Morgunblaðið - 15.01.2020, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. JANÚAR 2020
✝ Bjarney Guð-rún Ólafsdóttir
fæddist 17. desem-
ber 1928 í Stóra-
Knarrarnesi á
Vatnsleysuströnd.
Hún lést 3. janúar
2020 á Hrafnistu
Reykjavík.
Hún var dóttir
hjónanna Ólafs Pét-
urssonar, útvegs-
bónda í Stóra--
Knarrarnesi, f. 28. júní 1884, d.
11. október 1964, og Þuríðar
Guðmundsdóttur, húsfreyju í
Stóra-Knarrarnesi, f. 17. apríl
1891, d. 25. febrúar 1974. Þur-
íður og Ólafur eignuðust 14
börn. Guðmundur, f. 1914, d.
2001, Guðrún Ingibjörg, f. 1916,
d. 1995, Ellert, f. 1917, d. 1984,
Guðfinna Sigrún, f. 1918, d.
2009, Guðmundur Viggó, f.
1920, d. 2002, Pétur, f. 1922, d.
1998, Hrefna f. 1923, d. 2019,
Margrét, f. 1924, d. 2012, Ólaf-
ur, f. 1926, d. 1940, Guðbergur,
f. 1927, Áslaug Hulda, f. 1930,
Eyjólfur, f. 1932, d. 2013, Hulda
Klara, f. 1933, d. 1994.
Bjarney giftist Guðmundi M.
Jasonarsyni rafverktaka 19.
býlismaður Þorvaldur Ingi-
mundarson markaðsfræðingur.
Börn hennar eru: Ásgeir Daði,
Elísabet Sara og Arnar Logi. 6)
Jason lögfræðingur, f. 1970.
Maki Tinna Sigurðardóttir flug-
freyja. Börn þeirra eru: Atli,
Petra og Nanna. Alls eru barna-
barnabörnin 14.
Bjarney og systkini hennar
ólust upp hjá foreldrum sínum í
Stóra-Knarrarnesi. Hún gekk í
barnaskólann í sveitinni, Brunn-
astaðaskóla. Bjarney fluttist til
Reykjavíkur fyrir tvítugt og
vann við ýmis almenn störf um
tíma. Þá hóf hún nám í hár-
greiðslu við Iðnskólann og lauk
þaðan prófum. Síðar öðlaðist
hún réttindi sem meistari í
greininni. Í fyrstu starfaði hún á
hágreiðslustofunni Eden í Póst-
hússtræti en var síðan með eigin
rekstur heima.
Bjarney og Guðmundur
kynntust er þau voru við nám og
störf í Reykjavík. Guðmundur
lauk prófum í rafvirkjun og
stofnaði eigin raftækjavinnu-
stofu sem hann rak í áratugi.
Árið 1961 fluttu þau hjón í nýtt
hús í Safamýri 47 sem þau
byggðu saman með fjölskyldu
Helga bróður Guðmundar. Þar
bjuggu þau í rúma hálfa öld eða
þar til hún fluttist á Hrafnistu í
Reykjavík.
Útför Bjarneyjar fer fram í
Háteigskirkju í dag, 15. janúar
2020, og hefst athöfnin kl. 13.
nóvember 1949, f.
10. október 1925, d.
21. desember 2015.
Foreldrar hans
voru Jason Stein-
þórsson, bóndi í
Vorsabæ, f. 1872, d.
1952, og Kristín
Helgadóttir frá
Súluholti, f. 1884, d.
1977.
Börn Guðmund-
ar og Bjarneyjar
eru: 1) Margrét Elín kennari, f.
1949. Maki Guðmundur Soph-
usson lögfræðingur. Börn
þeirra eru: Áslaug Auður, Krist-
ín Hrönn og Páll Arnar. 2) Krist-
ín viðskiptafræðingur, f. 1953.
Maki Ólafur Jónsson, fv. inn-
kaupastjóri Reykjavíkurborgar.
Börn þeirra eru: Jason Kristinn
og Bjarney Sonja. 3) Bjarni
MBA, f. 1958. Maki María G. Sig-
urðardóttir viðskiptafræðingur.
Börn þeirra eru: Edda Björg og
Aron Björn. 4) Þuríður fjöl-
miðlafræðingur, f. 1964. Maki
Jonathan Wiedemann fram-
kvæmdastjóri. Börn þeirra eru:
Lúkas Þór, Freyja Mist, Leif Er-
ik og Týr Viggó. 5) Rós við-
skiptafræðingur, f. 1966. Sam-
Elsku mamma, þrátt fyrir að
vita að það kæmi að þessari stundu
er áfallið mikið. Það er allt eitthvað
svo tómlegt og hljótt núna án þín.
Það er líklega rétt sem margir
segja, að ekkert verði eins þegar
mamma er farin. Söknuðurinn er
meiri en orð fá lýst, það er þó hugg-
un að vita að þú ert farin til pabba.
Þú talaðir mikið um hann undir það
síðasta og skynjuðum við það sem
svo að hann væri að undirbúa end-
urfundi ykkar.
Elsku mamma, kletturinn í líf-
inu, þú vildir allt fyrir okkur og
börnin okkar gera og þannig
varstu við alla í kringum þig. Þér
var svo margt til lista lagt: hár-
greiðsla, saumaskapur, málaralist,
prjónaskapur, keramikgerð og er-
um við systur þakklátar fyrir að
eiga gullfalleg verk eftir þig. Þú
varst ótrúlega orkumikil, fórst síð-
ust að sofa, fyrst á fætur og þá oft
búin að sauma föt á okkur, þrífa
stofugluggana og taka einn hring á
gönguskíðum í Bláfjöllum, svo eitt-
hvað sé nefnt. Þú lagðir mikla
áherslu á að við systkinin menntuð-
um okkur og studdir okkur ætíð í
námi. Ófáar minningar eigum við
um það þegar þú keyrðir okkur
systur í menntaskólann til að við
yrðum ekki of seinar í tíma. Alltaf
boðin og búin að hjálpa til, þannig
varst þú.
Elsku mamma, við erum enda-
laust þakklátar fyrir allar góðu
minningarnar sem þú hefur gefið
okkur. Þú að flauta lagið „Litla
flugan“, með rúllur í hárinu, með
konur heima í hárgreiðslu, að baka
marengstertu, passa barnabörnin,
elda lambalæri, þrífa og mála íbúð-
ina, og svona gætum við haldið
lengi áfram. Börnin okkar eiga
einnig margar góðar minningar um
þig og tala þau oft lambalæri á
sunnudögum í Safamýrinni og
góðu marengsterturnar hennar
ömmu. Þau tala um hve gott var að
koma í Safamýrina því þar gátu
þau fengið að vera í friði að leika
sér.
Við erum sérstaklega þakklátar
fyrir allar þær góðu stundir sem
við áttum með þér á Hrafnistu síð-
ustu ár og viljum við þakka starfs-
fólki þar fyrir umönnun þína.
Elsku mamma, takk fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir okkur.
Góðar minningar um þig munu ylja
okkur um ókomin ár.
Þurý og Rós.
Hjartagæska, hjálpsemi og
dugnaður er það fyrsta sem kemur
upp í hugann þegar ég minnist
elskulegrar tengdamóður minnar
Bjarneyjar eða Baddýjar eins og
hún var ávallt kölluð. Ég hitti
Baddý fyrst þegar ég 10 ára göm-
ul, hringdi bjöllunni í Safamýri 47
til að spyrja hvort ég mætti passa
Rós dóttur hennar. Það var auð-
sótt mál. Á móti mér tók brosmild
og glæsileg kona klædd vinnu-
sloppi en Baddý var hárgreiðslu-
meistari og rak vinsæla hár-
greiðslustofu í Safamýri. Mér er
minnisstætt hvað það var mikið líf
og fjör í Safamýri, fimm systkini á
þessum tíma, hárgreiðslustofa og
mikill gestagangur en Baddý sá ég
aldrei nema brosandi enda leið
henni best þegar hún hafði nóg
fyrir stafni.
Á jóladag tuttugu árum seinna
kom ég í heimsókn en þá til tilvon-
andi tengdamóður sem alla tíð hef-
ur reynst mér vel. Mér var tekið
með kostum og kynjum og frá
þeim degi hefur vinátta okkar alla
tíð byggst á trausti og virðingu
sem aldrei skyggði á.
Það er margt sem ber að þakka
fyrir að leiðarlokum. Baddý var
einstaklega hjálpsöm og dugleg.
Það sýndi sig vel þegar við stóðum
fyrir miklum breytingum á Grund-
arlandinu með tvö lítil börn. Baddý
kom þá til okkar á hverjum degi og
af fágætri hjálpsemi og handlagni
leysti hún hvert verkefnið af fætur
öðru, saumaði gardínur og málaði
en henni þótti skemmtilegast að
vera með pensilinn á lofti og ef ein-
hver var að mála í fjölskyldunni
var Baddý mætt.
Baddý var mjög handlagin, það
bókstaflega lék allt í höndunum á
henni. Hún var flink saumakona
og setningin „hún amma Baddý
getur örugglega lagað þetta“
heyrðist ósjaldan þegar einhver
hafði slysast til að skemma fötin
sín.
Það var alltaf mikið líf í kringum
Baddý, hún var sérlega gestrisin
og skemmtileg heim að sækja. Það
var því oft gestkvæmt hjá Baddý
og Guðmundi, enda fjöldi vina og
ættir beggja fjölmennar sem þau
lögðu mikla rækt við. Baddý var
mjög stolt af æskustöðvum sínum í
Knarranesi og lögðu þau hjónin
fram mikla vinnu í og sýndu metn-
að þegar húsið í Knarranesi var
endurgert. Baddý var mikill lista-
maður, lærði að mála myndir sem
nú prýða veggi hjá börnum og
barnabörnum. Baddý var ávallt
ung í anda og lifði lífinu lifandi alla
tíð. Þegar hún hætti að starfa sem
hárgreiðslukona í Múlalundi
vegna aldurs fann hún sér sjálf ný
verkefni. Hún keyrði austur að
Sólheimum til að klippa og greiða
heimafólkinu þar, fór í sund á
hverjum degi og sótti gjarnan vin-
konur sínar og að sjálfsögðu var
hún alltaf boðin og búin að aðstoða
börn og barnabörn. Hjálpsemi
hennar og örlæti átti sér engin tak-
mörk. Baddý var kona fram-
kvæmdanna og það var ekkert sem
stoppaði hana ef verk þurfti að
vinna. Mér er minnisstætt þegar
ég kom til hennar rétt fyrir jól þeg-
ar hún var rúmlega áttræð. Hún
var þá búin að taka niður gardínur
og þvo, skrúfa niður ljósakrónur,
mála íbúðina og hengja allt upp aft-
ur ein og óstudd. Það hvarflaði ekki
að henni að biðja um hjálp, það var
ekki hennar stíll.
Við fjölskyldan kveðjum hana
með söknuði, en umfram allt með
þakklæti, ljós hennar og hlýja mun
lifa með okkur.
María Guðrún.
Tengdamóðir mín, Bjarney
Guðrún Ólafsdóttir, er látin á 92.
aldursári. Baddý, eins og hún var
jafnan kölluð, var yndisleg mann-
eskja og fyrirmynd í hvívetna. Ég
varð þeirrar gæfu aðnjótandi að fá
að verða samferða henni í tæplega
50 ár. Hún reyndist mér eins og
móðir, ljúf og bóngóð og einstakur
vinur minn og barnanna okkar.
Þessi góða og einlæga vinátta hélst
fram á síðasta dag.
Baddý studdi okkur Kristínu
einstaklega vel á fyrstu árum sam-
búðar okkar og hugsaði um Jason
Kristin sem sinn eigin son. Fyrir
það verð ég henni ævinlega þakk-
látur.
Baddý hafði til að bera mikla
mannkosti. Hún hafði járnvilja og
það hreyfði hana enginn ef það var
henni ekki að skapi. Hún hafði líka
þá eiginleika að segja aldrei nei við
sína vini og nánustu ef beðið var
um hjálp eða aðstoð. Áhugasöm
um börn og barnabörn allt fram til
síðustu stundar.
Baddý var einstaklega ættræk-
in. Hún vann að endurbótum og
uppbyggingu á ættaróðalinu á
Stóra-Knarrarnesi með systkinum
og frændfólki af Suðurnesjum.
Baddý starfaði lengst af sem
hárgreiðslumeistari. Hún var líka
mikil hannyrðakona og vandaði allt
sitt. Henni tókst á sinn hlýja og
þægilega hátt að gera mig að aðdá-
anda lopapeysunnar sem hún
prjónaði á mig.
Síðustu fimm árin í lífi elsku-
legrar tengdamóður minnar voru
henni erfið. Eftir að hafa fengið
heilablóðfall og misst færni til að
hreyfa sig sjálf tókst hún á við til-
veruna af einstöku æðruleysi,
kvartaði aldrei, sama hvaða veik-
indi og hremmingar hún þurfti að
yfirstíga.
Baddý var sterk kona, vel gerð
og ótrúlega falleg. Hún og Guð-
mundur tengdapabbi voru einstak-
lega myndarleg og vel gerð hjón
sem gott var að heimsækja á fal-
lega heimilið þeirra í Safamýrinni.
Baddýjar er sárt saknað sem
móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu. Blessuð sé minning
hennar.
Ólafur Jónsson.
Í dag fer fram útför tengda-
móður minnar Bjarneyjar Ólafs-
dóttur. Með þakklæti kveð ég
hana eftir langa samferð og fyrir
það lán að hafa verið einn af henn-
ar fjölskyldu. Liðin eru tæp fimm-
tíu og fimm ár frá því að ég hitti
fyrst mína verðandi tengdafor-
eldra, Bjarneyju og Guðmund, á
heimili þeirra í Safamýrinni.
Fáum árum seinna stofnuðum við
Ella elsta dóttirin heimili í lítilli
íbúð í húsi þeirra hjóna og bjugg-
um þar okkar fyrstu hjúskaparár.
Þegar ég minnist Baddýjar nú
koma strax í hugann orðin kraftur
og eljusemi. Hún var lærð hár-
greiðslukona og meistari, vann í
fyrstu á hárgreiðslustofum en hóf
síðar rekstur eigin stofu heima.
Hárgreiðslunni sinnti hún lengi,
var vinsæl og átti tryggan hóp við-
skiptavina. Heimilið var mann-
margt. Hún ól upp sex börn og var
óþreytandi að leiðbeina og gæta
barnabarnanna. Heimilið minnti
oft á lítið félagsheimili. Baddý átti
13 systkini og var samband þeirra
mjög náið. Mörg þeirra bjuggu á
Suðurnesjunum. Leið varla sú
vika að ekki kæmi eitthvert systk-
inanna og fjölskyldur þeirra í
heimsókn í Safamýrina og var þá
gjarnan tekið í spil. Guðmundur
sem fæddist í Vorsabæ í Flóa átti
einnig stóran systkinahóp sem var
duglegur að sækja þau heim.
Baddý var glaðlynd og opin og
naut þess að hafa fólk í kringum
sig og því leið vel í hennar návist.
Þótt vinnudagurinn væri oft
langur vann Baddý að ýmsum
hugðarefnum sínum. Hún nam um
tíma málaralist og málaði fallegar
myndir sem hún færði börnum og
barnabörnum að gjöf og prýða nú
heimili þeirra. Prjónarnir voru
alltaf innan seilingar og stórfjöl-
skyldan klæddist stolt fínu lopa-
peysunum hennar. Og úr eldhús-
inu heyrðist iðulega hið taktfasta
hljóð saumavélarinnar þegar hús-
móðirin var að sauma og hanna
nýjar flíkur. Síðustu árin lagði hún
leið sína að Sólheimum í Gríms-
nesi til að klippa og greiða í sjálf-
boðavinnu. Það veitti henni mikla
ánægju. Lengi var hún fastagest-
ur í sundlauginni í Laugardal og
komin á níræðisaldur munaði
hana ekki um að sækja og taka
vini sína með í bílinn. Sundið og fé-
lagsskapurinn í pottinum var
ómissandi.
Baddý og systkini hennar ólust
upp í Stóra-Knarrarnesi á Vatns-
leysuströnd. Jörðin er enn í eigu
ættarinnar en enginn hefur þó bú-
ið þar í allmörg ár. Íbúðarhúsið er
í ágætu standi og þar hafa mörg
ættarmótin verið haldin. Knarrar-
nes var alla tíð sem annað heimili
Baddýjar því þangað fór hún
stundum daglega til að hitta ætt-
ingja sína og vini og í leiðinni að
dytta að ýmsu á jörðinni. Hún var
ættrækin og undi sér vel á æsku-
slóðunum.
Þegar einhver í fjölskyldunni
stóð í byggingarframkvæmdum
eða viðhaldi var Baddý sú fyrsta
sem mætti á staðinn til að bjóða
aðstoð og þá gjarnan með pensil
og rúllu. Alltaf tilbúin að leggja
sitt af mörkum. Dugnaður hennar
smitaði frá sér og þannig miðaði
framkvæmdum vel.
Fyrir fáeinum árum lamaðist
Baddý. Lífsgæðum og heilsu
hrakaði hratt. Það var erfitt en
hún kvartaði ekki. Hún skilaði af
sér drjúgu dagsverki og stórum
hópi afkomenda sem hún fylgdist
svo náið með og studdi.
Kærar þakkir fyrir samfylgd-
ina.
Guðmundur Sophusson.
Bjarney G.
Ólafsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Bjarneyju G. Ólafs-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
✝ SvanhildurÁrný Sigur-
jónsdóttir fæddist
5. maí 1927 á Sæ-
bóli í Haukadal við
Dýrafjörð. Hún
lést 30. desember
2019 á Hjúkrunar-
heimilinu Skjóli í
Reykjavík.
Foreldrar henn-
ar voru Sigurjón
Guðmundsson, f.
24. maí 1885, d. 7 des. 1963, og
Kristjana Sigríður Guðmunds-
dóttir, f. 11. ágúst 1901, d. 26.
apríl 1981. Fósturforeldrar
Svanhildar voru Magnús Jón
Samúelsson, f. 13. september
1869, d. 26. júní 1931, og Hall-
dóra Gestsdóttir, f. 19. mars
1884, d. 6. júlí 1972.
Systkini Svanhildar eru Snjá-
fríður, f. 1922, Kristmundur, f.
1923, d. 1989, Guðmunda Erla,
f. 1928, d. 2008, og Kristín, f.
1932, d. 2016. Samfeðra systkin
eru Árni Sigurður,
f. 1911, d. 1982,
Guðmundur, f.
1913, d. 2000, Sig-
urjón, f. 1915, d.
1979, og Svanhild-
ur, f. 1917, d. 1922.
Uppeldissystkin
Svanhildar voru
Guðmunda, f. 1922,
d. 2016, Ingibjörg,
f. 1918, d. 1993, og
Gestur, f. 1924, d.
2015.
Svanhildur giftist Sigurði
Sigurjónssyni framreiðslu-
manni, f. 18. október 1928, d.
25. janúar 1967. Þau skildu.
Börn þeirra eru: Halldór, f.
1945; Páll, f. 1948; Daði, f.
1949, d. 2000; og Sigurður, f.
1954, d. 1988. Barn Svanhildar
og Kristmundar Antons Jón-
assonar er Edda, f. 1963.
Útförin fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 15. janúar
2020, klukkan 13.
Að eiga vinkonu sem er um
30 árum eldri er ekki sjálfgefið.
Þannig var Svana frænka mín
og vinkona. Við höfðum átt ým-
is samskipti sl. 15 ár, fórum til
dæmis í ferðalög um landið
með mömmu sem var uppeld-
issystir hennar og var þá ald-
eilis glatt á hjalla hjá okkur.
Við fórum vestur á firði á
þeirra æskuslóðir og það var
dásamlegt að heyra þær tala
um Keldudalinn kæra og
bernskudagana þar. Taugin
vestur var alltaf sterk. Svana
var í senn alþýðukona og
heimsborgari.
Hún hafði lifað tímana
tvenna og reynt margt. Hún
var fyrsta konan sem lærði að
vera þjónn eða framreiðslumað-
ur á Íslandi og vann lengi í
Þjóðleikhúskjallaranum. Hún
kynntist því mörgum úr leik-
húslífinu og passaði án efa vel
inn í umgjörðina þar.
Hún var fíngerð og lágvaxin
og sagði kímin að hún hefði
reykt óbeint í vinnunni því
öskubakkinn á barborðinu var á
hæð við hana. Hún hafði yndi
af náttúru landsins og ferðalög-
um.
Til að geta ferðast um
óbyggðir landsins réð hún sig á
eldhúsbíl hjá Guðmundi Jónas-
syni nokkur sumur og þannig
komst hún inn að perlum há-
lendisins eins og Öskju, Herðu-
breiðarlindum og Kverkfjöllum.
Þessum öræfaáhuga deildum
við Svana og fylgdu margar
skemmtilegar sögur úr þessum
ferðum í spjalli okkar. Hún var
ljóðelsk og var líka ótrúlega
flink að setja saman vísur,
sýndi hún mér tvisvar gaman-
vísur sem hún hafði sett saman
á smellinn hátt um samferða-
fólk sitt á fjöllum og um starfs-
fólkið í Múlabæ en þar dvaldi
hún í dagvist fram á síðasta ár.
Hún var smekkleg og smart,
flink prjónakona og prjónaði
dásamlega fínlega dúka í
massavís enda með ótrúlega
nettar hendur svo það hentaði
henni vel. Hún unni líka ballett
og óperum og fórum við nokkr-
um sinnum saman í Hörpu á
þannig sýningar, síðast fórum
við saman á Svanavatnið í lok
nóvember. Dásamaði hún mikið
þetta fallega hús og hvað við
eigum stórkostlega sinfóníu-
hljómsveit.
Ekki spillti þegar hún sagði
sögur frá óperunum á þeim
tíma sem hún vann í Leikhús-
kjallaranum. Húmor og glettni
einkenndi Svönu og sagði hún
oft skemmtilega frá. Hún var
fordómalaus og framsýn í hugs-
un og breytti viðhorfi sínu til
samtímamála eftir því sem hún
kynnti sér þau betur, studdi
t.d. baráttu samkynhneigðra
heilshugar og tók þátt í starfi
Amnesty International um
tíma. Alþýðukonan Svana elsk-
aði mat eins og slátur, svið,
reykta síld og harðfisk. Við
fengum okkur stundum þetta
góðgæti og hámuðum í okkur
harðfiskinn góða frá Halldóri
frænda í Breiðadal. Hana lang-
aði einmitt í sviðapartí til mín
eins og hún orðaði það þegar
fæturnir voru orðnir of veik-
burða til að ferðast þar sem
voru tröppur, það partí bíður
betri tíma.
Hún hafði áhuga á að fylgj-
ast með börnum mínum og
barnabarni og náði hún að
koma í heimsókn til mín sl.
sumar og hitta þau.
Ég kveð skemmtilega og
fjölfróða frænku mína með
söknuði og geymi hjá mér það
sem ekki var ætlast til að bera
á torg og held hinu á lofti. Nú
sveiflast hún um grænar
grundir Keldudalsins með upp-
eldissystkinum sínum, gætir
kinda í hjásetu eins og í
bernsku og snæðir rúgbrauð
með rauðmaga og nartar í
sviðakjamma.
Margrét Ívarsdóttir.
Svanhildur Árný
Sigurjónsdóttir
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017