Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1992, Qupperneq 35

EITT LÍTIÐ AÐSENT BRÉF
UM ALVÖRU LÍFSINS
Efni. Varðar áður senda tilkynningu um vinnuslys mitt
26. ágúst sl. og bréf þitt um sama efni dags. 8. sept.
f
Eg vil nú leyfa mér að reyna að
svara fyrirspurnum þínum og
óskum um nánari upplýsingar varð-
andi lið 3 í tilkynningu minni um
slysið.
Ég gef upp lélega skipulagningu
sem orsök slyssins. Þú segir í bréfi
þínu að ég verði að skýra þetta nánar
og ég vona að eftirfarandi lýsing á
atburðarásinni verði talin fullnægj-
andi.
Ég er múrari að mennt og hef lengi
haft þá atvinnu ásamt sjómennsku og
kokkaríi. Daginn, sem slysið átti sér
stað, vann ég aleinn á þakinu á nýju
kirkjunni. Þegar ég hafði lokið við
verkið komst ég að raun um að ég átti
u.þ.b. 200 kg af sementi afgangs vegna
þess að ég vil alltaf eiga frekar í afgang
en verða uppiskroppa með hlutina. I
staðinn fyrir að bera pokana niður
sjálfur í höndunum ákvað ég að fíra
þeim niður í tunnu með hjálp blakkar,
sem fest var efst á kirkjuturninum,
sem er 15 metra á hæð.
Eftir að hafa fest bandið niðri á
jörðinni gekk ég upp á þakið, sveiflaði
tunnunni út fyrir brúnina og kom
sementinu fyrir í henni. Að því loknu
fór ég aftur niður á jörðina og losaði
bandið um leið og ég hélt fast í það til
að tryggja mjúka og rólega lendingu
þessara fjögurra sementspoka, sem í
tunnunni voru. Eins og þú munt sjá í
lið 2 í tilkynningunni var ég einu sinni
einungis 60 kíló að þyngd, þegar ég
var yngri og það hefur nú breyzt
voðalega mikið.
Vegna þess hve hissa ég varð við
að verða skyndilega kippt upp í loftið
missti ég sjálfsstillinguna og gleymdi
að sleppa bandinu.
Að sjálfsögðu þaut ég því af
skyndingu upp eftir byggingunni unz
ég sá þúst nokkra þjóta á móti mér af
ógnarhraða. Mættumst við tunnan
allharkalega á miðri leið og er það
skýringin á höfuðkúpu- og
viðbeinsbrotinu ásamt minni háttar
meiðslum öðrum, sem ég hef nefnt í
3ja hluta tilkynningar minnar um
slysið.
Eftir þessa seinkun á för minni upp
á við hélt ég upprisu minni
áfram með vaxandi hraða á nýjan leik
og stoppaði ekki fyrr en 2 fyrstu liðir
vísifingurs og löngutangar hægri
handar minnar sátu fastir inni í blökk-
inni, sem bandið gekk í gegnum. Til
allrar hamingju hélt ég þó sjálfsstill-
ingu minni og tókst að hanga fastur á
bandinu, þrátt fyrir sársaukann, sem
af öllum þessum hörmungum leiddi.
En tunnan með sementinu skall til
jarðar um leið og ég heilsaði upp á
blökkina og losnaði þá botninn úr
henni. Þegar ekkert var eftir, sem hélt
pokunum innan borðs vóg tunnan
aðeins 20 kíló.
Ég minni aftur á þyngd mína sbr.
2. lið. Eins og þú sjálfsagt getur gert
þér í hugarlund sagði nú þyngdaraflið
til sín og lagði ég því af stað niður á
við á nýjan leik með vaxandi hraða. A
sömu slóðum og fyrr mætti ég tómri
tunnunni sem varað sjálfsögðu í öfugri
stefnu við mig eins og fyrri daginn.
Það skýrir margar mölbrotnar tennur,
öklabrotin tvö og allar aðrar
skrámurnar á fótum og sitjanda
mínum.
Hér snerist þó lukkan loksins á
mittband, því áreksturinn við tunnuna
virðist hafa haft það í för með sér að ég
hægði svo á mér að ég skall ekki nærri
eins harkalega niður í sementshauginn
og ella hefði orðið. Þess vegna
brotnuðu aðeins 3 hryggjarliðir í
lendingunni.
Því miður verð ég að bæta við í
lýsingu mína að þar sem ég lá þarna í
haugnum í sárum mínum án þess að
vera fær um að hreyfa mig og sá
aðeins heiðan himininn og kirkjuturn-
inn fyrir ofan mig, þá tapaði ég aðeins
einbeitingunni og sleppti bandinu með
þeim afleiðingum að tunnuskömmin
kom nú niður á við með ógnarhraða
og rakst að lokum á mig liggjandi
innan um grjót og sement. Olli þetta
brjóstsköðum þeim, er ég lýsi í 4. lið
tilkynningarinnar þar sem hæst ber 10
rifbeinsbrot og afskræmingu á andliti
mínu, einkum nefi og kjálkabeinum,
sem fóru bæði úr liði, eins og ég
nefndi í 4. kafla 2. tölulið í fyrri skýrslu
minni.
Eftir allt þetta ólukku stand er ég
orðinn gjörsamlega óvinnufær og
metinn sem 93% öryrki og verð því að
reiða mig á að komast sem fyrst inn í
greiðslukerfi Tryggingastofnun-
arinnar.
Því er þess óskað að umsókn mín
um örorkubætur verði sem fyrst tekin
fyrir og afgreidd í samræmi við
núverandi ástand og þann rétt, sem
það veitir.
Virðingarfyllst.
N.N.
Þessi gamansama frásögn af
alvarlegum áföllum er hin ágætasta til
hirtingar hér, því engir kunna betur að
taka gamni sé það grœskulaust, en einmitt
þeir sem íýmislegt hafa ratað. Þetta mun
vera þýtt og vona ég lesendur megi mœtavel
njóta.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS