Morgunblaðið - 11.01.2020, Side 41

MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. JANÚAR 2020
✝ Ólöf Einars-dóttir fæddist í
Reykjavík 21. sept-
ember 1944. Hún
lést á Landspítal-
anum í Fossvogi 13.
desember 2019.
Foreldrar hennar
voru hjónin Guð-
laug Sigurjóns-
dóttir húsfreyja, f.
11. ágúst 1921, d. 2.
mars 2010, og Ein-
ar J. Gíslason vörubílstjóri, f. 11.
september 1918, d. 19. febrúar
2006. Ólöf var elst fimm systk-
ina, hin eru: Sigurlaug, f. 21.
ágúst 1946, Erna, f. 17. ágúst
1949, Einar Örn, f. 28. sept-
ember 1951, og Hrefna, f. 29.
nóvember 1958, d. 25. febrúar
1995.
Ólöf giftist hinn 12. október
árið 1968 eftirlifandi eiginmanni
sínum, Boga Þórðarsyni bygg-
ingatæknifræðingi, f. 8. mars
1944. Foreldrar hans voru hjón-
in Ólöf Guðbrandsdóttir frá
Hrafnkelsstöðum í Hraunhreppi
á Mýrum og Þórður Bogason úr
Flatey á Breiðafirði. Synir
þeirra eru: 1) Þórður Birgir, f.
15. júlí 1969, véla- og iðnaðar-
verkfræðingur. Eiginkona hans
er Tinna Björk Baldvinsdóttir
sálfræðingur, f. 20. september
1973. Börn þeirra
eru Aron Baldvin, f.
1995, Dara Sóllilja,
f. 2003, Stígur Dilj-
an, f. 2006, og Snæ-
fríður Eva, f. 2015.
2) Einar Þór, f. 2.
september 1978,
heila- og tauga-
skurðlæknir í
Bandaríkjunum,
eiginkona hans er
Jana Friðfinns-
dóttir lögfræðingur, f. 24. júlí
1978. Börn þeirra eru Tandri, f.
2002, og Ýrr, f. 2007.
Ólöf eða Ollý, eins og hún var
ætíð kölluð, fæddist á Hring-
braut 48 í Reykjavík. Hún ólst
upp á Ásvegi 16 og þar stofnaði
hún sitt fyrsta heimili ásamt
Boga og bjó þar þangað til þau
fluttust í Engjasel 52 árið 1977.
Ólöf lauk sveinsprófi í hár-
greiðslu 18 ára. Eftir að hún öðl-
aðist meistararéttindi stofnaði
hún hárgreiðslustofuna Tinnu
árið 1965, fyrst á Grensásvegi 50
en síðar í Furugerði 3. Rak hún
stofuna í 46 ár eða til ársins
2011. Eftir að hún lét af störfum
naut hún samvista við fjölskyldu
sína.
Útför Ólafar fór fram í kyrr-
þey hinn 20. desember 2019 að
ósk hinnar látnu.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Elsku Ollý systir mín, ég vissi
að þú værir mikið veik en maður
er aldrei tilbúinn fyrir kveðju-
stundina. Þetta gerðist mjög
snöggt. Þú varst hjá mér kvöldið
áður og við borðuðum saman. Þú
varst svo hress og þér virtist líða
ágætlega og ég átti alls ekki von á
að þetta yrði síðasta kvöldstundin
okkar saman.
Við vorum mjög samrýndar
systur. Við unnum saman í 46 ár á
hárgreiðslustofunni Tinnu. Það
var góður tími og þar leið mér vel.
Eftir að Gylfi maðurinn minn dó
vorum við enn meira saman. Þá
voruð þið Bogi svo elskuleg að
bjóða mér oft með ykkur á hina
ýmsu viðburði eins og á tónleika
og í leikhús. Við ferðuðumst einn-
ig oft saman til útlanda og við vor-
um nýkomin heim úr einni af ferð-
um okkar saman til Banda-
ríkjanna þar sem við heimsóttum
Einar Þór, Jönu, Tandra og Ýri.
Við systur hringdum í hvor
aðra nokkrum sinnum á dag og
vorum búnar að festa símatíma
milli 10 og 11 á hverjum morgni.
Einnig var það fastur liður hjá
okkur að borða saman á þriðju-
dagskvöldum, þá komuð þið Bogi
til mín á Skúlagötuna. Þessar
minningar ylja mér á þessum erf-
iðu tímum og ég mun varðveita
þær í hjarta mínu. Þú varst
dásamleg systir og ég sakna þín
mikið. Elsku Bogi, Þórður Birgir,
Einar Þór og fjölskyldur, ég sendi
ykkur mínar innilegustu samúð-
arkveðjur. Blessuð sé minning
þín, elsku systir mín.
Sigurlaug Einarsdóttir (Silla).
Mágkona mín Ólöf eða Ollý
eins og hún var ávallt kölluð hefur
kvatt þetta jarðlíf. Mér er hugsað
til baka til þeirra ára þegar ég
kom inn í fjölskyldu Einars
mannsins míns bróður Ollýjar
sem þá bjó á Ásvegi 16. Þá bjuggu
foreldrarnir á miðhæðinni og
börnin ýmist í risinu eða kjallar-
anum. Ollý og Bogi ásamt ungum
syni sínum Þórði Birgi bjuggu þá í
kjallaranum. Mikill gestagangur
var á heimilinu og margt
skemmtilegt gert sem þessi sam-
heldna fjölskylda tók sér fyrir
hendur og oft mikið fjör. Seinna
flutti svo litla fjölskyldan úr kjall-
aranum í Engjaselið og Einar Þór
yngri sonurinn bættist við. Þar
hafa þau Ollý og Bogi búið alla tíð
síðan. Ollý stofnaði ung hár-
greiðslustofuna Tinnu. Þangað
komu flestir úr fjölskyldunni í
klippingu og greiðslu. Á stofunni
vann Silla systir hennar alla tíð og
voru þær mjög samrýmdar.
Margar ferðir í sumarbústaðinn
til okkar Einars í Kiðjabergið eru
minnisstæðar. Þá var alltaf gam-
an og stutt í sprellið. Ollý hafði
yndi af góðri tónlist og stundum
tóku þau Bogi smá danssnúning.
Utanlandsferðir með stórfjöl-
skyldunni eru minnisstæðar,
bæði til Spánar, Flórída og ferðir
til Ernu og Begga í Kanada. Fyr-
ir allar þessar samverustundir er-
um við þakklát. Ollý fylgdist vel
með öllum tískustraumum bæði í
sínu fagi og svo hafði hún smekk
fyrir fallegum hlutum eins og
heimili þeirra Boga ber merki
um. Alltaf var hægt að skoða ný-
leg hönnunarblöð bæði á hár-
greiðslustofunni og heima í
Engjaseli. Ómissandi hafa verið
öll glæsilegu hádegisboðin á
gamlársdag. Þar hafa Ollý og
Bogi staðið fyrir því að halda allri
fjölskyldunni saman og ógleym-
anleg eru öll heimagerðu
skemmtiatriðin.
Síðustu mánuðir hafa verið erf-
iðir í veikindum. Kvöldið áður en
hún kvaddi þetta líf kom ég við á
Skúlagötunni hjá Sillu systur
hennar, þar voru þau Ollý og
Bogi. Ollý talaði um að hún væri
glöð og þakklát fyrir að hafa átt
gott líf og var ánægð að hafa kom-
ist nýlega til Einars Þórs og fjöl-
skyldu í Bandaríkjunum. Hún
bað svo um að ég hjálpaði Sillu að
hengja upp jólaóróana. Við
kvöddumst eftir að hafa farið
saman niður í lyftunni. Hún virt-
ist sátt og þannig vil ég muna
elsku Ollý.
Ég votta Boga og fjölskyldunni
allri samúð mína. Blessuð sé
minning Ollýjar.
Hulda S. Haraldsdóttir.
Elsku amma, þegar ég sá nafn-
ið þitt á kransinum á kistunni í
jarðarförinni þinni hugsaði ég um
hversu mikill karakter fylgdi
nafninu þínu. Ég sá fyrir mér
skemmtilega, sérstaka, sniðuga,
ofur hressa og málglaða konu
með risastórt hjarta og það ert
þú, amma mín. Eftirfarandi lýsing
er orðsporið sem þú skilur eftir
þig í mínum huga.
Ég var og er mikill ömmu- og
afastrákur og var því mjög náinn
ömmu Ollý eins og hún var kölluð.
Lunderni hennar var það sem
gerði hana svona frábæra. Það
var ekki fyrir svo löngu sem ég
hafði orð á því við pabba hversu
hress hún væri, mér fannst þetta
eiginlega pínu einkennilegt.
Vegna þess að það var meira að
segja erfitt að hitta á hana í venju-
legu skapi ef svo má segja, amma
var bara alltaf ofur hress!
Minningarnar sem ég á um
ömmu eru margar og munu lifa
með mér um ókomna tíð. Mig
langar að nefna nokkur atriði sem
snerta mig og ég mun sakna einna
mest. Ekki er þörf á að vefengja
það neitt að ömmu leiddist nú ekki
að tala og það sem gerði það svo
skemmtilegt var hvað hún gerði
sér mikla grein fyrir því sjálf. Mér
fannst alltaf jafn fyndið þegar hún
var búin að tala í svolitla stund og
varð meðvituð um það þá sagði
hún oft á tíðum við sjálfa sig: „Æ,
þegiðu nú Ólöf, þú hefur talað allt-
of mikið,“ síðan hló hún og hélt
fyrir munninn á sér – sem dugði
þó yfirleitt einungis í skamman
tíma.
Fyrir nokkrum árum var ég að
undirbúa mig fyrir bílprófið mitt
og fór afi með mér í nokkur skipti
á bílaplan að æfa mig að keyra og
leggja í stæði. Eitt skiptið, mér til
mikillar undrunar, kom amma
með, en hún var afar bílhrædd og
treysti engum fyrir því að keyra
nema afa. „Ég er svoleiðis búin að
mana mig upp í þetta og er búin
að æfa mig að spenna mig í öll
beltin“ var það fyrsta sem amma
sagði við mig þegar ég sá hana.
Síðan þegar ég settist í bílstjóra-
sætið og ók af stað gólaði hún all-
an tímann aftur í ásamt hláturs-
kasti inn á milli með lokuð augun
því hún þorði ekki að kíkja hvað
væri að gerast. Svona var amma,
sagði og lét í ljós nákvæmlega það
sem hún hugsaði.
Að lokum langar mig að tala
um samband ömmu við afa og
Sillu systur sína sem voru hennar
nánustu lífsförunautar. Það
leyndi sér ekki að afi var maður að
hennar skapi. Enda erfitt að finna
jafn traustan, þolinmóðan og góð-
an mann eins og afa Boga. Sam-
band ömmu við Sillu systur sína
var algjörlega einstakt og voru
þær skilgreiningin á því sem kall-
að er að vera samlokur. Til þess
að útskýra í stuttu máli sam-
bandið þeirra á milli ætla ég að
vitna í Sillu. En þegar afi hringdi í
hana árla morguns á dánardegi
ömmu til þess að tilkynna henni
að hún hefði fengið heilablóðfall
hélt Silla að amma væri að hringja
að gamni sínu, einfaldlega til þess
að láta hana vita að hún gæti hald-
ið áfram að sofa.
Elsku amma, ég leit mikið upp
til þín og mun sakna þín alla mína
tíð. Við skulum passa afa Boga og
Sillu frænku fyrir þig.
Þitt elsta barnabarn,
Aron Baldvin.
Elsku Ollý frænka, það er erfitt
að trúa því að þú sért farin frá
okkur. Þú varst svo hress og kát
og það var alltaf jafn gaman hjá
okkur þegar við hittumst.
Skemmtilega smitandi hlátur þinn
ómar enn í eyrum okkar. Þú varst
mjög uppátækjasöm og hug-
myndarík og það var svo sannar-
lega engin lognmolla í kringum
þig. Þú fórst þínar eigin leiðir og
hafðir gaman af því að gera eitt-
hvað öðruvísi og óhefðbundið. Í
fjölskylduboðum áttir þú það til að
fá alla fjölskylduna með þér að
gera leikfimiæfingar, halda tísku-
sýningar eða stinga upp á því í bú-
staðaferðum að fara út í sólbað í
svefnpoka um hávetur.
Jólahátíðin stendur nú yfir og
eigum við systur margar góðar
minningar um þig tengdar þeirri
hátíð. Ógleymanleg eru jólatrén
þín. Það eru mörg ár síðan þú
byrjaðir að setja upp tré úr ýms-
um hlutum, skreyttir og kallaðir
jólatré. Mikið grín var gert að
þessum trjám en í dag eru allir að
keppast við að finna lausnir til að
setja upp jólatré sem eru um-
hverfisvæn og varstu því langt á
undan okkur öllum. Áramótaveisl-
urnar sem þið og Bogi hafið haldið
Í Engjaselinu hafa verið yndisleg
og ómissandi leið til að kveðja liðin
ár. Þessi boð voru öðruvísi en
hefðbundin íslensk jóla- og ára-
mótaboð sem við fjölskyldan héld-
um öll mikið upp á.
Ótal fleiri minningar koma upp
í huga okkar frá því við vorum
yngri. Allar heimsóknirnar á hár-
greiðslustofuna þína, en þar feng-
um við ekki bara flottustu klipp-
inguna í bænum heldur gátum við
alltaf laumað okkur í eitthvert
góðgæti inni á kaffistofu og farið í
hárgreiðsluleik með rúllur, pinna
og strípuhettur. Það var líka alltaf
svo gaman að gista í Engjaselinu á
skrautlegu dýnunum í stofunni.
Þar dekruðuð þið Bogi við okkur
systkinin. Þá eru mjög minnis-
stæðar skíðaferðirnar okkar í
Skálafell og Bláfjöll og hringferð-
in um landið á Pollanum.
Ollý frænka, þú varst einstök
manneskja, með fágaðan smekk
og mikil fyrirmynd okkar systra.
Þú, Bogi og Silla hafið verið eins-
konar þrenning síðastliðin ár sem
alltaf voruð saman og kunnuð svo
sannarlega að njóta lífsins. Missir-
inn er mikill fyrir Boga, Sillu, og
afkomendur þína en við fjölskyld-
an stöndum saman og glaðlegar
minningar, húmor þinn og hlátur
mun lifa með okkur áfram.
Þínar frænkur,
Hrafnhildur og Svanhildur.
Ólöf Einarsdóttir
✝ Magnús GrétarFilippusson
fæddist á Seyðis-
firði 25. mars 1950.
Hann lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Fossahlíð, Seyð-
isfirði, 31. desem-
ber 2019.
Hann var sonur
hjónanna Filippus-
ar Sigurðssonar, f.
16.11. 1912, d.
17.11. 2002, og Ólínu Jóns-
dóttur, f. 6.6. 1914, d. 21.3. 1995.
Systkini Magnúsar eru Sig-
urður, f. 1942, Geirlaug, f. 1943,
d. 6. ágúst 2011. Andrés, f. 1945,
Stefán tvíburabróðir Magnúsar,
f. 1950, d. 13. október 2012.
Sunneva, f. 1953, og Ragnhild-
ur, f. 1956.
Magnús bjó hjá foreldrum
sínum, fyrst á
Dvergasteini og
seinna á heimili
þeirra á Brekku-
vegi 3, Seyðisfirði.
Árið 1993 fluttist
hann ásamt Stefáni
bróður sínum í íbúð
Öryrkjabandalags-
ins á Múlavegi 26
sem þeir leigðu,
þar til þeir vistuð-
ust á Sjúkrahúsi
Seyðisfjarðar og seinna á
Hjúkrunarheimilinu Fossahlíð.
Á þeim tíma sem hann bjó á
Múlaveginum starfaði hann hjá
Ullarvinnslu Frú Láru á Seyð-
isfirði og á leikskólanum Sól-
völlum.
Útför Magnúsar fer fram frá
Seyðisfjarðarkirkju í dag, 11.
janúar 2020, klukkan 14.
Í dag kveðjum við Magnús
bróður okkar. Hann var einstak-
lega geðgóður einstaklingur með
góða nærveru eins og sagt er.
Okkur þótti öllum ósköp vænt
um hann.
Hann var glaðlyndur og hafði
gott skopskyn, ekki síst ef verið
var að rifja upp eitthvað sem
hafði ekki alveg gengið upp hjá
honum sjálfum. Hann hló
hjartanlega þegar hann var
minntur á ýmislegt sem gerst
hafði í gamla daga og kannski
ekki endað alveg eins og til var
ætlast.
Maggi var mjög duglegur og
gat unnið nánast hvað sem var
af líkamlegri vinnu, þegar hann
var einu sinni búinn að læra
hvernig átti að gera hlutina þá
var hægt að treysta því að það
væri gert, alltaf eins.
Vinna hans við búskapinn var
ómetanleg árum saman þótt
kaupið væri ekki annað en þakk-
læti, fæði og húsnæði þegar
hann var hjá okkur í sveitinni.
Peningar voru bara eitthvað
til að kaupa fyrir í búðinni eftir
að hann og Stefán tvíburabróðir
hans fluttu í eigin íbúð, en
skiptu annars ekki máli. Þeir
bræður Stefán og hann voru
þannig gerðir að þeir báðu aldr-
ei um neitt en voru alltaf
ánægðir með allt það sem þeir
fengu.
Maggi var mikið jólabarn allt
sitt líf. Ógleymanlegt er þegar
stundum þurfti að aðstoða við að
koma seríum í lag til að hægt
væri að kveikja á jólatrénu á
Brekkugötunni, oftast svona
seinnipartinn á aðfangadag,
kannski milli fjögur og fimm.
Gleðin var mikil þegar þessu var
lokið og jólunum var bjargað.
Maggi hlustaði mikið á tón-
list, helst var það harmonikku-
músík sem hann hlustaði á,
kannski var það vegna þess að
Árni Jón spilaði oft á nikkuna
heima á Dvergasteini þegar
hann var barn og fram eftir
árum. Það var samt stundum
frekar þreytandi á Brekkugöt-
unni þegar hlustað var á harm-
onikkumúsík, horft á sjónvarpið
og útvarpið allt saman í bland,
oftast hátt stillt.
Magnús fékk blóðtappa í
febrúar 2012 og var eftir það
lamaður hægra megin í líkaman-
um og missti um leið að miklu
leyti það litla tal sem hann hafði
áður. Á næstu árum slitnuðu að
nokkru leyti tengsl hans við fjöl-
skylduna en í staðinn kom ein-
stök umönnun á Sjúkrahúsi
Seyðisfjarðar og seinna Hjúkr-
unarheimilinu Fossahlíð eftir að
sjúkrahúsið var lagt niður sem
slíkt.
Starfsfólki Fossahlíðar viljum
við færa hugheilar þakkir fyrir
umönnun Magnúsar, einnig
þökkum við Árna Jóni og Giss-
uri frændum okkar fyrir ein-
staka umhyggju og hlýju í garð
Magga gegnum árin.
Minningin um Magga og
Stebba tvíburabróður hans, sem
lést 2012, mun lengi lifa með
okkur sem kveðjum hann nú.
Þín systkini,
Andrés, Sigurður,
Ragnhildur og Sunneva.
Magnús Grétar
Filippusson
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Guðmundur Baldvinsson,
umsjón útfara
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Okkar ástkæri og yndislegi sonur og bróðir,
SIGURGEIR ÖRN SIGURGEIRSSON,
Brekkubyggð 29, Garðabæ,
verður jarðsunginn frá Árbæjarkirkju
miðvikudaginn 15. janúar klukkan 11.
Arna Sæmundsdóttir
Jóhanna Margrét Sigurgeirsdóttir
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓN FRÍMANNSSON
rafvirkjameistari,
Esjuvöllum 15, Akranesi,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
mánudaginn 6. janúar. Útförin fer fram frá
Akraneskirkju þriðjudaginn 14. janúar klukkan 13.
Frímann Jónsson
Eiríkur Jónsson Alma María Jóhannsdóttir
Magnús Axel Jónsson Elísabet Svansdóttir
Sigurður Már Jónsson Sigríður Hallgrímsdóttir
Guðmundur Jakob Jónsson
barnabörn og barnabarnabörn