Kvistur - 01.11.1932, Blaðsíða 8

8
K V I S T tJ H

T-r-H*-f-~-5--r-r-!“*-í-í~-7
f -r-f-f -f-f-f-f-f-~f-f-í-f-f-f-f-4-i -f-f-f-f-f-f-f
minn síga í bjarg, en eg hefi víst beygt mig dþarflega langt niður,
því að þegar hesturinn minn var að nema við jörðina, steyptist eg
á höfuðið fram af hlettunum, og skarst eg á enninu. Eg grenjaði al-
veg slíkt sem af tók. Helgi vat að reyna að bera mig heim, en gat
það varla, af því hann var þá svo lítill sjálfur, og var eg alla
leiðina hágrátandi. Eg týndi öðrum skóiium mínum og var eg að kalla
gegn um grátinn: "Skórinn minn; skórinn minn!" Ekki var sóttur laskn-
ir til að sauma saman sárið, heldur var límdur yfir það heftiplást-
ur; og það greri furðu fljótt.
Jakoö Indriðason (12 ára).
HINH'H.AH ERÁ SUMRINU.
it ii »li í: v, i) i) n ;; vi u i; » !! s; i! n r. í; tií; ;; u s; Ti ii « n s! si T? ss ;? s; ss ss»ií si
Þetta er nú einskonar ferðasaga; sem eg ætla að segja. Það
var gott veður í byrjun sláttar. Eg for suður í Þrastaskóg með Að-
alsteini Sigmundssyni; og við fórum með Guðmari bílstjóra. Eg get
nú ekkert sagt frá ferðinni; fyr en viö komum fram að Laxárbrú.
Hana hafði eg aldrei sáð fyr og aþdrei komið nema fram að Mpstúni,
og þótti mér það gaman; að sjá brúna. Það er önnur brúin; sem eg
hefi séð. Svo héldurn við áfram og ekkert bar til tíðinda. Svo kom-
um við niður í Skála. G-uðmar var með ull; sem hann ætlaði að leggja
inn. Svo fórum við úr bílnum á meðan. Þá fórum við inn í Kaupfé-
lagið o^ keypti eg mér skó; sem eg hefi í skólann. Svo fórum við
inn á simstöðina og Aðalsteinn símaði upp í Þrastalund. Svo fórum
við af stað og yfir ölfusárbrú cg út að Ingólfsfjalii. Þar fórum
við úr og gengum dálítinn spotta. Svo kom bíll á eftir okkur og
tók okkur upp í Þrastaskóg. Svo fórum við inn í húsið. Aðalsteinn
sýndi mér það. Svo borðuðum við. Síðan fórum við út í skóg og eg
hafði gaman af. Svo var eg þar nokkra daga. Einn daginn fórum við
niður á Eyrarbakka og sá eg þá sjóinn í fyrsta sinn og smá skip og
báta. Það var skrítið, sem eg sá; þegar eg kom niður eftir. Þá sá
eg eyjar standa upp úr sjónum; en þegar á leið daginn; þá voru þær
farnar og skildi eg ekkert í þessu; en Aðalsteinn sagði mér það.
Hann sagði; að það hefði verið fjara; þegar eg kom; en þegar eg sá
það seinna, var komið flóð. Við komum til héraðslæknis, en ekki til
lækninga. Svo fórum við^aftur upp í^Þrastaskóg. Daginn eftir fór eg
heim. Eg fór með sama bílnum niður í Skála og daginn áður; og Aðal-
steinn með mér, og svo fór eg með Guðmundi Jónatan upp að Flúðum
og var þar um nóttina; og var eg sóttujr daginn eftir.
Einar Kr. Einarsson (12 ára).
VALGEIR LITLI.
inrFTnnnnnnrnTnnnnnrfnnnnTTrnTnnr
Einu sinni var drengur; sem hét Valgeir. Hann átti heima uppi
í sveit. Bærinn hans var hjá heiði nokkurri; sem hét Sámsheiði. A
miðri heiðinni var sæluhús. Einu sinni seinni part dags sendi faðir
Valgeirs hann að Eagradal; sem var fyrir austan heiðina. Valgeir
fer nú af stað. Hann hvílir sig í húsinu. Sér hann; að þar liggur
gullúr með silfurfesti. Hann telcur það upp og hefur með sér. Þegar
hann er kominn yfir heiðina; fer hann mjög að þyrsta. Hann ræður
þá af að fara heim að Sáhsstöðum og fá að drekka. Hann vissi þó;
að bóndinn þar; sem hét Jón; hafði mikla óbeit á þeim feðgum, af