Morgunblaðið - 11.01.2020, Qupperneq 44

44 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. JANÚAR 2020
Jón Freyr Þórar-
insson var mennta-
maður og baráttu-
maður fyrir
hagsmunum barna alla tíð. Jón
Freyr starfaði í Laugarnesskóla í
Reykjavík alla sína starfsævi, sem
kennari, aðstoðarskólastjóri en
lengst af sem skólastjóri. Jón
Freyr var afar farsæll í sínum
störfum, metnaðarfullur fyrir
hönd skólans og allra nemend-
anna. Hann nálgaðist starf sitt af
auðmýkt, hæversku, virðingu og
hlýju. Um leið geislaði af honum
krafturinn, eljan og snerpan. Hann
var vakandi fyrir síbreytilegum
þörfum samfélagsins og ákvað að
setja á stofn „lengda viðveru“ við
skólann til þess að mæta þörfum
og aðstæðum „lyklabarnanna“ í
borginni áður en mörkuð var sú
stefna að starfrækja frístunda-
heimili við alla skóla.
Jón Freyr vann ötullega að
samfélagsmálum, meðal annars
hjá Barnavinafélaginu Sumargjöf,
Lúðrasveitinni Svani og Þjóð-
dansafélagi Reykjavíkur. Allt sitt
starf vann hann í þágu annarra,
setti samfélagið og samferðmenn í
öndvegi. Ég kveð þennan sam-
ferðamann minn með söknuði og
votta Matthildi, fjölskyldu og vin-
um hans mína dýpstu samúð.
Helgi Grímsson.
Elsku tengdapabbi hefur kvatt
jarðlífið í kjölfar eigin veikinda og
andláts Vilborgar, einkadótturinn-
ar, sem fór svo snögglega fyrir lið-
lega einum mánuði. Kveðjustundir
eru erfiðar og þrungnar harmi
okkar sem eftir lifum en jafnframt
fullar þakklætis.
Það var mín lífsins gæfa að
kynnast Þórólfi mínum fyrir 37 ár-
um á námsárunum okkar í Svíþjóð.
Á sama tíma voru Vilborg og Öss-
ur að skjóta sér saman á Íslandi en
svo ótrúlega vildi til að við Össur
höfðum verið nágrannar í Kópa-
voginum. Tengdaforeldrar mínir
buðu mig strax velkomna í fjöl-
skylduna og í þeim eignaðist ég svo
trausta stólpa að ég vissi fljótlega
að þau yrðu alltaf til staðar í blíðu
og stríðu meðan heilsan leyfði og
leyfir. Matthildur með sinni rök-
festu og sterku skoðunum, Jón
með blíðmennsku og léttri lund og
þau bæði með hjálpsemi og ósér-
hlífni. Þvílíkt lán að kynnast slíku
fólki. Virtust ólík við fyrstu kynni
en við nánari kynni kom í ljós
hversu samheldin og samstiga þau
voru. Sannar fyrirmyndir, bæði í
leik og starfi.
Nú þegar ég minnist Jóns með
söknuði og þakklæti fyrir að fá að
kynnast þeim öðlingi sem hann var
bið ég góðar vættir að hlúa sem
mest þær mega að okkur öllum í
fjölskyldunni og að við berum
gæfu til að standa þétt saman eftir
sem áður í verkefnum komandi
ára.
Að lokum vil ég, fyrir hönd fjöl-
skyldunnar, þakka frábæru starfs-
fólki hjúkrunarþjónustunnar
HERU fyrir aðhlynningu og öllum
kærum vinum sem hafa sýnt elsku
og hjálpsemi á Hjallaveginum und-
anfarnar vikur.
Sigrún Valgarðsdóttir.
Við höfum kvatt ástkæran eig-
inmann okkar kæru frænku Matt-
hildar, Jón Frey Þórarinsson, sem
lést hinn 21. desember sl. Allir sem
til Jóns Freys þekktu vissu að
hann var fyrirmynd í alla staði.
Dugnaðarforkur með einstaka
lund og ávallt boðinn og búinn að
aðstoða aðra. Jón Freyr var hnar-
reistur og flottur maður sem sýndi
Jón Freyr
Þórarinsson
✝ Jón Freyr Þórarinsson
fæddist 5. apríl
1936. Hann lést 21.
desember 2019.
Útför Jóns Freys
fór fram 7. janúar
2020.
ávallt sitt breiða
bros, þakklæti og
styrkleika. Við get-
um seint þakkað
honum fyrir ómetan-
legt framlag við að
gera upp húsið Nesið
á Látrum í Aðalvík,
ganga frá því fyrir
veturinn og opna það
fyrir sumarið. Jóni
Frey þótti afskap-
lega vænt um Látra
og lagði þar mikið og óeigingjarnt
starf af mörkum fyrir okkur og
aðra sem eiga þar samastað.
Þótt Jón Freyr sé ekki lengur
meðal okkar þá mun hann ekki
gleymast Látrafólki eða okkur
frænkunum. Hann mun ávallt vera
með okkur á Látrum og þar mun-
um við heiðra minningu hans með
því að brosa upp til himins og
þakka fyrir þann tíma sem við
fengum með honum. Styrkur sé
með ykkur elsku Matthildur og
fjölskylda. Missir ykkar undan-
farna mánuði er meiri en orð fá
lýst.
Íris Björg Kristjánsdóttir,
Margrét Sæmundsdóttir
og Unnur Berglind
Friðriksdóttir.
Elskulegur vinur okkar Jón
Freyr er látinn og söknuður yfir-
tekur hugann. Þá er gott að eiga
óteljandi dýrmætar minningar.
Þær raðast eins og perlur á minn-
ingabandi. Fyrstu kynni okkar af
Jóni og Matthildi voru í Hjóna-
klúbbnum Laufinu. Við tókum
strax eftir þeim, afburðadansarar
sem höfðu lært þjóðdansa og verið
í sýningarhópum. Jón var formað-
ur Laufsins í fjögur ár. Dansinn
var rauði þráðurinn í okkar kynn-
um frá 1981. Þau hjónin voru í for-
svari fyrir hjónahópi úr Laufinu
sem fór í danskennslu hjá Sigurði
Hákonar danskennara og þar vor-
um við í mörg ár. Kjarni hópsins
tengdist vináttuböndum og varð að
sýningarhópi í samkvæmisdöns-
um. Jón og Matthildur voru leið-
togar hópsins. Margar ógleyman-
legar minningar þar ásamt
danskeppnum. Við fylgdumst að í
dansinum til Jóhanns Arnar Ólafs-
sonar danskennara, þau hjónin
voru með okkur þar fram í nóv-
ember 2019. Við þökkum fyrir öll
ferðalögin. Kanarí síbreytileg þó
sami staður væri. Dansað á hverju
kvöldi við lifandi tónlist og Prag-
ferðin er ógleymanleg.
Innanlands eru það ferðirnar í
Aðalvík á æskustöðvar Matthildar
sem er ómetanlegt að hafa upplif-
að. Að ganga á Straumnesfjall og
til baka niður Öldudalinn. Ganga til
Hesteyrar fram og til baka sama
dag. Við drukkum í okkur fegurð
og fróðleik og fórum að skilja ykk-
ar sterku tengsl við þennan fallega
stað. Rebbi elti okkur í myrkrinu
með sín glampandi augu þegar við
vorum á heimleið. „Engin ástæða
að vera smeyk,“ sagði Jón, „refur-
inn fylgir okkur að landamærum
síns óðals.“ Það stóð eins og stafur
á bók. Við vorum líka í Aðalvík í
svölum júnímánuði og saman var
byggður beitningaskúrinn í fjör-
unni fyrir fjórhjólið. Þarna voru
Jón og Dóri sem einn maður í sinni
sterku og hlýju vináttu.
Jón var kennari að mennt og
síðar skólastjóri Laugarnesskóla,
stjórnarmaður í Barnavinafélaginu
Sumargjöf og formaður 1980-2018.
Félagi í Heklureglu Musterisridd-
ara og gegndi þar mörgum trún-
aðarstörfum. Hann var sannkallað-
ur þúsundþjalasmiður, ljósmyndir
hans eru ótalmargar og sýna hans
glögga auga, framkallaði og full-
vann sínar myndir í fjölmörg ár.
Jón unni heilbrigðu líferni, göngu-
ferðum og sundi. Þegar eftirlauna-
aldurinn tók við fóru þau hjónin að
stunda líkamsrækt í World Class í
Laugum og við tókum þátt í því.
Margt ræddum við á brettinu,
gerðum áætlanir og fundum lausn-
ir. Einfaldlega gæðastundir fyrir
líkama og sál. Í sorginni erum við
þakklát fyrir að hafa átt samleið í
vináttu og gleði.
Jón var gæfumaður í sínu lífi,
þau Matthildur voru samhent og
kunnu að láta drauma sína rætast.
Þau eignuðust tvö börn, Þórólf og
Vilborgu. Það var þeim mikil sorg
þegar Vilborg lést eftir erfið veik-
indi 22. nóvember sl. Jón var þá
orðinn mjög veikur. Það var því
stutt á milli mikilla áfalla í fjöl-
skyldunni. Matthildur annaðist
sinn mann af mikilli natni og ótrú-
legri orku fram á síðasta dag.
Elsku Matthildur, Þórólfur og
fjölskyldur, innilegar samúðar-
kveðjur, megi allar góðar vættir
styrkja ykkur í sorginni. Falleg
minning lifir.
Helga og Halldór (Dóri).
Jón Freyr var herrann og Matt-
hildur var daman.
Svona er tekið til orða þegar
talað er um danspör í samkvæm-
isdansi. Þau kynntust um miðja
síðustu öld þegar þau voru leidd
saman á dansgólfinu. Þá voru þau
ung að árum og allt lífið fram und-
an. Á dansgólfinu hafa orðið töfrar
því þau ákváðu að dansa saman í
gegnum lífið.
Haustið 1989 fékk ég ungur það
hlutverk að kenna þeim dans. Ég
var lærlingur hjá Sigurði Há-
konarsyni og fékk að spreyta mig í
Laufshópnum sem var hópur
hjóna sem komu saman í Auð-
brekkunni á hverju þriðjudags-
kvöldi. Jón Freyr og Matthildur
voru þá rúmlega fimmtug með
áratuga dansreynslu og kennarar
og skólastjórnendur sjálf. Frá
fyrsta tíma voru þau mitt helsta
hvatafólk. Þau fögnuðu því að 18
ára unglingur fengi verkefnið,
hrósuðu mér óspart og hvöttu mig
til dáða. Þau tóku þátt í dans-
keppnum og sinntu áhugamálinu
af lífi og sál. Þau áttu dansföt og
–kjóla og þegar keppnisferlinum
lauk tóku við ótal danssýningar
þar sem þau sýndu ásamt öðrum
pörum úr hópnum og enn og aftur
fékk ég að aðstoða hópinn. Eitt
haustið fékk Jón Freyr mig til að
kenna dans í Laugarnesskóla með
hvatningu og hrósi.
Haustið 1993 var ég nýútskrif-
aður danskennari og stofnaði
minn eigin dansskóla, Danssmiðj-
una. Danspörin í Laufshópnum
ákváðu þá að segja skilið við Dans-
skóla Sigurðar Hákonarsonar og
greiddu atkvæði um hvert skyldi
sækja námskeið. Mjótt var á mun-
um en úr varð að hópurinn skráði
sig í Dansskóla Jóns Péturs og
Köru. En aðeins einn vetur því
næsta haust var málið tekið upp
aftur og nú skráðu öll pörin sig á
námskeið í Danssmiðjunni og ég
fékk aftur að annast kennsluna.
Mér segir svo hugur að Jón Freyr
og Matthildur hafi haft mikið um
þetta að segja og á þau var hlustað
og þeirra fordæmi gjarnan fylgt. Á
hverju hausti eftir þetta mættu
Jón Freyr og Matthildur snemma í
fyrsta tíma og þessi brosmildi
maður kom gangandi teinréttur og
glæsilegur, tók þétt í hönd mér og
sagði mér hversu óskaplega glaður
hann væri að dansinn væri aftur að
byrja. Hann elskaði að komast á
dansgólfið eftir gott sumar til að
dansa við Matthildi, rifja upp spor-
in og læra eitthvað nýtt og spenn-
andi. Um vorið þegar síðasti tím-
inn var búinn kom svo þétt
faðmlag og endalaust þakklæti:
Takk fyrir að leyfa okkur að koma
á hverju hausti. Takk fyrir að
halda áfram með dansskólann svo
við getum mætt. Takk fyrir að
kenna okkur.
Eftir um það bil eitt þúsund
danstíma og ánægjustundir er
komið að mér að þakka. Takk kæri
Jón Freyr og elsku Matthildur fyr-
ir að leyfa mér að blómstra sem
danskennari. Takk fyrir að sýna
mér með ykkar einstöku fram-
komu hvernig á að koma fram við
náungann. Takk fyrir vináttuna.
Takk fyrir tryggðina. Takk fyrir
allt hrósið og hvatninguna. Takk
fyrir dansinn. Takk Jón Freyr fyr-
ir litla fuglinn sem þú skarst út og
gafst henni Theu minni. Takk fyrir
samfylgdina í rúm þrjátíu ár. Takk
fyrir mig. Guð styrki elsku Matt-
hildi, sem allt í einu hefur ekki
dansfélaga og sér á eftir sínum
besta vini og eiginmanni. Guð
blessi minningu Jóns Freys Þór-
arinssonar.
Jóhann Örn Ólafsson.
Kveðja frá Reglu
Musterisriddara
Í dag minnumst við Jóns Freys
Þórarinssonar sem lést 21. desem-
ber 2019, eftir langvarandi veik-
indi. Jón gerðist Musterisriddari
árið 1989. Hann gegndi mörgum
trúnaðarstörfum fyrir Regluna og
sat í Meistararáði sem siðameist-
ari Reglunnar í átta ár. Árið 2013
tók hann 11. stig Reglunnar, sem
er heiðursstig Reglunnar. Jón
Freyr var traustur félagi, skyldu-
rækinn, fórnfús, árvakur og stað-
fastur starfsmaður Musterisins.
Hann hafði sterka útgeislun og gaf
af sér kærleika, umhyggju og
vandvirkni í öllu sínu starfi og
gagnvart öllum þeim sem voru
honum samferða á lífsleiðinni.
Hann var fyrirmynd fyrir þá sem
komu nýir í Regluna og ekki síður
okkur hina bræðurna. Hans verð-
ur sárt saknað og stórt skarð
höggvið í bræðrahópinn.
Eiginkona Jóns og lífsförunaut-
ur, Matthildur G. Guðmundsdótt-
ir, studdi hann dyggilega í Regl-
unni og hefur tekið virkan þátt í
störfum eiginkvenna Musteris-
riddara í systrafélagi Reglunnar,
Iðunni.
Kæra Matthildur, innilegar
samúðarkveðjur til þín og fjöl-
skyldunnar og þakklæti fyrir störf
þín í þágu Reglunnar. Blessuð sé
minning Jóns Freys Þórarinsson-
ar.
Fyrir hönd Reglu Musterisridd-
ara RM Heklu,
Stefán Þór Kjartansson.
Vinur, Jón Freyr, hefur kvatt
okkur.
Leiðir okkar lágu saman í
Kennaraskólanum og mynduðum
við traust vinatengsl sem aldrei
hafa rofnað. Það voru forréttindi
að vera samvistum við slíkan mann
sem var reglusamur, heiðarlegur
og vandvirkur í öllu sem hann tók
sér fyrir hendur. Við vorum ekki
bara skólafélagar, við vorum
vinnufélagar, ferðafélagar og
eyddum mörgum frístundum sam-
an á námsárunum. Ekki varð hjá
því komist að smitast af hans verð-
leikum og meðtaka þá í eigin hegð-
un. Þökk sé þér, Jón, fyrir þinn
hluta í mínu lífi. Það var ekki tíma-
bært að kveðja þig nú við áttum
ýmislegt ógert saman. Ég sendi
fjölskyldu hans innilegar samúðar-
kveðjur og bið Guð að styrkja þau.
Guðmundur og Hildur.
Í dag kveðjum við Jón Frey,
fyrrverandi skólastjóra Laugar-
nesskóla. Jón Freyr hefur frá upp-
hafi skólagöngu sinnar verið
tengdur Laugarnesskóla sem
nemandi, kennari, yfirkennari og
síðar sem skólastjóri. Laugarnes-
skóli er því skólinn hans. Jón
Freyr var okkur öllum í Laugar-
nesskóla kær. Hann var opinn, in-
dæll, jákvæður, fylginn sér og sí-
ungur. Jón Freyr var góðmenni
sem bar hag barna fyrir brjósti.
Hann mat manngildi eins og trú-
mennsku, heilindi og stundvísi
mikils og kom þeim gildum áfram
bæði til nemenda og starfsmanna.
Það vitum við sem störfuðum með
honum og heyrum líka bæði frá
fyrri nemendum Laugarnesskóla
og foreldrum þeirra. Jón Freyr
mátti muna tímana tvenna sem
kennari og síðar skólastjóri. Hann
stýrði skólanum farsællega gegn-
um þær miklu breytingar sem
urðu á ferli hans en lagði ávallt
áherslu á hefðir skólans sem ein-
kenna skólann enn í dag svo sem
morgunsöng, palldagskrár og list-
ir. Í dag er enn sunginn morgun-
söngur á hverjum degi og er hann
ásamt framsæknu skólastarfi eitt
af aðalsmerkjum skólans. Honum
var umhugað um að uppbygging
og þróunarstarf sem kennarar
höfðu unnið að í Katlagili í áratugi
yrði áfram öflugt eftir að hann lauk
störfum við skólann. Skógrækt og
ferðir nemenda í Katlagil eru enn
sem fyrr mikilvægur þáttur í
skólagöngu nemenda Laugarnes-
skóla.
Jón Freyr var talsmaður hollra
lifnaðarhátta og hreyfingar. Hann
kom á danskennslu við Laugarnes-
skóla og foreldrum var boðið á
danssýningar til að sjá afrakstur
kennslunnar. Jón Freyr stóð líka
fyrir danskennslu í morgunsöng.
Nemendur vissu hvenær til stóð
að dansa í morgunsöng því Jón
Freyr mætti í danspeysunni og þá
voru allir tilbúnir að fylgja honum
eftir. Frumkvöðlastarf Jóns
Freys í danskennslu er haldið í
heiðri við skólann sem og á dans-
sýningum.
Jón Freyr var alla tíð fróður og
áhugasamur um skólamál,
fræðslu, félagsstarf og velferð
barna. Hann þekkti sögu skólans
óvenju vel og hélt til haga gögnum
og minningum um Laugarnes-
skóla í afmælisriti skólans. Alla tíð
var gott að leita til hans og honum
fannst gaman að spjalla um skóla-
söguna og fræðslustarfið. Hlýja,
velvild og áhugi hans á starfi skól-
ans og okkur samstarfsfólkinu
leyndi sér ekki. Jón Freyr hélt
áfram að eiga samskipti við starfs-
fólk skólans bæði með því að halda
utan um sögu hans og með tíðum
heimsóknum í skólaselið Katlagil.
Jón Freyr missti því aldrei tengsl
sín við Laugarnesskóla. Hans
verður sárt saknað á viðburðum
skólans hvort sem er á jólagleði
eða við merk tímamót. Elsku
Matthildur og fjölskylda, ykkar
missir er mikill og við sendum
ykkur okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Fyrir hönd starfsfólks Laugar-
nesskóla,
Sigríður Heiða Bragadóttir,
skólastjóri Laugarnesskóla.
Að horfa á lífið streyma áfram,
vini hverfa á braut, er nokkuð sem
enginn fær breytt og er órjúfanleg
hringrás þess að fæðast, lifa og
deyja. Sumir skilja eftir sig stór
spor, aðrir minni. Jón Freyr var
einn af þeim sem skilja eftir sig
stórt spor, hann var vinmargur og
átti trausta og góða fjölskyldu.
Jón var einn af bestu vinum for-
eldra minna, Önnu og Árna Norð-
fjörð, og snerti líf þeirra um
margra áratuga skeið, í samfylgd
sinnar kæru eiginkonu, Matthild-
ar. Þau hjón voru órjúfanlegur
hluti af félagsskap sem foreldrar
mínir tilheyra, Laufinu, og einnig
tilheyrði Jón Musterisriddara-
reglunni með Árna föður mínum.
Minning mín um Jón er björt,
hann var geislandi manngerð, vel
gefinn, dagfarsprúður og yfirmáta
kurteis við alla sína samferða-
menn. Hann hefur án efa verið
frábær kennari. Kynni mín af Jóni
og Matthildi hafa verið afar
ánægjuleg og ég er þakklát fyrir
þann trausta vinskap sem þau
hafa auðsýnt foreldrum mínum í
gegnum langa ævi. Það er sárt að
horfa á eftir svo traustum og vel
gerðum vini sem Jón Freyr var
þeim en björt minning um góðan
mann lýsir og lifir áfram í sam-
ferðafólki hans.
Ég votta Matthildi og fjöl-
skyldu Jóns mína dýpstu samúð.
Guð blessi minninguna um Jón
Frey Þórarinsson.
Sigrún Birna Norðfjörð.
Baddý amma var
alveg einstök kona,
trygg og umburðarlynd, jákvæð
og brosmild, hlý og góð og hugs-
andi til baka þá man ég ekki eftir
því að amma hafi nokkurn tímann
talað illa um annan mann. Þennan
eiginleika tel ég vera mikinn
mannkost og hef tileinkað mér í
leik og starfi. Amma hafði margar
skemmtilegar sögur að segja og
þær sem að voru í uppáhaldi hjá
mér voru sagan af því hvernig hún
og afi kynntust og sögurnar af
Bjarney
Sigurðardóttir
✝ Bjarney Sig-urðardóttir
fæddist 28. sept-
ember 1926. Hún
lést 19. desember
2019.
Útför Bjarneyjar
fór fram 10. janúar
2020.
konunum í hverfinu,
Smáíbúðahverfinu.
Amma og afi áttu
eina bestu ástarsögu
sem að ég hef heyrt,
ástarsagan þeirra
spannaði um 60 ár.
Sagan segir að afi
hafi hitt ömmu á
myndlistarsýningu í
Reykjavík. Hann
hafi gengið upp að
henni og tekið undir arm hennar
og sagt, „þú átt eftir að verða kon-
an mín“. Amma sagði mér að hún
hefði litið á hann og hugsað,
„hvaða uppáþrengjandi drengur
er þetta“. En gefið honum séns og
farið á stefnumót með honum. Afi
var heillandi með eindæmum og
það leið ekki á löngu þar til að þau
giftust og áttu hamingjuríkt
hjónaband. Þau bjuggu í Grund-
argerði stóran part af sínum hjú-
skaparárum og ólu upp fjögur
börn. Amma var heimavinnandi
eins og flestar konurnar í hverfinu
á þessum tíma. Hún sagði mér alls
ekki fyrir löngu að það hafi verið
ofsalega skemmtilegur tími, þar
var Helga á horninu, Inga við hlið-
ina, Guðrún systir og fleiri
skemmtilegar konur sem hittust
með börnin sín. Þetta minnir pínu
á svona Astrid Lindgren-bók,
Smáíbúðahverfið, á þessum tíma.
Hjá þeim dvaldi ég oft sem barn.
Grundargerði var í mínum huga
ævintýrahús. Það var rautt með
hvítri steyptri girðingu og ofurfal-
legt. Garðurinn var guðdómlegur,
með styttum og fallegum blómum
og ég gat eytt mörgum klukku-
stundum í gróðurhúsinu þeirra
innan um rósirnar sem að afi lagði
mikla natni við að rækta. Inni í
húsinu voru líka alls konar
skemmtileg skúmaskot, það var til
dæmis hægt að skríða inn í fata-
skápinn niðri því að það var leyni-
hólf innan í honum og uppi á lofti
var líka annað leyniherbergi þar
sem afi geymdi plastendurnar sín-
ar. Amma átti snyrtiborð sem var
fullt af gersemum, þar sem ég sat
með gullburstana hennar og skart-
gripina og lék mér í prinsessuleikj-
um. Ég elskaði að vera hjá þeim.
Eitt skipti þegar að við mamma
vorum í göngutúr í hverfinu þá á
ég að hafa sagt við mömmu,
„mamma, getum við ekki farið til
ömmu núna“. Mamma sagði við
mig að amma þyrfti nú kannski
smá frí frá mér en þá á ég að hafa
sagt „amma veit að ég er ömmu-
sjúk“. Það átti ekki eftir að breyt-
ast eða eldast af mér. Enda ekki
skrítið þar sem amma var birting-
armynd góðrar ömmu. Á seinni ár-
um höfðum við gaman af því að
fara í leikhús, skiptast á bókum til
að lesa eða spjalla yfir kaffibolla.
Amma hafði alltaf áhuga á því
hvað ég eða börnin mín vorum að
fást við á hverjum tíma, hún fylgd-
ist vel með okkur öllum. Börnin
mín hafa notið góðs af því að hafa
alist upp með langömmu sér við
hlið og ég er svo innilega þakklát
fyrir allan þann tíma sem ég hef
átt með ömmu minni, hún skilur
eftir sig hlýju í mínu hjarta, upp-
fullt af þakklæti í hennar garð.
Takk fyrir allt elsku amma mín.
Hrönn Stefánsdóttir.