Morgunblaðið - 20.03.2020, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. MARS 2020
✝ Þuríður ErlaErlingsdóttir,
íþróttakennari,
fæddist á Bjargi
við Sundlaugaveg í
Reykjavík 3. mars
1930. Hún lést á
Hrafnistu í
Reykjavík 10.
mars 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Erlingur
Pálsson, yfirlög-
regluþjónn og sundkappi í
Reykjavík, f. á Árhrauni í Ár-
nessýslu 3.11. 1895, d. 22.10.
1966, og Sigríður Sigurð-
ardóttir, f. 25.7. 1896 á Hörgs-
landi í V-Skaftafellssýslu, d.
31.8. 1974. Af systkinahópnum
á Bjargi komust upp sjö systur:
Jóhanna, talsímakona, f. 23.4.
1923; Ásdís, íþróttakennari, f.
17.4. 1926, d. 17.1. 2016, maki
Úlfar H. Nathanaelsson, stór-
kaupmaður, f. 14.8. 1932; Ólöf
Auður, húsmóðir, f. 1.3. 1928,
d. 27.6. 2005, maki Ingvar
Gíslason, fv. ráðherra; Þuríður
Erla, sem hér er minnst, Sig-
ríður Pálína, menntaskóla-
kennari, f. 9.1. 1932, d. 12.10.
2011; Ásta, húsmóðir, f. 7.6.
1935, d. 1.8. 1973, maki Sig-
urður Geirsson, stórkaup-
maður (látinn); Hulda, lækna-
ritari, f. 14.11. 1941, maki
6.7. 1957, gift Birgi H. Sigurðs-
syni, skipulagsstjóra Kópa-
vogs. Sonur þeirra er Gunn-
laugur Hlynur, háskólanemi, f.
4.6. 1995; fyrir átti Sigríður
Andra Jóhannesson, f. 17.2.
1983. Birgir átti fyrir tvö börn
og á hann fimm barnabörn. 3)
Helgi, stjórnmálafræðingur og
framhaldsskólakennari, f. 30.4.
1964, var kvæntur Guðrúnu
Sigurgrímsdóttur, f. 29.2. 1968,
og eiga þau Þuríði Erlu, cross-
fit-konu, f. 30.7. 1991, sam-
býlismaður Kristján Hrafn
Kristjánsson, Sigurjón Pál,
nema, f. 16.12. 1993, sambýlis-
kona Anna Ragnheiður
Tryggvadóttir, og Lilju Lind,
háskólanema, f. 31.8. 1996,
sambýlismaður Óli Gunnar
Hauksson. Vinkona Helga er
Brynja Tómasdóttir, deild-
arstjóri.
Erla, eins og hún var oftast
kölluð, ólst upp á Bjargi við
Sundlaugaveg þar sem rekinn
var búskapur á bernskuárum
hennar. Á Bjargi bjó hún sín
fyrstu hjúskaparár þar til þau
Helgi fluttu á Bugðulæk í hús
sem þau byggðu. Erla stundaði
nám í Laugarnesskólanum og
lauk burtfararprófi frá Íþrótta-
skólanum á Laugarvatni árið
1948. Hún starfaði við sund-
kennslu víða um land og einnig
í Gömlu sundlaugunum og
Sundhöll Reykjavíkur, sem
Erla vígði sjö ára gömul.
Útförin fer fram frá Linda-
kirkju í Kópavogi í dag, 20.
mars 2020, og hefst klukkan
13.
Davíð Arnljótsson,
verkfræðingur
(látinn).
Erla giftist
Helga Hallvarðs-
syni, fv. skipherra,
f. 12.6. 1931, d.
15.3. 2008, hinn
15.4. 1954. Börn
þeirra eru: 1) Guð-
finna, viðskipta-
fræðingur og
M.ACC, f. 5.3.
1954, gift Guðna Einarssyni
blaðamanni. Börn þeirra eru:
Lína, einkaþjálfari og dagfor-
eldri, f. 13.7. 1979, gift Böðvari
Inga Guðbjartssyni, pípulagn-
ingameistara og framhalds-
skólakennara. Þau eiga Sölku
Rut, f. 26.1. 2004, Elísu Krist-
ínu, f. 17.5. 2006, og Guðnýju
Finnu, f. 23.10. 2008, auk þess
sem Böðvar á tvær eldri dætur.
Helgi, prestur, f. 30.6. 1982,
kvæntur Kristínu Jónu Krist-
jónsdóttur, MA og kennara-
nema, f. 25.9. 1983. Þau eiga
Guðna Benedikt, f. 14.2. 2011,
Guðfinnu Kristnýju, f. 11.12.
2013, og Nönnu Katrínu, f.
24.10. 2016. Guðný Erla, flug-
freyja, f. 23.12. 1986. Einar Jó-
hannes, sölustjóri, f. 14.6. 1994,
kvæntur Guðfinnu Eiríks-
dóttur, hársnyrti, f. 15.7. 1994.
2) Sigríður, skrifstofumaður, f.
Mamma var yndisleg, kær-
leiksrík, dugleg, ósérhlífin og já-
kvæð kona.
Hún hafði gaman af því að
leika og sótti námskeið í leiklist
hjá Ævari Kvaran. Mamma fór
ung í Reykjaskóla við Hrúta-
fjörð og átti margar góðar
minningar þaðan. Hún talaði oft
um það þegar hún lék tvo karla
sem báðir höfðu viðurnefni og
flestir vissu hvað hétu. Á sviðinu
voru tveir stólar á móti hvor
öðrum og hún skiptist á að sitja
í þeim eftir því hvorn hún var að
leika. Þetta var gamanleikrit
sem hún samdi. Mér er sagt að
það hafi verið fyndið og
skemmtilegt.
Á bernskuárum mínum þegar
við bjuggum á Bjargi við Sund-
laugaveg var hún heimavinn-
andi. Alltaf þegar ég kom heim
úr skólanum byrjaði ég á því að
kanna hvort hún væri heima.
Oftast var hún það, ef ekki, þá
var hún „uppi á lofti“ hjá ömmu.
Það eru góðar minningar að
hugsa til þess að mamma var
alltaf heima.
Hún elskaði að kenna sund.
Mamma lauk íþróttakennara-
námi frá Laugarvatni þegar hún
var 18 ára og kenndi sund mest-
allan starfsferil sinn. Hún
kenndi m.a. í gömlu sundlaug-
unum við Sundlaugaveg, Sund-
laug Vesturbæjar og lauk starfs-
ævinni við að kenna í Sundhöll
Reykjavíkur, sundlauginni sem
hún vígði sjö ára gömul.
Mamma var ekki alveg hætt að
kenna þegar hún varð 70 ára því
hún kenndi í sundlauginni á
Kjalarnesi í tvö sumur eftir það.
Mamma var trúuð kona og
kenndi okkur systkinunum bæn-
ir og fór með okkur í sunnu-
dagaskóla og samkomur í Guð-
rúnarsöfnuðinum í Hörgshlíð.
Hún bað með okkur á hverju
kvöldi þar til ég var 10-11 ára
gömul þegar henni fannst við
vera orðin nógu stór til að við
gætum farið sjálf með bænirnar.
Ég man að ég saknaði þess að
mamma kæmi og bæði með okk-
ur því það var svo notalegt og
góð tilfinning að biðja með
mömmu og hafa hana hjá sér
fyrir svefninn. Mamma átti
stóra myndskreytta Biblíu sem
hún notaði mjög mikið til að
segja okkur sögur. Athygli mín
var óskipt við að hlusta á
mömmu og man ég allar sög-
urnar sem hún sagði okkur því
hún sagði svo eftirminnilega frá.
Það erfiðasta í lífi mömmu
var að missa pabba. Hún sagði
að það gæti enginn ímyndað sér
hvað það er erfitt að missa
maka sinn fyrr en hann lendir í
því sjálfur. Við systkinin hugs-
uðum um hana eins vel og við
gátum. Mamma átti góða ævi og
var heilsuhraust allt sitt líf þar
til hún veiktist í janúar á þessu
ári. Hún náði því að verða níræð
og viku betur.
Ég er þakklát fyrir elsku
mömmu og mun sakna hennar.
Guðfinna Helgadóttir.
Þú varst alltaf svo geðgóð,
elsku mamma. Og húmorinn,
það var alltaf stutt í hann. En
auðvitað gat maður stundum
gert eitthvað sem skapraunaði
þér og þá gastu orðið brúna-
þung. En yfirleitt ef eitthvað
gerðist þá gerðir þú bara gott
úr því. Eitt sinn missti ég for-
láta glerdisk í gólfið og hélt að
þú myndir ekki taka því vel
enda diskurinn úr jólasettinu.
En eins og venjulega brostir þú
og sagðir bara: „Þetta er allt í
lagi, þetta er bara betra!“
Síðan hef ég oft notað þetta á
mín börn þegar eitthvað hefur
óvart gerst sem þau hafa ef til
vill haldið að þau yrðu skömmuð
fyrir. „Elskan mín, þetta er bara
betra!“ Og veistu að það er
miklu auðveldara að leysa málið
svona heldur en að skammast og
rífast og búa til vandamál.
Ég var mjög hændur að þér
þegar ég var smástrákur. Hulda
sagði mér frá því þegar þú varst
að skutla henni eitthvað á Tá-
nusnum. Ég var aftur í, þriggja
eða fjögurra ára, standandi á
bak við bílstjórasætið með báðar
hendur niður um hálsmálið þitt.
Þú varst alltaf mjög kelin við
mig og eftirlát. Það var margt í
þínu fari sem ég minnist úr fari
ömmu, mömmu þinnar. Það er
svo gaman að segja þér frá því
að í fari minna barna sé ég svo
margt sem minnir mig á þig og
jafnvel langömmu þeirra. Þegar
maður hugsar um það þá var
langlundargeð þitt aðdáunar-
vert. Þú varst sjómannskona
alla þína ævi og pabbi stundum
lengi á sjó og fjarri heimilinu.
En þú varst skipstjóri á þínu
heimili á meðan og stjórnaðir
með þessari innilegu ást til okk-
ar systkinanna. Ég á þér og
pabba svo margt að þakka.
Elsku mamma, ég á eftir að
sakna þín mikið.
Hún bar þig í heiminn og hjúfraði að
sér.
Hún heitast þig elskaði og fyrirgaf
þér.
Hún ætíð er skjól þitt, þinn skjöldur
og hlíf.
Hún er íslenska konan sem ól þig og
þér helgar sitt líf.
Hún þraukaði hallæri, hungur og fár.
Hún hjúkraði’og stritaði gleðisnauð ár.
Hún enn í dag fórna sér endalaust
má.
Hún er íslenska konan, sem gefur þér
allt sem hún á.
(Ómar Ragnarsson)
Þinn sonur Helgi.
Elsku mamma mín, Þuríður
Erla Erlingsdóttir, verður jarð-
sungin í dag. Það er ekki sjálf-
gefið að eiga yndislega og góða
mömmu.
Mamma var alltaf til staðar í
blíðu og stríðu, þegar ég var lítil
og var veik þá dekraði hún við
mig og ég man að það allra
besta var að þá fékk ég Malt og
Prinspóló, „já, við sjáum nú til“
var viðkvæði mömmu. Mamma
var mjög trúuð kona og kenndi
okkur systkinunum faðirvorið
sem við fórum með á hverju
kvöldi. Það var ríkt í mömmu að
það væri alltaf til nóg af mat á
heimilinu, einu sinni var ég í bíl
með þeim og mamma bað pabba
um að stoppa í Jóabúð, þurfti
bara að kaupa mjólk og brauð,
„sannaðu til, hún mamma þín
kemur út með tvo fulla poka“
segir pabbi og það passaði.
Mamma elskaði að fara í sund,
þegar hún var ung og bjó á
Bjargi fór hún oft með pabba
sínum, Erlingi Pálssyni sund-
kappa, að synda í sjónum. Í eitt
skiptið sem hún og Dísa systir
hennar fóru með honum hafði
afi synt út í Viðey, þegar
mamma var komin hálfa leið
panikkaði hún og sneri við en
Dísa kláraði. Það var alltaf svo
gaman þegar mamma rifjaði
upp gamla tíma, söguna um þeg-
ar hún stakk sér af bygginga-
krana niðri á höfn og í sjóinn,
söguna af Grána gamla sem
prumpaði í hverju spori, söguna
þegar hún fór á hestvagni með
mjólkina og margar aðrar sögur
af þeim systrum sem henni þótti
mjög vænt um. Helga, tvíbura-
systir Þorsteins Erlingssonar
skálds, bjó um tíma hjá þeim á
Bjargi, þær systur höfðu mjög
gaman af því að hleypa Helgu
upp og hefði hún haft gaman af
því líka, ákváðu þrjár af systr-
unum að gera at í henni og
stóðu fyrir utan herbergið hjá
henni og ein þeirra sagði: „Nú
ætla ég að segja ykkur sögu af
Ásu, Signýju og Helgu, Ása og
Signý voru voða prúðar og stillt-
ar en Helga var hinn mesti
vargur“ og áður en þær vissu af
opnaðist hurðin og mamma sá
stjörnur! svo hófst eltingaleikur
í kringum stofuborðið sem þær
allar höfðu gaman af. Barnabörn
mömmu eru 9 og hún elskaði
þau öll. Þegar ég átti hann
Andra minn voru þau kletturinn
í okkar lífi, okkur skorti aldrei
neitt, þá aðallega góð ráð, hlýju,
ást og umhyggju, Andri minn
var mikið hjá þeim, þótti mjög
vænt um þau, einu sinni kom
hann heim, búinn að rífa gat á
buxurnar sínar, þá sagði hann:
„Þetta er allt í lagi, hún amma
saumar þetta bara“, já, amma
getur allt.
Mamma var alltaf mjög
heilsuhraust og tók ekki inn
nein lyf, þegar hún var að verða
áttræð fór hún á Heilsuhælið í
Hveragerði og þegar læknirinn
var að fara yfir hvaða lyf hún
notaði og mamma sagðist ekki
nota nein lyf, sagði læknirinn
undrandi: „Þú ert bara eins og
heilög María.“ Mamma varð 90
ára 3. mars, þá var heilsan ekki
góð og ekki var hægt að halda
upp á það eins og til stóð. Við
Finna systir erum svo þakklátar
fyrir að hafa getað farið með
hana á Hótel Örk í Hveragerði í
október, þá var hún hress og kát
og við nutum allar þessarar
samveru.
Elsku góða mamma, ég mun
sakna hennar mjög mikið alla
daga, en hún verður í hjarta
mínu um aldur og ævi, hún er
komin á góðan stað með öllum
þeim sem hún elskar. Hvíl þú í
friði, elsku mamma.
Sigríður Helgadóttir.
Ég kynntist verðandi tengda-
foreldrum mínum, Erlu og
Helga, fyrir meira en 46 árum.
Þau tóku mér mjög vel frá
fyrstu stundu og bar aldrei
skugga á okkar kynni. Helgi
kvaddi fyrir tólf árum og nú er
Erla farin. Minnist ég þeirra
beggja með þakklæti og virð-
ingu.
Áður en við Finna konan mín
urðum foreldrar heimsóttum við
Erlu og Helga yfirleitt í hverri
viku. Þau voru sem endranær
mjög gestrisin og greiðasöm.
Fengum við oft að njóta að-
stoðar þeirra og örlætis.
Erla var sjómannskona og því
vön að halda utan um heimilið í
fjarveru bónda síns. Auk þess
vann hún fulla vinnu við sund-
kennslu. Föðurfjölskylda Erlu
var í fararbroddi sundiðkunar
og sundkennslu hér á landi, sem
var áhrifamikil leið til að fækka
drukknunum í vötnum og sjó.
Erla fetaði í þau fótspor líkt og
Ásdís heitin systir hennar
einnig.
Þuríður Erla
Erlingsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku langamma okkar.
Við þökkum fyrir allar
minningarnar sem við eig-
um saman. Til dæmis
brunch á laugardögum hjá
afa og ömmu, bíltúra með
þér og ömmu og sumarfríið
okkar á Spáni. Takk fyrir
að koma í öll afmælin okkar
og takk fyrir alla þúsund-
kallana. Þú varst frábær
langamma.
Hvíldu í friði elsku
amma okkar.
Salka Rut, Elísa
Kristín og Guðný
Finna Böðvarsdætur.
✝ GuðmundurSigurður Ingi-
marsson fæddist í
Reykjavík 6. júní
1955. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans 10. mars
2020.
Foreldrar hans
voru Þorbjörg
Hulda Alexand-
ersdóttir, f. 28. febr-
úar 1927, d. 14.
mars 2005 og Ingimar Sigurðs-
son, f. 3. ágúst 1924, d. 7. desem-
ber 2005. Systkini Guðmundar
Sigurðar eru: Guðrún Krist-
insdóttir, f. 17.7. 1945, maki
Helgi Hinrik Stefánsson, f. 2.6.
1945, þau eiga tvær dætur, tvö
barnabörn og eitt barnabarna-
barn. Alexander Ingimarsson, f.
17.3. 1951, maki Edda Ástvalds-
dóttir, f. 10.3. 1953, þau eiga
eina dóttur og tvö barnabörn.
Birna Rúna Ingimarsdóttir, f.
19.7. 1959, maki Friðþjófur Th.
Ruiz, f. 3.1. 1964, þau eiga þrjú
börn og þrjú barnabörn.
Guðmundur Sigurður eign-
aðist einn son, Alexander Má, f.
27.11. 1999, móðir
hans er Kornelia
Eyrós Galecia, f.
27.11. 1964.
Guðmundur
Sigurður eða Siggi
eins og hann var
alltaf kallaður í
fjölskyldunni ólst
upp í Kópavogi frá
sjö ára aldri og bjó
þar alla tíð utan
tíu ára sem hann
bjó á Eskifirði og í Danmörku.
Siggi var í sveit á yngri árum í
Tungu í Valþjófsdal í Önund-
arfirði. Hann lærði bifvélavirkj-
un hjá Vegagerð ríkisins og
seinna bætti hann við sig
vélstjórnarréttindum og var
vélstjóri á fiskiskipum í nokkur
ár. Síðustu árin vann hann á
Vinnuvélaverkstæði Álversins í
Straumsvík við viðhald og við-
gerðir á tækjum. Hann var ætt-
rækinn og vinmargur og dug-
legur við að heimsækja ættingja
sína og vini.
Útförin fer fram í kyrrþey í
dag, 20. mars 2020. Minningar-
athöfn verður síðar.
Ég kynnist Sigga vini mínum
fyrst um aldamótin. Hann kom
og kynnti sig sem nýjan ná-
granna. Hann hafði þá keypt
sumarbústaðarlóð rétt hjá mér.
Með honum var fyrrverandi
kona hans og ungur sonur
þeirra. Ég man að mér þótti
maðurinn stórfurðulegur í já-
kvæðri merkingu þess orðs.
Hann var forn í talanda sem út-
liti. Hann spurði hverra manna
ég væri og eftir smá viðveru í
ættfræði barst talið að öðru.
Kom þá í ljós þessi glettni sér-
staki húmor hjá Sigga sem ég
féll fyrir. Siggi var einstaklega
verklaginn og hjálpsamur og
naut ég góðs af því alla tíð. Hann
alltaf tilbúinn að hjálpa. Það var
eins og það væri sjálfsagt hjá
honum. Siggi var ræðinn og þótti
gaman að kynnast nýju fólki þar
sem hann var hrókur alls fagn-
aðar. Ég hélt lengi að Siggi væri
frá Eskifirði. Hann talaði títt og
oft um staðinn með saknaðar- og
ástarglampa í augunum. Ein-
hvern daginn sem kannski oftar
langaði mig að stríða Sigga og
rakkaði niður plássið en í Eski-
fjörð hef ég aldrei komið. Þar fór
ég yfir strikið. Sigga var ekki
skemmt. Siggi bar sjúkdóm sinn
af einstöku æðruleysi til hinsta
dags. Það er samt sorglegt og
stór skömm eftir langa og vinnu-
sama starfsævi hvað kerfið og
hinn ástsæli vinnustaður hans
brugðust eftir að Siggi veiktist.
Hann leið alvarlegan fjárhags-
skort síðasta árið og þar lágu
áhyggjur hans. Siggi talaði mjög
fallega um sína samferðamenn
og þá sérstaklega fjölskyldu sína
og eitt er víst; Eskfirðingar
eignast aldrei annan eins sendi-
herra. Og svo var það stóra ást-
in, sonurinn Alexander. Innileg-
ar samúðarkveðjur, elsku
Alexander, fjölskylda og aðrir
vandamenn. Minningin lifir um
yndislegan mann.
Þórarinn Haraldsson.
Guðmundur
Sigurður
Ingimarsson
„Hvað er að
frétta úr pólitík-
inni?“ var viðkvæð-
ið hjá heiðurskon-
unni Sigríði
Ólafsdóttur þegar verið var að
spjalla um málefni líðandi
stundar. Sigga Ólafs eins og hún
var alltaf kölluð var mikil sjálf-
stæðiskona og óspör á tíma sinn
fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Hún
var félagi í sjálfstæðiskvennafé-
laginu Vorboða í Hafnarfirði, sat
um langt árabil í stjórn félagsins
og var gjaldkeri í aldarfjórðung.
Í starfi sínu þar var hún vakandi
á verðinum um fjárhagslega vel-
ferð félagsins sem var Sjálf-
stæðisflokknum í bænum mikil-
vægt. Í hennar tíð var meðal
annars stofnaður sjóður fyrir fé-
lagskonur en sjóðurinn var þeim
hvatning til að sækja landsfundi,
landssambandsþing og nám-
skeið á vegum flokksins. Pólitík-
in var henni ofarlega í huga og
var hún að velta fyrir sér vel-
gengni flokksins og árangri
fram á síðustu vikurnar sem
Sigríður Ólafsdóttir
✝ Sigríður Ólafs-dóttir fæddist
6. desember 1926.
Hún lést 4. febrúar
2020.
Útförin fór fram
27. febrúar 2020.
hún lifði. Sigga bjó
yfir ríkri þjónustu-
lund og vann við
þjónustustörf víða,
meðal annars á
Bessastöðum. Á
hennar heimili var
þá vaknað fyrir all-
ar aldir. Það er í
fersku minni þegar
Ari eiginmaður
hennar sem var
leigubílstjóri var
mættur fyrstur manna á morgn-
ana á Bílastöðina, þá búinn að
keyra Siggu til Reykjavíkur.
Þrátt fyrir oft mikla vinnu var
Sigga alltaf glæsileg, teinrétt í
baki, fríð og vel tilhöfð, suðræn
með sitt dökka hár og hvíta
lokkinn. Starfið í Vorboða og
Sjálfstæðisflokknum var öflugt,
lifandi og skemmtilegt. Það
tengdi okkur þeim konum sem
eldri voru og miðluðu til okkar
félagslegum þroska sem leiddi
til nánari samskipta og vinskap-
ar. Nú þegar Sigríður Ólafsdótt-
ir, ein af okkar gömlu góðu vin-
konum, kveður minnumst við
þeirra tíma með þakklæti og
virðingu. Við vottum fjölskyldu
hennar okkar innilegustu sam-
úð.
Ásta Michaelsdóttir, Helga
Ragnheiður Stefánsdóttir og
Valgerður Sigurðardóttir.