Íþróttablaðið - 01.10.1965, Blaðsíða 4

fararbroddi. Húsið var fullskip-
að. Þá flutti forseti Alþjóða
Olympíunefndarinnar ræðu,
þakkaði viðtökurnar og minnt-
ist hugsjóna Olympíuleikanna
og starfsemi í rúm 70 ár, sem
væri í þágu allra þjóða, en Al-
þjóða-Olympíunefndin var
stofnuð 23. júní 1894 í Parísar-
borg, að frumkvæði franska
íþróttaleiðtogans Pierre de Cou-
bertin. Bað hann að lokum
Franco, einræðisherra Spán-
verja, að sitja Olympíuþingið,
sem hann og gerði. Síðar um
kvöldið bauð Franco þingfull-
trúunum á sinn fund í stjórnar-
höllinni. Þar sæmdi hann for-
seta Alþjóða Olympíunefndar-
innar heiðursmerki. Áður en
ræðuhöldin hófust við þingsetn-
inguna, lék Symfóníu-hljómsveit
Madridar nokkur fögur hljóm-
sveitarverk, sem mikil ánægja
var að heyra. Að lokum lék
hljómsveitin þjóðsöng Spán-
verja og Olympíu-hljómkvið-
una, en nær 200 manns voru í
hljómsveitinni. Væri skemmti-
legt ef við ættum svo f jölmenna
hljómsveit.
Daginn eftir hófust svo þing-
fundir, en þeir fóru fram í gisti-
húsinu Palaco og stóðu yfir
daglega í vikutíma, eins og áð-
ur segir. 38 málefni lágu fyrir
þinginu, og voru mörg þeirra
vandasöm og erfið úrlausnar,
eins og um þátttöku Þýzka-
lands í leikunum. Eins og áður
segir tókst samkomulag um
þátttöku Austur- og Vestur-
Þjóðverja í Olympíuleikunum á
þann hátt, að þeir skyldu keppa
sameiginlega, sem EIN þjóð,
ganga inn á leikvöllinn undir
hinum gamla þrílita þjóðfána
þeirra, með Olympíuhringjun-
um fimm í miðju fánans, eins
og var á Tokyo-leikunum 1964.
Heimilt var þeim þó að ganga
í tveimur fylkingum inn á leik-
völlinn, ef þeir vildu það heldur.
Báðir forystumenn Olympíu-
nefnda Þjóðverja, lýstu ánægju-
sinni yfir þessum úrslitum.
Þá var mikið rætt um keppn-
isgreinar sumarleikanna, hve
margar þær skyldu vera. Áður
var búið að samþykkja að þær
skyldu vera 18 í Mexico City
1968, auk tveggja sýninga-
íþrótta. En nú var samþykkt að
keppnisgreinarnar skyldu vera
21 alls á Olympíuleikunum 1972.
Hinar nýju íþróttagreinar voru
bogskot, handknattleikur og
japanska glíman Judo. Munu
allir handknattleiksmenn fagna
því, að nú loksins er handknatt-
leikur Olympíuíþrótt. En í þess-
ari flokkaíþrótt hefur Islending-
um vaxið ásmegin hin síðari ár-
in, eins og alkunnugt er.
Þar sem íþróttagreinum er
mjög áskipað á sumarleikunum
var nokkuð rætt um það, hvort
ekki mundi heppilegra að flytja
nokkrar íþróttir frá sumarleik-
unum á vetrarleikina, eins og
blak, handknattleik, körfuknatt-
leik o.fl. — þar sem hér væri
eiginlega um vetraríþróttir að
ræða, sem auk þess færu fram
innanhúss. Þó var ekkert end-
anlega afráðið um þetta. —
Virðist þó hér vera fundin leið
til að fækka íþróttagreinum
sumarleikanna, sem nú er varla
hægt að ljúka á hálfum mánuði
eins og vera ber. — Þá hafa
nokkur vandamál skapazt
vegna knattspyrnunnar. Eins og
kunnugt er keppa áhugamenn
og atvinnumenn innan Alþjóða-
knattspyrnusambandsins (FIF
A), en á Olympíuleikunum
mega aðeins keppa áhugamenn.
Hefur því komið til mála að
FIFA yrði aðeins samband á-
hugamanna, en að atvinnumenn
yrðu að stofna sitt sérstaka
samband. Er þetta nú í athug-
un fyrir næsta þing þeirra. Þá
voru ræddar tillögur um breyt-
ingar á Olympíulögunum og
flestar þeirra samþykktar,
ganga þær í þá átt að fullkomna
skipulag Olympíuleikanna, svo
að þeir verði sú friðar- og frels-
is-hátíð, sem alhr þrá og óska.
Um htarhátt keppandans,
stjórnmálaskoðun eða trúar-
brögð, var ekki deilt, enda hafa
þau engin áhrif eða þýðingu á
þátttöku keppandans í Olymp-
íuleikunum: Þar eru allir jafn
réttháir. Og frá því mikils-
verða atriði verður aldrei fallið.
Olympíuleikirnir standa og falla
með þessu ákvæði, um fuht
frelsi keppandans á leikvelli,
þar sem stjórnmálaskoðun hans,
trúmál eða litarháttur hefur
ekkert að segja, heldur aðeins
afrek hans og ágæti. Af þessum
ástæðum er Olympíuleikir nú-
tímans mesta frelsis- og friðar-
hátíð mannkynsins í verki.
Olympíuleikirnir eru haldnir
fjórða hvert ár víðsvegar um
heim.
Á leikvehinum er aðeins spurt
um afrek og ágæti keppandans:
Hvað hann geti hlaupið hratt,
stokkið hátt, glímt glæsilega,
synt rösklega eða farið létt á
skíðum. Keppandinn á að sanna
oss manngildi sitt og mátt, með
því að hlaupa hraðar en keppi-
nauturinn, stökkva hærra,
glíma glæsilegra, synda rösk-
legar eða fara léttar á skíðum,
hvort sem er í bruni, göngu,
stökki eða svigi. Þess vegna er
það svo mikilsvert að íþrótta-
maðurinn æfi svikalaust. Hann
nær aldrei verulega góðum
árangri, nema hann æfi daglega
184