Morgunblaðið - 21.01.2020, Síða 8

Hinn fullkomni íslenski hversdagsbíll: Toyota Land Crui-
ser er auðvitað bíllinn sem ég keyri á sjálf í dag, og bíll
sem ég kemst allt á og hentar vel í allt sem ég geri, góður
í öllu veðri og er alveg frábær bíll fyrir alla fjöl-
skylduna. Ég þarf t.d. oft að fara út á land að
syngja á veturna og þá er gott að vera á bíl
sem hentar við flestar aðstæður og get ég
tekið með allar græjur sem ég þarf að nota
með í bílinn sem er frábært. Svo þegar far-
ið er í ferðalög með fjölskyldunni þá kemst
allt með því skottið er svo stórt og gott og
meira að segja hundurinn kemst líka fyrir.
Bíll sem hentar mér afskaplega vel.
8 | MORGUNBLAÐIÐ
L
júflingurinn Sigga Beinteins var ald-
eilis ekki að segja satt þegar hún
söng með Sléttuúlfunum í einum af
vinsælustu smellum 9. áratugarins.
„Nei, nei, nei, nei, nei. Ég bara nenni ekki að
hanga í bíl,“ svaraði hún ástaróði Björgvins
Halldórssonar og bætti við: „Ég sé þig
kannski seinna, litli karl.“
Sigga er nefnilega með töluverðan bíla-
áhuga og smitaðist ung af bílabakteríunni.
Henni reiknast til að hafa átt um þrjátíu bíla
yfir ævina og best finnst henni að kaupa bíl-
ana nýja – helst af öllu svarta á litinn.
„Hann pabbi var með mikla bíladellu og var
duglegur bæði að heimsækja bílasýningar,
skoða bílasölurnar og kaupa sér bíla með
reglulegu millibili. Ég man hvað ég hafði gam-
an af að þrífa bílana með honum og lang-
skemmtilegast ef þeir voru haugdrullugir eftir
ferðalag út á land,“ segir Sigga sem lagði sam-
viskusamlega fyrir sem unglingur svo hún
gæti eignast bíl um leið og bílprófið væri í
höfn.
„Faðir minn var dúkalagningarmaður og ég
hef líklega verið 12 eða 13 ára gömul þegar ég
fékk fyrst að vinna hjá honum við dúkalögn.
Þannig hafði ég ágætis tekjur og nóg að gera
þegar frí var í skólanum.“
Keyrt, keyrt og keyrt
Fyrsti bíll Siggu var Fiat 127 árgerð 1974
sem var því orðinn um fjögurra eða fimm ára
þegar hún fékk bílprófið. „Það var töluvert af
þessum bílum í umferð og hann var mikið
krútt. Ég var afskaplega ánægð með að geta
ekið mér sjálf á milli staða og við vinkvenn-
ahópurinn vorum duglegar að nota bílinn,“
segir Sigga sem fannst alls ekki leiðinlegt að
skutla fólki á milli staða eða fara með vinum
sínum í ferðalög á bílnum. „Ef leiðin lá út fyrir
bæ var einfaldlega lagt í púkk fyrir bensíninu
og svo bara keyrt, keyrt og keyrt.“
Sigga hefur átt bíla af ýmsu tagi en hefur
með aldrinum leitað æ meira í jeppana. Þegar
hún var yngri lagði hún mikið upp úr því að
aka um á bílum með öflugar græjur og minn-
ist hún þess að annar bíllinn sem hún eign-
aðist, Mazda 323, hafi verið með svo fínu
hljóðkerfi að það kostaði meira en sjálfur bíll-
inn. „Og þegar við vinkonurnar vorum á ferð-
inni stilltum við allt í botn,“ segir hún glettin.
Í dag lætur Sigga það vera að fjárfesta í
lúxus-græjum, lætur sér yfirleitt nægja stað-
al-hljómtæki hvers framleiðanda og finnst oft
þægilegast að hafa þögn í bílnum. „Oft er svo
mikið í gangi á útvarpsstöðvunum og ágætt að
hreinlega slökkva á hávaðanum; og bara
keyra í rólegheitum og þögn.“
Má ekki vera sein á tónleika
Núna ekur Sigga um, mjög lukkuleg, á
voldugum Toyota Land Cruiser sem hún segir
henta íslenskum aðstæðum mjög vel og
prýðisgóðum hljómsveitarbíl þegar halda þarf
út fyrir bæjarmörkin að spila á tónleikum.
Eins og fyrr var getið eru svartir bílar í uppá-
haldi hjá Siggu og segir hún að það þurfi bara
að hugsa rétt um þá til að halda lakkinu eins
og nýju. Þá hefur hún það fyrir þumal-
puttareglu að skipta um bíl á u.þ.b. 18 til 24
mánaða fresti.
Sigga segist vita að það gæti mögulega ver-
ið praktískara að sitja aðeins lengur á bíl-
unum, og eigi það við um flesta framleiðendur
í dag að hægt er að stóla nokkurn veginn á
það að ekkert gefi sig fyrstu 4-5 árin af notk-
un. „En á móti kemur að starfið hjá mér er
þannig að það má fátt út af bera og gengur
ekki að koma seint á tónleika út af bílavand-
ræðum. Fyrst ég læt það líka vera að reykja
og drekka, með tilheyrandi kostnaði, get ég
leyft mér þennan lúxus í staðinn.“
ai@mbl.is
Draumabílskúr Siggu Beinteins
Vill helst hafa bílana svarta
Morgunblaðið/Eggert
Sigga lætur það eftir sér að kaupa nýja bíla og finnst gott að skipta á 18 til 24 mánaða fresti.
Bílaáhugann erfði söng-
konan Sigga Beinteins í föð-
urlegg og einkenndi það
suma af fyrstu bílunum
hennar að hljómtækin voru
dýrari en sjálfur bíllinn.
Litli borgarbíllinn hjá mér væri klárlega rafmagns-
bíll sem ég gæti skottast á á milli staða í borginni
og á fundi svona dagsdaglega og þá væri ég alveg til í
að vera á E – Mini, hann er svo sportlegur og flottur.
Lottóvinningurinn: Það er sko eng-
in spurning í huga mér að ef ég
ynni í lottó, þá myndi ég fá
mér Range Rover
sport. Þessi bíll er al-
gjör kerra og hrika-
lega flottur. Hef
átt tvo eldri svona
bíla og þeir voru
báðir alveg geggj-
aðir. Og væri alveg
til í að eignast
svona bíl aftur ein-
hvern tímann.
Mótorhjólið: Ég held ég geti ekki rætt neitt
um mótorhjól því ég hef engan sérstakan
áhuga á þeim enda myndi ekki þýða fyrir mig
að vera á þeim því ég næ ekki niður á götuna
á þeim. Gæti kannski verið á þríhjólum, en
einu mótothjólin sem ég hef komið nálægt
eru vespur og þær eru mjög skemmtileg far-
artæki til að leigja sér í góðu veðri í útlönd-
um. Væri allt í lagi að eiga eina í bílskúrnum
hjá sér til gamans.
Draumabílskúrinn
Sunnudagsbíllinn væri vitanlega Porsche Taycan; mjög flottur bíll til
að rúnta á í ísbíltúrunum á sunnudögum. Þetta er flottur, kraftmikill
sportbíll en samt fjölskyldubíll þar sem börnin geta verið aftur í enda
fjögurra dyra. Og ekki spillir fyrir að hann er rafmagnsbíll.
Fíni bíllinn minn væri án efa tveggja manna blæjusportbíll sem ég
myndi keyra á fallegum sumardögum, sem koma annað slagið á Ís-
landi, annars væri hann bara inni í bílskúr bónaður og flottur. Og þá
væri ég alveg til í að vera á tveggja manna Benz og myndi jafnvel bjóða
með mér einhverjum skemmtilegum á rúntinn.
Viltustu draumarnir: Ég hugsa að viltustu draumarnir væru að keyra um á
Cadillac CT6. Þessi er alveg hrikalega flottur og örugglega alveg geggj-
aður. Væri t.d. vafalítið mjög gaman að keyra um alla Evrópu á honum og
láta sér bara líða vel á hraðbrautunum. Væri sko ekkert að því.
Ómissandi ökutæki : Ég held að mitt ómissandi ökutæki
væri lítill sendibíll, því ég er alltaf að stússa eitthvað og
flytja og sækja alls konar dót og fara með alls konar rusl í
Sorpu. Þá er alveg ómissandi að eiga einn lítinn sendibíl
sem hægt væri að nota í þessar ferðir, og ég myndi alveg
vera til í að eiga WV Caddy eða sambærilegan bíl í það.
Ljósmyndir
Mini / Bmwgroup
Tyacan / Newsroom.
porsche.com
Range Rover
/ Media.landrover.com
AMG GT
/ Media.daimler.com
Land Cruiser
/ Newroom.toyota.eu
Caddilac
/ Media.cadillac.com
Caddy/ Volkswagen-
newsroom.com
Vespa / Skapti
Hallgrímsson