Fjölrit RALA - 01.07.1976, Blaðsíða 24

Glerbrot og grjót sem var stærra en 2mm var' týnt úr
grófari sýnunum og vegið og reiknað % Iiluti bess af sýnunum.
Efnagreiningar voru framkvæmdar á sama hátt og efna-
greiningar á gras-sýnum og af sama starfsfólki. Stærðar-
flokkar sýnanna frá '75 voru greindir hvor í sinu lagi og
var grófari flokkurinn talsvert snatiðari af allflestum efmim,
ÞÓ var þessi munur ekki verulegur, begar ekki var reilcnað með
glerbrotum og grjóti (reilcnað með aö ekkert efni nýtist úr
þeim).
Við samanburð á efnainnihaldi skarna og kúamylcju lcemur
í ljós, að ef miðað er við % af Juirrvigt, þá er slcarnin mun
snauðari af N,P,K og Mg, heldur en kúamykja (tafla 3.1).
Samanburður miðað við rúmmál með eölilegti vatnsinnihaldi er
raunhæfari, bvi þ annig er bæði skarni og lcúamykja mælt i
reynd. I töflu 3.2 er gefið upp magn helstu frumefna 1
g/m3 og er þá efnainnihald skarna og kúamylcju nolclcuð lilct, ef
á heildina er litið, og er helsti munurinn sá, að skarninn er
talsvert snauðari af kall, en aftur á móti mun rilcari af Ca,
Na og Fe.
Eftir þessum niðurstöðum að dsma inniheldur lrrw af
skarna álilca milcið af N, P og K eins og lSIcg af tilbúna
áburöinum N,P20g, KpO : 23-11-11. Þetta er þó elcki raun-
liæfur samanburður þvi að hann nær ekki til hinna efnanna, en
munar þar mestu hið mikla magn af Ca i skarnanum (sjá töfl.3.l).
Til aö hækka NPK 1 slcarnanum má benda á 2 leiðir:
i fyrsta lagi að láta hann rotna meira (i nægu súref'ni) og i
öðru lagi ap nota NPK- rilcara hráefni.
Skarninn reyndist all heitur við afgreiðslu og rauk úr
honum mikil gufa. Þetta bendir til að slcarninn hefði getað
rotnað talsvert betur.