á umhverf-
ið.
Brátt fer í hönd hátíð ljóssins.
Kristnir menn fagna fæðingu frelsar-
ans og því að senn birtir og daginn
lengir. Megi sú hátíð sem í hönd fer
færa öllum landsmönnum gleði og
gæsku. MinnumstþesseríHávamál-
um stendur að
Erat maður alls vesall
þótt hann sé illa heill.
Gleðilega hátíð!
Arnþór Helgason.
Aðeins eitt líf
Fræðslurit
Geðverndarfélagsins
Geðvemdarfélag Islands hefur gefið
út bækling, sem þýddur er og staðfærður
af Helgu Hannesdóttur bamageðlækni.
Bæklingurinn nefnist: Aðeins eitt líf og
undirfyrirsagnir eru: Ræðum sjálfsmorð
unglinga og geðsjúkdóma. Þekking
hjálpar.
I bæklingnum er á skýran hátt fjallað
um unglingsárin, sem flestum er erfiður
aðlögunartími, þar sem þunglyndi kem-
ur gjaman við sögu.
Farið er yfir helztu þunglyndisein-
kenni og í framhaldi af því rætt um
hugleiðingar unglinga um sjálfsmorð, sem
því miður verða oft að veruleika. Þar
kemur fram að meirihluti þeirra sem
fyrirfara sér eru undir áhrifum áfengis.
Minnt er á þá staðreynd, að sjálfs-
morð unglinga eru mjög alvarlegt vanda-
mál. Þá er kafli um hvemig hægt er að
hjálpa og brýnt fyrir fólki að taka fullyrð-
ingum um sjálfsmorð af fyllstu alvöru.
Að lokum er greint frá fáanlegri
læknisþjónustu og græna símanúmerið
996622 undirstrikað rækilega, en þar, hjá
símaþjónustu Rauða kross hússins er
síminn opinn allan sólarhringinn.
Nánar verður greint frá þessu
athyglisverða efni í næsta tölublaði
Fréttabréfsins. h.S.