Rit Búvísindadeildar - 20.11.1995, Qupperneq 27

sláttutíma. Hugsanlega lamast frumumar að einhverju leyti við það að grasið liggur slegið
yfir nóttina í þurrkleysu, þannig að þær veita minni mótstöðu gegn vökvatapi að morgni
þegar þurrkur tekur að vaxa á ný, gagnstætt grasi, sem slegið er árdegis, þegar starfsemi
frumanna er tekin að eflast að nýju.
2. tafla. Meðalþurrkunartími heysins, kist
Nauðsynlegar fjöldi þurrkstunda
I. tilraun b a r2 að 35% að45% að 55%
a-morg. snúið strax 2,86 17,7 0,98 11 17 24
b-morg. snúið eftir 3 klst 2,78 16,5 0,97 12 19 25
c-morg. snúið eftir 6 klst 2,65 15,2 0,92 14 >: 20 27
d-kvöld, snúið strax 4,04 19,0 0,99 7 12 16
e-kvöld, snúið að morgni II. tilraun 3,26 19,4 0,95 9 14 20
a-morg. snúið strax 3,21 29,8 0,96 3 9 14
b-morg. snúið eftir 3 klst 3,41 30,1 0,93 3 8 13
c-morg. snúið eftir 6 klst 1,91 31,9 0,75 3 12 22
d-kvöld, snúið strax 3,39 27,5 0,99 4 9 15
e-kvöld, snúið að morgni 3,33 26,2 0,99 5 10 16
Munur á þurrktíma að gefnu þurrkstigi á milli tilraunanna iiggur í mismun á þurrkstigi
heysins við sláttinn. í athugun með fleirþátta aðhvarfi virtust þessi áhrif vera línuleg. Úr
báðum tilraunum mátti lýsa sameiginlegum þurrkunarferli heysins í a-, b- og c-liðum
þannig:
y = 2,797 Xj + 1,696 x2 -13,4 R2 = 0,90 P < 0,05
þar sem y er þurrefni heysins á þurrkunartíma (%), x, er þurrkurinn (kPa-klst) og x2
þurrefni heysins við slátt (%).
3.2 Breytingar á fóðurgildi heysins. Breytingar á fóðurgildi heysins á
þurrkunartíma voru mældar með meltanleika þurrefnis þess. Niðurstöður mælinganna eru
sýndar á 2. mynd. Þar er meltanleiki þurrefnis í heyi allra liða að lokinni forþurrkun á velli
að svipuðu þurrkstigi sýndur sem hlutfall af meltanleika heysins við slátt að morgni (a-, b-
og c-liðir). Myndin sýnir meðaltal beggja tilraunanna. Miðað er við - 40% þurrefni
heysins við hirðingu í tilraun I en - 50% í tilaun n.
í heild rýmaði meltanleiki heysins á velli lítið, eða aðeins um 2-5%. Var munur á
milli liða óverulegur. Hvað minnst varð rýmunin í því heyi sem slegið var árdegis og
snúið þegar í stað en hey slegið að kvöldi lá lítt eftir; mismunurinn var ekki marktækur.
Það er athyglisvert að meltanleiki heysins, sem slegið var að kvöldi, rýmaði ekki við
vallþuirkunina. Munurinn sem sjá má á 2. mynd er eingöngu til kominn vegna þess að í
báðum tilraunum reyndist meltanleiki heysins, sem slegið var að kvöldi, u.þ.b. 3 %-
stigum minni en meltanleiki heysins, sem slegið var að morgni. Hins gagnstæða hefði
22