Kvistur - 01.11.1932, Qupperneq 5

E V I B T U R
5

urinn. "Já,” sagði Gunna, "hann kom hingað í kvöld og sagðist hafa
riðið út a skóg og að hesturinn hafi fælst. En gjörið þið nú svo
vel að koma inn." Hún opnaði bæinn. Þeir gengu inn. Þegar konung-
ur sá son sinn heilan á húfi, varð hann frá sér numinn af gleði.
Gunna fór fram í eldhús og sotti þangað kalt hangikjöt, mjólk og
brauð. Meðan mennirnir voru að horða, vaknaði Sigurður og varð frá
sér numinn af fögnuði, þegar hann sá föður sinn. Morguninn eftir
sagði konungur við Gunnu, að hún sl;yldi taka saman allt dótið sitt
og koma með sér heim í höllina sína, og að hann ætlaði að gera hana
að prinsessu. Gunnu hrá við, en samt fór hún að tína saman dótið
sitt, en hún gaf gamalli konu'húsið sitt. Síðan fóru þau öll af
stað. Þegar^þau komu heim í konungshöll, var efnt til dýrlegrar
veizlu, og í þeirri veizlu var Gunna gerð að prinsessu. Og þar með
lýk eg þessari sögu.
Sigríður Ingimarsdóttir (8 ára).
SKEMMTILEGT KVOLD.
it ii (iu n u n s; s. t; t; «ii tí íi ;u>«: r, ;» :i w u í; snv w n « ;t st t; u u
Það var í sumar, að það var húinn að vera þerrir um daginn,
en um kvöldið leit út fyrir rigningu. Það var húið að sæta, og nú
sagði pahhi Dísu og Svenna að fara að hinda, en hann fór að laga
á hestunum. Svo fór hann að reiða heim, en þá var okkur Möggu
Sveins sagt að fara að raka saman og það þótti mér ágætt, og þó
var ég latur og það var rétt að ég hreyfðist, en þó her þess að
geta, að ekki skorti eggjunarorð frá Möggu. M kom pahhi aftur með
hestana og líka kvöldmatinn, og því varð eg feginn, því að eg var
orðinn svangur. Svo átturn við að vaka og reyna að koma því, sem
eftir var í sæti. Þegar við vorum húin að horða, var tunglið komið
upp og óð í skýjum. Þá tók ekki hetra við með raksturinn hjá mér,
því að mér sýndist allt heyjugt. Eg hoppaði og hringsnerist. Ef
Magga spurði, hvað þetta ætti að þýða, svaraði eg ekki neinu;
hugsaði, að eg þyrfti að vera duglegur að raka, fyrst það var svona
mikið eftir. M kom pahhi annað sinn. Þá áttum við Magga að fara
heim. M lögðum við af stað. Eg átti að gæta að, að ekki færi yfir
um. Oft^datt eg, það segi eg satt, og Magga rak tærnar nokkrum
sinnum í og stundi við. Þegar við vorum komin að fjárhúsunum, sem
pahhi reiddi heyið í, sagði hann: "Heldurðu, að þú getir hlaðið
úr nokkrum köplum, Joi minn, ef Magga hjálpar þér?" - "Já, ætli
það ekki," sagði eg ofur mannalega, M vorum við komin að húsinu
og eg fór að hlaða úr. Eg heyrði hlásturinn og stunurnar í Möggu,
sem var að reyna að koma sátu inn í hlöðma. i!Á eg ekki að hjálpa
þér?" sagði eg. Síðan hljón eg að hlöðudyrunum, setti hakið undir
sátuna og ýtti þarrnig á móti. Þegar eg var húinn að láta Möggu
hlása svolitla stund, hjálpaði eg henni með sátuna ínn. Litlu
seinna hað eg Möggu að hjálpa mér að troða heyið. En e^ var húinn
að láta hey yfir geil, svo átti h>5n að detta þar ofan 1. Það fór
sem til var ætlazt. Um leið og hún sökk, hrópaði hún eins og í
angist: "Guð minn góður, hjálpaðu mér, æ, æ!" Þegar hún var nýkomr-
in upp úr, kom pahhi. Hann hjálpaði okkur að stafla sætinu. Svo
fórum við heim að sofa.
Jóhann Einarsson (12 ára).