Fjölrit RALA - 15.01.1980, Blaðsíða 53

49
Verður nú bent á nokkrar helstu niðurstöður, sem fram hafa komið
vió prófun líkansins og notagildi þess við mismunandi aðstæóur.
a. Óbreytt framleiðslumagn
1. Likantilraunir gefa til kynna að nýting fóóurs til
framleiðslu á mjólk sé vióa lakari en fræðilega ætti að
vera unnt að ná. Þessar niðurstöóur gefa ekki skýringu
á ástæðum þessa, en hugsanlegt er að of mikið kjarnfóður
sé gefið með góðri beit og á sióara "tiluta mjaltaskeiós.
2. Auka má hagkvæmni i mjólkurframleiðslu með þvi að bæta
heyverkun t.d. meó þvi að flýta slætti, þvi aó þá má draga
verulega úr notkun kjarnfóðurs. Þvi lakari sem heygæðin
hafa verið, þeim mun meiri er hagkveemni þess að auka þau.
Meó heyjum, sem eru með 0,58 fe./kg (1.73 kg heys/fe.)
má framleiða 100.000 litra með um 13-20 tonnum af kjarn-
fóðri, eftir þvi hversu góð nýting kjarnfóðursins er.
Ef takast mætti að framleiða hey með 0.68'fe./kg
(1.47 kg heys/fe.), þyrfti nánast ekkert kjarnfóður aó
gefa, sjá kafla 4.3c.
3. Hækkuðu kjarnfóðurverði að óbreyttri framleiðslu má mæta
með fjölgun kúa samfara aukinni áburðarnotkun eða meó öflun
betri heyja. Hagkvæmni kjarnfóðurgjafar þarf þó ekki að
minnka verulega, ef hægt er aó bæta nýtingu þess.
Bóndi með léleg hey að hausti hefur litla eða enga mögu-
leika á þvi aó minnka kjarnfóðurnotkun, hafi kjarnfóður
verið notað skynsamlega. Fjölgun á kúm hefur hlutfalls-
lega litil áhrif.
4. Ef bændur eiga að geta mætt hækkandi kjarnfóóurverði með
aukinni gróffóðuröflun og heygæðum, mega túnstærð og upp-
skera á flatareiningu ekki vera mjög takmarkandi þættir
við gróffóðuröflunina nú þegar.
5. Framleiða má sama magn mjólkur með ólíkum gripafjölda
(sé húsrými fyrir hendi) með svipaðri hagkvæmni, ef fram-
leiðsla mjólkur er um 2.000-3.000 litrar eftir hvern
hektara ræktaðs lands og ekki er reiknað með breyttum
vinnukostnaði (4. tafla).