Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1992, Side 20

Guðrún Hannesdóttir forstöðumaður:
VOR í BÚDAPEST
ann 10. apríl síðastliðinn hélt
undirrituð til Búdapest í Ung-
verjalandi á ráðstefnu sem þar var
haldin um ráðgjafarstarf með fötl-
uðum. Þessi alþjóðlega ráðstefna var
haldin á vegum IRTAC (Intemational
Round Table for the Advancement of
Counselling), sem er alþjóðlegt félag
til að vinna að framgangi ráðgjafar og
skapa vettvang þverfaglegrar umræðu,
vísindalegra rannsókna og menntunar
í ráðgjöf. IRTAC gegnir ráðgefandi
hlutverki m.a. hjá Sameinuðu þjóð-
unum, UNESCO, Alþjóðlegu vinnu-
málastofnuninni og Evrópuráði.
Eins og áður segir var viðfangsefni
ráðstefnunnar í ár að vinna með fötl-
uðum sérstaklega í félagslegu um-
hverfi þeirra sjálfra.
Þarsem égerí Félagi námsráðgjafa
frétti ég af þessari ráðstefnu og þótti
efni hennarmjögáhugavertog tengjast
mínu starfi. Ö.B.Í. tók vel í málaleitan
mína og kostaði mig til fararinnar og
kann ég þeim bestu þakkir fyrir.
Að koma til Búdapest var nokkuð
sérstök reynsla og þar sem ég fór ein
héðanfráíslandi hefége.t.v. upplifað
hin framandi menningaráhrif sterkar
en ella. Þarna mætast austræn og
vestræn áhrif bæði hins gamla og nýja
tíma. Búdapest var eitt sinn talin
fegurst borga í Evrópu, byggð á
Dónárbökkum beggja vegna. Blær
Austur-Evrópu hefur sett svip sinn á
borg og mannlíf, þó Ungverjaland
hafi verið opnara fyrir öðrum utan-
aðkomandi áhrifum en flest austan-
tjaldslönd önnur. sér í lagi frá Þýska-
landi.
Ráðstefnan og þá einkum hóp-
vinna og umræður mótuðust nokkuð
af því andrúmslofti sem ríkti meðal
heimamanna, þar bar hæst vilja til
uppbyggingar og framfara en jafn-
framt gætti kvíða og jafnvel minni-
máttarkenndar þeirra sem halda að
allt sé svo mikið betra og lengra komið
annarsstaðar. Þarna voru þátttakendur
frá 30 lönduin og öllum heimsálfum.
Flestir voru náms- og starfsráðgjafar,
félagsráðgjafar, sálfræðingar, kenn-
arar eða aðrir sem starfa að endur-
hæfingarmálum fatlaðra, en einnig
komu fulltrúar opinberra embætta og
stofnana. Þó nokkuð margir þessara
þátttakenda voru sjálfir fatlaðir.
Of langt mál væri að telja upp allt
það sem fram fór á ráðstefnunni
sem stóð í fimm daga, en mig langar
að segja frá nokkrum erindum og
atriðum sem fram komu. Ráðstefnan
var tvíþætt; annars vegar voru sam-
eiginlegir fundir þar sem flutt voru
ávörp og fyrirlestrar og hins vegar var
unnið í hópum sem héldust óbreyttir
alla ráðstefnudagana. Þannig náði
maður að kynnast nokkuð vel þátt-
takendum í sínum hópi og því efni
sem þar var fjallað um og enginn gat
skorast undan að leggja eitthvað til
málanna.
Á meðal þeirra er fluttu ávörp á
sameiginlegum fundi var forseti
Ungverjalands, Dr. Arpád Göncz.
Hann er þekktur baráttumaður fyrir
^nannréttindum, sat sjálfur 15 ár í
fangelsi. Þarlærðihannenskum.a. og
hefur hlotið viðurkenningu fyrir
bókmenntaþýðingar. Orð hans
hleyptu hug í áheyrendur og einkum
held ég að landar hans hafi metið
stuðning hans við málefnið mikils.
Fulltrúar atvinnu- og félagsmála-
ráðuneyta Ungverjalands töluðu og
var tíðrætt um hversu atvinnuleysi
væri mikið í Ungverjalandi en lýstu
jafnframt yfir vilja stjórnvalda til að
sinna atvinnumálum fatlaðra sérstak-
lega.
Atvinnuleysisgrýlan átti eftir að
setja nokkurt mark á umræðuna alla,
þar sem víða er þjóðfélagsástand erfið-
ara en við þekkjum hér á íslandi og
þykir okkur þó ýmissa úrbóta þörf.
Fulltrúar framkvæmdastjóra
Evrópuráðs og Flóttamannahjálpar
Sameinuðu þjóðanna gerðu grein fyrir
stöðu málefna fatlaðra á sínum vett-
vangi. Á vegum Evrópuráðs hefur
margt verið unnið, stefnumótandi
samþykktir, gerð framkvæmda-
áætlana og álit sérfræðinefnda. Allt
hugsað sem leiðbeiningar fyrir ríkis-
stjórnir aðildarlandanna við setningu
eigin laga og reglugerða er snerta
málefni fatlaðra, þar með talið endur-
hæfingu, ráðgjöf og atvinnuþátttöku.