Morgunblaðið - Sunnudagur - 08.03.2020, Qupperneq 14

opna hliðarrúðu til að sjá út. Eftir á að hyggja
var það kannski óðs manns æði að leggja af
stað en maður bara gerði það. Til að ná mynd-
inni. Fréttinni. Sennilega liggur þessi dirfska í
eðlinu, ég þoli nefnilega ekki að tapa. Spurðu
bara börnin mín; þau hafa aldrei unnið mig í
svartapétri.“
Hann brosir.
Ragnar segir að þrengt hafi að fréttamönn-
um á vettvangi í seinni tíð enda „má varla
koma gola, þá er öllum vegum lokað. Núorðið
er allt harðbannað. Það er áhyggjuefni.“
Hann hefur flogið á tveimur vélum sem haft
hafa einkennisstafina TF-MBL. Fyrri vélin
var flutt inn frá Bandaríkjunum en þá síðari
smíðaði Ragnar í félagi við föður sinn. Sú síð-
arnefnda mun vera eina flugvélin sem farið
hefur undir Hvalfjörð; hann fór einu sinni með
hana gegnum göngin í kerru. „Það kom sér
alltaf vel að vélin væri merkt Morgunblaðinu,
fólk sá það strax og fyrir vikið fékk ég betra
aðgengi en ella. Sama máli gegnir um bílana
mína. Lengi vel voru þeir merktir blaðinu og
einu sinni teiknaði Sigmund skrípamyndir á
bílinn minn. Þetta hjálpaði allt til og liðkaði
fyrir. „Mogginn er mættur á svæðið,“ sögðu
menn.“
Ragnar er ekki eini fljúgandi fréttamaður
landsins. Ómar Ragnarsson var ósjaldan einn-
ig á vettvangi í eldgosum og skipsströndum.
„Auðvitað var Mogginn í harðri samkeppni við
Sú saga bíður betri tíma.
Í annað skipti límdi Ragnar miða með áletr-
uninni X-B á bakið á Árna og þannig merktur
gekk hann inn í þinghúsið. Mörgum til undr-
unar.
Það væri að æra óstöðugan að nefna alla þá
blaðamenn sem Ragnar hefur unnið náið með
gegnum tíðina en í þeim hópi eru til dæmis
Guðni Einarsson, sem ferðaðist mikið með
honum um landið, Skapti Hallgrímsson, sem
fór með honum í ógleymanlega ferð á Ólymp-
íuleikana í Barselóna 1992, og Árni Matthías-
son og Karl Blöndal, sem alltaf er gott að leita
ráða hjá.
Ragnar lenti í margvíslegum ævintýrum á
þessum 46 árum á Morgunblaðinu enda metn-
aður blaðsins að vera jafnan með menn á vett-
vangi stórviðburða. „Við litum á okkur eins og
her og þegar eitthvað gerðist kom aldrei annað
til greina en að vera í fremstu víglínu. Ég hef
flogið meira og minna allt flug fyrir Moggann
á minni eigin vél, til dæmis í öll eldgos síðustu
fjörutíu árin. Ég hef líka myndað þau nokkur,
skipsströndin. Stundum vorum við eina vélin í
loftinu.“
Óðs manns æði
Þú hefur lagt þig í lífsháska!
„Já, nokkrum sinnum. Ég man sérstaklega
eftir þremur verulega erfiðum flugferðum í
kolbrjáluðu veðri. Í eitt skipti þurftum við að
var lengst af verkstjóri á deildinni og sýndi
okkur prökkurunum ótrúlegt umburðarlyndi.“
Vatnsfatan vó salt
Engin takmörk voru fyrir uppátækjunum og í
eitt skiptið reyndu strákarnir á deildinni að
vigta Emilíu sem svaraði fyrir sig með því að
skvetta á þá vatni. Því vildu þeir ekki una og
hugðust kvitta fyrir þann gjörning með því að
setja fötu fulla af vatni upp á hurðina inn á ljós-
myndadeildina í Aðalstræti. Biðu svo spenntir
eftir að Emilía gengi inn. „Kemur þá ekki
Matthías ritstjóri, en ekki Emilía, og var glað-
ur í bragði. Við sátum stjarfir og beinhvítir í
framan meðan fatan vó salt uppi á hurðinni,
beint fyrir ofan Matthías. Sem betur fer hékk
hún uppi. Líklega komst ég ekki í annan tíma
nær því að vera rekinn af Mogganum. Við vor-
um grallaraspóar fyrir allan peninginn.“
Hann hlær.
Morgunblaðið lagði mikið upp úr ljós-
myndum og ljósmyndadeild blaðsins óx jafnt
og þétt ásmegin. Síðar komu menn á borð við
Bjarna heitinn Eiríksson, Júlíus Sigurjónsson,
Árna Sæberg, Sverri heitinn Vilhelmsson,
Þorkel Þorkelsson og Einar Fal Ingólfsson,
sem um tíma var myndstjóri blaðsins og enn
síðar komu Kristinn Ingvarsson, Kjartan Þor-
björnsson, Golli, og Ásdís Ásgeirsdóttir.
„Deildin var alltaf rosalega vel mönnuð og
þegar best var má fullyrða að við höfum verið
ein af þremur bestu ljósmyndadeildum í Evr-
ópu. Ótrúlega fjölbreyttur og hæfileikaríkur
hópur, algjörir töffarar, og miklir vinir mínir.
Sú vinátta hefur haldið enda þótt mörg séum
við nú hætt á blaðinu. Allt þetta fólk hefur
mikla sögu að segja.“
Fyllti töskuna af smokkum
Ragnar hefur einnig eignast góða vini úr röð-
um blaðamanna gegnum tíðina. Má þar strax
nefna Árna Johnsen. „Árni tók mig svolítið að
sér á sínum tíma og við unnum og ferðuðumst
mikið saman. Árni var frábær blaðamaður,
alltaf kátur og lífsglaður og hefði líklega betur
sleppt því að setjast á þing. Svona eftir á að
hyggja. Ég lærði margt af Árna en við vorum
líka duglegir að stríða hvor öðrum og æsa hvor
annan upp.“
Komdu með dæmi!
„Einu sinni bað Árni mig að passa frakkann
sinn og skjalatöskuna. Ég notaði að sjálfsögðu
tækifærið til að fylla hvort tveggja af smokk-
um í öllum regnbogans litum. Ég held að Matt-
hías Bjarnason hafi verið við hliðina á honum
niðri á þingi þegar hann opnaði töskuna og
dýrðin blasti við. Árni var ekki lengi að loka
töskunni. Um kvöldið hringdi Árni og bað mig
um útskýra fyrir Dóru, eiginkonu sinni, hvað
væri í frakkavösunum og töskunni. Það sauð á
Árna en hann hefndi sín rækilega í Thule síð-
ar. Og hló eins og hross.“
Ragnar um borð í flugvélinni, TF-MBL, sem hann smíðaði ásamt föður sínum til að
taka myndir af stórviðburðum, svo sem eldgosum og flóðum, fyrir Morgunblaðið.
Í einni af fjölmörgum Grænlandsferðum.
Guðni Einarsson blaðamaður tók myndina.
Ragnar um það leyti sem hann var fastráðinn á
Morgunblaðinu, sautján ára gamall.
Á hafísnum við
Thule, í nyrstu
byggðum heims.
Betra er að vera vel
klæddur í allt að
fjörutíu stiga frosti.
Ragnar og Árni Johnsen við fyrstu TF-MBL við leit að gullskipinu á Skeiðarársandi.
Ljósmyndadeild Morgunblaðsins sumarið 1988. Aftast frá vinstri, Charles Egill Hirt (1964-1993)
og Ingibjörg Ólafsdóttir (1952-2008), starfsmenn í framköllun. Þá ljósmyndararnir, aftasta röð:
Einar Falur Ingólfsson, Þorkell Þorkelsson og Kristján G. Arngrímsson. Miðröð: Ólafur K.
Magnússon (1926-1997), Júlíus Sigurjónsson, Ragnar Axelsson (RAX) og Árni Sæberg.
Fremst: Bjarni Eiríksson (1961-2017), Börkur Arnarson og Emilía Björg Björnsdóttir.
VIÐTAL
14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 8.3. 2020